Rvk inschakelen; ja of nee
Ik ben bezig met een echtscheidingsproces. Af en toe moet ik beslissingen nemen die ik moeilijk vind en dan is het wel eens fijn de mening te vragen van anderen die daar ook zijn geweest. Nu zit ik weer met zoiets. Voor wie nog niets van mij gelezen heeft; mijn a.s. ex is een (erkende) psychiatrische patient die in de afgelopen 1,5 jaar al 3 x opgenomen is geweest in de kliniek. De laatste keer vorig jaar februari, na een zelfmoordpoging. Dat was mijn druppel en toen heb ik bij zijn behandelaars aangegeven dat ik hem niet meer in huis wilde hebben bij mij en onze kinderen van 10 en 15. De behandelaars begrepen dat en sindsdien woont hij apart van ons. Na weer een nieuwe opname in de zomervakantie (toen bleek dat hij het door hem gewenste co-ouderschap niet aan kon) heb ik besloten echtscheiding aan te vragen en hem een omgangsregeling te geven. We hebben inmiddels voor de rechtbank gestaan voor de voorlopige voorzieningen (door hem aangevraagd; hij vond dat hij toch weer wel co-ouderschap aan kon) en de rechter heeft mijn verzoek toegewezen; de kinderen wonen bij mij en bezoeken hun vader een weekend om de week.
Ondertussen ligt is mijn definitief scheidingsverzoek opgestuurd. Met daarin het verzoek mij eenhoofdig ouderlijk gezag toe te kennen, zodat mijn ex de kinderen regelmatig kan zien (want een omgangsregeling staat daar los van) maar geen verantwoordelijkheid meer hoeft te dragen. Gezien de feiten uit zijn verleden is de kans dat ik dit verzoek ook toegewezen krijg, behoorlijk. Ex is een andere mening toegedaan, natuurlijk. Het grootste probleem met hem is dat hij totaal geen ziekte-inzicht heeft en vindt dat het fantastisch met hem gaat. Het gaat volgens hem nooit meer fout. Ik twijfel daar ernstig aan; ex is niet bestand tegen de tegenslagen die het leven af en toe oplevert en ik ben er, na mijn jaren ervaring met zijn ziektebeeld, behoorlijk van overtuigd dat hij manisch-depressief is. Helaas echter wil de kliniek dat nog steeds niet erkennen, hoewel hij sinds zijn laatste opname Lithium voorgeschreven krijgt. Sindsdien heeft hij ook geen hele slechte periode meer gehad. Maar dat evenwicht is dun, het is een soort van koortdansen. Hij begint telkens over het afbouwen van de medicijnen en dan krijg ik het weer benauwd..
Omdat hij echter al een paar maanden redelijk stabiel is, loop ik nu het risico dat de rechter toch in zijn voordeel zal beslissen v.w.b. het behouden van het ouderlijk gezag. Het voordeel van de twijfel, zeg maar. Volgens mijn advocate zou ik moeten kunnen aantonen dat hij niet stabiel zal blijven. Dat kan ik uiteraard niet. Haar tweede voorstel was een onderzoek van de Raad van Kinderbescherming aan te vragen. Die zouden moeten bepalen wat het beste is voor de kinderen; gezamelijk gezag of niet. Met een dergelijke rapport sta ik sterker. Maar... een rapport op laten maken is een proces van maanden en het is bijzonder belastend voor de kinderen. Ik wil dit eigenlijk nu eindelijk (na een jaar) eens afgerond hebben en rust en stabiliteit voor ze. En voor mij..
En dus sta ik nu weer op zo'n beslissingspunt; wil ik dat of niet? Was is nu wijsheid? Neem ik het risico dat rechtbank ex het voordeel van de twijfel gunt? Heb daar op zich niet eens zo veel moeite mee, maar mocht hij toch weer instorten, hoe snel heb ik dan eenhoofdig gezag geregeld? Kortom, moet ik kiezen voor een sneller proces en duidelijkheid of toch voor een onderzoek, dat langer onzekerheid betekend en belastend is, maar misschien beter naar de toekomst?
Wie heeft eventueel ervaring en kan mij adviseren? Ik moet heel goed nadenken welke beslissing ik neem...
groeten Tutje
Vat het ook niet
Hoi,
Ook ik vat neit waarom je ex uit de ouderlijke macht gegooid zou moeten worden. Heeft hij zijn gezag misbruikt dan? Konden in het verleden beslissingen die genomen moesten worden niet genomen worden ivm grote meningsverschillen, is er iets aan de hand waardoor de kinderen klem of verloren dreigen te raken tussen de ouders?
Zo niet, dan denk ik eerlijk gezegd dat je weinig kans hebt. Maar als jij meent redenen te hebben, dan vraag je eenhoofdig gezag en dan kun je ter zitting om een onderzoek vragen. De rvdk is geen instantie waar je terecht kunt voor advies. Hou er overigens rekening mee dat maar in zeer uitzonderlijke gevallen eenhoofdig gezag wordt toegekend (ik heb het, dat was idd niet om niks, heeft jaaaaaren van zware procedures geduurd en er hangt me nog een hoger beroep boven het hoofd) en dat instanties en rechters standaard zijn VOOR handhaven van gezamelijk gezag en VOOR omgangsregelingen.
Ik denk dat je je heel goed moet afvragen hoeveel last je hebt van gezamelijk gezag en als dat niet heel veel is zou ik het lekker zo laten. Want al die strijd is ook neit goed voor je kids. En ik kan het echt weten.
Niet doen
Puur om praktische redenen: niet doen. Emine heeft gelijk, in principe geldt dat het gezamenlijk gezag wordt voortgezet. Hij heeft dus de wet (en daarmee de rechter) aan zijn kant staan. Nu is hij wel psychiatrisch patiënt, maar er is nog onvoldoende duidelijk dat hij er zo'n zooi van maakt dat gezamenlijk gezag echt niet gaat werken. Als je in deze fase een raadsonderzoek vraagt - en het is overigens zeer de vraag of je het krijgt - dan heb je een hoop gezeur en stress, en aan het eind van de rit waarschijnlijk nul resultaat. Dat jij vindt dat hij manisch depressief is kan wel zo wezen, maar zijn behandelaars denken daar kennelijk vooralsnog anders over.
Je kan beter de boel op zijn beloop laten. Stuit je op een concreet probleem (man weigert handtekening te zetten voor paspoort) dan kan je met dat concrete probleem naar de rechter en maakt hij er stelselmatig een potje van dan stap je alsnog naar de rechter (misschien is er dan ook meer duidelijkheid over zijn stoornis) en dan zeg je 'kijk eens hier, rechter, ik ben braaf geweest en heb het geprobeerd, maar u ziet het, het werkt echt niet'.
Als er dingen misgaan, schrijf het op en bewaar ev bewijsstukken. Aan de andere kant: ga ook niet ahw in een hinderlaag liggen wachten tot hij de fout ingaat, misschien valt het mee. Maar in deze fase ben je gewoon nog te vroeg. Misschien is het helemaal nooit nodig, misschien wel, maar als de nood echt aan de man komt is het vroeg genoeg om een verzoek beëindiging gezamenlijk gezag in te dienen. Nu kan je alleen maar een hoop gezanik, en een zedenpreek van de Raad voor de Kinderbescherming verwachten
Sterkte ermee
Temet
Weet het ook wel
Dames (neem ik aan), ik weet ook wel dat jullie gelijk hebben en ik neig ook zelf naar 'niet aan beginnen'. Het is alleen dat ik mezelf ken; ik ben erg van de 'laat maar zitten het is wel goed zo'. En er zijn nu eenmaal omstandigheden dat dat niet de juiste houding is.
Wanneer hij blijft zoals hij momenteel is, zou ik er ook niet zoveel moeite mee hebben. Het is alleen dat ik weet dat het niet zo blijft. Heb ik 20 jaar (huwelijk)ervaring mee. En hoe vaak moet het nog mis gaan voordat ik eindelijk wel genoeg bewijs heb?? Wanneer het mis gaat, dan gaat hij voor weken 'onder water'. Niet aanspreekbaar, geen fatsoenlijk gesprek of contact mee te voeren. Als er op dat moment een belangrijke beslissing zou moeten worden genomen, dan kan ik hem daar niet in betrekken. Begin vorig jaar, vlak voor zijn poging, zat ik ook in een dergelijke situatie en heb ik zelf een dergelijke beslissing moeten nemen. Betrof in dit geval alleen niet de kinderen maar mij persoonljk. Wel iets waaarover je normaal in overleg met je partner zou beslissen, maar dat ging echt niet.
Mijn reden om eenhoofdig gezag aan te vragen ligt er meer in dat ik het recht wil om te bepalen waar de kinderen verblijven en dat ze niet automatisch bij hun vader gaan wonen mocht mij iets overkomen. Hij is wel de meest logische keuze, maar dat is iets wat dat door een rechter bekeken moet worden aan de hand van de situatie op dat moment. Ik zou in dat geval een toeziend voogd aanstellen, die er voor kan zorgen dat vader de zorg niet in z'n eentje krijgt. Want dat kan ie helemaal niet aan.
Het ziet er naar uit dat ik geduld moet hebben en wachten op ex' volgende slechte periode. Dan hoop ik eindeljk de rechtbank te kunnen overtuigen.
dank, Tutje
Mijn advies aan jou....
...is allereerst om heel goed op jezelf te passen en een beetje vertrouwen te hebben dat je ze zelf zult opvieden. Daarnaast kun je naar de notaris gaan om je visie te laten vastleggen aangaande waar de kinderen moeten verblijven als jij komt te overlijden. Dit inclusief je standpunt over vader. Dan wordt dit bij een overlijden van jou in overweging genomen en als de rechter het ermee eens is opgevolgd. Meer kun je niet doen, want dit is geen reden om het gezag ontzegd te krijgen.
Daarnaast zou ik dat overleg ook niet te letterlijk nemen, als hij niet thuis geeft beslis je lekker zelf, verdwijnt hij terwijl je een handtekening nodig hebt, dan heb je een argument voor gezagswijziging. Maar nu niet. Sterker nog, je krijgt de instanties en rechter tegen je.
Leef lekker jullie leventje en spring in op wat er gebeurt. Niet op wat kan gebeuren. Want dat kost een hoop energie en geeft geen resultaat, je zult niet gehoord worden zolang hij het niet bont maakt. Laat het hem ook niet weten dat hij kan dwarsliggen middels te spreken over eenhoofdig gezag of door de procedure te voeren, want je maakt slapende honden wakker. En haalt onrust op je gezin.
Emine
Goede raad
Precies doen zoals Emine zegt. Je kinderen hebben het al lastig genoeg met een scheiding en alles wat bij jullie speelt en heeft gespeelt. Laat ze eerst maar een beetje tot rust komen. Zodra het nodig is, kun je die stap altijd weer nemen.
Succes
Dossier opbouwen. Bewaar alle correspondentie, schrijf alle akkefietjes op.
Omweg
Kun je niet in het ouderschapsplan vastleggen dat jij wat meer beslissingsbevoegdheid hebt dan je man gezien zijn episodes, waarin hij tijdelijk niet in staat is om zaken te beslissen.
Dat kan nl. wel. Je hebt dan niet echt handvatten om het af te dwingen, maar je kunt het wel achteraf gebruiken als hij jouw beslissingen wil terugdraaien. Het zal hem misschien veel rust geven. Je hebt dan wel in naam het gezag, alleen zonder wettelijke grond (die idd heel moeilijk is af te dwingen en door veel vaders als persoonlijke nederlaang wordt gezien).