Parallel solo ouderschap —> en daarna?

Ik zou de communicatie met vader echt volledig afsluiten. Dus geen mail of bericht over hoe zaken zijn gegaan. Maar volledig blokkeren. Verder melden vet van mishandeling.

Als er geweld tegen kinderen wordt gebruikt, dan veilig thuis inschakelen. 

Verder herken ik wel wat. Met de moeder van mijn oudste twee kinderen had ik ook elke keer als ze weer bij haar waren gezeik. Hele langdradige en verwijtende app-berichten als ze kleding te luchtig vond, te warm, te klein, te groot, niet mooi. Met foto's erbij, dingen omcirkeld en zo, alsof het een rechtbankdossier was. Ik heb dat altijd maar gewoon genegeerd. Uiteindelijk is dat wel minder geworden. 
 
De moeder van mijn jongste kind informeer ik netjes over alles (hij is daar 1 keer per twee weken van zaterdagochtend tot zondagavond). Meestal reageert ze daar niet op. 

Wat had je gewild dat Veilig Thuis had gezegd of gedaan? 

Gefeliciteerd met de verjaardag van de jongste! En treurig dat hij zich niet aan de afspraken rond de verjaardag heeft gehouden. 

Als hij zich onredelijk wil gedragen dan doet hij dat, daar kan jij eigenlijk niet zo gek veel tegen doen. Je eigen plan trekken en zo weinig mogelijk van hem verwachten, veel meer zit er vrees ik niet op. 

Wat betreft zijn dreigementen om meldingen over hem te doen - daar zou ik me vooral geen zorgen over maken. Gewoon doen wat je van plan was. Als hij maar vaak genoeg meldingen doet die nergens over gaan, maakt hij zichzelf vanzelf onmogelijk. Ik zou wel alle mails, appjes etc bewaren, mogelijk heb je ze in de toekomst nog nodig. 

Als er hulp voor je kind nodig is en hij weigert om daarvoor toestemming te geven dan zou ik hem het mes op de keel zetten. Je vraagt hem om toestemming voor de hulp, en legt uit waarom. Dat zou ik in persoon doen maar er daarna een mail achteraan sturen als hij niet meteen ja zegt ('voor de duidelijkheid zeg ik alles nog even op een rijtje zodat je het rustig kunt nalezen'). Als er niet met een paar weken een reactie komt, een rappelletje erachteraan. Reageert hij niet, of negatief, dan dring je nogmaals aan en kondig je aan dat je anders aan de rechter om vervangende toestemming moet vragen. Stel hem een reële termijn voor een reactie (paar weken ofzo). En blijft hij niet meewerken, ga dan naar je advocaat (je had toch een advocaat voor de scheiding destijds? Een ander kan ook natuurlijk) en zet stappen voor een procedure. Zorg dat alle correspondentie bewaard wordt. 
Als hij slim is, geeft hij toe. Zo niet, dan komt het tot een procedure en mag hij aan de rechter uitleggen waarom hij hulp voor zijn kind tegenhoudt. Vaak komt het zover niet.

Ja, dit is vervelend, en het kost geld en energie, maar zie het als een investering. Ofwel hij snapt na een paar keer dat dit gezeur zinloos is, of je spaart punten voor een geslaagde aanvraag van eenhoofdig gezag. Maar zorg wel dat je zelf redelijk blijft. Dat betekent: hem steeds tijdig en volledig informeren, hem fatsoenlijke termijnen geven om te overdenken welk standpunt hij inneemt, en alleen vervangende toestemming vragen voor dingen die echt nodig zijn (en wellicht voor vakantie). Dit is een zaak van de lange adem. 

Wat vakanties betreft: begin ruim op tijd. En je kan er ook voor kiezen om geen toestemming te vragen. Als je heel braaf bent vier je dan vakantie in eigen land, als je iets minder braaf bent ga je gewoon de grens over met de auto zonder hem dat te vertellen omdat hij dat waarschijnlijk toch niet merkt. Maar als je inzet op het opbouwen van een dossier voor een uiteindelijke aanvraag eenhoofdig gezag dan zou ik dat laatste weer niet aanbevelen, dan is zo'n verzoek vervangende toestemming tactisch handiger. 

Jouw kinderen zijn nog heel jong, toch? Als ze wat ouders zijn (12+) is voor sommige dingen geen toestemming meer nodig. maar als ik het goed onthouden heb, duurt dat bij jou nog een hele tijd. 

Sterkte ermee

Ik begrijp nog steeds niet waarom parallel ouderschapstraject leidt tot zo'n grote afhankelijkheid nog van elkaar. Dan hebben de begeleiders van dat traject toch niet echt begrepen waar zo'n traject toe moet leiden. 
De informatieplicht: hoe minder hoe beter zou ik zeggen. Maak een kopie van een rapport en stuur of mail dat naar hem toe en verder zo min mogelijk. De kinderen kunnen ook zelf vertellen hoe het gaat op school.  
Toestemming vragen voor het buitenland: zoals je ziet aan ex kun je naar Duitsland zonder dat er iemand iets van je vraagt. Op dit moment zijn er wel grenscontroles, maar ik geloof niet dat die gaan over papieren voor kinderen. Ik zou alleen uitkijken met vliegvakanties. 
Voor hulp aan je kind: ga naar de huisarts, zoek uit wat de beste hulp is, ga naar de hulpverlener en start met de hulp. Begin niet over dat je ex de papieren niet wil tekenen. Ik ben nog nooit tegengekomen dat mijn ex voor iets moest tekenen as het ging om gezondheidszorg. Niet voor een operatie, niet voor psychologische hulp, nergens voor. 

Je zegt over je teleurstelling naar aanleiding van het gesprek bij Veilig Thuis: 'Maar ergens wil ik zo graag dat iemand die manipulatieve patroon herkent.' 
Wat wil je dan? Veilig Thuis praat met je me: wat erg, zo manipulatief iemand, hoe zwaar is dat voor jou en wat erg voor de kinderen. En dan? Moet Veilig Thuis dan naar hem toegaan en zeggen dat hij dat niet meer mag doen? Of wil je serieus dat er een onderzoek komt door de raad voor kinderbescherming? Dan denk ik dat je dat duidelijker moet aangeven. Kinderbescherming gaat overigens niet over de relatie tussen je ex en jou.  
Mocht er al iemand zijn die hem 'tot de orde' zou kunnen roepen over zijn emails en dreigementen met juridische stappen bijvoorbeeld, dan zou dat de begeleider van jullie traject voor parallel ouderschap kunnen zijn.Kun je daar nog contact mee zoeken? Zou je dat willen? 
En anders: blijkbaar valt hij andere mensen lastig met allerlei berichten over hoe erg jij bent, maar niemand van hen heeft nog contact gezocht met jou of met de raad voor kinderbescherming of met de politie. Je hebt nog geen advocaat op je dak gekregen. Dus ik denk dat er wel degelijk mensen zijn die zien dat het hier om een manipulatief persoon gaat waarvan ze de klachten verder niet echt serieus nemen. 

Je kunt je email zodanig instellen dat zijn mails onmiddellijk in de spam-box belanden. Zelfs de mail waarin hij boos is omdat je nergens op reageert. 

Over vakantie: in principe kun je een vliegvakantie vergeten zonder toestemming van de andere ouder met gezag, omdat er bij uitreis door de marechaussee wordt gecontroleerd. De grens over met de auto, daar kraait inderdaad vziw geen haan naar.

Wat betreft hulp is het uitgangspunt bij medici dat als een ouder zich meldt met een kind, toestemming van een eventuele andere ouder met gezag wordt verondersteld. Als een arts reden heeft om te vermoeden dat die toestemming er misschien niet is, dan moet wel op die toestemming worden gewacht (bij niet-urgente zorg).

Ik vermoed dat de richtlijnen voor jeugdhulpverlening niet heel anders zijn, maar ik vrees dat als het gaat om zorgen rond gedrag of welbevinden van een kind van recent gescheiden ouders, die hulpverlener meteen al over die toestemming van de andere ouder begint. Want vaak is er gedoe, en die hulpverleners zijn bang voor klachten. Dus het idee om veel dingen gewoon te doen zonder eerst toestemming te vragen is niet verkeerd, maar ik denk dat dat bij jeugdhulp vaak niet kan

Als het jeugdhulp moet zijn. En uit vrees vooraf al dingen niet doen brengt je nergens. Loop eerst tegen de problemen aan, dan kun je altijd nog naar de rechter voor vervangende toestemming. 

Als je de grens overgaat met de auto ben ik nog nooit gecontroleerd, maar je weet het nooit.
Wat ik me altijd voorgehouden heb is dat wat ikzelf niet fijn zou vinden, ik ook bij ex niet moet doen. Denk aan de kinderen meenemen op vakantie terwijl je van niks weet of een therapeut.

De kans is groot dat het andersom ook gaat gebeuren of dat je opeens je kind naar de voetbal kan brengen, omdat ex dat geregeld heeft.
Dus dat soort dingen heb ik altijd wel voorgelegd. Als het niet lukt dan vervangend toestemming vragen. Dat is altijd gelukt.

Dat vader zelf de contacten met school onderhoudt werkt wel goed. School wil daar prima aan mee werken.

Als het allemaal echt niet lukt en je hebt al een hele stempelkaart vol bij de rechtbank voor vervangend toestemming dan kan je eenhoofdig gezag overwegen.

Het is een gedoe, verschrikkelijk. Maar hou vol en doe wat nodig is.

Ik zou stoppen met alle niet noodzakelijke communicatie. Een rapport kan kind zelf laten zien aan vader. En hij kan zelf aanwezig zijn bij ouderavonden of sport activiteiten. Daarvoor zijn gewoon apps. Geef je kinderen eigen telefoons zodat ze zelf kunnen communiceren. En maak geen afwijkende afspraken meer. Vakanties binnen de EU is geen enkele controle op. Misschien een keer bij het vliegen maar dan doe je dat niet. Als jij met de auto naar Frankrijk gaat staat dat je vrij hoor. Ik ga regelmatig de grens over voor familiebezoek en heb nog nooit ergens vragen gekregen. Komt je ex met problemen dan hou je het vaag en doe je of je gek bent (Oh ja, hmm, Ok dat kan etc). Ik zou niet ingaan op eisen en vragenlijsten. Je mag ook zelf naar de huisarts of het ziekenhuis. Gewoon niet beginnen over de vader. Alleen bij jeugdhulp vraagt men naar gezag etc. Maar mijn kinderen hebben talloze medische behandelingen gehad zonder dat iemand iets vroeg. 

Ook kan je een tussenpersoon vragen de berichten eerst te lezen en te laten filteren. 

Gooi zelf geen munitie meer op het vuur. Geen reacties en geen discussies. En je kinderen moeten zelf leren met hem om te gaan. 

Ms_Z schreef op 11-08-2025 om 13:18:

Maar ergens wil ik zo graag dat iemand die manipulatieve patroon herkent.

Dat gaat heel moeilijk en is zoniet onmogelijk. Want hij is een ster in het verbloemen. Dat is precies een karaktertrek bij veel manipulatieve mensen. 
Er zijn veel goede tips gegeven om bijna alle communicatie met ex te stoppen, behalve de noodzakelijke. 
Doen hoor, echt waar.
Zo zorg je voor jezelf en zie je jezelf.

Sterkte, it sucks

Ms_Z schreef op 30-06-2025 om 20:41:

Alle moed die ik had, heb ik vandaag bij elkaar geraapt en ik ben op gesprek geweest bij Veilig Thuis. Ze waren al eens in beeld geweest, doordat ex tig valse meldingen over mij had gedaan (en destijds hebben ook zij geadviseerd dat pso een goed idee zou zijn en wellicht zou helpen). Ik contacteerde die contactpersoon van destijds en ik mocht komen om mijn verhaal te doen.

En? Tja, dan zit je daar met al je zenuwen. Goed voorbereid, maar wellicht zo nu en dan toch met een warrig verhaal. Genoeg info om een patroon in het gedrag van ex te zien. En dan? Dan word je verteld dat het tijd wordt om hulp te zoeken, want ze kunnen helemaal niets voor je betekenen. Dan krijg je weer dat verhaaltje van 'fases van rouw' en 'iedereen heeft een andere visie en soms komt die niet overeen' en 'tja, het leven is nu eenmaal niet eerlijk' en 'het wordt minder hoor'.

En ik weet ook helemaal niet wat ik had verwacht en ik wilde ook helemaal niet per se een melding doen. Maar de conclusie dat ik er maar gewoon mee moet dealen, hoe giftig hij ook is, valt me eigenlijk gewoon tegen. Hoe klem mogen kinderen komen te zitten voordat iemand ziet hoe zij eronder lijden?

Nog gefeliciteerd met je jongste.

Wat ik niet helemaal begrijp uit deze reactie is dat uit het antwoordt van VT wat jij hier opschrijft blijkt dat het gesprek meer ging over wat ex jou allemaal aandoet maar waar de kinderen nu precies van in de knel raken lees ik niet.

Heb je dat wel besproken met VT? En waar raken ze precies van in de knel? Heb je met VT ook besproken dat huisarts zich zorgen maakt over jongste? 

En wat bedoel je precies met " maar op deze manier kan het echt niet verder" uit latere post die je schrijft. Welke manier dan wel?