Relatie met ex
Mijn verhaal is hier bekend en scheiding is ingezet. Gelukkig vertrekt mijn "ex" partner. Mijn partner heeft geen gevoel voor me na 30 jaar en gaat op haar zelf wonen.
Nu geeft ze aan dat ze het gevoel naar mij wil/moet terugkrijgen en aan haarzelf gaat werken. Geeft aan dat daarna misschien een Lat relatie wel werkt mits gevoel terugkomt of misschien wel over 1 jaar terug naar huis.
Zal het eerlijk zeggen ik raak hier verward van. Wat moet ik nou? Ben natuurlijk nog best gek op haar maar ook zwaar beschadigd. Moet ik nou wachten totdat zij het een keer weet wat ze wil. Ik weet dat er succes verhalen zijn. Moet ik nu in de wachtstand en word ik "gebruikt" als backup als zij in paniek raakt?
Wat zouden jullie doen in je eigen situatie? Zouden jullie je ex partner terugnemen/willen na een scheiding?
Ik denk dat je zoiets nooit van tevoren kan weten en het lijkt me verstandig dat je zelf ook een nieuw leven opbouwt, leuke dingen gaat ondernemen en zorgen dat je het fijn hebt. Misschien kom je na een tijd tot de conclusie dat je haar niet meer terug wil.
Ik ken wel een koppel dat na een scheiding weer samen gekomen is dus het is zeker mogelijk maar je moet er niet naar gaan leven na de scheiding.
Ik ben daar vrij zwartwit in, klaar is klaar, ik ben geen jojo. Als jullie naar elkaar terug willen moet je dat doen, maar ik denk dat je niet lijdzaam moet hoeven te wachten. Ga je leven leven en zie waar het schip strandt.
Als ik eerlijk mag zijn, maar niet ontactisch wil zijn, zeg ik dat ik 2 mensen zie die qua gevoel geen benul meer hebben waar ze mee bezig zijn. Zij wil weg en dan toch niet of maar half, jij wil niet uit elkaar maar toch wel en was al half onderweg naar een nieuw gezellig contactje.
Het komt ietwat onvolwassen over, als 2 katten in het nauw die rare sprongen maken.
Misschien moeten jullie beiden aan jezelf werken, wie ben je, wat wil je en kun en wil je dat met deze partner bereiken. En daarnaast relatietherapie om te voorkomen dat jullie er over 3 jaar weer zo bijzitten.
Ze gaat weg Max vlg week. Zeker 1 jaar (contract) en neemt haar spullen ook mee. Scheiding kan binnen 6 weken geregeld zijn.
Misschien hoort dit bij het traject loslaten en geeft het haar een fijn gevoel dat er nog wat mogelijk is als ze in paniek raakt. Hoeft natuurlijk niet want ze kan ook voor een rebound gaan. Heb deze vraag ook met andere gedeeld. Allemaal zeggen ze NEE en ga nu loslaten. Ook geen gekus of sex. Aan jezelf werken, geen telefonisch contact (alleen zakelijk), uitjes enz enz. Maarja soms hebben mensen spijt of waren ze in de war. Ja liefde is niet weg na 30 jaar.
Eerlijk gezegd denk ik dat het voor haar te moeilijk is om de pleister er in 1 keer af te trekken. Zij doet het in stukjes. Ik denk dat jij vooral de aandacht moet richten op jezelf en jouw kinderen. Keer haar de rug toe en kijk naar jezelf en kijk vooruit. Niet naar haar. Dan pas kun je zien wat voor jou het beste is. Ik heb dat zelf ook gedaan. Het is de enige manier om verder te komen. Anders blijf je bungelen.
En zeker geen gekus en gesex. Ook geen knuffels. Niet meer bij elkaar slapen. Neem afstand. Anders martel je jezelf als het ware.
Foetsie schreef op 18-11-2022 om 20:25:
En zeker geen gekus en gesex. Ook geen knuffels. Niet meer bij elkaar slapen. Neem afstand. Anders martel je jezelf als het ware.
Stel jouw man belt jou op en wil met je daten?? Wat zou jij doen, eerlijk he
Ruud1971! schreef op 18-11-2022 om 20:27:
[..]
Stel jouw man belt jou op en wil met je daten?? Wat zou jij doen, eerlijk he
Niet. Ik ben er één keer ingetrapt en toen kreeg ik de ochtend erna doodleuk een appje over iets zakelijks mbt de scheiding. Nooit meer dus. Het is echt over en uit. Dat wil niet zeggen dat ik geen gevoelens meer heb voor hem. Die heb ik wel. Maar dat is juist de reden dat ik hem niet meer dichtbij laat komen. Ik bescherm mijzelf. En ik weet dat het tijd kost, maar dat ik los van hem zal komen.
Daar ben ik ook bang voor inderdaad. Je wordt eigenlijk "prettig" gebruikt en denkt dan inderdaad het kan wat worden. Je blijft bungelen wat je zegt. Inderdaad durft ze de pleister niet in 1 keer eraf te trekken. Vraag me af of ze het wel kan maar exen verrassen wel meer na een scheiding. Niks kon bij ze en in de nieuwe relatie kan alles. Ja ga mezelf beschermen. Ze moet oprotten 
In liefde loslaten....
Bedankt voor jullie peptalk
Ruud1971! schreef op 18-11-2022 om 20:27:
[..]
Stel jouw man belt jou op en wil met je daten?? Wat zou jij doen, eerlijk he
Niet, dat lichamelijke was al over voor de scheiding. Ik begrijp ook nooit dat mensen die verraden zijn dan nog steeds of extra vaak sex hebben. Dan ben je psychisch naar de gallemiezen door die persoon en dan deel je zoiets intiems met iemand die je dat aangedaan heeft...Om wat..., een pleziertje kun je jezelf wel geven, .....om te proberen beter te zijn dan degene met wie werd vreemdgegaan? Iemand naar je toe halen met seks? Iemand terugwinnen? Ik vind het zo vernederend, zo koud en goedkoop en jezelf te kakken zetten. Ik weet het niet, ik kan seks niet scheiden van liefde als ik degene eerst heb liefgehad. Het zou bij mij ook het állerlaatste zijn wat goed kon komen/terug kon geven, ipv het allereerste, wat ik hier vaak heb gelezen.
Mensen zijn rare wezens. Zeker in een lange relatie is alles vertrouwd met de seks en hoef je geen zorgen te maken. Bij een vreemde weet je niet wat die wil. Ik houd natuurlijk van het lichaam die ik 30 jaar lief heb gehad. Ja zou voor mij geen probleem zijn. Ik kan het dus los van elkaar zien. Maar ben verstandig nu.
vlgs mij las ik jouw topic ook op het andere forum, waarom heb je je openingspost daar verwijderd?
Ruud1971! schreef op 18-11-2022 om 20:49:
Daar ben ik ook bang voor inderdaad. Je wordt eigenlijk "prettig" gebruikt en denkt dan inderdaad het kan wat worden. Je blijft bungelen wat je zegt. Inderdaad durft ze de pleister niet in 1 keer eraf te trekken. Vraag me af of ze het wel kan maar exen verrassen wel meer na een scheiding. Niks kon bij ze en in de nieuwe relatie kan alles. Ja ga mezelf beschermen. Ze moet oprotten
Bedankt voor jullie peptalk
Goed zo! Je wilt dit niet, maar je kunt het wel.
RoodVruchtje schreef op 18-11-2022 om 21:31:
vlgs mij las ik jouw topic ook op het andere forum, waarom heb je je openingspost daar verwijderd?
Weet je Roodvruchtje dat was fout van me. Zocht naar antwoorden. Verkeerde forum . Mensen die in dezelfde situatie zitten zoals ik of hebben gezeten geven hier een normaal antwoordt. Foetsie, Max en velen maar ook via pb berichten waar ik echt een mailmaatje heb die ook in de zelfde situatie zit als ik. Een relatie van 30 jaar is anders dan hoppen van de ene na de andere relatie. Wij hadden een droombeeld van samen opa en oma worden en op bezoek bij je kinderen. Dat is kapot en elke relatie die hierna kapot gaat is veel minder erg. Dat weet ik zeker. Misschien snap je niet wat het is als je met je jeugdliefde trouwt. Verliefd, samen huisje, kinderen evt huisdieren, samen rouwen om dierbare die doodgaan enz enz. Pure maatjes tegen de rest van de wereld. Tuurlijk ben ik de weg kwijt als je partner dit doet. Zelfs de hond gaat eruit. Weet niet wat je met je bericht wil bereiken. Beetje rellen denk ik, jammer dat je dit doet. Het siert je niet.
Ruud1971! schreef op 18-11-2022 om 23:05:
[..]
Weet je Roodvruchtje dat was fout van me. Zocht naar antwoorden. Verkeerde forum . Mensen die in dezelfde situatie zitten zoals ik of hebben gezeten geven hier een normaal antwoordt. Foetsie, Max en vele maar ook via pb berichten waar ik echt een mailmaatje heb die ook in de zelfde situatie zit als ik. Een relatie van 30 jaar is anders dan hoppen van de ene na de andere relatie. Wij hadden een droombeeld van samen opa en oma worden en op bezoek bij je kinderen. Dat is kapot en elke relatie die hierna kapot gaat is veel minder erg. Dat weet ik zeker. Misschien snap je niet wat het is als je met je jeugdliefde trouwt. Verliefd, samen huisje, kinderen evt huisdieren, samen rouwen om dierbare die doodgaan enz enz. Pure maatjes tegen de rest van de wereld. Weet niet wat je met je bericht wil bereiken. Beetje rellen denk ik jammer dat je dit doet.
Trek het je niet aan Ruud. Dat is echt het verkeerde forum voor dit soort zaken. Het doet heel veel pijn. Iedereen die dat niet snapt, heeft niet zo'n lange relatie gehad, zoals wij hebben. Maar je kan wel zelf bepalen hoe je ermee omgaat. Ik ben heel verdrietig, maar werk wel actief aan het losmaken. Ik zorg dat hij uit huis gaat, in heb een advocaat, maak stappen met het huis, maak afspraken hoe we met de kinderen omgaan, probeer mentaal aan mezelf te werken met mindfullness. Dat geeft verdriet en stress, maar ook kracht. Probeer dat ook te doen.
En ik snap er ook niks van dat mijn man dit wil. En ik denk ook niet dat het de juiste keuze is. Maar het is zijn keuze. Dat heb ik losgelaten