Samenwonen met samengesteld gezin, niet zoals verwacht…
Hallo iedereen,
Ik ben recent gaan samenwonen met mijn nieuwe partner. We hebben elks twee kinderen. Ik heb er van 4 en eentje van 6 en hij heeft er eentje van 8 en 10. We kenden elkaar een jaar voor samenwonen en eigenlijk vlak na zijn relatiebreuk… Hij is steeds enorm gericht geweest op snel stappen te nemen om te gaan samenwonen en vond het belangrijk te zijn terug een gezin te kunnen zijn. Ik was steeds wat sceptischer… het is toch niet niks en vraagt ook best veel van de kinderen. Hij was er echter heel gerust in en ik heb meer proberen te luisteren naar mijn hart dan naar mijn verstand. We zijn dus toch sneller dan ik initieel voorzag gaan samenwonen. We zien elkaar graag. Met de kinderen loopt het erg goed onderling en ook zijn er weinig frustraties vd kinderen naar de nieuwe ouder toe. Toch hebben we het onderling moeilijk als partners om om te gaan met de nieuwe situatie… We geraken moeilijk eensgezind over hoe we omgaan met kinderen. Mijn partner geeft continu aandacht aan zijn dochters, waardoor ik me vaak alleen maar aanwezig voel maar er niet echt ‘bij’. Kleine voorbeeldjes zijn als we aan tafel zitten dat de dochters continu naast de papa moeten zitten, of tijdens het wandelen continu rond hem hangen… er wordt ook heel weinig onder ons gepraat wanneer de kinderen er zijn. We zijn ook niet zo fysiek, net om de kindjes niet tegen de borst te stuiten. Ik begin het wel erg te missen… en voel me wat alleen. Zijn kinderen zijn erg mondig en ook al wat ouder en krijgen daardoor ook veel aandacht. Mijn partner neemt beslissingen die volledig in lijn zijn met zijn liefde voor de kinderen, maar mij vaak het gevoel geven in de kou te worden gezet. Ik begrijp dat de kindjes op de eerste plaats komen, maar vraag me soms wel af waarom we deze beslissing hebben genomen… Bij mij was het samenwonen echt een bevestiging van samen voor het gezin te gaan, hoewel ik zeker realistische verwachtingen had over de tijd die dat zou kosten… Mijn partner valt echter over bepaalde zaken die me echt wel het gevoel geven dat hij vooral liefst zijn eigen leven zoals gewend, wil verder zetten… Het doet me echt twijfelen… Is dit herkenbaar?
Alles draait om hem en zijn kinderen, dus hij zal het prima vinden. Jouw kinderen houden zichzelf wel bezig, doen niet moeilijk en hebben het leuk met zijn kinderen.
Qua regels zul je het eens moeten worden. Maar dat wordt lastig zo te lezen als aan tafel met elkaar eten al teveel is gevraagd.
Dat kinderen aandacht willen is logisch, maar kinderen die 24/7 aan hun vader hangen, dat wordt vervelend.
Vier kleine kinderen in huis is ook wel heel erg veel. Zeker als er co ouderschap is en alle kinderen dus ook nog een ander huis hebben met weer andere regels en mogelijk andere stief broertjes en zusjes.
