procedure gezag en omgang

De doorlooptijden verschillen enorm per rechtbank. Je advocaat weet meer. 

Daarbij:  eerst is het wachten op het vaststellen van een datum, maar als je dan die datum hebt is die zitting ook niet meteen de week erna. 

Als de hele zaak na 1 zitting is afgedaan kan je de beslissing in principe 4 weken na de zitting verwachten. Maar zeker in omgangszaken is het heel gebruikelijk dat er een tussenbeslissing wordt genomen, nieuwe afspraken worden gemaakt, de zaak een aantal maanden wordt aangehouden waarna wordt geëvalueerd, etc. Dit soort procedures kunnen in totaal zo 1-2 jaar duren, met alle tussenstappen. 

En bereid je ook voor op uitstel. Dan krijg je een datum voor de uitspraak, maar vlak voor de datum kan het worden uitgesteld. Ik weet nog de eerste keer dat het bij mij gebeurde... Het voelde echt niet fijn en ik had graag van te voren geweten dat het kan gebeuren. Bij deze dus.

Ja, dat wordt waarschijnlijk inderdaad een zaak van de lange adem. 

Het stramien is vaak als volgt. Omgang komt niet op gang of uitbreiding wordt tegengehouden. Moeder geeft aan vader niet te vertrouwen. Zaak komt op zitting. Moeder geeft ook daar aan vader niet te vertrouwen, vader geeft aan dat hij geen vertrouwen kan opbouwen als hij die omgang niet krijgt. Vertegenwoordiger van de Raad voor de Kinderbescherming, indien aanwezig, spreekt stichtelijke woorden over gezamenlijke verantwoordelijkheid en geeft ouders ergens een compliment voor als dat maar redelijkerwijs haalbaar is. Rechter doet vaak iets vergelijkbaars. Er wordt gekeken of ouders richting het een of andere hulpverleningstraject gestuurd kunnen worden. Als dat lukt en het traject kan meteen beginnen dan wordt het regelen van de omgang vaak daar belegd, als er een wachtlijst is worden vaak afspraken gemaakt voor omgang gedurende die wachttijd. Er volgt een aanhouding met afspraken over het terugkoppelen na het traject. 

Soms wordt er geen hulpverleningstraject gestart omdat ouders zelf toch - met zachte dwang van de rechter - tot voorlopige afspraken komen met een aanhouding etc zoals hierboven omschreven. 

Als het geweldig gaat, leidt de ingezette hulp tot een bevredigende afronding. Vaak is dat niet zo en is er nog altijd verschil van mening. De zaak komt opnieuw op zitting. Als moeder dan blijft vasthouden aan haar angst en wantrouwen terwijl vader heeft laten zien dat hij zich netjes gedraagt en zich aan zijn afspraken houdt, en er verder ook geen duidelijke contra-indicaties zijn voor uitbreiding van de omgang, dan volgen er meer stichtelijke woorden met nu iets meer vermaningen aan moeder dat zij toch wat meer vertrouwen moet hebben en uiteindelijk een voorlopige beperkte uitbreiding van de omgang met nogmaals een aanhouding voor evaluatie over enkele maanden. Zo wordt er gefaseerd opgebouwd waarbij de druk op moeder steeds een tikje verder wordt opgevoerd, waarbij moeder steeds moeilijker kan volhouden dat vader niet te vertrouwen is. Maar dat hele proces kan dus lang duren.

Andere uiterste: vader blijkt er een potje van te maken. Dan is het vaak na een paar tussenstappen wel afgelopen en wordt zijn verzoek afgewezen. 

In beide scenario's zitten dus vaak meerdere tussenstappen en bijbehorende aanhoudingen waardoor die zaken zo lang lopen. 

Ik heb het trouwens alleen maar over de omgang gehad. Voor wat betreft het gezag: het ligt in principe wel voor de hand om de Raad voor de kinderbescherming om een onderzoek te vragen hiernaar (de rechter beveelt dan zo'n onderzoek), maar ik heb de indruk dat de animo daarvoor wat afneemt door de enorme wachttijden bij de Raad. 

 Is er nu wel omgang tussen vader en kind?

Dat laatste vooral volhouden. Laat de raad maar onderzoek doen. En weet goed af welk belang gezag dient. Ga eerst voor erkenning. Belangrijk voor kind zelf ook wie zijn je ouders. 
Is er erkenning dan is gezag daarop weer gemakkelijker. Vooral als een het tegen houdt t o v de ander terwijl er weinig veranderd. Je moet wel goed kunnen samen werken en zolang dat niet wil zijn trajecten een voorliggend proces. Maar iemand die niet wil veranderen dwing je moeilijk. Het kan wel consequenties hebben. 
Ik zit meer in de omgekeerde situatie. Vader had gezag maar gebruikte het niet in voordeel kind. Al vond hij zelf van wel. 
Vooral geen modder gooien dus maar bij feiten houden. Wie weet verspilt de ander vanzelf gezag of hoofdverblijfplaats. Meestal gaat dat eerder door weinig woorden. En hou je vooral aan tempo wat voor kind past. 

" Ja dat schrikt ook wel beetje af dat misschien nog ruim jaar of langer kan duren voor hij zijn zoon meer mag zien en mag blijven slapen."

Vanwege de forse wachttijden bij de Raad zal ook als er een raadsonderzoek wordt bevolen, vaak wel alvast een begin worden gemaakt met de (uitbreiding van) de omgang, omdat er anders nog eens 6-9 maanden niks gebeurt. Ik begrijp dat er dus een traject gaat starten maar dat er nog 6 weken wachttijd is (valt me mee). Dat betekent dat het traject al zou moeten lopen tegen de tijd dat de zaak op zitting wordt behandeld. Dat is mooi, dan kan de rechter alvast aanhaken op de voorlopige resultaten. 

" En weet goed af welk belang gezag dient. Ga eerst voor erkenning." Goede tip (ik geef m zelf ook altijd ) maar als ik goed heb gelezen is die erkenning er inmiddels, al ging ook dat niet meteen van een leien dakje.