Rammelt hij met mijn voeten?

Reken me niet op schrijffouten af

Ik was zo vreselijk hard aan het huile toen ik bovenstaande schreef

Maanden lukte het best, maar deze week brokkelde ik steeds af. Ik verkeer nu even in een staat van verwarring, angst, boosheis6en verdriet, alles behalve het broodnodige portie blijheid

Hulp

Geen probleem met je taalfouten, maar de taalgebruik is wel een barrière om goed te begrijpen wat er speelt.
Wat mij helder is, is dat je er flink doorheen zit. Je werkt veel, hebt te weinig tijd voor jezelf en hoeft van je ex geen steun te verwachten. Je hebt gelukkig wel een vader die je steunt en lieve mensen om je heen. Zij zeggen dat je ex van je profiteert, omdat jij de strijd niet aangaat. Hij behandelt je in elk geval slecht, al is het maar in de Whatsapp-berichten en gezien het feit dat hij zich niet aan de afspraken houdt. Of hij je belazert of bespeelt, of zoals jij zegt: met je voeten rammelt, dat kan ik niet beoordelen. Ik weet niet of hij steeds loze beloftes doet en ook niet of je van hem kunt weten dat hij zijn eigen plan trekt, omdat hij altijd al zo handelt.

Ik denk dat je eerst praktisch moet kijken. Je bent oververmoeid, overbelast. Je hebt eerst rust nodig. Organiseer dat. Vraag of je kinderen één of twee dagen bij iemand kunnen logeren. Doe in die tijd niets, behalve slapen, wandelen, eten, rusten, slapen etc. Neem gewoon echt rust. Kun je vrij nemen van je werk? Neem vrij. Als je moet werken, doe het dan op je werk wat kalmer aan. Gun jezelf zoveel mogelijk rust. Ook als de kinderen thuis zijn. Ik weet niet hoe oud ze zijn, maar neem zoveel mogelijk rust, kies voor ontspannende activiteiten en schakel hulp in om zoveel mogelijk rust te kunnen nemen.
Pas als je wat minder vermoeid bent kun je gaan nadenken over de volgende vragen: wat wil jij en wat is er mogelijk?

ik denk dat je er naar toe moet

om hem af te schrijven als maatje, als iemand die jou helpt of steunt.
Heel moeilijk....maar als je doorgaat met die verwachting te hebben dan word je steeds hopeloos teleurgesteld.
Probeer hem zakelijk te benaderen en houd het zakelijk. Vraag geen steun aan hem, stort je hart niet bij hem uit maar bij iemand anders.
nare appjes moet je negeren of misschien hem uiteindelijk blokkeren. Hem vragen via iemand anders met je te communiceren omdat hij zich niet kan gedragen t.o. je.

Afstand nemen en duidelijkheid scheppen

Jij hebt geen grip op de situatie. Hij bepaalt en jij volgt, noodgedwongen. Dat is uitputtend. Zowel praktisch, als alleenstaande ouder van vier kinderen, als emotioneel.

1) Waarover wordt er gecommuniceerd via de app? Als dat allerlei oude koeien en/of verwijten zijn: direct mee stoppen. Ik heb ooit voor mezelf de regel ingesteld: als ik een mail van ex krijgt die me woest maakt en die het verlangen in mij oproept net verontwaardiging te reageren: mail direct sluiten en (minstens) 24 uur dicht laten. Uiteindelijk ben ik zover gekomen dat ik nooit meer vanuit emotie reageer. Dat betekent niet dat de emoties er niet zijn. Alleen dat ik, door schade en schande wijs geworden, niks meer van ex verwacht in het dealen met die emoties. Pas als ik zelf, al dan niet geholpen door anderen, de boosheid heb laten zakken, communiceer ik weer met ex. Whatsapp nodigt nogal uit tot directe reacties. Je zou kunnen overwegen om de noodzakelijke communicatie te verplaatsen naar de mail.

2) Welke grenzen zijn handhaafbaar en hoe? Je schrijft dat hij ze te laat komt ophalen. Wat gebeurt er als hij ze op school moet ophalen? Of als jij ze naar zijn huis brengt? Laat hij ze dan op het schoolplein of aan de deur staan? In een situatie als deze heb je voor je kinderen de neiging om zijn disfunctioneren als vader toe te dekken, omdat je weet dat het ze gaat kwetsen. Maar om voor jouzelf uit te vinden waar de grenzen liggen van wat je van hem kunt verwachten, moet je misschien een tijdje wat meer bereid zijn om dingen in de soep te laten lopen en situaties, volgens de afspraken (!), zo in te richten dat hij wat meer klem komt te zitten. Bij welke dingen legt hij zich neer en lost hij op als jij ze niet oppakt? En welke dingen lopen echt fout? Nu laat hij gewoon heel veel uit zijn handen vallen. Dat kan ook, omdat jij het toch wel oplost. Voor jou is dit echt teveel, dat is duidelijk. Logisch ook. Je zult het er allereerst wat meer op moeten laten aankomen om erachter te komen wat echt fout loopt als hij echt met zijn neus op zijn verantwoordelijkheid wordt gedrukt en wat je uiteindelijk daarvan, met hulp van anderen, dan zelf per se toch wil oppakken van wat hij echt verzuimt. Daarbij zul je steeds in gedachten moeten houden: als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan.

3) Houd op over het verleden. Jullie zijn gescheiden omdat jullie niet door een crisis heen konden navigeren. Er is geen enkele reden om te denken dat daar nu nog wel iets mogelijk is. Dat hij is vreemdgegaan, dat hij er niet over wilde praten: laat het los. Als hij daarover had willen en kunnen praten, jou erkenning had willen geven, spijt had willen betuigen, had hij dat eerder gedaan. Houd jezelf voor ogen dat je uit dit huwelijk bent vertrokken, juist omdat dit er niet inzat. En houd ermee op dat alsnog te verwachten. Schrijf hem in dit opzicht helemaal af en laat al je verwachtingen los dat hij jou emotioneel snapt en steunt. Ook waar het gaat over jouw vermoeidheid, je worsteling in je ouderschap: deel het niet langer met hem. Ga alleen pragmatisch met hem om en sluit de emotionele band af.