Overdracht
Hallo,
Mijn ex en ik hebben een omgangsregeling met ons kind.
Ik zelf woon 1 jaar samen met nieuwe partner en dit gaat super.
Officieel is de overdracht na het avondeten, ik haal der altijd om 6 uur op, hij haalt der echter vaak eerder op rond 12 a 1 uur, als hij wakker is. (Net nachtdienst gehad dan). En hier heb ik dus nooit moeilijk over gedaan als die eerder haalt en is dus eigenlijk beetje standaard geworden. Echter nu moet ik dus werken, en wil die der direct ochtendsvroeg halen en dus niet gaan slapen. Dit wil die alleen maar omdat hij liever niet wil dat ze alleen bij m'n partner is eventjes. Hij gaat er dus eigenlijk vanuit dat hij gewoon kan halen rond die tijd. Ik gaf aan officieel is het zelfs pas na het avondeten en vind beetje raar dt je alleen eerder willen halen om die reden en dus niet gaat slapen na een nachtdienst.
Hij dreigt nu dus met n rechtzaak als ik niet akkoord ga.
Wat zeggen jullie gewoon laten gaan ? Ik zelf heb natuurlijk eigenlijk geen zin in onnodig gezeik. Maar telkens afkeurend doen na m'n partner word ook beetje vervelend
tsjor schreef op 18-01-2025 om 08:34:
Een storm in een glas water dus.
Probeer toch wat beter met elkaar te communiceren. Als je denkt dat hij iets niet kan kun je je zorgen uitspreken, maar laat de beslissingen dan bij hem. Stap over 'mijn tijd' heen, het is niet jouw tijd, het is de tijd van je kind en je kind heeft een vader en een moeder.
Dit zijn praktische problemen van de twee ouders, die ieder voor het probleem staan dat ze zorg en werk moeten verdelen (niet het kind!). Hoe meer je elkaar daarin tegemoet kunt komen des te beter wordt die tijd voor je kind. Misschien niet voor jou (hij wil mijn vriend niet zien en hij is jaloers en dat mag niet) of voor hem (nu moet ik die vriend zien en die gaat zich als vader gedragen en dat verdraag ik niet)), maar wel voor je kind. Het begint met elkaar tegemoet komen en elkaar iets gunnen. Je bent zelf altijd de eerste die daarmee kan beginnen.
Tsjor
Ben het met je eens hoor, das ook de reden dat ik hem vaak al tegemoet kom, vooral als hij x wat leuks doen of iets en ze is normaal bij mij. probeer de manier waarop hij het brengt ook beetje los te zien van mijn beslissingen alleen ik vind zelf niet dat ik altijd maar ja moet zeggen op alles als ze bij mij is omdat hij dit perse wil. wij maken natuurlijk ook een planning vanuit gaande dat ze gewoon bij mij is. er is immers niet voor niks een ouderschapsplan en dan word gaat er steeds meer tijd af dat ze bij mij is en word t en voor kind onlogisch maar ook voor ons zelf.
Als ik haar vraag wat ze wil, wil ze altijd bij mij blijven, zij en me ex hadden niet hele goeie band. Ik probeer dit nu te stimuleren dat ze ook bij hem wil zijn en dit begint nu dan wel beter te worden. Ze huilt nu in ieder geval niet meer als ze bij hem moet blijven wat eerst wel zo was
