Spijt na scheiding
Hallo,
Zijn hier mensen die na hun scheiding er toch voor gekozen hebben om het opnieuw met hun ex partner te proberen?
Zelf zit ik in de volgende situatie:
Na een relatie van 13 jaar en 2 kids uit elkaar gegroeid.
Continu vitten op elkaar en ik ben in de armen gestort van een nieuwe partner. Na 1,5 jaar blijk ik toch een leegte te voelen... ik mis mijn ex en het gezinsleven die we samen hadden. Uiteindelijk bleek het toch zo slecht niet te zijn allemaal. Mijn ex is ook op de hoogte en we zijn van plan om een gesprek bij mijn psychologe/relatietherapeut aan te gaan. Natuurlijk is er veel gebeurd en zijn we beiden bang om opnieuw in hetzelfde patroon te vallen...
Graag jullie ervaringen.
jeetje
dat je ex dat nog wil overwegen... Want wat is de garantie dat je het straks niet weer te saai vindt en dat je toch de spanning van je lover mist. En wat vindt die nieuwe partner ervan?
Maar goed, mijn ervaring is, dat hoewel je het graag kan willen, je het zo oppikt waar je het achter gelaten hebt en oude pijn en dergelijke toch naar boven komen. Daarnaast: als je al zolang niet meer samen in een huis hebt gewoond, is het heel moeilijk dat weer wel te gaan doen. Het voelt toch als een stap terug want je hebt al zoveel andere dingen meegemaakt. Ik zou op recht voor mijzelf onderzoeken of je het niet te veel romantiseert.
Daarnaast: de kinderen krijgen wel dubbele boodschappen op deze manier zeg. Hebben ze eerst jullie scheiding moeten verwerken, gaan pappa en mamma het weer proberen. Lijkt me best een impact hebben
Die voorbeelden ken ik wel
Liep niet altijd goed af.
Ik denk dat je het je kinderen wel verplicht bent om dit zeer rustig op te bouwen. Mattie heeft wat dat betreft wel een punt.
stap voor stap
Een gemeenschappelijk gesprek met jouw psycholoog kan altijd goed zijn. Ondertussen heb je wellicht zelf beter in de gaten waar je eigen valkuilen liggen en heb je de wil om die te vermijden (zonder dat je er nooit meer in zult trappen). Wellicht heeft je ex eenzelfde groeiproces doorgemaakt.
Ik zou het verder vooral stap-voor-stap doen. Bijvoorbeeld beginnen met samen eten.
Tsjor
ik ken zo'n stel
Mijn tante en mijn oom. Hij zette de scheiding in gang toen de kinderen nog op de basisschool zaten, en ze zijn weer bij elkaar gekomen toen de kinderen al hoog en breed het huis uit waren (en al zelf kinderen hadden, meen ik).
Wat mee zou kunnen spelen is dat hij destijds, rond de scheiding, werd gediagnosticeerd als manisch depressief, en ik zou me kunnen voorstellen dat hij daar dik dertig jaar later beter mee om kon gaan dan in het begin. Hoe dan ook, ze wonen alweer jaren samen, misschien zijn ze zelfs wel weer getrouwd, dat weet ik even niet meer (we hebben in de praktijk geen contact).
Groeten,
Temet
vriendi
Niet ik zelf, maar vriendin en haar man zijn toen hun kinderen op de middelbare school zaten gescheiden.
Drie of vier jaar later hebben ze besloten om er toch weer samen voor te gaan.
Nu minstens 10 jaar later, zijn ze nog steeds samen, en gelukkig.
In de tijd dat ze uit elkaar waren ,hebben ze wel allebei therapie gevolgd, en naar hun eigen aandeel in het mislukken van het huwelijk gekeken.
Herkenbaar
Zelf na een relatie van 16 jaar, waarvan 9 jaar getrouwd en 2 kinderen nu ruim 3 jaar gescheiden
Sinds anderhalf jaar ongeveer is er weer "meer" tussen mijn ex man en mij, we doen weer leuke dingen samen, kunnen eindelijk weer echt met elkaar praten en ik voel me weer blij als ik bij hem ben.. en nu hij in de afgelopen periode erge gezondheidsproblemen heeft waaraan hij volgende week ook geholpen moet worden weet ik het zeker... ik heb zo'n spijt van mijn scheiding!!! Het idee dat ik hem echt kan verliezen maakt me zo vreselijk bang en verdrietig...
Vanavond komt hij praten over o.a. hoe nu verder tussen ons.
3 jaar geleden zag ik mezelf niet meer oud met hem worden en nu wil ik niet oud worden zonder hem.
Mammavan2,
Ik wens je een goede avond.
Ik ken een stel die ging scheiden omdat hij vreemd ging. Paar jaar uit elkaar. Zij miste hem en gaf hun relatie een tweede kans, incl trouwen. Dit speelde zich jaren geleden af. Ze zijn nog altijd bij elkaar en hopen nog lang gelukkig te blijven.
Doorstart
Het is niet helemaal vergelijkbaar, want wij waren nog niet officieel gescheiden, op de handtekeningen na. Maar met heel veel inzet van beide kanten en goede relatietherapie is het wel helemaal goed gekomen.
Zoals hierboven al is opgemerkt, doe vooral heel rustig aan. Ook vanwege de kinderen. Probeer geen verwachtingen te hebben en ook niet te scheppen.
Als er, zoals bij jullie, zoveel gebeurd is, lijkt het me extra belangrijk om een hele goede therapeut te zoeken. Misschien is de jouwe dat wel, dat weet ik niet natuurlijk, maar je ex moet zich er ook prettig bij voelen. Wel iets om goed in de gaten te houden. Pluspunt is dat je allebei ruim de tijd hebt gekregen om stil te staan bij je eigen aandeel in het mislopen van het huwelijk. Het is essentieel dat beide partners ook (vooral?) bereid zijn naar zichzelf te kijken en aan zichzelf te werken.
Succes!
Latten?
Misschien is het handig om bij twijfel te gaan latten?
Dat vind ik nou wel mooi aan deze tijd. Dan kun je toch veilig op jezelf terugvallen en rustig naar elkaar toegroeien op ieders eigen tempo.
Flannagan
Het liep niet helemaal zoals gepland, of eigenlijk helemaal niet. Het heeft met allerlei factoren te maken maar ik heb geen idee wie hier allemaal zitten en als ik teveel details doe wordt het te herkenbaar, maar het begin van een gesprek is er en wordt zaterdag/zondag verder over gepraat.
Er zit nog heel veel frustratie tussen ons merk ik, maar ook nog veel liefde, alleen de balans er tussen is compleet zoek, en mannen en vrouwen zien dingen heel anders wat voor verwarring kan zorgen.
Ik weet het allemaal niet zo goed
Alarmbellen
'nu hij in de afgelopen periode erge gezondheidsproblemen heeft waaraan hij volgende week ook geholpen moet worden weet ik het zeker... ik heb zo'n spijt van mijn scheiding'
Pas op dat je liefde niet verwart met schuldgevoel. Mijn ex kwam na de scheiding ook met een gezondheidsprobleem. Hij zou onderzocht worden vanwege een hersentumor. Toen ben ik er ook vol voor gegaan. Toen alles achter de rug was, vielen we alletwee weer in ons oude gedrag terug.
Verslaafd aan Liefde
Mammavan2, heb je het boek Verslaafd aan liefde door Jan Geutz gelezen? Het was voor mij een eye opener. Hoe je invulling bij een ander zoekt en in patronen terecht komt die juist belemmeren. De frustraties die daardoor ontstaan en dus de liefde in de weg zitten. Misschien heb je er wat aan.
(ik las het pas na mijn scheiding toen ex allang een ander had)
Alarmbellen en Elledoris
Ik wil niet het hele topic overnemen maar vind het wel fijn om er over te hebben met complete vreemden.
@Elledoris het boek ken ik niet, ik ga het eens opzoeken
@Alarmbellen misschien is dat het wel, we zijn elkaar niet kwijt natuurlijk door dat we kinderen hebben samen en daardoor je elkaar moeilijk kunt loslaten. Als je geen kinderen hebt hoef je in principe je ex nooit meer te zien, maar dat gaat in dit geval niet. En nu is de kans aanwezig dat hij niet door zijn gezondheidsproblemen heen komt dat maakt het dat het heel dichtbij komt om hem echt kwijt te kunnen raken.
Al ruim een jaar hebben we elkaar weer gevonden in alles (ook sexueel gezien) en daar hebben we hele goeie afspraken over gemaakt, dat we het uit gaan zoeken hoe het zit, niet met anderen gaan en vooral eerlijk te zijn als je gevoel zou krijgen voor een ander of als het gevoel naar elkaar veranderd. En misschien is dit wel meer de angst om hem definitief kwijt te raken, ik ben gewoon heel erg in de war door dit alles.
Scheiden is lastig, maar gescheiden zijn ook