Kind maanden niet gezien
Nadat mijn ex in januari onverwacht de relatie beëindigde, is het leven van ons kind totaal ontregeld. Hij werd door haar, tegen zijn wil in, meegenomen uit huis en sindsdien gaat het van kwaad tot erger. Eerst kwam hij nog regelmatig thuis, maar nu wordt dit volledig geblokkeerd. Bespreken ouderschapsplan/mediation/vrijwillige hulpverlening wordt door ex geweigerd.
Ondertussen heeft ex hem ingeschreven op een nieuwe, en extreem religieuze, school waarbij zij op het aanmeldformulier heeft aangegeven dat hij geen vader heeft. Hij mag niet meer naar zijn sportvereniging, kinderopvang, en zelfs niet meer met zijn oude vriendjes spreken. Sinds kort weigert ex hem zelfs zijn medicatie te geven.
Meerdere instanties hebben melding gemaakt van mishandeling en verwaarlozing bij Veilig Thuis maar hier wordt de zaak niet verder in onderzoek genomen en afgedaan met een verwijzing naar het wijkteam (waar ze al hebben aangegeven dat hun hulpverleningsaanbodaanbod ontoereikend is...)
Een paar weken geleden stond een rechtszitting gepland, maar een paar dagen voor die datum werd het voor onbepaalde tijd uitgesteld vanwege de corona-maatregelen. Aangezien ik ook het gezag heb en de afgelopen vier jaar aantoonbaar de verzorgende ouder ben geweest, had ik in eerste instantie alle vertrouwen in de juridische weg maar naarmate de tijd verstrijkt neem de onzekerheid toe.
Zelf heb ik nu alles gedaan wat in mijn macht ligt en is het nu al een geruime tijd afwachten zonder uitzicht. Normaal gesproken besteden mijn zoon en ik het grootste deel van onze vrije tijd samen en dan is het ontzettend beangstigend om mij nu ineens te realiseren dat ik moeite begin te krijgen met het herinneren van zijn lach.
Eerlijk gezegd weet ik niet goed waarom ik mijn verhaal deel omdat het beste advies toch blijft om een rechterlijke uitspraak af te wachten. Maar het is nu stil en vreugdeloos in huis, de kamer van mijn zoon donker en leger dan het hoort te zijn, en mijn meest recente herinnering is hoe hij via videobellen zei dat hij zich doodongelukkig voelt waarna moeder direct de telefoon afpakte en de verbinding verbrak. Sindsdien krijg ik hem ook niet meer te spreken en het breekt mij volledig op.
Jemig
Dat is heftig.
Heb je bij de school al aangegeven dat het kind wel een vader heeft en niet instemt met de overschrijving?
Veilig thuis en wijkteam wijzen naar elkaar en beiden doen niets. Maar waarschijnlijk weten ze dat ook niet van elkaar. En ondertussen loopt er een rechtszaak, waardoor ze helemaal niets hoeven te doen.
En de politie zal je niet helpen, omdat ze de zaak niet kunnen inschatten.
Wie zijn die andere instanties die melding hebben gemaakt van mishandeling en verwaarlozing bij Veilig Thuis? Hebben ze dat gedaan op basis van eigen waarnemingen of op basis van verhalen die jij ze verteld hebben? zijn zij benaderbaar om te vertellen dat de rechtszaak nu stil ligt?
Heb je op dit moment nog kontakt met je zoon, of is zelfs video-bellen nu geen mogelijkheid?
Ik zou toch een keer kontakt opnemen met de politie en kijken of zij je kind daar weg kunnen halen, in afwachting van de rechtszaak. Ik denk dat het niet mogelijk is, maar dan heb je dat in elk geval geprobeerd.
En ik zou zorgen dat Veilig thuis en wijkteam weten van elkaar hoe ze ervoor zorgen dat er nu niets gebeurt. Bijvoorbeeld door emails te sturen naar beiden tegelijk. Of een video-overleg, waarvoor je met beiden een afspraak maakt. Je kunt dan met de een beginnen en de ander meteen toevoegen, zodat je met zijn drieën om de tafel zit. Niet netjes, maar wel efficiënt, hopelijk. Daar kun je dan het probleem van de uitgestelde rechtsgang bespreken. Als ze de schouders ophalen (kunnen zij ook niets aan doen) dan zou ik toch aandringen: jullie moeten nu wel blijven nadenken over wat er wel kan, niets doen is geen optie. Probeer zo helder en sober mogelijk aan te dragen wat de signalen zijn, waardoor je je zorgen maakt en waarom je denkt dat er urgentie is, dat het dringend is. Dat laatste redt je niet met smeekbedes of drama's, maar mogelijk wel met hele heldere, duidelijke verhalen: dit is er aan de hand, ik maak me grote zorgen, mijn zoon kan de rechtszaak ook bij mij afwachten, dat is veiliger.
Tsjor
" waarbij zij op het aanmeldformulier heeft aangegeven dat hij geen vader heeft."
Hoe weet je dat?
"Meerdere instanties hebben melding gemaakt van mishandeling en verwaarlozing bij Veilig Thuis"
Hoe weet je dat?
verder: het lijkt me ontzettend naar voor je, sterkte
Er naartoe
Waarom ga je je kind niet ophalen?
Dank
Bedankt voor de reacties!
"Heb je bij de school al aangegeven dat het kind wel een vader heeft en niet instemt met de overschrijving?"
Ja, meerdere malen en zelfs nog voordat zij de aanmelding hebben afgerond. De 'oude' school heeft dit ook duidelijk gemaakt en aangegeven dat zij zich enorme zorgen maken over de schoolwissel. Toch is de aanmelding alsnog geforceerd en weigert de nieuwe school dit terug te draaien totdat er een rechterlijke uitspraak is. Het aanmeldformulier heb ik zelf opgevraagd en daarop staat vader doorgekrast.
"Wie zijn die andere instanties die melding hebben gemaakt van mishandeling en verwaarlozing bij Veilig Thuis?"
Zijn vertrouwde basisschool en de huisarts op basis van hun eigen waarnemingen en data. De huisarts heeft Veilig Thuis zelfs een tweede maal tevergeefs benaderd met de vraag het dossier te heropenen vanwege enorme zorgen over het welzijn en de ontwikkeling van mijn zoon. Veilig Thuis en het wijkteam zijn van elkaars positie op de hoogte, maar Veilig Thuis blijft stug volhouden dat ze pas een onderzoek kunnen starten wanneer het wijkteam terugkoppelt dat moeder niet komt opdagen op de afspraken daar. School, wijkteam en de huisarts verbazen zich ook over de houding van Veilig Thuis en hoe met name de isolatie (verwaarlozing)/medicate-ontzegging (mishandeling) compleet gebagatelliseerd lijken te worden.
"Heb je op dit moment nog kontakt met je zoon, of is zelfs video-bellen nu geen mogelijkheid?"
Anderhalve maand is zijn eigen telefoon door moeder afgepakt. Ik bel wel elke dag naar haar telefoon met de vraag om zoon te spreken, maar dit laat zij hooguit twee keer per week toe. Als ik hem al spreek, klinkt hij nerveus en bedrukt. Hij krijgt expliciete instructies van moeder over welke onderwerpen mag praten. Als hij daarvan afwijkt, wordt de verbinding door moeder onmiddellijk verbroken.
"Ik zou toch een keer kontakt opnemen met de politie en kijken of zij je kind daar weg kunnen halen, in afwachting van de rechtszaak"
De politie is al eens langs mijn huis geweest om ex voor de deur weg te sturen. Zij gaf bij de politie aan dat ik haar geslagen zou hebben, maar gelukkig had ik alles gefilmd waardoor ik kon aantonen dat dit niet het geval was. De politie heeft haar toen ook gezegd dat ze mijn zoon niet bij mij mag weghouden en een ouderschapsplan moest opstellen, maar dit advies heeft zij naast zich neergelegd.
"Waarom ga je je kind niet ophalen?"
Omdat ik volgens mijn advocaat het grote risico loop dat slapende instanties dan ineens wakker worden en meteen in actie komen tegen mij. Ook wil ik voor mijn zoon dat zijn thuis voor hem een veilige plek blijft, en niet een ruimte waar hij moet onderduiken terwijl zijn moeder bonzend en schreeuwend voor de deur staat.
Afspraken
'Veilig Thuis en het wijkteam zijn van elkaars positie op de hoogte, maar Veilig Thuis blijft stug volhouden dat ze pas een onderzoek kunnen starten wanneer het wijkteam terugkoppelt dat moeder niet komt opdagen op de afspraken daar.'
Dus dat is hun criterium. Weet je of ze nu afspraken maken? en dan bedoel ik geen fysiek kontakt, met met behulp van video-bellen?
Heb je goed contact met de huisarts, zodat je daar in elk geval ook over je eigen problemen kunt praten? Is het weigeren om medicatie te geven levensbedreigend?
Je advocaat heeft wel gelijk, maar het is ook te bizar voor woorden, dat instanties dan wel aan de slag zouden gaan.
Het zou mooi zijn als er in overleg met huisarts, school en politie een 'tijdelijke' coronamaatregel wordt genomen, kind naar jou toe, in afwachting van de rechtszaak.
Echt balen dat juist nu de rechtsspraak stil ligt.
Tsjor
Maar
Als ik je eerste post goed begrijp, is er nog niks geregeld. Zij heeft alleen gezegd te willen scheiden en is vertrokken. Dus jij als vader hebt gewoon het recht jouw kind te zien, en sterker nog, jouw kind heeft het recht jou te zien. Dus ik zou gewoon bij haar op de stoep gaan staan en je kind meenemen. Er is echt helemaal niks en niemand die zegt dat jij dat niet mag. Ik denk dat je sterker staat als je kind bij jou is, bij alles wat je (nog niet) ex probeert te doen.
Heel veel sterkte, het lijkt me vreselijk, de situatie waar je in zit...
Veilig Thuis
Ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt met Veilig Thuis. Ik ging er vanuit dat zij de regie en bewaking wel namen in het traject. Het enige wat Veilig Thuis in eerste instantie doet is hulpverlening zoeken in de omgeving van het kind. Dit kan buurtzorg zijn of een andere instantie. Het dossier wordt dan van Veilig Thuis doorgeschoven naar deze instantie. Als het goed is heb je hier een brief over ontvangen.
Het is aan het wijkteam om een plan van aanpak of veiligheidsplan op te stellen. De medewerking is op vrijwillige basis. Op het moment dat één van de ouders niet mee wil werken dient het wijkteam dit terug te koppelen aan Veilig Thuis en dienen zij tevens met een voorstel te komen voor verdere stappen. Dit kan bijvoorbeeld melding bij de Raad voor Kinderbescherming of jeugdzorg zijn. Zorg dus dat jij het wijkteam van alles aangaande jouw kind en de acties van de moeder op de hoogte houdt en dring aan op actie. Bij een rechtszaak kan de mening van het wijkteam namelijk ook worden meegenomen. Vraag ook van ieder overleg bespreekverslagen.
Zelf voelde ik mij als vader in het begin een roepende in de woestijn. Het vooroordeel dat je als vader met 2-0 achter staat klopte bij mij. Pas na een officiële klacht richting de hulpverlenende instantie gingen daar de ogen open en werd er pas actie ondernomen in het belang van de kinderen. In eerste instantie werd alleen maar gedaan wat Ex zei. Nu na één jaar worden eindelijk de stappen genomen die nodig zijn voor de kinderen.