Kinderen bij de andere ouder
Zijn er meer ouders die zich zo ontzettend rot voelen als hun kind bij de andere ouder is? Alsof er iets van jezelf geamputeerd is. Ik krijg het niet goed omschreven, maar ik kom altijd uit bij verkeerd, het voelt gewoon zo verkeerd, zo fout. Niet natuurlijk. Het is er niet als ze naar school zijn of met vrienden of zo. Alleen bij de andere ouder.
Bij mij is het iets minder nu. Maar ik heb een vriendin die heel erg dit gevoel ook heeft. Ze omschrijft het als dat haar kind van haar gepikt is.
Dingen doen als afleiding, blijven afleiding en geen invulling. Een pleister op een wond, maar je voelt die wond alsnog constant.
Hoe zou ik mijn vriendin hiermee kunnen helpen?
Ik denk wel over ons aan dat spreekwoord van de lamme en de blinde. 🫣
Maar goed, we vinden toch herkenning bij elkaar en hebben het tussendoor ook leuk en gezellig.
Ja, gelukkig heeft ze professionele hulp.
Het is best fijn dat jullie over bepaalde onderwerpen goed kunnen praten met elkaar.
En fijn ook dat het wel lukt met grenzen bewaken.
