Parallel solo ouderschap —> en daarna?
Hi!
Zijn hier ouders die ook een heel traject parallel ouderschap hebben doorlopen en daarna eigenlijk gewoon nog in dezelfde situatie zitten als eerst (viel te verwachten, maar toch)?
En als gedrag de spuigaten uit blijft lopen, wat hebben jullie toen ondernomen?
Hier dus het hele traject afgesloten en eigenlijk direct daarna is het weer als vanouds. De afgesproken mails die we bij de wisselmomenten sturen, worden door ex constant beantwoord met ‘laat me met rust, je valt me lastig, ik bel de politie’. Naar school gaan hele essays over hoe slecht ik als moeder functioneer en ik ontvang mails over hoe ik faal als moeder omdat ik te kleine kleding aan had gedaan. De kinderen krijgen ook nog wekelijks te horen hoe slecht ik ben. Ook krijg ik van de kinderen nog regelmatig terug dat ex en partner uit hun velletje springen en daarbij scheldcannonades en de nodige tikken tegen de kinderen niet schuwen.
En dat allemaal terwijl hij tijdens dat traject waarschijnlijk het allerbeste van zichzelf heeft laten zien aan zijn begeleider.
Hoezeer ik ook heb geleerd om alles te laten gaan, gaan sommige dingen je gewoon niet in de koude kleren zitten. Mijn mogelijkheden zijn echter op. Het meeste laat ik gaan, ik blijf geduldig uitleggen aan mensen bij wie ik zwart ben gemaakt dat er verschillende visies zijn, ik ben er voor de kinderen en laat hen hun verhaal doen, maar het emmertje loopt hier soms behoorlijk vol…
Iedereen die zegt dat ik geduldig af moet wachten, ‘want dit wordt vanzelf minder’, heeft tot nu toe behoorlijk ongelijk gekregen. Wanneer komt zo’n moment? En als dit de spuigaten uit blijft lopen, bij wie kun je dan nog aankloppen zonder alles enorm te laten escaleren?
Kinderen krijgen tikken als in woorden geslagen? De rest is bijzaak imo ,melding bij veilig thuis doen
Herkenbaar drama helaas. Aan al het zwart maken / mailen etc kan je weinig. Zeg maar niets.
Hebben de kinderen hulp? Een coach of therapie? Begin daar als eerste mee. Hoe gaat het op school? Ziet school reden voor extra hulp?
Werkt vader niet mee aan toestemming? Vervangend toestemming aanvragen.
Hoe oud zijn de kinderen? Kunnen ze aan anderen vertellen hoe het bij vader gaat? Wanneer jij dit namelijk hulp gaat zoeken, is het eerste wat ze doen vader betrekken. Als de kinderen dan mooi weer spelen, dan kan je het wel schudden.
Hulpverlening begint bij de gemeente. Die zullen gesprek willen met vader erbij om tot een oplossing te komen. Dat kan je waarschijnlijk schudden als ik het zo lees.
Een volgende stap is melden bij veilig thuis. Die komen op gesprek, als ze het niet doorschuiven naar de gemeente, en dan kunnen er stappen genomen worden. Als hun dat nodig vinden. Escaleren deed het hier wel. Absoluut.
Maak de kinderen sterker, geef ze een vertrouwenspersoon. Desnoods iemand op school. Afhankelijk van de leeftijd kan je vertellen wat veiligheid is, dat je niet bang hoort te zijn voor je ouders, dat slaan en schelden daar niet bij hoort enzovoorts. Dat het verdrietig is, maar dat papa dat soms niet lukt.
Ik lees vooral de last van de ouder, niet zozeer van de kinderen. Nu kun je bedenken dat de kinderen eronder lijden en dus hulp nodig hebben, maar het effect van hulp kan ook omgekeerd zijn, namelijk dat het een teken is dat iemand zwak is. Vooralsnog hoeven de kinderen niet sterker te worden, tenzij daar aanleiding voor is.
Kun je terug gaan naar de begeleiders van het traject parallel ouderschap en aangeven dat het resultaat van het traject deze uitkomst is? Lijkt me belangrijk voor hen om te weten, maar misschien zien zij ook een ander mogelijk vervolg.
Parallel ouderschap betekent dat ieder verantwoordelijkheid neemt voor het eigen aandeel en niet gaat over het aandeel van de ander. Die boodschap is duidelijk niet goed overgekomen.
Als jij een email stuurt bij de wisselmomenten reageert hij met 'laat me met rust'. Ik zou die email bewaren en daarna ook geen emails meer sturen bij wisselmomenten (tenzij hij dat wel nog doet). Mocht je toch nog een email willen sturen, bijvoorbeeld omdat het de afspraak is, hou dat dan zeer beknopt ('Alles goed hier, fijne dagen' lijkt me voldoende). Parallel ouderschap betekent juist dat je elkaar zoveel mogelijk los laat, dus zo'n afspraak over emails is dan eigenlijk een beetje vreemd.
Verder neem ik aan dat de belangrijkste mensen en instanties om je heen inmiddels wel weten hoe hij reageert, dus ik hoop dat ze je daarmee niet gaan lastig vallen. En anders reageer je verbaasd: wist je niet dat hij zo bezig is na onze scheiding?
Er is wel een alarmerend signaal, namelijk dat hij de kinderen zou slaan. Dat is een rode vlag. Daarvoor kun je veilig thuis inschakelen, politie, raad voor de kinderbescherming etc. Dat kan heel veel stress veroorzaken bij je expartner en de gevolgen van die stress kunnen riskant zijn. Dus het kan zijn dat je dan vervolgens de kinderen niet meer naar hem moet laten gaan. Maar al dat soort stappen zijn ingewikkeld en riskant en uiteindelijk kom je dan toch bij de rechter terecht. Een stevig traject dus, als het moet dan moet het, maar zorg dat je sterk genoeg bent om dat aan te gaan.
tsjor schreef op 22-05-2025 om 07:43:
Ik lees vooral de last van de ouder, niet zozeer van de kinderen. Nu kun je bedenken dat de kinderen eronder lijden en dus hulp nodig hebben, maar het effect van hulp kan ook omgekeerd zijn, namelijk dat het een teken is dat iemand zwak is. Vooralsnog hoeven de kinderen niet sterker te worden, tenzij daar aanleiding voor is.
Kinderen krijgen tikken... hulp is een teken van zwakte?
Anoniemvoornu schreef op 22-05-2025 om 08:23:
[..]
Kinderen krijgen tikken... hulp is een teken van zwakte?
Ik snap dat ook niet en ik ben het er ook niet nee eens.
Niet als iemand erom vraagt. Wel als je het ongevraagd aanbiedt, want dan is je boodschap: jij bent zwak.
tsjor schreef op 22-05-2025 om 08:44:
Niet als iemand erom vraagt. Wel als je het ongevraagd aanbiedt, want dan is je boodschap: jij bent zwak.
Kinderen die mishandeld worden moeten in jouw ogen zelf om hulp vragen anders krijgen ze de boodschap mee je bent zwak, serieus ??
tsjor schreef op 22-05-2025 om 08:44:
Niet als iemand erom vraagt. Wel als je het ongevraagd aanbiedt, want dan is je boodschap: jij bent zwak.
Ik vind dit zelfs gevaarlijk advies , zijn we juist niet aan het leren als maatschappij om beter om de signalen te letten , om juist niet weg te kijken bij vermoedens van mishandeling?
Nee, je plakt twee dingen verkeerd aan elkaar. Bij slaan moet je als ouder afwegen of je actie gaat ondernemen en die actie is serieus, dat wil zeggen als je eenmaal veilig thuis ingeschakeld hebt bijvoorbeeld gaat er een trein lopen die je daarna niet meer kunt stoppen. Dat is de afweging van de ouder. Dat was het tweede deel van mijn bericht.
Het eerste deel sloeg op het advies van Evaluna: 'Hebben de kinderen hulp? Een coach of therapie? Begin daar als eerste mee. Hoe gaat het op school? Ziet school reden voor extra hulp? Werkt vader niet mee aan toestemming? Vervangend toestemming aanvragen.
Hoe oud zijn de kinderen? Kunnen ze aan anderen vertellen hoe het bij vader gaat? Wanneer jij dit namelijk hulp gaat zoeken, is het eerste wat ze doen vader betrekken. Als de kinderen dan mooi weer spelen, dan kan je het wel schudden. (...)
Maak de kinderen sterker, geef ze een vertrouwenspersoon. Desnoods iemand op school. Afhankelijk van de leeftijd kan je vertellen wat veiligheid is, dat je niet bang hoort te zijn voor je ouders, dat slaan en schelden daar niet bij hoort enzovoorts. Dat het verdrietig is, maar dat papa dat soms niet lukt.'
tsjor schreef op 22-05-2025 om 09:13:
Nee, je plakt twee dingen verkeerd aan elkaar. Bij slaan moet je als ouder afwegen of je actie gaat ondernemen en die actie is serieus, dat wil zeggen als je eenmaal veilig thuis ingeschakeld hebt bijvoorbeeld gaat er een trein lopen die je daarna niet meer kunt stoppen. Dat is de afweging van de ouder. Dat was het tweede deel van mijn bericht.
Het eerste deel sloeg op het advies van Evaluna: 'Hebben de kinderen hulp? Een coach of therapie? Begin daar als eerste mee. Hoe gaat het op school? Ziet school reden voor extra hulp? Werkt vader niet mee aan toestemming? Vervangend toestemming aanvragen.
Hoe oud zijn de kinderen? Kunnen ze aan anderen vertellen hoe het bij vader gaat? Wanneer jij dit namelijk hulp gaat zoeken, is het eerste wat ze doen vader betrekken. Als de kinderen dan mooi weer spelen, dan kan je het wel schudden. (...)
Maak de kinderen sterker, geef ze een vertrouwenspersoon. Desnoods iemand op school. Afhankelijk van de leeftijd kan je vertellen wat veiligheid is, dat je niet bang hoort te zijn voor je ouders, dat slaan en schelden daar niet bij hoort enzovoorts. Dat het verdrietig is, maar dat papa dat soms niet lukt.'
Ik heb niet genoeg koffie op om hierover te gaan discusieren , fijn dat we het eens zijn dat hulp zoeken voor kinderen die tikken krijgen nooit een teken van zwakte is ook als ze niet om die hulp vragen
Ik zou inderdaad niet aandringen op hulp als niet duidelijk is dat die kinderen daadwerkelijk hulp nodig hebben. Als de kinderen signalen afgeven dat ze vastlopen, dan moet worden bekeken of hulp zinvol is, en zo ja, wat voor hulp dan. Vergeet niet dat hulp ook heel veel vraagt.
Hulp ongericht inzetten terwijl niet duidelijk is dat het nodig is, is net zoiets als het slikken van medicijnen voordat er een diagnose is gesteld: wel de bijwerkingen, niet het gewenste effect.
Tja, het kan dat de kinderen vader fantastisch vinden en het er altijd prettig hebben en blij terug komen, ondanks dat ze af en toe klappen krijgen.
Maar wil je je kinderen leren dat dat de normale wereld is?
Of leer je je kinderen dat veiligheid een basisrecht is in het leven, dat je niet bang hoeft te zijn voor klappen?
Het lijkt me niet raar om de kinderen daar wat hulp bij te geven. Plus een onafhankelijk iemand om hun verhaal kwijt te kunnen. Want aan moeder zullen misschien ook niet alles willen vertellen.
Ts je spreekt over scheldcannonades en tikken. Hoe weet je dat? Heb je dat van je kinderen gehoord. Het valt me op dat hier mensen aangaan op de tikken, terecht natuurlijk. Maar ik heb vaak van mishandelde kinderen begrepen dat het schelden en de vernederingen die daar in geuit werden nog harder binnen kwamen. Ik snap heel erg dat je je kinderen hier tegen wil beschermen.
Een vertrouwenspersoon voor de kinderen lijkt me een goede eerste stap. Mits er wel ingegrepen wordt als blijkt dat er met regelmatig wordt gescholden en klappen worden uitgedeeld
Evaluna schreef op 22-05-2025 om 11:00:
Tja, het kan dat de kinderen vader fantastisch vinden en het er altijd prettig hebben en blij terug komen, ondanks dat ze af en toe klappen krijgen.
Maar wil je je kinderen leren dat dat de normale wereld is?
Of leer je je kinderen dat veiligheid een basisrecht is in het leven, dat je niet bang hoeft te zijn voor klappen?
Het lijkt me niet raar om de kinderen daar wat hulp bij te geven. Plus een onafhankelijk iemand om hun verhaal kwijt te kunnen. Want aan moeder zullen misschien ook niet alles willen vertellen.
Dit , daarnaast kinderen die mishandeld worden kunnen later weer daders worden, de cirkel breken is heel moeilijk als je ingeprent krijgt dat een tik krijgen als je niet luisterd normaal is.