Uit elkaar?
Hallo,
Mijn vriend en ik staan op het punt om uit elkaar te gaan.We zijn 8 jaar en samen hebben we 1 zoon van 4 jaar. Vriend heeft ook 2 zonen (co-ouderschap).
Al enkele jaren heeft mijn vriend een alcoholverslaving. Hij heeft zich al 2 keer laten behandelen en voorlopig zonder veel succes. Het lukt hem eventjes en daarna gaat het al gauw weer bergaf.
Zijn laatste ontwenningskuur was vorige zomer.
Ik twijfel nu echt om weg te gaan met onze zoon. De laatste jaren is er zoveel gebeurd.
2 ontwenningskuren, geld pikken, alcohol verstoppen, niet gaan werken en erover liegen, al 2 keer rijbewijs kwijt... 2 keer is hij agressief geweest maar nooit naar onze zoon. Ik heb 2 keer aangifte gedaan maar uiteindelijk niets mee gedaan. De laatste keer is ongeveer een jaar geleden. Sindsdien zijn er nog 2 kleine incidenten geweest, laatste enkele maanden geleden.
Zijn ex heeft klacht ingediend bij de plaatselijke kinderbescherming. Er is een dossier opgebouwd. Hun conclusie is dat er voorlopig geen gevaar is maar dat hij zich wel moet laten behandelen.
Sinds we de eerste brief kregen, is hij ook niet plots gestopt met drinken. Hij verstopt het gewoon nog beter.
Waarom ik nu twijfel...
Enkele weken geleden heeft hij zonder mijn medeweten mijn auto meegenomen.
Zonder de papieren, hij heeft geen rijbewijs meer en die dag had hij ook gedronken.
Ik ben erachter gekomen omdat mijn auto op een andere plaats geparkeerd stond en er lag een leeg bierflesje in.
Hij heeft dagenlang alles ontkend. Ondertussen heeft hij wel toegegeven.
Ik was er echt klaar mee en stond op het punt om weg te gaan. Ik woon in het buitenland dus ik kan niet zo maar mijn zoon meenemen naar mijn ouders.
Hier heb ik niet direct een plek waar ik heen kan.
Na zijn laatste ontwenningskuur heeft hij zich opgegeven voor een lange kuur ver van huis. Dit is beslist toen hij net terug kwam. Sindsdien heeft hij zich al bedacht maar nu wil hij toch gaan.
Ik heb gedreigd om weg te gaan en dit heeft zijn ogen geopend. Plots kan nu alles. De laatste weken hebben we bijna niet meer gepraat.
Ik weet het helemaal niet meer. Wanneer is het echt goed geweest? Wanneer kan ik met een gerust hart zeggen dat ik er alles aan gedaan heb?
Wat als hij na die 2 maanden terugkeert en niet meer hervalt? Ik ben bang om de verkeerde keuze te maken en spijt te krijgen achteraf, misschien zelfs al tijdens die 2 maanden.
Ik heb er zó genoeg van... Maar voor onze zoon blijf ik. Ik wil hem zijn broers niet afpakken.
Eigen keuze
Toen je een relatie met hem kreeg heb je zelf een keuze gemaakt, ik neem aan dat het niet op advies van anderen was.
Niemand anders kan voor je bepalen wanneer het genoeg is geweest. Dat zal echt je eigen keuze moeten zijn. Soms, op een dag, dan weet je het, plotseling.
Ik vraag me wel af of praktische redenen (in het buitenland wonen, broers erbij) je nu belemmeren om vrij te denken. Je kunt de praktische redenen altijd onder ogenschouw nemen: wellicht zijn er ook praktische oplossingen te bedenken of anders weet je hoe hoog de prijs is, mocht je de relatie willen verbreken.
Tsjor
de autosleutels
Ik denk dat de eerste prioriteit nu ligt bij het bewaken van je autosleutels, zorg dat ook de reservesleutel op een plek ligt waar hij niet bij kan. Je wilt het toch niet op je geweten hebben dat hij iemand dood rijdt.
Heb je een goed contact met de ex van je man? Misschien kan zij een rol spelen bij het familiecontact van je zoon in het geval je besluit weg te gaan.
Je wilt er alles aan gedaan hebben en ik denk dat je niet meer kunt doen dan de dingen die ik genoemd heb, de rest zal je man zelf moeten doen. Jij kunt hem niet beter maken.
Spijt achteraf
Waardoor zou je achteraf spijt kunnen krijgen? Hij leidt zijn eigen leven, dat kun jij niet voor hem doen.
Als hij zijn leven vergooit, is het zijn eigen keuze en jij kunt dat niet voorkomen.
Door voor jezelf te kiezen, steun je hem niet langer in zijn verslaving en zal hij meer reden hebben om er eindelijk iets aan te gaan doen.
De suggestie om contact met zijn ex op te nemen vanwege de halfbroers van je zoon lijkt me heel zinvol, die jongens zullen wellicht ook contact met hun broertje willen houden?
En als je man zijn leven wel weer op orde krijgt, kun je altijd weer contact opnemen. Aangezien hij de vader van je zoon is, zul je toch nooit helemaal los komen.
Maar op het moment steun je hem alleen maar in zijn verslaving, en daar is niemand bij gebaat.
