Ouders van jonge kinderen scheiden te snel

Miss

Volgens mij is dit nu net een situatie zoals Lanza die beschrijft. Ben het met Ad eens, verliefd worden is dan misschien geen bewuste keus (heb ik ook twijfels bij trouwens) maar er iets mee doen echt wel! En in zo'n geval denk ik wel net als Lanza, als je binnen 2 jaar na de geboorte van je kind verliefd wordt op een ander en na een jaar besluit daarvoor je gezin op te breken, dan kan ik moeilijk geloven dat je erg je best hebt gedaan om je huwelijk in stand te houden.

Tja, verliefde mensen zien de boel niet meer helder. Als volwassene zou je dat naar mijn idee moeten weten. Het gras lijkt meestal groener bij de buren, en blijkt dat zelden echt te zijn. Ook dat zou je als volwassene moeten weten. Triest voor het kind, dat in ieder geval.

Marielle

"Maar de man van die vrouw heeft geen keus. En daar gaat het ook om."

Laten we er dan van maken dat in de meeste gevallen minstens een van de partners wel degelijk verantwoordelijk is voor het zo snel op de klippen lopen van de relatie en in sommige gevallen allebei.

"Laten we er dan van maken dat in de meeste gevallen minstens een van de partners wel degelijk verantwoordelijk is voor het zo snel op de klippen lopen van de relatie en in sommige gevallen allebei."

Dat vind ik al een hele shift in de discussie

Marielle

Eens kijken of Lanza zich erin kan vinden

Lanza #341

Lanza, je l&&**lt jezelf vast.
Uit jouw posting #341: "Ik ben niet iemand die haar leed zomaar overal rondstrooit, daarvoor vind ik het te persoonlijk. "

Dus zodra jij gaat scheiden omdat voor jou of je man iets gebeurd is wat één van jullie of beiden tot scheiden brengt, zul je niet op schoolplein/in de buren-app vertellen wat er gebeurd is. Want: "Ik ben niet iemand die haar leed zomaar overal rondstrooit, daarvoor vind ik het te persoonlijk. " En dan denkt iedereen dus: jeetje zeg die Lanza, die doet ook geen moeite. Jarenlang gaat alles prima en dan nu stopt ze gewoon ermee. Verwend kreng zeg, ze zou eens moeten doorzetten. En dan gaan ze postings plaatsen op een forum en zeggen ze: ik snap er toch niets van, mensen gaan zo makkelijk uit elkaar.

I rest my case.

Groet,
Angela

... het zou best kunnen...

En nu laat ik een hele berg posts ongelezen … dat sommige jonge ouders te weinig beseft hebben hoe je dagelijks leven ongelooflijk verandert als je kleine kinderen krijgt/hebt en dar er nog maar heel weinig is wat je ongestoord kunt doen. Laat staan genieten (het grote gebod tegenwoordig). Veel jonge ouders van nu hebben een veel luxer (leuker?) leven dan dertig, veertig jaar geleden. Met kleine kinderen moet je enorm veel inleveren op de leuke levensstijl en als je om dat vol te houden vlucht naar van alles en nog wat, wordt je relatie een wiebelig gebeuren.

Wie zei dat net - de tijd waarin je kleine kinderen hebt, is nou niet bepaald de beste tijd om je relatie te evalueren. Het is hard werken en elkaar er doorheen helpen.

Weekendbijlage van NRC gezien, met de nachtmonsters?

Er is van alles in het leven waarvoor je niet 100% diep doordacht kiest. Ook al zou je wensen dat het allemaal redelijker verliep. Dat geldt ook voor kinderen. Je weet pas hoe het is als ze er zijn. En je weet pas hoe goed je partner is in het samen de klus klaren, als die kinderen er zijn en grote happen uit je rust en het fijn je eigen dingen doen nemen.

Affijn, het is volgens mij minder onbegrijpelijk dat jonge ouders scheiden dan Lanza denkt. Het is wel heel jammer, Het gezinsleven wordt er niet eenvoudiger door.

Zoals jij het schetst

is het precies, Wilgenkatje. Maar ik vind dat dus wel te snel opgeven, als het je tegenvalt die eerste jaren en dan maar weggaat. En inderdaad een echte oplossing is het ook niet, want je maakt de situatie alleen maar complexer. Mensen van mijn generatie zijn weinig gewend en willen hun luxe leventje doorzetten, koste wat kost.

Verder eens met Ad, daar is maar een partij voor nodig.

Lanza

" Verder eens met Ad, daar is maar een partij voor nodig."

Daar kom je nu mee? In posting 32 geef ik al aan dat vaak een van de partijen geen keus heeft. Er volgen velen na mij en je blijft maar bij je standpunt totdat Ad het zegt (nav een posting van mij)?

Had toch een stuk of 300 berichten gescheeld als je wat eerder iets had aangenomen.

Ergo conclusio

Voor Larda liever geen 'veni vidi futsi'!

Dat neemt zij zich althans voor.

Dat bedoel Ik pennestreek

Zoals kopzorg zegt, haar partner had geen keus, een beetje zoals jij een paar jaar terug.
Mevrouw checkte gewoon uit, was allllanggg uitgecheckt. En ja lanza dat je dat niet snapt is ook onbegrijpelijk maar het kan bij iedereen overkomen dat je niet weet of je partner uit en incheckt.

Jij had er ook totaal geen inspraak meer in, pennenstreek.... mega verdrietig.

Dit is wat ik bedoel, je kunt bij hoog en laag blijven beweren maar dan met andere woorden" mijn man hoef ik niet te vergeven want hij doet niets fout"

JE weet niet waar je voor komt te staan.

Miss

Lanza is inmiddels tot het inzicht gekomen dat één partij wil scheiden en de ander daar niets aan kan doen.

" Verder eens met Ad, daar is maar een partij voor nodig."

Maar goed

Dat is een totaal andere discussie.

Wilgenkatje, jammer is het absoluut. Maar ondanks dat gebeurd het, dagelijks. En om je er over te blijven verbazen is een andere opstelling dan begrijpen waarom ze die beslissing samen nemen of afzonderlijk van elkaar.
Het is maar net hoe je je opstelt.

Fijn dat ad iets meer doordringt...

Dank

Mariëlle, Ik zie het nu net....

Dat inzicht had

ik al in het begin van de discussie, dat ligt alleen nogal voor de hand, dus daarom heb ik het niet expliciet benoemd.

werkelijk Lanza?

"ik al in het begin van de discussie, dat ligt alleen nogal voor de hand, dus daarom heb ik het niet expliciet benoemd."

Werkelijk? Dan had je op zijn minst de piëteit kunnen hebben wat disclaimers te kunnen plaatsen voor hen die buiten hun keuze gescheiden zijn.

En weet je? Gedurende de discussie zijn er tal van mensen geweest die je er op gewezen hebben dat mensen vaak eenzijdig een echtscheiding door hun strot geduwd krijgen. Daar heb je nou toch niet echt begripvol op gereageerd of gezegd dat het je niet over die gevallen te doen was. Pas toen je het bij Ad las, kon je over de brug komen.

dussuh voor mij niet echt geloofwaardig... Maar laat ik stoppen met meta te reageren.

Grappig bijna

Ware het niet zo triest.
Wie heeft er toch bedacht dat scheiden makkelijk is?
Of dat je aan de buitenkant ziet waarom mensen scheiden?
De mensen die daar een mening over hebben zijn meestal geen ervaringsdeskundigen.
Ik ging met trouwen voor "tot de dood ons scheidt".
Hij zei een aantal jaar ná de kinderen dat hij nooit van me gehouden heeft. Er waren ook talloze vrouwen die met complimenten zijn ego omhoog gooiden.
Ik was kansloos.
Niemand weet de echte reden, zelfs dit is niet compleet i.v.m. herkenning, ik heb hem voor zijn religieuze familie beschermd en we noemen het "uit elkaar gegroeid".
Je weet helemaal geen ene moer waarom mensen scheiden. Daar komt zoveel pijn, schaamte en vernedering bij kijken dat mensen er over zwijgen.
En ondertussen krijg je op zo'n forum ook nog eens de wind van voren door niksweters die het beter weten.
Zo waardeloos vind ik dat.

Tops

Dit topic gaat niet over jou. Of anderen die net als jij een scheiding door hun strot geduwd krijgen. Het gaat (denk ik, ben Lanza’s punt ook wel kwijt intussen...) juist over types als je ex. Die geen moeite doen voor hun relatie. En dan ook nog als de kinderen klein zijn, dus zonder ooit echt energie erin gestoken te hebben en zich hebben verkeken op de impact van het krijgen van kinderen en dan dat groene gras liever uitproberen dan hun verantwoordelijkheid richting hun kinderen serieus te nemen.

Interessant

De stelling "ouders van jonge kinderen scheiden te snel", spreekt álle gescheiden ouders aan. Het lijkt uit te gaan van een gezamenlijk besloten scheiding. Terwijl een scheiding juist vaak een eenzijdig besluit is.

Natuurlijk hebben beiden de verantwoordelijkheid om de relatie goed te houden, maar de ketting is zo sterk als de zwakste schakel.

Het is pijnlijk om eerst te moeten scheiden omdat je partner dit (te snel) wil en hier dan vervolgens (schijnbaar) op te worden aangesproken.

Ik zou misschien liever stellen:
Ouders van jonge kinderen moeten meer blijven investeren in hun relatie.
Of: stellen met een kinderwens moeten niet alleen vrijen, maar vooral ook praten.
En nog vroeger in het proces: liever alleen verder dan in een matige relatie kinderen krijgen.

En dat lijken dan misschien wel weer open deuren. Bovendien is het volgens mij een illusie dat al het leed te voorkomen is. Mensen zijn veranderlijke wezens. Een kinderwens kan allesoverheersend zijn. Het krijgen van kinderen confronteert je met zaken waar je je niet van bewust was. En het is niet iedereen gegeven om vrijuit te kunnen praten over wat zich diep van binnen afspeelt.

Kortom: ouders met een plezierige, stabiele, langdurige relatie, zouden eerder dankbaar moeten zijn dan zelfingenomen.

Niet te geloven zeg

"Die geen moeite doen voor hun relatie. En dan ook nog als de kinderen klein zijn, dus zonder ooit echt energie erin gestoken te hebben en zich hebben verkeken op de impact van het krijgen van kinderen en dan dat groene gras liever uitproberen dan hun verantwoordelijkheid richting hun kinderen serieus te nemen"

Het is toch godsamme niet te geloven. Na 379 posts nog geen steek opgeschoten. Wat een oordelen, wat een zelfingenomenheid, wat een invullingen....

Er is tenminste

altijd één partij die het bijltje erbij neergooit. Dit topic gaat over die partij. En dan ook nog in de specifieke situatie waarbij heel jonge kinderen betrokken zijn.

Nu kun je natuurlijk vreselijk boos worden, omdat je je niet kan vinden in dit topic, omdat jouw situatie anders is, maar over die gevallen gaat dit topic niet. Dus misschien moet je het iets minder persoonlijk opnemen.

Mijn vraag was hoe het toch mogelijk is dat zoveel ouders van heel jonge kinderen (< 3 jaar) gaan scheiden, terwijl ze enkele jaren daarvoor nog zo overtuigd van de relatie waren dat ze aan kinderen zijn begonnen. In het overgrote deel van de gevallen is het trouwens de vrouw die de scheiding aanvraagt, dus het idee dat het alleen mannen zijn die vreemdgaan, klopt niet.

En nogmaals: Ik begrijp als geen ander hoe zwaar de tropenjaren kunnen zijn. We zitten er nu zelf middenin, dus ik ervaar het dagelijks aan den lijve wat een impact het heeft. Ik begrijp ook dat het kan zorgen voor veel spanningen, maar dan nog... scheiden, juist in deze periode? Terwijl je weet dat zoveel van de mogelijkheden komen door omstandigheden, die maar tijdelijk zijn?

Is ook wel weer eens verfrissend

Het is ook wel weer eens lekker om ex gewoon een slappe zak te mogen noemen die het verdomde om diepgaand te kijken naar welke impact zijn keuzes en gedrag gingen hebben op onze kinderen Dat vond en vind ik namelijk OOK nog altijd. En als je dan eenmaal echt hebt ingezien hoe je partner al jouw belangen en die van zijn kleine kinderen zomaar uit zijn handen heeft laten vallen, is het ook voor altijd voorbij. Je zou wel gek zijn om je nog eens afhankelijk te maken van zo’n onbetrouwbaar sujet dat met veel bombarie om onnavolgbare redenen afhaakt. Inschattingsfout mijnerzijds? Ja, dat reken ik mezelf dan ook aan. Maar tegelijkertijd kun je daar niet teveel aan toegeven. Hij is de vader van onze kinderen en daarom is hij simpelweg van grote waarde. Zo komt er dan toch weer wat balans.

Groet,
Jo Hanna

Lanza

"In het overgrote deel van de gevallen is het trouwens de vrouw die de scheiding aanvraagt, dus het idee dat het alleen mannen zijn die vreemdgaan, klopt niet."
Eh... misschien vragen die vrouwen de scheiding aan OMDAT hun man vreemd gaat (en niet omdat ze zelf weg willen)?

Pennestreek

"Die geen moeite doen voor hun relatie. En dan ook nog als de kinderen klein zijn, dus zonder ooit echt energie erin gestoken te hebben en zich hebben verkeken op de impact van het krijgen van kinderen en dan dat groene gras liever uitproberen dan hun verantwoordelijkheid richting hun kinderen serieus te nemen."

En na 1584754 posts op dit forum zou jij ook moeten weten dat je hier het verhaal altijd maar van een kant hoort. Ik begrijp goed dat jouw beeld van een echtgenoot gekleurd is door je eigen ervaringen. Maar ik kan je verzekeren dat je doorgaans nooit het hele verhaal hoort. Sterker veel mensen zijn vlak na een scheiding nauwelijks in staat hun eigen aandeel te bezien. Dat is ook helemaal niet raar want dat vergt tijd. Maar dit soort simpele weergaven die jij geeft zijn het zelden in werkelijkheid.

en...

"Mijn vraag was hoe het toch mogelijk is dat zoveel ouders van heel jonge kinderen (< 3 jaar) gaan scheiden, terwijl ze enkele jaren daarvoor nog zo overtuigd van de relatie waren dat ze aan kinderen zijn begonnen."
Misschien zou je de vraag moeten herformuleren naar: Hoe is het mogelijk dat binnen een huwelijk met kleine kinderen vaak één van de beide partners het bijltje erbij neergooit?

Lanza

Hahahaha. Jij poneert een aantal stelligheden waar een dominee uit de zwartekousenkerk nog een puntje aan zou kunnen zuigen en zegt dan dat wij het niet persoonlijk moeten opvatten.
Maar dat doen we niet. Wij - al die mensen die hier gepost hebben - proberen jou duidelijk te maken dat in werkelijkheid het verhaal veel complexer is dan jij op het schoolplein hoort.Dat is niet persoonlijk opvatten. Dat is proberen jou iets bij te brengen. Wat overigens echt totaal verspilde energie is.

Inschattingsfout

Dat is idd wat ook bij mij speelde. Een inschattingsfout. En ook ik reken dat mezelf aan. Dus dat is mijn antwoord op jouw vraag Lanza: het was een inschattingsfout.

Blij dat je nu een antwoord op je vraag hebt? Wat ga je ermee doen?

kuch

"Eh... misschien vragen die vrouwen de scheiding aan OMDAT hun man vreemd gaat (en niet omdat ze zelf weg willen)?"

70% van de scheidingen is op initiatief van de vrouw, 13% van de scheidingen heeft als reden vreemdgaan.
25% van de mannen zou een buitenechtelijke affaire hebben tegenover 15% van de vrouwen. Het is overigens niet eens genetisch bepaald, het verschil wordt verklaard door gelegenheid. Maar goed, bij dergelijke onderzoeken is het maar de vraag hoe eerlijk er geantwoord is.

Mijn ex ging overigens vreemd en wilde vervolgens zelf scheiden, mede ook door het creëren van die gelegenheid (uitgaan, werken). Het vreemdgaan was een gevolg van niet gelukkig zijn, met zichzelf, met het 'saaie' leven.

Het is niet altijd de (boe)man, vrouwen kunnen net zo zwak zijn.

Stelling

Misschien kun je het op een andere manier benaderen inderdaad. Het is inderdaad vaak één van de twee die wil scheiden. Wat blijkt, zonder al te veel lief en leed er bij te halen, dan een hoofdreden te zijn voor degene die het bijltje erbij neergooit? Ik ga er absoluut van uit dat er een héle kleine minderheid is die dat doet vanwege romantische verwachtingen die aan diggelen zijn gevallen. Oh, is het niet altijd een roze wolk dan?? Maar als we het houden bij korte relaties, zeg 5 jaar of korter, wat is 'dan al' zo erg dat het niet langer volgehouden kan worden? Ik heb de neiging om nu van alles in te vullen, maar ik hou het open.

Gaat niemand iets aan

"Maar als we het houden bij korte relaties, zeg 5 jaar of korter, wat is 'dan al' zo erg dat het niet langer volgehouden kan worden? Ik heb de neiging om nu van alles in te vullen, maar ik hou het open."

En dat is wat mij betreft het punt in deze hele discussie: dat WEET je simpelweg in het overgrote deel van de gevallen niet. Het gaat namelijk niemand iets aan.

Lanza spant daarmee trouwens wel de kroon: ze zegt ZELF dat ze persoonlijke dingen liever niet deelt, maar is wel verontwaardigd dat anderen hun persoonlijke dingen ook liever voor zichzelf houden, en op de vraag waarom ze zijn gescheiden antwoorden: "uit elkaar gegroeid". Bizar.