Samengesteld gezin
Ik ben al zo’n 10 jaar weg bij mijn ex. Twee kinderen met haar. Mijn ex heeft vanaf dag 1 geprobeerd mij het leven zuur te maken en financieel het onderste uit de kan te halen, veelal over de rug van de kinderen. En geloof me, dat kan in Nederland. Dat terwijl zij wilde stoppen met het huwelijk en al een andere relatie had. Wat er allemaal is gebeurd kan ik een boek over schrijven, inclusief het falen van de Nederlandse rechtspraak.
De verstandhouding is dusdanig verslechterd dat ik alle contact met mijn ex heb verbroken, ook voor mijn eigen gezondheid.
Inmiddels wel een andere lieve vrouw ontmoet waar ik inmiddels mee ben getrouwd. Zij heeft geen kinderen. Mijn zoon is het huis uit. Dochter is nog volgens afgesproken schema bij ons.
Zoals gezegd is de verstandhouding met mijn ex extreem slecht. Na alles wat er is gebeurd is mijn vrouw op z’n zachts gezegd ook geen fan van mijn ex. Ik zie ook geen mogelijkheid om de verstandhouding nog te verbeteren, dat is na wat er is gebeurd ondenkbaar.
Natuurlijk heeft mijn dochter hier last van en ik voel me daar ook schuldig over. Dochter zit ook nog midden in de pubertijd en maakt ook gebruik van de gescheiden situatie. Mijn vrouw heeft weinig begrip voor het pubergedrag. Daarnaast merk ik dat mijn dochter, waarschijnlijk aan beide kanten, gewenst gedrag vertoond. Verder mag mijn vrouw wel leuke dingen voor mijn dochter doen, maar er komt niets terug en mijn vrouw mag haar nergens op aanspreken. Mijn dochter is financieel benadeeld door mijn ex. Ik snap echter dat door de loyaliteit naar haar moeder ze hier niet veel aan zal doen. Voor mijn vrouw echter onbegrijpelijk. Gevolg, een zeer gespannen situatie thuis als mijn dochter hier is en de dagen daarvoor.
Om een lang verhaal kort te maken: weet iemand een goede therapeut in Noord- Brabant die kan helpen bij de problemen van een samengesteld gezin?
Misschien moet je dan eerst eens duidelijk krijgen met wat je dan precies wil bereiken?
Is de hulp voor je vrouw en jou? Of voor dochter?
Of voor je ex en jou of je ex en dochter?
En wat zou dan precies je doel zijn?
Pippeltje schreef op 31-07-2023 om 16:42:
Misschien moet je dan eerst eens duidelijk krijgen met wat je dan precies wil bereiken?
Is de hulp voor je vrouw en jou? Of voor dochter?
Of voor je ex en jou of je ex en dochter?
En wat zou dan precies je doel zijn?
Ik heb dezelfde vragen als hierboven, je hulpvraag is ietwat onduidelijk.
Hoe moeilijk ook, je vrouw is niet de biologische moeder van je dochter. Dat betekent dat ze zich zo min mogelijk met de opvoeding moet bemoeien.
Verder 2 dingen: je vrouw is de volwassene, je dochter het kind. Je vrouw zou hier dus de oudste en de wijste moeten zijn. En je kunt het gedrag van een ander niet veranderen, alleen je eigen gedrag aanpassen.
Ik zou jou en je vrouw aanraden om eens een goed boek over pubers te lezen (bijvoorbeeld Het Puberbrein van Ben Kamphuis). En hier op Ouders Online staan verschillende interessante artikelen. Daar kan ze mee beginnen. En als vader hoor jij (binnen het redelijke natuurlijk) achter je dochter te staan. Zij is jouw vlees en bloed. En het is voor haar allemaal al moeilijk genoeg. Haar moeder heeft blijkbaar al misbruik van haar gemaakt. Des te belangrijker dat jij als vader er onvoorwaardelijk voor haar bent.
Therapie lijkt me alleen zinvol als jullie (je vrouw en jij) bereid zijn om zelf de grootste stappen te zetten, en weinig zinvol als je verwacht dat je dochter zich wel aan zal passen/veranderen door middel van therapie.
'Mijn vrouw heeft weinig begrip voor het pubergedrag.' Inderdaad, een boek lezen, je weet zeker dat het over gaat en dat het voor elke ouder een lastige periode is. Maar ik krijg eigenlijk het gevoel dat jij de bekommernis om je dochter nu teveel overlaat aan je nieuwe vrouw. Niet doen. Zelf de rol nemen van ouder. Het kan zijn dat het in deze periode meer tijd en inzet vraagt, meer aandacht organiseren etc.
'Verder mag mijn vrouw wel leuke dingen voor mijn dochter doen,
maar er komt niets terug en mijn vrouw mag haar nergens op aanspreken.' Opvoeden is in eerste instantie eenrichtingsverkeer: van de ouder naar het kind toe. Dat komt omdat het kind er niet om gevraagd heeft. Het is ook iets wat je 'om-niet' dus. Je kunt er noch dankbaarheid, noch een tegemoetkoming voor vragen. De grootse beloning is te zien dat het kind een eigen plek in de wereld vindt en daarmee gelukkig wordt c.q. andere mensen gelukkig kan maken.
Ik begrijp niet zo goed wat de opmerking betekent dat de nieuwe vrouw geen fan is van je ex. Ik neem aan dat jullie nogal wat verhalen over ex met elkaar delen en dat dat geen positieve verhalen zijn. Ik begrijp niet goed waarom jij en je nieuwe vrouw je ex niet met rust laten. Je hoeft geen relatie meer te onderhouden met haar. Het kan zijn dat er gedoe is over geld. Ik hoop dat je daarvoor een zakelijke manier gevonden hebt om dat af te handelen. en verder kun je je ex je ex laten. Je hoeft geen oordeel te vormen over wat zij doet, je hoeft geen fan van haar te zijn, je hoeft helemaal niets. Het enige wat je moet is goed voor je dochter zorgen en zorgen dat zij de puberteit doorkom, inclusief die moeder, die vader de scheiding en de nieuwe liefdes van de ouders. Dat is jouw zorg. Je nieuwe vrouw hoeft geen woord te verspillen aan je ex.
Tsjor
Als je intypt 'gezinstherapeut Noord-Brabant' kom je een hele lijst tegen met therapeuten. Wellicht is er iemand in de buurt van waar je woont.
Tsjor
Bedankt voor alle reacties. Achteraf gezien is dit denk ik toch te complex voor een forum. Valide punten allemaal, maar de realiteit is aanzienlijk complexer. Ik ga zoeken naar een goede therapeut.
Het is zo moeilijk als je het zelf maakt.
Je partner heeft zelf geen kinderen en krijgt er zomaar een puber bij. Dat kan lastig zijn. Want pubers puberen nu eenmaal en van je eigen kinderen kun je vaak meer hebben dan van die van anderen.
Je partner hoeft ook niet mee op te voeden, maar een zeker fatsoen en respect mag wel verwacht worden. Dingen doen voor een kind kan en mag, maar daar zetten ze niet automatisch iets tegenover, zeker niet in deze levensfase.
Ik zou je partner ook aanraden om zich te verdiepen in het puberbrein.
"Dochter zit ook nog midden in de pubertijd en maakt ook gebruik van de gescheiden situatie." Gebruik maken van, vind ik een vreemde uitspraak. Jouw dochter is nog een kind. Misschien is het meer een overlevingsmechanisme, hoe overleef ik deze situatie met deze volwassen mensen met issues waar ik nog afhankelijk van ben.
Maria87 schreef op 31-07-2023 om 23:49:
"Dochter zit ook nog midden in de pubertijd en maakt ook gebruik van de gescheiden situatie." Gebruik maken van, vind ik een vreemde uitspraak. Jouw dochter is nog een kind. Misschien is het meer een overlevingsmechanisme, hoe overleef ik deze situatie met deze volwassen mensen met issues waar ik nog afhankelijk van ben.
Eens! En dochter heeft nergens een keus in, heeft er allemaal maar mee te dealen, terwijl jouw vrouw wel een keuze had in het aangaan van deze relatie. Ik mis vooral veel inlevingsvermogen.
Steve013 schreef op 31-07-2023 om 20:54:
Bedankt voor alle reacties. Achteraf gezien is dit denk ik toch te complex voor een forum. Valide punten allemaal, maar de realiteit is aanzienlijk complexer. Ik ga zoeken naar een goede therapeut.
Die reactie snap ik volkomen. Heb hetzelfde hier ook ervaren, dat je reacties leest en je juist niet begrepen voelt. Maar het is ook haast onmogelijk om in het kort echt een goed beeld te schetsen van de situatie. Iedereen probeert vanuit de beste bedoelingen mee te denken, de insteek is oprecht goed, dat is het belangrijkste. Aan jou uiteindelijk wat je ermee doet.
Als jouw ingeving je vertelt dat een therapeut kan helpen, zou ik dat ook zeker doen. Uit ervaring kan ik in ieder geval zeggen dat het voor iedereen helpend kan zijn. Mijn oudste (10 jaar) heeft al enige tijd wat ondersteuning, net als mijn ex partner en ikzelf. Ik merk vooral aan mijn zoon dat hij steeds beter kan verwoorden waar het voor hem wringt. En dat is heel veel waard. Succes ermee!