taboe? Verloren gevoel als kinderen bij vader zijn
Hallo,
Toch even dit, kan het niet van mij afzetten.
De regeling die ik heb met mijn ex man bestaat enkel op papier. Hij werkt veel in het buitenland, vooral in Nl en soms ook echt weg met het vliegtuig. Ik heb daar eigenlijk best veel begrip voor, de scheiding is op zich wel ok verlopen, we komen nu beter overeen dan toen we getrouwd waren. Alimentatie betaald hij niet echt, niet zoals afgesproken, maar als ik krap zit of echt wat nodig heb, kan ik wel op hem rekenen. Ook klusjes in mijn nieuw huis doet hij zonder morren.
De kindjes blijven wel eens een nachtje bij hem als hij even in het land is, dat vind ik eigenlijk wel prima zo, ik kan ze meer structuur en routine bieden. Nu komt het: als ze, zoals nu bij hem zijn, voel ik me zo verloren. Vorige nacht kon ik niet slapen, rusteloos, wachtend en nu ook eigenlijk. Ze komen tegen de middag thuis, maar toch heb ik deze hele ochtend niks gedaan, ik wil wel, maar het lukt niet mezelf tot actie aan te zetten.
Nochtans ben ik soms echt moe als ze er zijn, maar als ze er niet zijn voel ik me zo verloren...
Wat kan ik hier tegen doen?
Ik lees en schrijf graag, maar op de één of andere manier is de zin weg zodra zij de deur uit zijn. Ik ga soms fietsen of lopen of gewoon naar de kringloop om wat rond te lopen en te kijken. Ik probeer mezelf bezig te houden en toch
Waarom voel ik me zo, ik vraag me af als hij zijn weken kan opnemen hoe ik de week dan doorkom als het nu al zo moeilijk is.
Stress stress stress
Bedenk goed dat jij er bent voor de kinderen en niet andersom... Je hebt je zo op de kinderen gericht dat je even niet beter meer weet. Je zult opnieuw hobby's bezigheden en/of nieuwe vriendschappen moeten opbouwen.
Het klinkt alsof je jezelf weer een beetje moet (mag!!!) terugvinden. Als alleenstaand ouder van jonge kinderen en een vader die vaak afwezig is, sta je vrijwel altijd ten dienste van je kinderen, ben je vrijwel altijd in de moederrol. Misschien ben je een beetje ontwend om Cookie84 te zijn. Accepteer gewoon eerst dat je wat rusteloos bent en scharrel gewoon wat rond, zoals je doet. Stel je open voor leuke ideeën om met je kostbare eigen tijd te doen en vertrouw erop dat er rust zal komen en tevredenheid over je invulling van je tijd. En trouwens, gewoon een beetje scharrelen mag ook! Gun jezelf ook gewoon oningevulde tijd waarin helemaal niks hoeft!
Het is op heel veel momenten een herkenbare ervaring. als je werkt maak je allerlei plannen voor je vrije tijd. Als je werkloos wordt denkt iedereen dat je op dezelfde manier met de vrijgekomen tijd omgaat. Maar dat is helemaal niet zo. Alles waarvan je voorheen dacht: als ik tijd had dan zou ik.... blijken plotseling niet meer zo leuk als je die tijd hebt.
Er zijn weinig recepten voor, maar bedenk wel dat het jouw vraag is en dat het niet opgelost moet worden door je kinderen of door je ex.
Een paar tips: doe in elk geval de dingen die je moet doen, zet je daartoe;
Bekijk of je in die dagen dingen kunt doen die je in de loop van de week minder stress opleveren. Vooruit koken, alle was weg, alle administratie afronden, fietsband plakken etc.;
Noteer op een blaadje als je tijdens de drukte iets te binnen schiet: oh, als ik tijd had zou ik .... Pak op je vrije dag dat blaadje, streep af waar je echt geen zin in hebt en zoek in elk geval 1 ding uit wat je toch wel gaat doen;
Denk na over de toekomst, wat zou je nog willen leren, waar zou je je vaardigheden nog in willen verbeteren, welke stappen zou je daarvoor moeten zetten, nu al of straks, wanneer dan;
Bezie de 'lege' tijd vooral ook als een tijd waarin je jezelf weer kunt hervinden, wat vind je nu echt belangrijk in het leven (laat de kinderen daarbuiten, dat is te gemakkelijk wegschuiven), waar geniet je van, wat maakt je blij.
Geen recept, alleen maar wat suggesties
Tsjor
Het is zowel een confrontatie met jezelf (wie ben ik, zonder man en kinderen) als een prachtige kans om aan jezelf te werken en dingen te doen waar je anders niet aan toe gekomen zou zijn voordat de kinderen het huis uit zijn.
Waar word jij blij van? Wat waren je hobbies voordat je met je man samen was? Welke sporten vond je leuk? Wat deed je met je vrienden? Probeer dat weer op te pakken. En, wat Tsjor ook al zei: wat wil je nog leren? Een instrument bespelen, brood bakken, kleding naaien, een vreemde taal leren, enz?
En tegelijkertijd mag je ook best een tijdje rondlummelen. Het is een zware tijd geweest. Gun jezelf ook rust. Maar zorg wel dat je gezond eet en elke dag even naar buiten gaat.
Het is wennen, maar het komt goed. Ik hou zielsveel van mijn kinderen en ze zijn altijd welkom hier, maar ik zou mijn weken zonder kinderen ondertussen niet graag meer inleveren. 😉
Heel herkenbaar. Misschien heb je ook wat aan mindfulness?
De dag starten met wat mindfulness oefeningen. Eerst in een andere modus komen voor je de dag begint. Het zal misschien niet meteen lukken, maar oefening baart kunst is mijn ervaring.
Het is nu best lastig om meer dingen voor jezelf te ontdekken tijdens de lockdown. Maar je kunt wel vast dingen bedenken en uitzoeken, zodat je ideeen hebt als de maatregelen worden versoepeld.
Bij mij heeft het overigens alles met vertrouwen te maken. Ergens binnenin me voel ik een onrust en ben ik toch bang dat er iets niet goed gaat. Ik had dit al toen ik klein was en mijn moeder ‘s avonds van huis ging, later ook met relaties en nu met mijn kinderen en man. Moeilijk om te keren, mantra’s helpen me ook wel in dat soort situaties.
Denk je dat het bij jou ook voortkomt uit een gebrek aan vertrouwen?
Ik snap je volkomen dit is ook een vervelend gevoel
maar ik denk doordat jij natuurlijk het meest met je kinderen bent geweest ze 24/7 aan je zijde had en controle had denk ik dat het grootste probleem is dat je nu moeite hebt met de controle uit handen tegeven
dit zal uiteindelijk wel beter worden als je erop durft te vertrouwen dat als ze bij hun vader zijn hij voor hun zorgt
ik denk zelf ook dat je even moet proberen een bezigheid/afleiding voor jezelf moet zoeken
iets wat niet met de kids te maken heeft, dit gevoel zal ook niet meteen weggaan ook miet meteen wanneer je iets doet wat je bezig houdt
geef het wat tijd en vertrouwen het komt echt wel goed voel je niet schuldig als je niet met je kinderen bent (ik ken dat gevoel)
je kinderen zijn lekker bij hun vader aan het spelen kliederen eten of papa gek maken 😂
jij mag jezelf bezig houden en leuke dingen doen voel je daar niet schuldig over
einde van de dag hebben je kinderen het leuk gehad en hebben zich beziggehouden en jij ook
daarna zijn jullie weer lekker bij elkaar
enja het geluid van een stil huis is ook echt vervelend maar probeer te ontspannen kijk je favo show op tv verwen jezelf even er word voor je kinderen gezorgd durf te ontspannen😊
komt allemaal goed mama ❤
Imi schreef op 03-04-2021 om 11:47:Het is zowel een confrontatie met jezelf (wie ben ik, zonder man en kinderen) als een prachtige kans om aan jezelf te werken en dingen te doen waar je anders niet aan toe gekomen zou zijn voordat de kinderen het huis uit zijn.
Waar word jij blij van? Wat waren je hobbies voordat je met je man samen was? Welke sporten vond je leuk? Wat deed je met je vrienden? Probeer dat weer op te pakken. En, wat Tsjor ook al zei: wat wil je nog leren? Een instrument bespelen, brood bakken, kleding naaien, een vreemde taal leren, enz?
En tegelijkertijd mag je ook best een tijdje rondlummelen. Het is een zware tijd geweest. Gun jezelf ook rust. Maar zorg wel dat je gezond eet en elke dag even naar buiten gaat.
Het is wennen, maar het komt goed. Ik hou zielsveel van mijn kinderen en ze zijn altijd welkom hier, maar ik zou mijn weken zonder kinderen ondertussen niet graag meer inleveren. 😉
helemaal mee eens!
Dat kan ook in je hoofd gaan zitten Cookie84: ik moet er nog aan wennen.
tsjor