Partner veel contact met zijn ex
Hallo,
Mijn partner heeft een jonge dochter met zijn ex. Het contact tussen mijn partner en zijn ex is heel wisselend. Van extreme ruzies tot alles weer koek en ei. Ze heeft ook geprobeerd te stoken in onze relatie nadat ik haar heb leren kennen. Overigens was die ontmoeting prima maar maakte ze hen erg zwart. Na een enorme escalatie vraagt ze hem een dag later doodleuk of hij iets uit de winkel nodig heeft... Als ze naar de huisarts of iets moeten met hun dochter vind ik het geen probleem natuurlijk dat ze die dingen met zn drieën doen. Maar daarna gaan ze boodschappen doen met zn drieën etc. Hij haalt en brengt ze want zij heeft geen vervoer, ze heeft geen werk dus hij betaalt veel. Zijn ex belt elke dag meerdere keren want zn dochter wil hem spreken. En het komt voor dat ze belt en dan wil zn dochter hem niet spreken. Ik heb aangeven dat ik veel moeite heb met de situatie omdat zij een te grote speelt in ons leven in die zin dat ze afhankelijk is van hem. Hij geeft aan dat hij alles voor zn dochter doet. En als zn dochter bijv. met zn drieën wil gaan zwemmen dat hij dat dan doet. Zn dochter is 3. Hij gaat totaal voorbij aan mijn gevoel en vind het belachelijk. Ik weet niet meer wat ik moet doen want hij staat ook niet open voor een goed gesprek erover. Hij heeft zijn visie en wijkt er niet vanaf.
Biahar! schreef op 01-12-2022 om 09:05:
[..]
Zn ex heeft twee gezichten. Toen ik haar leerde kennen bij hem thuis was ze tegen mij superaardig en ik loop even naar de auto om iets te pakken en ze maakt hem uit voor leugenaar en nog meer. Zij is hem niet dierbaar. Ze heeft hem op straat gezet toen ze uit elkaar gingen. Ze heeft zelf gezegd dat het vals was wat ze deed en deed het uit wraak. Ze heeft hem beschuldigd van erge dingen waardoor hij haar liever kwijt dan rijk is. Maar het gaat om zn dochter en daar zoveel mogelijk zicht op te houden
wil jij mss hem doen inzien dat zij hem slecht behandeld? Dat ze zijn tijd niet waard is omdat ze hem zo slecht heeft behandeld en blijkbaar nog steeds uitscheld ed... ik denk eerlijk gezegd dat als hij haar liever kwijt was dan zou hij niet zoveel moeite voor haar doen, tuurlijk hij wil dat zijn dochter t goed heeft maar daar hoef je niet voor naar de supermarkt met haar erbij, volgens mij heeft hij haar nog niet 100% losgelaten. Ik zou t toch echt ff laten rusten of echt je grenzen aangeven.
Als er echt heftige persoonlijkheidsproblematiek speelt dan is dit een heel moeilijke situatie voor je partner. Onmogelijk eigenlijk, zeker om het goed te doen.
Dat er dan van jouw kant uit ook nog getrokken wordt aan hem, zal de situatie echt niet makkelijker maken. Het geeft extra druk en stress en zo heeft hij minder ruimte zelf goed naar de situatie te kijken.
Het allerbelangrijkste is echt dat hij zelf goed rechtop blijft staan, anders kiept hij om.
Ik zou dan ook, als je met hem verder wil, ervoor kiezen alleen maar te steunen.
En ook: wat vind je precies verwarrend voor zijn dochter?
Hij probeert (wellicht) het beste te maken van een heel slechte situatie.
Wat verwarrend is voor het meisje zijn wel de ruzies, daar zou hij zoveel mogelijk buiten moeten blijven. Maar misschien dóet hij dat al heel goed, het is nl lang niet altijd mogelijk dat te voorkomen bij deze problematiek.
Het probleem is, zoals ik het lees, dat de ex een erg groot beslag legt op het gezinsleven van TS en haar partner en op de tijd en energie van partner. Als iemand elke dag meerdere keren belt en verwacht dat je acuut alles uit je handen laat vallen of je planning om gooit omdat zij of kind iets wil en geen vervoer heeft, dan heeft dat ook flinke gevolgen voor de relatie met TS.
Ik begrijp de zorgen om het kind en een vinger aan de pols willen houden, maar dit gedrag komt niet vanuit de partner maar vanuit de ex. Ik zou ook niet zoveel zin hebben om heel veel moeite te doen voor iemand die mij zo behandeld heeft als TS van ex beschrijft. Ik zou je vriend wel steunen in de zorg om/voor zijn dochter en ook in grenzen aangeven naar de ex toe. Het leest alsof ze er nogal makkelijk overheen gaat.
MamaE schreef op 01-12-2022 om 19:49:
Het probleem is, zoals ik het lees, dat de ex een erg groot beslag legt op het gezinsleven van TS en haar partner en op de tijd en energie van partner. Als iemand elke dag meerdere keren belt en verwacht dat je acuut alles uit je handen laat vallen of je planning om gooit omdat zij of kind iets wil en geen vervoer heeft, dan heeft dat ook flinke gevolgen voor de relatie met TS.
Ik begrijp de zorgen om het kind en een vinger aan de pols willen houden, maar dit gedrag komt niet vanuit de partner maar vanuit de ex. Ik zou ook niet zoveel zin hebben om heel veel moeite te doen voor iemand die mij zo behandeld heeft als TS van ex beschrijft. Ik zou je vriend wel steunen in de zorg om/voor zijn dochter en ook in grenzen aangeven naar de ex toe. Het leest alsof ze er nogal makkelijk overheen gaat.
Natuurlijk is dat het probleem.
Maar ik me dus wél voorstellen dat partner er (deels) in mee gaat uit zorgen voor zijn dochter.
Grenzen aangeven, uiteraard. Vraag is wel of ex over grenzen van partner gaat of dat het puur grenzen van ts zijn. Die ze natuurlijk ook mag bewaken.
Kersje schreef op 01-12-2022 om 17:50:
[..]
Als dit zo is, en dat neem ik dan maar even voor waarheid aan, dan begrijp ik niet wat dan zo het probleem is van die enkele keer dat zij samen iets ondernemen? Ik bedoel, als ik hiervan zo overtuigd zou zijn, had ik hier totaal geen problemen mee gehad.
Omdat we een eigen leven willen opbouwen en zij is heel veel aanwezig. Meer dan in een normale relatie met de ex. Je hebt een omgangsregeling en klaar. Maar omdat zij afhankelijk is van hem is het gewoon lastig. Maar zoals ik zei we kijken het stap voor stap aan.
Pinokkio schreef op 01-12-2022 om 19:26:
Als er echt heftige persoonlijkheidsproblematiek speelt dan is dit een heel moeilijke situatie voor je partner. Onmogelijk eigenlijk, zeker om het goed te doen.
Dat er dan van jouw kant uit ook nog getrokken wordt aan hem, zal de situatie echt niet makkelijker maken. Het geeft extra druk en stress en zo heeft hij minder ruimte zelf goed naar de situatie te kijken.
Het allerbelangrijkste is echt dat hij zelf goed rechtop blijft staan, anders kiept hij om.
Ik zou dan ook, als je met hem verder wil, ervoor kiezen alleen maar te steunen.
Ik wil hem steunen echt waar en dat doe ik waar ik kan. Ik krijg alleen soms het gevoel dat ik maar in alles mee moet gaan en het allemaal maar moet accepteren. Misschien egoïstisch van mij maar ik ben het zo anders gewend. Voor mijn gevoel zijn er ook andere manieren dan alleen zijn manier.
MamaE schreef op 01-12-2022 om 19:49:
Het probleem is, zoals ik het lees, dat de ex een erg groot beslag legt op het gezinsleven van TS en haar partner en op de tijd en energie van partner. Als iemand elke dag meerdere keren belt en verwacht dat je acuut alles uit je handen laat vallen of je planning om gooit omdat zij of kind iets wil en geen vervoer heeft, dan heeft dat ook flinke gevolgen voor de relatie met TS.
Ik begrijp de zorgen om het kind en een vinger aan de pols willen houden, maar dit gedrag komt niet vanuit de partner maar vanuit de ex. Ik zou ook niet zoveel zin hebben om heel veel moeite te doen voor iemand die mij zo behandeld heeft als TS van ex beschrijft. Ik zou je vriend wel steunen in de zorg om/voor zijn dochter en ook in grenzen aangeven naar de ex toe. Het leest alsof ze er nogal makkelijk overheen gaat.
Nou precies en dat snapt hij niet....
Pinokkio schreef op 01-12-2022 om 19:29:
En ook: wat vind je precies verwarrend voor zijn dochter?
Hij probeert (wellicht) het beste te maken van een heel slechte situatie.
Wat verwarrend is voor het meisje zijn wel de ruzies, daar zou hij zoveel mogelijk buiten moeten blijven. Maar misschien dóet hij dat al heel goed, het is nl lang niet altijd mogelijk dat te voorkomen bij deze problematiek.
Ze is pas 3. De hele situatie vind ik verwarrend. Dan zijn papa en mama vriendelijk naar elkaar dan hebben ze ruzie en dan ben ik er ook nog. Regels zijn in beide huishoudens ook nog eens heel anders. Maar ja dat is niet anders helaas. Hij probeert t zo goed mogelijk te doen op zijn manier. En ik weet niet hoe lang ik daarin kan meegaan zolang er geen grenzen en geen afspraken zijn.
Biahar! schreef op 02-12-2022 om 13:28:
[..]
Ze is pas 3. De hele situatie vind ik verwarrend. Dan zijn papa en mama vriendelijk naar elkaar dan hebben ze ruzie en dan ben ik er ook nog. Regels zijn in beide huishoudens ook nog eens heel anders. Maar ja dat is niet anders helaas. Hij probeert t zo goed mogelijk te doen op zijn manier. En ik weet niet hoe lang ik daarin kan meegaan zolang er geen grenzen en geen afspraken zijn.
Dat ouders soms ruzie hebben is normaal, ook als ze bij elkaar zijn. Niet elke dag natuurlijk, maar soms gebeurt dat. Ik zou wel proberen dat buiten het zicht van het kind om te doen. En niet op de gezellige momenten 'gezinnetje' gaan spelen.
Andere regels kunnen kinderen best mee omgaan. Maar ik zou er moeite mee hebben als iemand op allerhande momenten ad hoc alles uit zijn handen laat vallen omdat ex op hete kolen zit. Je hoeft niet 24/7 voor je ex klaar te staan, en zelfs niet voor je kind. Ook een kind kan leren dat je niet altijd beschikbaar bent.
MamaE schreef op 02-12-2022 om 13:59:
[..]
Dat ouders soms ruzie hebben is normaal, ook als ze bij elkaar zijn. Niet elke dag natuurlijk, maar soms gebeurt dat. Ik zou wel proberen dat buiten het zicht van het kind om te doen. En niet op de gezellige momenten 'gezinnetje' gaan spelen.
Andere regels kunnen kinderen best mee omgaan. Maar ik zou er moeite mee hebben als iemand op allerhande momenten ad hoc alles uit zijn handen laat vallen omdat ex op hete kolen zit. Je hoeft niet 24/7 voor je ex klaar te staan, en zelfs niet voor je kind. Ook een kind kan leren dat je niet altijd beschikbaar bent.
MamaE, een ouder met ernstige persoonlijkheidsproblematiek is per definitie níet beschikbaar voor een kind. Dus als andere ouder wil je die beschikbaarheid, die echt wel super belangrijk is op die leeftijd, wél geven.
En Biahar, juist bij ruzie is een vriendelijk moment daarna nodig voor het kind. Zou veel erger zijn als een vijandige sfeer bleef. Liever stoppen de ruzies natuurlijk.
Probeer je eigen kind in de positie te plaatsen. Zou je die echt verbieden je te bellen omdat het buiten het contactmoment valt ipv wanneer de behoefte er is?
Een kind van 3 is niet verantwoordelijk voor een scheiding en ook niet voor het gebrek aan contact dat er normaal ook is of is geweest. En als een vader daar rekening mee houdt, dan vind ik dat te prijzen.
En vwb de moeder: kleine stapjes om wat grenzen af te bakenen is beter dan de knuppel in het hoenderhok.
Ik begrijp de positie van TS best, maar dat is de erfenis voor 2e relaties. Je kunt het grotendeels willen toe-eigenen en ook dat snap ik. Als ik mijn partner kon vertrouwen, en ik krijg niet de indruk dat dat hier niet het geval is, dan zou ik kleinere stapjes proberen om partner te helpen. Maar voor het kind zou ik beschikbaar blijven, altijd.
Ik snap de behoefte om beschikbaar te zijn wel, maar dat kan gewoon niet altijd de hele dag. Als ik gescheiden was, zou mijn kind me rustig een keer tussendoor mogen bellen. Drie keer per dag vind ik dan weer te veel. Op opvang en school kunnen ze ook niet naar behoefte contact hebben met de ouders. En als ouders aan het werk zijn kan dat ook niet zomaar. Dat kan een kind best leren.
Betekent beschikbaar zijn dat je altijd de telefoon opneemt, dat je desgevraagd altijd meteen in de auto springt om er heen te gaan voor een knuffel of om ze ergens naartoe te brengen? Dat lijkt me in alle opzichten onwerkbaar en onwenselijk voor alle partijen.
Zowel mijn man als ik zijn niet 24/7 beschikbaar. Wel in een noodgeval natuurlijk, maar niet voor allerlei trivialiteiten.
Ik zou in het geval van een onbetrouwbare ouder eerder inzetten op een regeling met meer structurele omgang en niet om de haverklap ad hoc en kortstondig.
MamaE schreef op 02-12-2022 om 16:39:
Ik snap de behoefte om beschikbaar te zijn wel, maar dat kan gewoon niet altijd de hele dag. Als ik gescheiden was, zou mijn kind me rustig een keer tussendoor mogen bellen. Drie keer per dag vind ik dan weer te veel. Op opvang en school kunnen ze ook niet naar behoefte contact hebben met de ouders. En als ouders aan het werk zijn kan dat ook niet zomaar. Dat kan een kind best leren.
Betekent beschikbaar zijn dat je altijd de telefoon opneemt, dat je desgevraagd altijd meteen in de auto springt om er heen te gaan voor een knuffel of om ze ergens naartoe te brengen? Dat lijkt me in alle opzichten onwerkbaar en onwenselijk voor alle partijen.
Zowel mijn man als ik zijn niet 24/7 beschikbaar. Wel in een noodgeval natuurlijk, maar niet voor allerlei trivialiteiten.
Ik zou in het geval van een onbetrouwbare ouder eerder inzetten op een regeling met meer structurele omgang en niet om de haverklap ad hoc en kortstondig.
MamaE je overdrijft echt schromelijk.
Bovendien is het zinloos naar jezelf te kijken hierin. Jij bent niet samen met iemand die structureel onveilig is voor je kind.
MamaE schreef op 02-12-2022 om 16:39:
Ik snap de behoefte om beschikbaar te zijn wel, maar dat kan gewoon niet altijd de hele dag. Als ik gescheiden was, zou mijn kind me rustig een keer tussendoor mogen bellen. Drie keer per dag vind ik dan weer te veel. Op opvang en school kunnen ze ook niet naar behoefte contact hebben met de ouders. En als ouders aan het werk zijn kan dat ook niet zomaar. Dat kan een kind best leren.
Betekent beschikbaar zijn dat je altijd de telefoon opneemt, dat je desgevraagd altijd meteen in de auto springt om er heen te gaan voor een knuffel of om ze ergens naartoe te brengen? Dat lijkt me in alle opzichten onwerkbaar en onwenselijk voor alle partijen.
Zowel mijn man als ik zijn niet 24/7 beschikbaar. Wel in een noodgeval natuurlijk, maar niet voor allerlei trivialiteiten.
Ik zou in het geval van een onbetrouwbare ouder eerder inzetten op een regeling met meer structurele omgang en niet om de haverklap ad hoc en kortstondig.
Het kindje is 3 jaar. Áls ze naar een opvang gaat, zal ze vást niet aan haar moeder kunnen vragen of ze even mag bellen. Je houdt hier enorm aan vast, maar kun je het je voorstellen dat een vader hier anders over denkt, voelt en ervaart? Ik denk niet dat je zo stellig kunt zijn in het contact"verbod" naar een peuter. Zeker niet als ( áls) de moeder niet voldoende stabiel is. En dan is de vraag: is dag een echte diagnose of een "diagnose" omdat haar gedrag ergerlijk gevonden wordt.