Ouder van stiefkinderen heeft kanker
Pfff... bij de andere ouder van mijn stiefkinderen is kanker ontdekt.
Ik heb heel erg behoefte aan verhalen van gescheiden ouders die ook hiermee te maken hebben (gehad). Zoveel vragen en ik weet even niet waar ik ze kan stellen. Uiteraard bespreken mijn partner en ik wel veel, maar toch..
Wie wil met mij mailen?
Linda
Ik snap je paniek niet
Waarom raak je daarvan zo in de stress? En wat zou je met andere gescheiden mensen willen bespreken? Ik snap werkelijk je paniek niet. Jij bent niet ziek, dat is de ex van je partner.
Zoveel vragen? Vragen waarover? Dit gaat niet om jou, dit gaat om haar. In het ergste geval overlijdt ze en komen de kinderen bij jullie wonen.
Zieke moeder.
Een ernstig zieke moeder is verdrietig voor kinderen. Het ligt ook erg aan hun leeftijd en de band die jij met ze hebt en hun moeder. Gelukkig hebben ze ook hun vader.
De kanker is net ontdekt, dat zal de schrik zijn die jullie voelen. Paniek heeft niemand iets aan, vooral de kinderen niet. Zorgen zullen er zijn maar op de zaken vooruit lopen is ook niet nodig.
Liefdevol
Ik hoop dat de moeder weer beter wordt. En dat jullie tot die tijd de kinderen liefdevol op op zullen vangen waar nodig. Mocht zij komen te overlijden is dat intens verdrietig maar fijn dat jij en je partner ze dan voor altijd liefdevol op zullen vangen.
En zeg dat ook tegen de kinderen
Hier een ex van mijn broer die beweerde dat mijn broer nooit voor zijn kinderen zou zorgen en niets goeds in de zin had. Er werd, bij een IADH kind een begeleid kamerwonen geregeld voor als moeder overleden was.
Daarop volgde een vreselijke tijd waarin deze jongen, bij mijn broer, psychotisch werd van angst. En langzaam aan kwam het verhaal er uit.
Dus meld dat ook bij de kinderen, ze hebben bij jou altijd een warm thuis, wat er ook gebeurt.
Felicia
@felicia, het gaat ook zeker niet om mij, ik ben zeker niet ziek. Fijne reactie.
Het is toch even anders of je nog bij elkaar bent of niet, qua communicatie en dat soort zaken. Vooralsnog gaan we er ook zeker niet van uit dat er iemand gaat overlijden. Ingewikkelder is het toch wel, met twee ouders, twee stiefouders, etc.
Jeetje
dat is inderdaad heftig. Hoe je ermee omgaat hangt natuurlijk van veel dingen af. Hoe ernstig het is, hoe zij er zelf mee omgaat, hoe de relatie tussen haar en de kinderen is, hoe jouw relatie met de kinderen is, hoe je partner ermee omgaat, hoe de relatie tussen de moeder (met partner) en jouw partner (en jou) is, hoe oud de kinderen zijn en nog zo wat factoren.
Ik denk niet dat er een handboek voor is, maar het lijkt mij belangrijk dat er ingezet wordt op openheid. Vanuit de moeder over de ziekte en de consequenties voor de zorg voor de kinderen. Vanuit jullie dat jullie bereid zijn om de kinderen meer op te vangen als dat nodig is. Vanuit de kinderen openheid over hoe zij zich voelen. Ik kan me voorstellen dat ze moeder niet lastig willen vallen met emoties en die eerder bij jullie uiten. Dus bereid je voor op 'onaangepast' gedrag. Kan allerlei vormen aannemen, van overcorrect tot boosheid en brutaliteit. Ook afhankelijk van de leeftijd. Belangrijk lijkt mij dat ze zich bij jullie (ook) veilig en geliefd weten.
Ik heb er geen ervaring mee, niet met scheidden, samengestelde gezinnen of kanker in de nabije omgeving, maar dit is zo wat mij te binnen schiet.
Liefde en zorg
Geef de kinderen liefde en zorg, maar ga vooral niet de rol van de zieke ouder overnemen. Ook niet in het geval deze toch komt te overlijden.
Ik zie dit nu bij een vriendin van mij. De moeder is overleden, het contact tussen ouders, stiefouders en kinderen was ook voor het overlijden al heel goed. Toch zie je nu dat de kinderen sommige dingen wel met hun overgebleven bio ouder willen bespreken maar niet met de stiefouder. In dit geval waren de kinderen al jongmeerderjarig.
Als stiefouder heb je een belangrijke, maar heel precaire rol in het leven van kinderen.