Kinderen vertellen over partner
Hoi,
Mijn vriend en zijn ex zijn 5 jaar geleden uit elkaar gegaan. Ze bleven in 1 huis en ontliepen elkaar bijna volledig. Anderhalf jaar geleden zijn ze wel apart gaan wonen (bird nesting) en sinds 8 maanden heeft ieder zijn eigen huis. Nu zijn ze pas officieel een maand gescheiden.
In het ouderschapsplan hebben ze afgesproken om een nieuwe partner voor te stellen na 6 maanden. En dat per zes maanden te bekijken. Wanneer vinden jullie dat die zes maanden ingaan? Nu de officiële scheiding erdoor is of sinds ze echt apart zijn gaan wonen.
We kennen elkaar een jaar nu. Het is gewoon serieus en zal morgen niet weg zijn (misschien over 20 jaar maar dat weet je nooit).
Zijn ex geeft nog geen “toestemming” om mij voor te stellen aan hun kinderen. Als hij dat wel doet pakt ze zeker de kinderen af (ze is zo een vrouw en ze roept het ook regelmatig als iets dr niet zint en als vrouw sta je helaas nou eenmaal sterk).
Straks moet ik wachten tot ze 18 zijn en dat duurt nog een jaar of 8. Hoe lang zouden jullie wachten?
Ik zie hem nu altijd als we beide geen kinderen hebben. Ik wil mijn kinderen ook niet voorstellen, omdat ik niet wil horen later dat hij voor een nieuw gezin heeft gekozen. Zitten we ooit eens aan tafel en zeggen mijn kids “die vakantie was toen leuk!” en denken zijn kids “maar waar waren wij dan, we wisten niet eens van jullie bestaan”. Voelt ook alsof hij dan heetst gelogen tegen zijn kids en wij een soort tweede bestaan zijn. Of overdrijf ik nu?
Te laat natuurlijk maar zulke afspraken moet je ook niet in een convenant zetten. Onhaalbaar en na scheiding ga je er niet meer over en met zo'n bepaling geef je de ander teveel ruimte om nog in jou tijd met de kinderen teveel ruimte in te nemen.
Helaas ga jij er niet over. Het is een zaak tussen je partner en zijn ex-vrouw en daar zou ik me ook niet mee bemoeien.
Hopelijk zitten er niet nog meer van die rare afspraken in het convenant.
Vind het eerlijk gezegd wel iets heel vreemds om in een convenant te zetten... en wat word er precies elke 6 maanden bekeken? Dat stukje of het hele ouderschapsplan? Want dan zou ik er dat namelijk meteen uit halen!
Hoe oud zijn de kids? Zomaar de kinderen afpakken lijkt mij niet iets dat zomaar kan gebeuren in het geval hij jou wel voorstelt aan de kinderen. Kan me niet voorstellen dat een rechter daar mee in gaat.. staat de omgangsregeling ook vast?
Daarnaast zou ik zeggen dat die 6 maanden wel al voorbij zijn? Jullie kennen elkaar nu een jaar zeg je en het is serieus.
Ik snap het probleem niet zo goed. Als het ouderschapsplan het probleem is, is in het ergste geval het probleem over een half jaar opgelost. Maar jij hebt het over wachten tot ze 18 zijn en bent al bang voor ontbrekende vakantieherinneringen en het gevoel te zijn buitengesloten later. Mij lijkt dat je dit kalm en nuchter moet benaderen. Moeder is echt niet zomaar in staat de kinderen van vader af te nemen omdat hij een nieuwe vriendin bij ze introduceert. Er kan wel gedoe van komen. Ik zou zeggen: trek een grens die enigszins tegemoet komt aan die afspraak. Wanneer is dat plan opgesteld? Vanaf dat moment een half jaar. Desnoods vanaf het moment van de scheiding. En dan deelt vriend haar gewoon mee dat hij de kinderen gaat introduceren. Verder geen discussie. Geen idee natuurlijk hoe gevaarlijk die ex is maar de meeste blaffende honden bijten niet. Tenzij er eerder heftige toestanden zijn geweest met de ex, zou ik niet verwachten dat dat dan ineens uit het niets uit de klauwen loopt. In het normale dooft de weerstand in de loop van de tijd wel uit.
DeniseSamantha schreef op 28-03-2021 om 21:35:Zijn ex geeft nog geen “toestemming” om mij voor te stellen aan hun kinderen. Als hij dat wel doet pakt ze zeker de kinderen af (ze is zo een vrouw en ze roept het ook regelmatig als iets dr niet zint en als vrouw sta je helaas nou eenmaal sterk).
Straks moet ik wachten tot ze 18 zijn en dat duurt nog een jaar of 8. Hoe lang zouden jullie wachten?
Ik zie hem nu altijd als we beide geen kinderen hebben. Ik wil mijn kinderen ook niet voorstellen, omdat ik niet wil horen later dat hij voor een nieuw gezin heeft gekozen. Zitten we ooit eens aan tafel en zeggen mijn kids “die vakantie was toen leuk!” en denken zijn kids “maar waar waren wij dan, we wisten niet eens van jullie bestaan”. Voelt ook alsof hij dan heetst gelogen tegen zijn kids en wij een soort tweede bestaan zijn. Of overdrijf ik nu?
Ik weet niet wat je bedoelt met 'de kinderen afpakken'. Ze zijn al gescheiden, er is blijkbaar een omgangsregeling, je vriend zal gewoon gezag hebben. Voor rechters is de status quo heel belangrijk, dus je vriend zal de omgangsregeling echt wel houden.
Wat die zes maanden betreft, hoe erg is het als ze nu 'pas' ingaan? Dan kun je komende zomervakantie nog niet met z'n allen weg, maar daarna volgen nog zat vakanties. Ik zou dus nog even volhouden. Je vriend heeft jou blijkbaar al aangekondigd bij zijn ex, dus over zes maanden kan hij jou in contact brengen met zijn kinderen. Dat hoeft dan geen 10 jaar te duren.
Het ouderschapsplan is onderdeel van de echtscheiding, dat is nu 1 maand geleden. Daarin staat iets over 6 maanden, dus over 5 maanden 'mag' hij zijn nieuwe partner aan de kinderen voorstellen.
Ik denk wel dat je ondertussen iets moet doen aan je vermogen om te reageren. Nu maak je van zo'n afspraak bijna een hysterische 'tot ze 18 zijn'.
Zo maak je van zijn ex ook een heks, die dreigt en dwingt. Probeer rustig te blijven. Het zijn vooral zijn kooltjes die hij uit het vuur moet halen. Misschien over 5 maanden samen om de tafel gaan zitten en kennis maken met elkaar, en daarna met de kinderen?
Je hebt de man binnen, hij is van jou, maar het is wel een man met een verleden en met belangrijke banden met zijn eerdere partner en zijn kinderen.
De afspraak om alles na 6 maanden weer te bezien is niet zo heel slim, daar komt zeker ruzie van (dat dreigt nu al). Het is een afspraak die bindt, in plaats van de scheiding regelt. Geen idee wie zoiets geadviseerd heeft. Domme advocaat of mediator.
Tsjor
Heel kort: niet mee bemoeien! Niet jouw zaak. Je hoort het wel van je vriend.
Volgens mij bedoelt TO dat er na elke 6 maanden opnieuw besproken wordt of een nieuwe partner geïntroduceerd mag worden. In plaats van de bekende "na 6 maanden".
Oef, Tijgeroog, ik hoop toch niet dat dat echt is afgesproken. Dan heeft er inderdaad een domme advocaat/mediator op gezeten.
Groeten,
Temet
Inderdaad. Degene die 'nee' zegt heeft dan altijd het laatste woord. Of je moet weer naar de rechter. Hopeloos, zo'n afspraak.
Tsjor
Ik zou in dat geval adviseren om gewoon maling te hebben aan die onmogelijke afspraak, dan mag degene die de onmogelijke afspraak wil afdwingen naar de rechter.
Ik vind de afspraak "zes maanden wachten tot de nieuwe vlam geïntroduceerd wordt" nog wel te verdedigen - en ik zou dan omwille van de lieve vrede zes maanden na de scheiding nemen en niet zes maanden na het feitelijk apart gaan wonen. Maar veel verder zou het toch niet moeten gaan.
TS, ik ben nu wel nieuwsgierig. Zou je misschien de bewuste passage uit het ouderschapsplan hier kunnen citeren?
Groeten,
Temet
Het verwonderlijke hier is, lijkt mij, dat vriend/vader deze afspraak met ex/moeder heeft gemaakt. Zelfs terwijl hij al wist (toch?) dat het snel aan de orde zou komen. Wat heeft die man hierbij gedacht? Hoe zit hij erin?
Misschien zit hierin je antwoord: 'Zijn ex geeft nog geen “toestemming” om mij voor te stellen aan hun kinderen. Als hij dat wel doet pakt ze zeker de kinderen af.'
Tsjor
Even op het tweede deel van je vraag DeniseSamantha: 'Ik zie hem nu altijd als we beide geen kinderen hebben. Ik wil mijn kinderen ook niet voorstellen, omdat ik niet wil horen later dat hij voor een nieuw gezin heeft gekozen. Zitten we ooit eens aan tafel en zeggen mijn kids “die vakantie was toen leuk!” en denken zijn kids “maar waar waren wij dan, we wisten niet eens van jullie bestaan”. Voelt ook alsof hij dan heetst gelogen tegen zijn kids en wij een soort tweede bestaan zijn. Of overdrijf ik nu?'
Nee, ik vind dat niet overdreven, maar juist heel zorgvuldig bedacht. Maar voordat dit een bron van boosheid ten aanzien van zijn ex-vrouw wordt zou ik wel even goed voor jezelf nadenken.
- jij bent die relatie aangegaan met een man die op dat moment officieel nog getrouwd was; - wat is het probleem van 5 maanden nog wachten? Waarin zit dat probleem, naar de kinderen toe, naar jezelf toe;
- zijn andere oplossingen denkbaar, bijvoorbeeld dat de tijden waarin jullie de kinderen niet hebben meer gelijk getrokken worden;
- stel dat je over 5 maanden alle kinderen gelijk wil trekken, is dat realistisch of zal er altijd een verschil blijven bestaan, bijvoorbeeld omdat jij de kinderen vaker hebt dan je nieuwe liefde? Hoe ga je daar dan mee om?
Tsjor
tsjor schreef op 30-03-2021 om 16:02:Misschien zit hierin je antwoord: 'Zijn ex geeft nog geen “toestemming” om mij voor te stellen aan hun kinderen. Als hij dat wel doet pakt ze zeker de kinderen af.'
Tsjor
Maar in dat geval is het ouderschapsplan een symptoom, niet echt het probleem. Dan zou een gesprek met de partner meer aangewezen zijn. Het is dan belangrijk van elkaar te weten wat ieder wil en hoe je daar samen een koers voor uit te stippelen. Als die partner bang is voor zijn ex, waar dat ouderschapsplan op kan duiden, moet het daarover gaan. Als de partner meent dat dit zorgvuldig is, heeft TS een heel ander probleem.
tsjor je schrijft "Je hebt de man binnen, hij is van jou" Wat bedoel je daar precies mee? Ik vind het een wat vreemde opmerking, alsof er niet sprake is van een relatie maar meer dat TS de man heeft binnengesleept (uit zijn huwelijk of zo?)
Wat de afspraken betreft. Ik zou meer van de geest van de afspraken uitgaan dan van de letter van het convenant. Idee achter zo'n afspraak is dat je niet iedere date gelijk aan de kinderen voorstelt, maar dat je een beetje zekerder bent over de nieuwe relatie.
In jullie geval zou ik het dus geen punt vinden. Maar als er een wat minder redelijke ex in spel is, zou ik nog 5 maanden wachten