Tips gevraagd: wat kun je doen als redelijk overleg met ex (bijna) niet mogelijk is?
Het lukt mijn partner en zijn ex vrouw niet om in redelijkheid afspraken met elkaar te maken. Voornamelijk als het gaat over de kinderen. Bezoekregeling is op zich oké geregeld, alhoewel een kleine aanpassing (met behoud van 50/50) op zijn verzoek niet mogelijk is volgens haar. Zij wil het niet dus einde discussie… Zelfde over geld wel/niet van de kinderrekening gebruiken (die uiteraard bedoeld is voor alleen uitgaven tbv de kinderen).O.a. Sport, kleding, school zaken worden hiervan betaald, dit ligt vast in OP. Bepaalde sport vindt moeder niet leuk (zij ziet het als een hobby) en dus mag dit niet van de kindrekening betaald worden. Het geld is er, het is dus niet zo dat het niet kan.
Overleg is niet mogelijk: zij zegt dan vaak ik wil het er verder niet over hebben, dit is mijn standpunt. Ander voorbeeld: 1x per kwartaal is er (met moeite) een 1 op 1 gesprek, van te voren geven ze aan welke onderwerpen ze willen bespreken. Tijdens de afspraak zelfde verhaal: als het niet naar haar zin gaat wil ze het punt alsnog niet bespreken of ze moet na een uur al weg. En zijn dus een aantal zaken (nog steeds) niet besproken. Na afloop van zo’n gesprek worden de zaken die wel zijn besproken vastgelegd in een mail, om het zwart op wit te hebben. Ook zo’n mail wordt nog tig keer heen en weer gestuurd: nee dit heb ik niet gezegd, je hebt me verkeerd begrepen, je hebt het niet goed gehoord, nee dit klopt niet… enz. Alles wordt verdraaid en op zo’n manier bij hem teruggelegd dat lijkt alsof hij niet meewerkt. We hebben nu ruim een jaar een relatie en het wordt alleen maar erger, ik vind het lastig hiermee te dealen en merk ook dat het hem raakt en somber maakt. Had gehoopt dat naarmate zij langer uit elkaar zijn, de situatie juist wat milder zou worden en ieder verder kan gaan met zijn/haar nieuwe leven..
Hij wil nu een mediator inschakelen; wat gebeurt er als zij dit ook weigert? Dat hij laat weten dat de volgende afspraak met een mediator is en zij zegt: dan kom ik niet. Wat kun je dan (nog) doen?
tsjor schreef op 06-07-2022 om 12:53:Als er huwelijkse voorwaarden zijn is dat natuurlijk niet zo. Wel jammer dat het dan voor de vrouw negatief uitpakt.
Tsjor
Dat is niet jammer maar een gevolg van een keuze die bewust gemaakt is. Maar los van HV of GG het is de keuze van de ouder zelf of je parttime of fulltime werkt. En keuzes hebben gevolgen. Helaas maken sommigen de keuzes met een een roze bril op met alle gevolgen van dien, zoals het voorbeeld van Kersje.
Ik zal ook altijd benadrukken dat het eigen keuzes zijn. Maar we moeten ons wel achter de oren krabben als die 'eigen keuzes' massaal allemaal dezelfde kant uit vallen: hij fulltime, zij 3 dagen in de week. Zo'n grote mate van collectiviteit doet op zijn minst vermoeden dat er een systeem achter zit dat mensen min of meer dwingt om bepaalde keuzes te maken. Dat systeem is er: vrouwen werken vaak in beroepen die minder goed betaald worden, kinderopvang is duur en niet altijd voorradig, de publieke opinie die zich uit in commentaren van mede-ouders (zie hier de reacties op de man die niet meer hoeft te werken) etc.
Het grootste probleem is dat we de zorg voor kinderen nog steeds niet goed hebben georganiseerd en daarvoor nog steeds een bovenmatige verantwoordelijkheid neerleggen bij vrouwen. Dat zit in kleine dingen, bijvoorbeeld de school die een feestje organiseert, waarvoor de kinderen eerst om 12.00 uur naar huis moeten en dan om 14.30 weer terug moeten komen voor een evenement (leuk,leuk) waarbij de ouders geacht worden aanwezig te zijn. Niemand rekent uit wat zo'n dag niet kunnen werken kost. Theoretisch kun je roepen dat het ook de vader kan zijn die dan een dag niet kan werken, maar in de praktijk zullen het toch vooral de moeders zijn die hun werk dan maar anders gaan organiseren (gelukkig hebben ze nog twee dagen 'vrij', zodat ze makkelijker kunnen schuiven). Dit is maar één dagje van één school. Maar de boodschap is duidelijk: ouders moeten altijd, op elk gewenst moment, beschikbaar zijn voor hun kinderen. En de school beslist wel wanneer.
Mocht het probleem van de zorg voor kinderen ooit anders en beter opgelost kunnen worden, dan zou dat ook een verlichting zijn van de tekorten aan personeel op scholen en in ziekenhuizen: geen argument meer om maar 3 dagen te werken. En al helemaal geen argument meer om te stoppen met werken.
Om even te watertanden: https://www.hoezithetinzweden.nl/kinderopvang-in-zweden/
Als je het zo geregeld hebt kun je zeggen: bij scheiding behoudt ieder zijn/haar eigen inkomen.
Tsjor
Ik vind overigens ook wel dat kinderen veel te vaak als argument gebruikt worden, zelfs als die kinderen al groter zijn.
In deze situatie, waar huwelijkse voorwaarden zijn afgesproken en alles volgens de regels is afgesproken, kan zij weinig anders dan accepteren dat het is zoals het is. Maar als je gaat nadenken over andere regels (geen kindrekening meer bijvoorbeeld) dan is het goed om rekening te houden met het gegeven dat de financiële situatie scheef is. Je kunt het gesprek met elkaar aangaan, maar dan zou je de 'waar heb ik recht op' insteek moeten laten vallen en meer praktisch moeten kijken vanuit de optiek: waar kunnen we elkaar het beste ondersteunen ten behoeve van de kinderen, ook in het vermijden van jaloezie en andere ongemakken. Daar kan de partner van zusje7691 voor zichzelf al een begin mee maken. Alleen maar focussen op 'afspraken maken' zal het niet oplossen: afspraken kunnen worden genegeerd of anders geïnterpreteerd en dat levert alleen maar weer nieuwe conflicten op.
Tsjor
Kersje schreef op 06-07-2022 om 15:33:
[..]
Maar dat is ook eigen keuze toch? Ik bedoel, geen partner die mij zou kunnen ‘verplichten’ parttime te gaan werken, ongeacht of er wel/niet kinderen zijn.
Ik heb dit in mijn vriendenkring ook meegemaakt, vrouw stopte met werken toen er een kind kwam, ook op HV getrouwd. Meerdere vrienden hebben met haar gesproken en gevraagd of dit wel zo slim was, maar daar wilde ze niets over horen. Zelfs haar man had haar geadviseerd dan te blijven parttimen, maar nee, stoppen was wat zij wilde. Want, haar woorden, ze was toch al niet zo ambitieus, vond haar werk niet leuk etc., dus keek er enorm naar uit om te stoppen.
Totdat ze gingen scheiden…….. en toen was het opeens “dankzij mij heeft hij het werk kunnen doen wat hij doet etc”. Nee hoor, ze vond het maar wat lekker om te kunnen stoppen met werken, maar bij scheiding werd het opeens een ander verhaal. Dit is dan een voorbeeld uit mijn naaste omgeving, maar is niet uniek, want ik lees die financiële afhankelijkheid ook regelmatig op diverse fora. Uiteraard mag iedereen voor zichzelf beslissen hoe of wat, maar denk ook even verder denk ik dan!
Het is een beetje off topic maar wat als het omgedraaid is?
Eén, in mijn geval moeder, weigerde te werken en door haar maar vooral door de binnenkomende rekeningen moest ik meer dan full time en boven mijn kunnen werken. Regelmatig zag ik de kinderen dagenlang niet want van huis als ze nog op bed lagen en pas weer thuis als ze weer op bed lagen. Schoolactiviteiten etc had ik geen tijd en energie meer voor over. Op mijn vragen om een gelijkwaardigere verdeling moest ik altijd slikken want in het belang van de kinderen. Emotionele en praktische band heb ik niet met de kinderen. Nu ik gescheiden ben kan ik alimentatie betalen over dat inkomen wat ik eigenlijk tegen mijn zin bereikt heb. Ik heb geen energie over voor een omgangsregeling laat staan Co ouderschap en ben nooit ouder geweest maar alleen geldautomaat. Ik wil afstand doen van de kinderen, deels ook om hen te beschermen tegen de wrijving tussen hun moeder en mij, maar nu krijg ik allerlei verwijten dat er geen omgang en contact is.
Ja, in Nederland kunnen op dat gebied nog heel veel stappen worden gemaakt. Vrouwen die parttime werkte tijdens het huwelijk (voor de kinderen) kunnen nooit worden 'gedwongen' om meer te gaan werken. Met als gevolg de vader moet fulltime blijven werken omdat hij anders niet aan de alimentatieplicht kan voldoen. Zou de vader parttime willen werken dan is het zijn eigen keuze en moet hij op de blaren zitten. Wat mij betreft ook krom.