Relatieproblemen bij ex, kinderen worden betrokken
Ik heb geen leuke relatie met mijn ex achter de rug en ben uiteindelijk gelukkig gescheiden.
Ex had direct een nieuwe vriendin en woont inmiddels al een aantal jaar samen met haar.
Afgelopen weekend is de boel daar ontploft waar mijn kind bij was. Vriendin heeft oudere kinderen (20+) en blijkbaar had een daarvan meegekregen hoe mijn ex zijn vriendin behandelt. Daarop had zij besloten dat het een goed idee was om mijn kind ook even al huilend in te lichten over het gedrag van haar vader (hij zou haar al 2 jaar slaan/duwen).
Daarop is tussen vriendin en mijn ex een heftige ruzie ontstaan waar mijn kind bij was.
Aangezien ze dit soort situaties veel te veel tijdens mijn huwelijk heeft meegemaakt was dit heel erg traumatisch voor haar en ze wil ook nu niet meer naar hun toe. Dat kan ik heel goed begrijpen, dus voorlopig blijft ze bij mij. Ik vind het bizar dat zij betrokken wordt bij hun relatieproblemen. Ik heb mn ex nog niet gesproken hierover, maar ik weet ook nog niet goed hoe nu verder. Ik ga mijn kind niet dezelfde traumatische ervaringen laten beleven als toen, en dat haar vader niet helemaal klopt dat wisten we, maar nu die vriendin ook al bijdraagt aan een onveilige situatie weet ik helemaal niet meer waar ik goed aan doe.
Helemaal de omgang stoppen is op termijn misschien ook niet goed, maar wanneer is het wel goed/veilig?
Leg de keuze bij je kind. Zo ken ik kinderen die eerst deel week bij ma en deel week bij pa woonden, in dezelfde straat. Maar de oudste wilde door huiswerk en middelbare school op één adres blijven wonen, ouders snapten dit. Dus de oudste van de drie kinderen ging bij pa wonen en kwam twee avonden in de week bij moeder en de twee andere kinderen eten. Zo kon moeder toch horen hoe het met de oudste ging en hadden ze een fijn contact.
Het kind van TO kan hopelijk permanent bij moeder wonen en toch contact houden met vader. Zo te lezen is de sfeer tussen de vader en het tweede gezin niet zo ideaal dat de dochter van de vriendin zich zo op zijn kind afreageert. Houdt het kind uit het geruzie, zolang dat nodig is.
'Vriendin heeft oudere kinderen (20+) en blijkbaar had een daarvan meegekregen hoe mijn ex zijn vriendin behandelt. Daarop had zij besloten dat het een goed idee was om mijn kind ook even al huilend in te lichten over het gedrag van haar vader (hij zou haar al 2 jaar slaan/duwen).'
Wie is die 'zij'? De vriendin of de dochter van de vriendin?
Wat is belangrijk voor je kind? Je neigt er nu naar om hem buiten de situatie te houden, terwijl het wel de situatie is waar hij mee te maken heeft. Dus ik denk dat het belangrijk is om er met hem over te praten. Ook al stop je nu de omgang, dan is dit het laatste wat hij meemaakt bij zijn vader en dat blijft dan hangen in zijn herinnering. Misschien kan de dochter van vriendin hierbij zelfs behulpzaam zijn: zij ziet ook hoe erg het is.
Ondertussen kun je melding maken van huiselijk geweld. Je kunt ook een familie-conferentie (eigen-kracht) organiseren om met iedereen om tafel te zitten. Maar ik denk dat vader niet aanspreekbaar is op zijn gedrag, hij zal geen probleem zien en dus ook geen oplossing zoeken.
(Tijdelijk) geen omgang haalt in elk geval nu even de druk van de ketel. Maar je kind heeft nog een leven voor zich en zal toch op een of andere manier zijn eigen relatie met deze vader vorm moeten geven. Dus naar de toekomst toe zul je veel open moeten houden, waarbij je kind zelf steeds meer inspraak heeft.
Tsjor
Wat juridisch de beste strategie is, hangt natuurlijk af van de leeftijd van je kind.
Ik zou in elk geval niet zeggen dat jij de omgang wilt stoppen. Dat kan te makkelijk tegen je gebruikt worden.
Ik zou de bal bij vader leggen.
Geef aan dat het voorval heftige indruk op je dochter heeft gemaakt, dat ze aangeeft dat ze niet naar vader wil, en vraag vader om met een agendavoorstel te komen waarop jullie als volwassenen onder elkaar kunnen bespreken wat er gebeurd is en wat de volgende stappen kunnen zijn om het vertrouwen te herstellen.
En wacht af waar vader mee komt. Ook al ligt het zo voor de hand (stap 2. gesprek met jou, vader en dochter. stap 3. kind en vader gaan samen ergens heen zonder de rest van vader's gezin, etc.), bijt je tong af... Geef vader de kans om allereerst de beleving van je dochter te gaan erkennen, en pas daarna met voorstellen te komen.
En als vader dat niet doet... Tja, als vader niets doet, dan laat je dat 'niets doen' gewoon de nieuwe status quo worden. Maar als vader de bal bij jou legt of juridische stappen onderneemt, dan moet je reageren. Dus dan geef je aan dat dochter zelf nog niet toe is aan een volgende stap, en dan stel je iets voor, bijv. een gesprek tussen jullie met een opvoedconsultent erbij ofzo... Juridisch kom je er waarschijnlijk niet onderuit om vader en dochter een keer een gesprek te laten hebben samen, maar als jij merkt dat vader daar (qua erkennen van gevoelens dochter) nog niet aan toe is, dan vecht je hard om daar een onafhankelijke partij bij aanwezig te hebben.
Anyway, jij blijft altijd welwillend, jij blijft altijd "open staan" voor contactherstel maar wel op een manier die "veilig" is voor je dochter. En je gaat niet keihard 'trekken' aan het probleem, je gaat vader niet influisteren wat 'ie het beste tegen dochter zou kunnen zeggen, want het is uiteindelijk een probleem tussen vader en dochter.
Flanagan schreef op 28-11-2023 om 09:11:
Leg de keuze bij je kind. Zo ken ik kinderen die eerst deel week bij ma en deel week bij pa woonden, in dezelfde straat. Maar de oudste wilde door huiswerk en middelbare school op één adres blijven wonen, ouders snapten dit. Dus de oudste van de drie kinderen ging bij pa wonen en kwam twee avonden in de week bij moeder en de twee andere kinderen eten. Zo kon moeder toch horen hoe het met de oudste ging en hadden ze een fijn contact.
Het kind van TO kan hopelijk permanent bij moeder wonen en toch contact houden met vader. Zo te lezen is de sfeer tussen de vader en het tweede gezin niet zo ideaal dat de dochter van de vriendin zich zo op zijn kind afreageert. Houdt het kind uit het geruzie, zolang dat nodig is.
Ja dit is een mooie oplossing, dochter wil regelmatig eigenlijk ook liever niet meer heen en weer (is 17), maar vader zet er nogal eens druk op om toch te komen en dan gaat ze toch.
@Tsjor, de vriendin van mijn ex (die heeft zoons) wilde blijkbaar dat mijn dochters ook op de hoogte waren van het gedrag van hun vader. Mijn oudste dochter had de pech op dat moment daar te zijn. Mijn dochter wil dus niet meer gaan, die vertrouwt de vriendin niet meer. Vader ziet zelf het probleem niet, dochter heeft al uitgesproken nu niet meer te willen komen vanwege zijn gedrag wat ze van hem nu weer gezien heeft en nu ook het gedrag van die vriendin.
De zoon van de vriendin woont er nu ook sinds een paar weken en tussen hem en mijn dochters is het contact niet zodanig dat ze iets aan elkaar hebben begreep ik.
Wat ik lastig vind is dat mijn kinderen nogal de neiging hebben te zwichten voor de druk die hij op legt, of omdat ze bang zijn dat ie boos wordt als ze bv niet komen. Ze willen uit loyaliteit vaak ook niet echt uitspreken wat ze zelf graag zouden willen. Nu mijn oudste dus wel, de jongste twijfelt, vooral vanwege de loyaliteit naar hem (en bang dat ie boos wordt). Ik leg daar ook nooit druk op, maar ik vraag me dus af of ik nu niet moet ingrijpen.
@syboor: dat vind ik wel een mooie insteek, maar eerlijk gezegd wil ik eigenlijk ook niet met die man om tafel zitten, hij manipuleert en dan weet ik de uitkomst al. Kinderen gaan er weer naartoe omdat ze bang zijn voor zijn reactie. Zo werkte het bij mij ook jarenlang. Ik verwacht geen juridisch gedoe overigens, maar hij heeft dus zelf al laten weten niet te begrijpen waarom ze niet zou willen komen, hij ziet het probleem helemaal niet. Had ie vroeger ook al geen last van.
Ik ga hem inderdaad niks influisteren, maar ik wil wel dat ze hun problemen buiten mijn kinderen houden. Maar dan wil ik er dus wel op kunnen vertrouwen dat die vriendin dat ook doet. Dat ga ik hem wel vertellen.
Ik denk dat het tijd is dat jouw dochters leren voor zichzelf op te komen in de relatie met hun vader. Krijgt jouw oudste hulp vanwege haar trauma? Dan zou ze de hulpverlener hier eens naar kunnen vragen. En anders via de huisarts/poh misschien eens kijken of er een soort coach te vinden is voor ze? Een therapeut is denk ik te zwaar geschut, maar ze moeten zichzelf wel kunnen beschermen tegen hun vader. Zeker je oudste kan intussen zelf wel bepalen wat ze wel en niet wil. En ik kan me heel goed voorstellen dat ze geen zin heeft in de dynamiek daar in huis. Ze zou(den) aan je ex kunnen voorstellen om bijvoorbeeld iedere week samen wat te gaan doen ipv bij hem te verblijven. Een strandwandeling, een keer naar de film of naar de Mac. Er is van alles te bedenken wat niet heel veel hoeft te kosten. En zo kunnen ze de situatie daar thuis ontlopen.
Ik zou trouwens misschien die vriendin rechtstreeks aanspreken op haar gedrag richting je dochter. Dat kan natuurlijk écht niet. Als je inschat dat je ex daar niks mee gaat doen, vind ik dat je als moeder best direct naar deze dame kunt stappen.
Sterkte, wat een nare situatie...
Nou ik heb hem ondertussen met jullie input in mijn achterhoofd gebeld, maar hij was wonderbaarlijk timide en toegeeflijk, hij zei zelf dat het inderdaad niet handig was wat er gebeurd was en wilde graag met de kinderen om tafel om te vertellen wat er aan de hand is. Dat vind ik wel positief, want ik ben gewend dat ie dan een houding heeft dat ze maar gewoon moeten komen ondanks dat ze bv zelf aangeven dat ze niet willen om een bepaalde reden.
@jonagold, ja klopt, over het algemeen vind ik ze heel dapper omgaan met de situatie met hem, maar zo iemand gaat echt onder je huid zitten, ik heb het zelf ervaren. Je gaat alles doen om stress te voorkomen, en daar moet je heel erg sterk voor in je schoenen staan. Hulpverlening hebben ze in het verleden al veel gezien in de aanloop naar en tijdens de scheiding, daar willen ze allebei echt niet (meer) aan.
Misschien is dat nog te vroeg. Oudste gaf aan dat ze alles net een plekje had kunnen geven en het nu weer in hevigheid terug was gekomen. Ze wil momenteel even helemaal niks over haar vader horen, dus ik hoop wel dat het lukt met aan tafel gaan zitten.
Ik heb idd ook al voorgesteld, om wel contact te hebben, maar dan niet te gaan slapen daar. Maar de ene wil het liefst haar koppie in het zand steken en bij mij blijven, de andere wil het liefst dat alles blijft zoals het was, geen gedoe, geen veranderingen.
Even afwachten wat hij te vertellen heeft en wat daaruit komt...
Nou, dat is inderdaad een positieve verrassing dan! Fijn, die eerste hobbel is genomen. Ik denk dat je er goed aan zou doen je dochters ieder hun eigen pad te laten volgend. De een kan prima kiezen voor een andere aanpak dan de ander. Dus als je oudste niet meer daar wil slapen, prima. Wil de jongste dat wel, ook goed. Het is niet (meer) één pakketje, het zijn twee individuen die elk een eigen mening en behoeften hebben. En een andere relatie met hun vader.
Ik zou bij je oudste voor nu loslaten wat jij en/of haar vader vinden. Laat haar lekker zelf bepalen hoe het nu verder gaat. Ik zou wel zeggen dat er een gesprek gaat komen tussen je ex en jou, en dat ze daarbij welkom is/zijn, maar dat het geen verplichting is. Misschien is het juist makkelijker voor haar als je de beslissing bij haar laat, in plaats van dat vader en jij bepalen. Ze is tenslotte nog een puber, en die hebben graag zelf de regie.
Sluit ook de vriendin van vader aan? Ik zou dat niet aanraden bij een eerste gesprek. Ik vind wel dat zij haar excuses zou moeten maken naar je dochter, maar dat heb jij niet in de hand, daar zou je vader naar moeten vragen tijdens dat gesprek.
Ja precies, zo sta ik er ook in hoor! Maar hij wil dus een gesprek met de kinderen, niet persé met mij. Dat vind ik prima, het is tenslotte inderdaad ook iets tussen hen.
Echt zelf de regie vinden ze beide lastig, vanwege o.a. loyaliteit en de angst voor de reactie merk ik vaak. Dan willen ze graag dat ik of wij als ouders een beslissing maken, dan hoeven ze niet te kiezen. Snap ik ook. Ik begrijp een beetje uit het gesprek met ex dat de vriendin soort van uit beeld is bij dit verhaal. Wat ik begreep was de situatie tussen hen vrij ernstig en zou me niks verbazen als de relatie over is, maar goed, ik heb gekke dingen meegemaakt in mijn leven, dus ik wacht maar rustig af 
toen ik de openingspost las dacht ik dat het om 10-11 jarige kinderen ging.
Ik zou je oudste gewoon helemaal zelf laten bepalen of ze wel of niet naar haar vader wil gaan. Ze is op een leeftijd waar ze dat zelf moet gaan vormgeven. Je kunt adviseren maar meer niet meer.
Vader wil een gesprek m aan te geven wat er aan de hand is? Liever niet zeg. Gaat ie ze ook nog betrekken bij de situatie?
Ysenda schreef op 28-11-2023 om 17:59:
toen ik de openingspost las dacht ik dat het om 10-11 jarige kinderen ging.
Ik zou je oudste gewoon helemaal zelf laten bepalen of ze wel of niet naar haar vader wil gaan. Ze is op een leeftijd waar ze dat zelf moet gaan vormgeven. Je kunt adviseren maar meer niet meer.
Helemaal mee eens. Het kind is 17. Het tijdperk van afgedwongen omgang is nu wel voorbij.
Pippeltje schreef op 29-11-2023 om 13:42:
Vader wil een gesprek m aan te geven wat er aan de hand is? Liever niet zeg. Gaat ie ze ook nog betrekken bij de situatie?
Ik vind het wel goed dat hij een gesprek wil hebben. Dan kan hij zeggen dat het niet de bedoeling is dat kinderen op deze manier betrokken raken bij de relatie(problemen) van hun ouders en daarvoor zijn excuses maken. Je kunt als andere ouder niet voorkomen dat hij dat ‘niet goed’ doet. Dus ik zou hooguit met de kinderen praten over wat zij van dat gesprek wel en niet verwachten en bespreken dat ze ook aan vader kunnen aangeven waar ze (geen) behoefte aan hebben. Verder zou ik het loslaten.