Tweede vrouw van mijn ex-man is overaanwezig

Nieuwe vrouw

Nieuwe vrouw is van mening dat de OCD depressie van zoon het beste met wandelingen en kruidenthee behandeld moet worden... als ze het serieus nam zou ik juist haar betrokkenheid toejuichen. Ze heeft zelf geen kinderen.
Anoniem

Maar

Je zoon is 20. Dan kan hij toch zelf wel bepalen of hij zin heeft in een duinwandeling als de nieuwe vrouw van zijn vader ook mee gaat? Ook al heeft je zoon OCD.
Dus ik vind eigenlijk ook dat je je met dingen bemoeit die je niets aan gaan.

Aandacht en energie

In een ander draadje vraag je hoe je het hoofd boven water kan houden.

Daar geef je eerst aan dat vader het niet erkent en zegt dat zoon zich niet aan moet stellen. (In een ander draadje is te lezen dat zoon al op kinderleeftijd hulp voor angsten heeft gehad.)

Dan is het zijn nieuwe vrouw die het niet goed. Vervolgens is nieuwe vrouw weer positief in beeld, want ze erkent en herkent het.

Nu is nieuwe vrouw weer een probleem en beschrijf je dit weer heel uitgebreid.

Ik wil niet zeggen dat het niet lastig is, maar ik denk dat het zonde is van je energie om je nu weer hier op te richten. Ook klinkt het mij in de oren of je je frustratie misschien botviert op hen. Zij doen het allemaal niet goed. Daar help je je zoon en jezelf niet mee.

Heb je zelf iemand om mee te praten?

Hoezo ben je ontploft?

Ik begrijp niet dat je zo heftig reageert hierop.
Jouw ex man heeft besloten om samen met zijn nieuwe vrouw zoon op te halen voor een wandeling.
Zoon heeft zijn vader schijnbaar hard nodig. Wie zegt dat vader deze hulp, de aandacht, een goed gesprek, niet kan bieden als hij samen met z'n vrouw komt?
Als zoon er zelf moeite mee heeft dan kan zoon vader toch opbellen om te zeggen dat hij het fijner vindt als vader alleen komt? Of hij accepteert het (en daar lijkt het op) en dan is het ook prima.
Het is niet aan jou om je hier mee te bemoeien.
Jij bent verantwoordelijk voor jouw zorg en aandacht voor zoon en kan hier op eigen wijze invulling aan geven en datzelfde geldt voor vader.
Je hebt hier geen invloed (meer) op, dus last het los. Dit is echt verspilde, negatieve energie.

Kritiek van zoon.

Je zoon vertelt jou dingen die hij ziet en meemaakt bij zijn vader. Ook zal hij uit coulance naar jou dat meestal negatief brengen. De nieuwe partner is erg aanwezig en zijn vader zit "onder de plak". In werkelijkheid valt dat allemaal misschien wel mee en is dat verder ook niet zo belangrijk. Je zoon kan er beter aan wennen en haar accepteren, daar kan jij bij helpen.

" O, gaan jullie met zijn drieën wandelen, nou, gezellige middag dan". Nu heb je door je boosheid duidelijk je jaloezie laten blijken, ik begrijp die gevoelens wel, maar je helpt je zoon daar niet mee.

Ik ben niet jaloers

Ik ben niet jaloers van nieuwe vrouw. Ik ben niet verlaten voor nieuwe vrouw maar ben weggegaan bij man, al meer dan 10 jaar geleden; er is echt geen jaloezie in het spel.
Zoon heeft uiteindelijk zelf gebeld dat hij liever alleen met vader ging wandelen, en vader heeft vanochtend op het laatste moment de wandeling geannuleerd.... zie ik nog steeds beren op de weg of is er werkelijk een probleem?
Anoniem

Anoniem

'Zoon heeft uiteindelijk zelf gebeld dat hij liever alleen met vader ging wandelen, en vader heeft vanochtend op het laatste moment de wandeling geannuleerd.... zie ik nog steeds beren op de weg of is er werkelijk een probleem?'

Je begrijpt toch wel dat je zoon dat alleen maar deed vanwege jouw reactie?
Er is werkelijk een probleem, maar dat is niet de nieuwe vrouw van je ex.

Loslaten Anoniem

De bijdrage van anderen aan de serieuze situatie van je zoon wil je het liefst precies zoals je dat voor je ziet en je begrijpt niet dat zijn vader dat niet ziet dat dat ook de beste, de juiste bijdrage is.

Zo gaat dat niet. Jou bijdrage komt voor jouzelf altijd het meest perfect over maar anderen hebben andere overwegingen.

En je wil echt dat de vader van deze jongen bijdraagt. Dan is het echt zaak dat je dan ook loslaat en toestaat dat vader daarin zijn eigen weg gaat zolang dat geen strafbare zaken oplevert.

Je bent de bok op de haverkist maar het is echt belangrijk dat je ruimte maakt voor anderen.

Natuurlijk is vader niet perfect, maar dat ben jij ook niet, behalve in je eigen ogen en dat is begrijpelijk.

Je kunt best gelijk hebben, dat de nieuwe vrouw van je ex zich teveel opdringt en dat dat de ontwikkeling van de relatie tussen je zoon en zijn vader in de weg staat.

Ik heb meegemaakt dat de nieuwe vrouw van mijn vader echt tussen hem en ons (zijn kinderen) stond. Zij wist het altijd zo te regelen dat zij er altijd bij was. Ze was ook altijd dominant en storend aanwezig. Vragen om een keer alleen met hem te kunnen zijn, was iets wat wij echt niet zomaar zouden doen. (Onze moeder was overleden en we wilden als volwassen kinderen niet de indruk wekken dat we hem het nieuwe geluk niet zouden gunnen).

Ik wil maar zeggen, op grond van wat jij hier vertelt kan niemand beoordelen of jij wel of niet goed inschat in welke mate deze nieuwe vriendin de relatie tussen vader en zoon daadwerkelijk frustreert.

Toch is het niet verstandig dat jij je ex gaat vertellen hoe hij de relatie met zijn zoon moet invullen. En zeker is het niet verstandig om zo woedend te reageren op de aankondiging dat zij mee wil wandelen. Hiermee zet je jezelf eigenlijk buitenspel en heb je mogelijk ook je zoon geen dienst hebt bewezen.

Hoe de situatie ook precies in elkaar zit, het is niet aan jou om je ex aan te sturen. Ik denk dat je er verstandig aan doet om je excuses aan te bieden en toe te zeggen dat je je er verder niet mee zult bemoeien. Pas dan kun je in alle openheid je zorgen met betrekking tot jullie zoon delen met zijn vader. En geef je zoon het vertrouwen dat hij voor zichzelf kan en mag opkomen, zelfs al zal hij het misschien niet direct krijgen zoals hij het wil.

Waar bemoei jij je mee!?!

Bij het lezen van dit draadje gaan mijn nekharen rechtovereind staan. Anoniem, waar bemoei jij je mee? Jullie zijn tien jaar uit elkaar en toch wil jij de omgang van jou ex met jouw zoon dirigeren.
Mijn ex heeft ook die gewoonte. Ik wil dat niet, ben niet voor niets van haar gescheiden. Ik heb een andere mening, maar aangezien ik van mijn kinderen houd, is mijn intentie in beginsel goed. Dat is veel belangrijker. De houding van mijn ex (zich overmatig met mijn leven blijven bemoeien) heeft er mede toe geleid, dat kiekje vorm van contact met haar heb afgesloten, waardoor overleg dat je als ouders eigenlijk nodig hebt, niet meer mogelijk is.
Dat risico loop jij ook met jouw bemoeizucht. Heb wat meer vertrouwen in de goede bedoelingen van hem en in het inschattingsvermogen van jouw zoon!

Waar bemoeit zij zich mee

Je kan het ook omdraaien. Waar bemoeit zij zich mee. Die jongen heeft al 2 ouders, zit slecht in zijn vel en heeft nu een op een aandacht van zijn vader hard nodig. Jammer dat vader en nieuwe vrouw dat niet inzien. De enige die er wat van kan zeggen is de zoon, gewoon noemen dat hij nu liever alleen met zijn vader gaat.

Reageren vanuit je allergie

Brave Hendrik doet dat, ik doe het waarschijnlijk ook.
Mijn "probleem" is dat zoon duidelijk zelf zegt tegen zijn vader dat hij liever alleen met hem wandelt, en dat vader vervolgens de wandeling afzegt. Het is niet de eerste keer dat mijn kinderen de "overaanwezigheid" van de 2de vrouw van papa als stoorzender noemen. Mijn oudste ging ieder jaar met vader naar een bepaald festival, dat was echt sinds 15 jaar hun uitje, sinds papa hertrouwd is moet nieuw vrouw mee. Mijn oudste heeft er een paar keer iets van gezegd tegen vader, en toen de boodschap niet aankwam bij vader besloot oudste om niet meer mee te gaan. Daar heb ik me uiteraard niet mee bemoeid, maar wel de klachten van oudste aangehoord. Bij jongste, omdat hij zo niet lekker in zijn vel zit, bemiddel ik weleens maar doe ik nu niet meer. Zoals oudste een keertje zei over nieuwe vrouw "ze gaat net niet met hem mee naar de WC".
Hoe mensen hun relatie inrichten moeten ze weten, mij boeit het niet zo, behalve dat mijn kinderen er duidelijk last van hebben. Oudste kan eigen boontjes dopen, jongste niet. Dat is alles. Maar meer dan jongste steunen en zeggen dat het jammer is kan ik niet doen inderdaad.
Anoniem

hoe stom kan je doen, als ouder...

Ik heb ooit eens zijdelings zo'n geval meegemaakt: een jongen van 14 die zelfstandig aan de kinderrechter schreef of de omgangsregeling niet kon worden aangepast. Hij wilde niet meer naar zijn vader, want wat hij ook met vader wilde ondernemen, diens nieuwe vrouw bepaalde en ging mee.
Ik was helaas niet in de positie om daadwerkelijk wat te doen, maar je krijgt toch de neiging om zo'n man met zijn hoofd onder de koude kraan te houden om hem tot rede te brengen. Hoeveel puberjongens geven uit zichzelf aan dat ze tijd met hun vader willen doorbrengen? In plaats van zijn goede gesternte te danken verpestte die vent het voor zichzelf. Dom. En tragisch.

Groeten,

Temet

Allergie

Het is zeker dom. Het kan zijn dat er over en weer een allergische reactie is: vader denkt dat zoon dat niet uit zichzelf zegt, maar ingegeven door moeder.
Maar het beste is als je over zulke obstakels heen stapt.

Tsjor

gesprek met een derde persoon?

Mijn dochter had al een tijd een lastige relatie met haar vader, mede door zijn nieuwe vrouw (die dochter vermoedelijk als een bedreiging zag) Dochter wilde graag opnieuw met haar vader in contact komen en is hierover gaan praten met een therapeut, omdat ze er zo verdrietig over was. Therapeut heeft na een aantal gesprekken gevraagd of hij ook een keer met vader mocht praten. Nadat hij dat gedaan heeft hebben ze een aantal gesprekken met zijn drieën gehad en dat heeft heel veel opheldering en verbetering gegeven.
Dus zoiets is misschien te regelen voor beide zoons?

Zelf relatie regelen

Je geeft het al aan Anoniem: kind moet zelf de relatie met vader managen. Maar soms is het frustrerend. Wat Tsjor zegt herken ik hier ook: vader is wantrouwend en gelooft niet dat kinderen los van mij negatief kunnen oordelen over dingen in de relatie met hem. Kinderen vinden dat heel frustrerend, voelen zich totaal niet serieus genomen als ze wat aan de orde willen stellen. Maar ja, wat doe je eraan? Het is voor zo’n man natuurlijk ook een soort ‘ontschuldiging’: ik doe niets verkeerd, het ligt allemaal aan moeder. Dat laat hij zich niet makkelijk afnemen.

Ik had in mijn twintiger jaren een vriendin wiens vader zich onder druk liet zetten door zijn nieuwe vrouw die zich ‘niet liet buitensluiten’. Hij mocht zijn vier (inmiddels volwassen) kinderen niet zonder haar zien. Bizar! Zoiets zou je van een getrouwd ouderpaar al dwangmatig vinden. De relatie tussen die vriendin en haar vader is eraan kapot gegaan. Zij wilde op een gegeven moment gewoon niet meer, voelde zich als dochter totaal in de steek gelaten. Vaders loyaliteit lag altijd exclusief bij zijn vrouw. Zo’n man is dan in mijn ogen ook een nogal slappe dweil. Hij heeft er in zijn dagelijks leven meer last van als hij zijn vrouw tegen zich in het harnas jaagt dus geeft hij maar toe.

In jouw verhaal, Anoniem, zou de bemoeienis ook uit goede bedoelingen kunnen voortkomen. Maar dat betekent nog niet dat het in de onderlinge relaties ook het beste is. Uitgaan van goede bedoelingen is evengoed wel beter voor de relaties dan verwijten.

Tactisch

Twee van mijn kinderen komen amper bij hun vader en eentje wat vaker. Die laatste heeft ook een redelijke verstandhouding met zijn vader. Tijd geleden was er wat tussen de vader en een van de kinderen die er toch al niet vaak komen en heb ik eens bij dat kind gepolst wat er nou aan de hand was. Kwam er met nogal wat woede/verdriet uit dat de vriendin van zijn vader er altijd bij zat en dat hij nooit tijd alleen had met hem.
Tussen de vader en mij is geen contact maar ik heb dit verteld tegen het kind wat er wel nog komt. Die begreep meteen wat zijn broer bedoelde en vond ook dat die vriendin er echt altijd bij was. Hij zou het met zijn vader bespreken. Dus op die manier kan het ook en dan komt het niet van de (h)ex

Het klopt idd dat jij je daar niet mee moet bemoeien.. het gaat jou niks aan of vader met vrouw komt of niet. Als je zoon dit zelf niet wilt kan hij dat zelf aangeven. Hoelang is deze nieuwe vrouw al in beeld vraag ik mij af?

Kan het misschien zo zijn dat zoon nieuwe vrouw niet wilt accepteren? Als in een soort jaloezie dat hii vader nu niet meer voor zichzelf heeft maar moet delen met iemand? Ik zeg niet dat dit erg is maar het zou kunnen dat hij misschien nog moet wennen.