mijn kids hebben een halfzusje
Uit elkaar gaan in de puberteit; ik een nieuwe relatie, met wie ik inmiddels getrouwd ben, wat geaccepteerd is door mijn en zijn kindere. Vader (mijn ex) die een vriendin heeft, maar ondertussen nog steeds de bloemetjes buiten zet.
echt een verzorgende vader was hij niet (nu ze jong volwassene/volwassen zijn, vindt hij het pas wat leuker worden), alles was in teken van hem. maar goed... zo is dat gelopen. heeft tien jaar lang geroepen dat hij geen kind meer moest, maarja... totdat de vriendin toch zwanger raakt en besluit het wel te willen houden... vader niet, maar ik snap heel goed de keuze van zijn vriendin, wetende dat het opvoeden en het er zijn, merendeels op haar schouders terecht zal komen.. ik had exact hetzelfde. Maar prima verder hoor.. ik wens ze alle geluk en mijn pakkie aan is het niet...
Maar mijn kinderen staan niet te juichen... hadden dit totaal niet verwacht, temeer omdat hun vader zei... nooit meer kinderen. Weten ook dat hij niet altijd trouw is en zien ook dat het niet een heel liefdevol stel is. Althans, ze kunnen enorm fel op elkaar reageren, maar goed... dat is ook van horen zeggen, dus dat is deze topic ook niet. Kon mij ook altijd behoorlijk kleineren, maar goed.. ik zit nu momenteel in een fase in mijn leven dat ik dit ver achter mij heb kunnen laten.
Ik zit er enorm mee hoe mijn kinderen zich eronder voelen. Ik kan alleen maar hopen dat er straks wat meer rust in zal komen, soort van acceptatie. Ik heb geuit dat het meisje niets aangerekend kan worden, zij heeft hier immers niet voor gekozen. Er is een behoorlijk leeftijdsverschil en ik zei ook al van joh, de momenten dat je er bent, probeer gewoon luchtig te zijn... je eigen leventje gaat nu ook anders worden en het kindje wordt ook vanzelf groter. Het is en blijft een halfzusje... even kort samengevat hoor... ik snap heel goed dat het gevoel bij een 'hele' zus anders is, dan bij een 'halve', maar ik hoop zo dat er weer rust in komt.
Ik kan het helaas niet sturen... maar snap tegelijkertijd dat het allemaal weer even heel onrustig is voor ze. Ik hoop toch dat ze hun draai hierin een beetje gaan vinden.
Nou de ex van mijn ex die drie kinderen met mijn ex had, (snap je het nog) en zelf de relatie had opgebroken door vreemd te gaan, schrok zich ook de pestpokkuh toen ik zwanger bleek. Zij beïnvloedde haar kinderen ook wel een soort nadelig in het begin. Later heeft ze het helemaal goed gemaakt door mijn kind ook vaak uit te nodigen (en dat vond ik ook leuk voor hem, drie halfbrusjes ontmoeten) en zo hebben ze een hardstikke goede band op gebouwd. Ik ben haar daar dankbaar voor. Je kunt dingen dus sturen als je de mogelijkheid hebt de vier kinderen met elkaar om te laten gaan. Dan gaan ze vanzelf van het meisje houden
niets liever dat er weer rust in komt. Geen moment van jaloezie gehad dat mijn ex nu bij een andere vrouw een kindje heeft. Het leven gaat immer door toch. Vader geeft nooit echt signalen af dat hij haar op bv handen draagt (pin me niet vast op deze woordkeuze 😉) dus mijn kinderen zien hier niet als de nieuwe liefde van hun vader. Keuze voor kindje was er ook niet voor de vader. Is 56 dus ook wel dingetje maar goed… het kindje is er en ik hoop echt dat er rust in komt voor iedereen. Zeker voor m’n kinderen. M’n oudste heeft het er moeilijk mee, maar zal denk ik ook de tijd hiervoor nodig hebben. Eigen tempo. Ik hoop dat dat haar gegund wordt.
TO Ik was ook volwassen toen ik nog een half broertje kreeg. Ik was 19 en vond het hartstikke leuk om een baby broertje te hebben. Naar mijn mening is het leeftijdsverschil zo groot dat er haast geen spraken kan zijn van jalozie. Het klinkt misschien afgezaagd, maar zon schattige baby heelt heel veel wonden. En ik heb beter contant nu ik volwassen ben met mijn half broer dan met mijn volle broer.
Ik zou gewoon tegen je kinderen zeggen dat het kindje los staat van hun vader en het verdient om in haar leven om een grote broer/zus te hebben. Het is een cadeautje. En misschien veranderd vader nu ook wel in een beter ouder. Waar je kinderen ook profijt van kunnen hebben.
Mijn ex heeft (na ons huwelijk) nog 3 kinderen bij 2 vrouwen gekregen. De eerste is geboren toen mijn kinderen basisschoolleefrijs waren. De band tussen hen is behoorlijk hecht, als een soort nichtje-plus. De andere twee zijn een stuk jonger, en daar hebben ze nauwelijks een band mee. "Schattig" als ze er zijn, maar verder zijn ze niet hechter dan met de jonge buurkinderen of de baby van een kennis.
Ik zou inderdaad blijven aangeven dat het kindje niets aan deze situatie kan doen, net zo min als zij of jij. Pa is verantwoordelijk en zal ook met eventuele boosheid of andere emoties van zijn kinderen moeten (leren) omgaan. Een hechte band kun je niet afdwingen, dat zal moeten groeien (of niet).
Ik heb inderdaad ook aangegeven dat het kindje hier allemaal niet om gevraagd heeft. Blanco in de wereld komt. Het gaat ze dan ook niet echt om het kindje, maar meer hoe alles ontwikkeld is in hun relatie. Ik sta daar buiten, maar hoop dat er een knop om gaat van ok... dit is mijn halfzusje... de band wellicht anders dan met volle zus, maar het is en blijft familie van je.
Ik zei ook... je gaat zelf ook weer een fase in in het leven, leeft inmiddels ook al meer je eigen leven... kindje wordt ook vanzelf groot. Ga beleven hoe het gaat... ja maar mijn leven is ook dat met papa is het dan... ik denk dat ik dat deel maar voor bij de vader moet laten.... wil ook geen bemoeial zijn, of dat ik straks dingen zeg, het daar straks super gaat en je dan krijgt van.... ja mam zei nog... daar ben ik wel een stuk voorzichtiger in geworden. Komt tijd, komt raad... ik hoop dat dat straks ook van toepassing is. 😊
just-me schreef op 11-08-2022 om 13:58:
Ik heb inderdaad ook aangegeven dat het kindje hier allemaal niet om gevraagd heeft. Blanco in de wereld komt. Het gaat ze dan ook niet echt om het kindje, maar meer hoe alles ontwikkeld is in hun relatie. Ik sta daar buiten, maar hoop dat er een knop om gaat van ok... dit is mijn halfzusje... de band wellicht anders dan met volle zus, maar het is en blijft familie van je.
Ik zei ook... je gaat zelf ook weer een fase in in het leven, leeft inmiddels ook al meer je eigen leven... kindje wordt ook vanzelf groot. Ga beleven hoe het gaat... ja maar mijn leven is ook dat met papa is het dan... ik denk dat ik dat deel maar voor bij de vader moet laten.... wil ook geen bemoeial zijn, of dat ik straks dingen zeg, het daar straks super gaat en je dan krijgt van.... ja mam zei nog... daar ben ik wel een stuk voorzichtiger in geworden. Komt tijd, komt raad... ik hoop dat dat straks ook van toepassing is. 😊
Hoe oud zijn je kinderen? Toen ik rond de 20 was, was mijn vader gewoon een man die ik 1 x per maand zag. Ik had mijn eigen leven en hij maakte maar 1 procent daarvan uit. Mijn vrienden en mijn vriend, mijn werk en studie waren veel belangrijker voor mij.
Ik snap het niet helemaal. Je ex is nooit een echte vader voor je kinderen geweest. Je kinderen zijn intussen (jong)volwassen, dus ik neem aan dat die steeds meer hun eigen leven gaan leiden, los van jou en hun vader. En je zegt, vader begint ze nu een beetje leuk te vinden, nu ze volwassen zijn.
Vader heeft al tijden een vriendin en daar is nu een kindje geboren dat vader eigenlijk niet wil. Waarom is het nu ineens een probleem? Een vrouw is 9 maanden zwanger, ze hebben dit toch aan zien komen? Dus waarom nu ineens die zorgen, nu het kindje er is? Of wisten ze het niet en heeft de geboorte ze overvallen?
Zijn je kinderen jaloers? Denken ze dat dit kind de aandacht gaat krijgen die zij nooit hebben gekregen? Ja, dat kan zijn. Maar daar kan inderdaad het kind niks aan doen.
Als ik jou was zou ik me erbuiten houden. Jij bent niet verantwoordelijk voor wat vader doet en laat. Dus als ze er problemen mee hebben moeten ze dat met hun vader bespreken. Laat ze maar vragen wat dit kind concreet betekent voor hun contact met vader. Ik kan me goed voorstellen dat ze geen zin hebben om altijd ook met een baby opgescheept te zitten als ze bij vader zijn, maar ik schat in dat vader ook geen zin heeft in die baby. Dus misschien kunnen ze samen dingen gaan ondernemen, zodat de vriendin lekker tijd alleen heeft met haar dochter. Je zou ze kunnen zeggen dat ze dat kunnen voorstellen. En verder: alles went. Ook een baby bij hun vader. En ja, het kan zijn dat hij nu alsnog het licht ziet en voor dit meisje wel een leuke vader is/wordt. Dat zegt niks over hun, maar over het groeivermogen van hun vader. En het is dan misschien een mooi vooruitzicht voor als hij ooit opa wordt. Misschien doet hij dat beter dan vader zijn.
Mona-xxx schreef op 11-08-2022 om 14:27:
[..]
Hoe oud zijn je kinderen? Toen ik rond de 20 was, was mijn vader gewoon een man die ik 1 x per maand zag. Ik had mijn eigen leven en hij maakte maar 1 procent daarvan uit. Mijn vrienden en mijn vriend, mijn werk en studie waren veel belangrijker voor mij.
Al ben je er wel vaker, dan nog zullen veel tieners en begin twintigers niet zitten te wachten op een halfzusje baby.
HarrieDelSol schreef op 16-08-2022 om 15:31:
[..]
Al ben je er wel vaker, dan nog zullen veel tieners en begin twintigers niet zitten te wachten op een halfzusje baby.
Dan nog, ze “moeten” er toch niets mee?
HarrieDelSol schreef op 16-08-2022 om 15:31:
[..]
Al ben je er wel vaker, dan nog zullen veel tieners en begin twintigers niet zitten te wachten op een halfzusje baby.
Ze wonen er toch niet? Trouwens heel veel zullen het juist geweldig vinden en centjes willen verdienen met oppassen.
Ik merk dat het allemaal nu een plekje gaat krijgen. Ondernemen wat met hun vader en houden het kindje ook vast.
just-me schreef op 02-09-2022 om 09:33:
Ik merk dat het allemaal nu een plekje gaat krijgen. Ondernemen wat met hun vader en houden het kindje ook vast.
Dat is goed toch. Als je kinderen volwassen zijn maken ze hun eigen keuzes en het is altijd goed om te zien als ze naar mijn mening de juiste keuze maken.