Uit elkaar... hoe dan?
Mijn partner en ik hebben samen een dochter en sinds 2 jaar een samenlevingscontract. We wonen in een koophuis dat op mijn naam staat, net zoals de hypotheek.
We gaan nu uit elkaar, mijn partner verblijft al enige tijd elders bij vrienden. De zorg rust merendeels op mijn schouders, hij eet 1 a 2 dagen in de week met haar en onderhoud wel gewoon goed het contact.
Mijn partner kan zich niet inschrijven op dit adres. Nu heb ik een aantal vragen;
Voordat mijn partner aanspraak kan maken op urgentie bij de woningbouw dienen wij een ouderschapsplan op te stellen. Echter is de situatie NU anders dan wanneer hij een huurhuis heeft. Zowel financieel als betreffende de zorg voor onze dochter.
Mijn idee was om het samenlevingscontract al wel te ontbinden en daarin al afspraken te maken over de financiële afwikkeling. Zodat mijn partner een spaarpotje heeft en we beiden financieel verantwoordelijk zijn voor onszelf. Ik zou het fijn vinden, dit al uit de lucht te hebben.
Daarbij zou ik graag een ouderschapsplan opstellen, gebaseerd op de situatie wanneer mijn partner een eigen woning heeft. Hier wijken we dan wellicht de eerste maanden op verschillende vlakken nog van af.
Is dit mogelijk en verstandig? Of is het beter eerst een ouderschapsplan op te stellen voor de huidige situatie met daarbij ook voorlopige afspraken over de toekomstige situatie?
Ik merk dat ik niet zo goed weet waar te beginnen en zou graag advies ontvangen.
Groetjes Ellen
Wat je schrijft is hee herkenbaar. Mijn ex (vader van mijn kinderen) is hier inmiddels bijna 9 jaar weg. Ik was degene met een fulltime baan. Hij werkte meestal niet. Dat was wat mij betreft niet altijd een even bewuste keuze, maar ook ik was de enige die financieel wat bij droeg en buiten werktijd deed ik ook nog eens het meest met de kinderen. Ex kon ook zelf niets krijgen en ik bleef achter met huis en kinderen. Ex was de eerste jaren dakloos. Veel dingen die jij noemt, herken ik dus wel.
Ik merkte destijds dat de adviezen die ik kreeg en ook de manier waarop de buitenwereld naar onze situatie keek anders was dan wanneer ik een man zou zijn geweest en mijn ex een vrouw. Dat stak mij soms een beetje, al was het juist in mijn voordeel.
Misschien kijk ik door mijn eigen verleden door een gekleurde bril, maar het voelt nu ook een beetje zo voor mij. De adviezen die je krijgt zijn echt wel goed. Maar als jouw ex nu de moeder was geweest, jaren voor de kinderen had gezorgd en jij de vader die zoals je zelf zegt op zondag het vlees sneed, was er voor mijn gevoel (en dat kan dus ook gewoon tussen mijn oren zitten) een ander beeld ontstaan.
Het huis is van jou. Dat kan hier geen discussie meer zijn, maar al droeg jij financieel meer bij, als huisvader droeg je ex ook wat bij. En misschien dat dit voor hem wel wat snel gaat allemaal.
Anoniemst schreef op 13-11-2022 om 10:41:
Wat je schrijft is hee herkenbaar. Mijn ex (vader van mijn kinderen) is hier inmiddels bijna 9 jaar weg. Ik was degene met een fulltime baan. Hij werkte meestal niet. Dat was wat mij betreft niet altijd een even bewuste keuze, maar ook ik was de enige die financieel wat bij droeg en buiten werktijd deed ik ook nog eens het meest met de kinderen. Ex kon ook zelf niets krijgen en ik bleef achter met huis en kinderen. Ex was de eerste jaren dakloos. Veel dingen die jij noemt, herken ik dus wel.
Ik merkte destijds dat de adviezen die ik kreeg en ook de manier waarop de buitenwereld naar onze situatie keek anders was dan wanneer ik een man zou zijn geweest en mijn ex een vrouw. Dat stak mij soms een beetje, al was het juist in mijn voordeel.
Misschien kijk ik door mijn eigen verleden door een gekleurde bril, maar het voelt nu ook een beetje zo voor mij. De adviezen die je krijgt zijn echt wel goed. Maar als jouw ex nu de moeder was geweest, jaren voor de kinderen had gezorgd en jij de vader die zoals je zelf zegt op zondag het vlees sneed, was er voor mijn gevoel (en dat kan dus ook gewoon tussen mijn oren zitten) een ander beeld ontstaan.
Het huis is van jou. Dat kan hier geen discussie meer zijn, maar al droeg jij financieel meer bij, als huisvader droeg je ex ook wat bij. En misschien dat dit voor hem wel wat snel gaat allemaal.
Mijn ex heeft zeker veel bijgedragen en heeft mij ook de ruimte gegeven om mijn carrière pad te bewandelen. Toch ben ik van mening dat hij niet altijd zijn verantwoordelijkheid heeft genomen betreffende het verkrijgen van een stabiel inkomen. Aan de andere kant heb ik daar ook niet voldoende mijn grens in aan gegeven. Het is een situatie/patroon die we samen hebben laten ontstaan.
Inderdaad, de samenleving heeft snel een oordeel klaar en dat maakt het soms lastig om bij mezelf te blijven. Ik wil hem niet zomaar op straat kicken en zoek het maar uit. Vandaar dat ik zo aan het strugglen ben... wanneer is het dan wel de tijd voor de volgende stap? Is het heel raar om nu verzekering bv al op zijn naam te gaan zetten. Als hij een spaarpotje meekrijgt, kan hij ook rustig aan gaan denken hoe het in te richten ipv dat hij nu nog geld aan mij moet vragen...
Er staat nergens een tijdlijn en die is natuurlijk altijds persoonlijk. Bovendien zitten we daarin niet op 1 lijn... Ik besef me ook dat veel van mijn twijfels voortkomen uit angst dat de afhandeling alleen maar ingewikkelder gaat worden naarmate de tijd verstrijkt of dat mijn ex er nog zo'n lang traject van wil maken dat ik dat niet trek...
Maja, ik zal proberen in het moment te blijven. Voor nu is dit nog ok en ik wil het al wel gaan bespreken, zodat we iig in gesprek zijn erover.
ElleBelle schreef op 13-11-2022 om 11:36:
[..]
Mijn ex heeft zeker veel bijgedragen en heeft mij ook de ruimte gegeven om mijn carrière pad te bewandelen. Toch ben ik van mening dat hij niet altijd zijn verantwoordelijkheid heeft genomen betreffende het verkrijgen van een stabiel inkomen. Aan de andere kant heb ik daar ook niet voldoende mijn grens in aan gegeven. Het is een situatie/patroon die we samen hebben laten ontstaan.
Inderdaad, de samenleving heeft snel een oordeel klaar en dat maakt het soms lastig om bij mezelf te blijven. Ik wil hem niet zomaar op straat kicken en zoek het maar uit. Vandaar dat ik zo aan het strugglen ben... wanneer is het dan wel de tijd voor de volgende stap? Is het heel raar om nu verzekering bv al op zijn naam te gaan zetten. Als hij een spaarpotje meekrijgt, kan hij ook rustig aan gaan denken hoe het in te richten ipv dat hij nu nog geld aan mij moet vragen...
Er staat nergens een tijdlijn en die is natuurlijk altijds persoonlijk. Bovendien zitten we daarin niet op 1 lijn... Ik besef me ook dat veel van mijn twijfels voortkomen uit angst dat de afhandeling alleen maar ingewikkelder gaat worden naarmate de tijd verstrijkt of dat mijn ex er nog zo'n lang traject van wil maken dat ik dat niet trek...
Maja, ik zal proberen in het moment te blijven. Voor nu is dit nog ok en ik wil het al wel gaan bespreken, zodat we iig in gesprek zijn erover.
Ik heb van het 1e mediationcontact tot de inschrijving bij de gemeente 8 maanden gedaan over het traject. Het kostte me 5 maanden een flat te vinden, 1 maand klussen, dit als binnen die 8 maanden.
Je kunt beter goed uitelkaar en elke grote stap bespreken en zo een goede na-relatie hebben dan alles door iemands strot duwen en voor de rest een wrok-relatie over te houden. Wat je nu investeert, daar plukken jullie, met name je dochter, later de vruchten van.
Dat houdt niet in dat je geen plan mag maken en dat het proces stilstaat.
Wel dat je je realiseert dat de ene bevriest, de ander negeert of vlucht en de ander regelt. Geef hem de tijd maar bespreek in welk tijdsframe de volgende stap is en begin dan met iets dat hij aan kan, zodat hij merkt dat niet de hele wereld vergaat als hij een verzekering op naam krijgt.
Ik persoonlijk vind dat je niet te snel gaat vwb de financiële zaken te willen scheiden. Dit speelt vanaf augustus en hij heeft inmiddels weer een baan en inkomen. Waarom zou jij dan nog steeds alles voor hem moeten betalen, ik vind dat best krom?
ik verwacht alleen niet dat hij zo snel een ander permanent onderdak zal kunnen vinden, wees daar op voorbereid. Hierdoor zullen jullie waarschijnlijk langer samen moet blijven wonen en loop jij daardoor bepaalde toeslagen mis. Vind het vrij logisch dat hij dan iig zijn eigen verzekeringen/kosten (zoals bijv telefoon etc) gaat betalen en naar rato gaat bijdragen in de vaste lasten zoals g/w/l.
Hoe oud is jullie dochter? Heeft hij nu een fulltime baan of deeltijd, omdat je zegt dat er geen financiële ruimte is voor kinderalimentatie? Hij zal toch moeten gaan beseffen dat jullie relatie als liefdespartners over is en dat vergt een nieuwe verdeling van oa financiën. Voor hem zal het altijd ‘te snel’ gaan en is het nooit dé geschikte tijd om te veranderen, maar wel iets wat gewoon nodig is.
En velen zullen over hetvolgende anders denken, maar hij had destijds ook anders kunnen beslissen toen hij besloot zichzelf volledig afhankelijk te maken van zijn partner. Dit vind ik andersom net zo als het een vrouw zou betreffen, dus mijn advies zou hetzelfde zijn.
RoodVruchtje schreef op 13-11-2022 om 12:23:
Ik persoonlijk vind dat je niet te snel gaat vwb de financiële zaken te willen scheiden. Dit speelt vanaf augustus en hij heeft inmiddels weer een baan en inkomen. Waarom zou jij dan nog steeds alles voor hem moeten betalen, ik vind dat best krom?
ik verwacht alleen niet dat hij zo snel een ander permanent onderdak zal kunnen vinden, wees daar op voorbereid. Hierdoor zullen jullie waarschijnlijk langer samen moet blijven wonen en loop jij daardoor bepaalde toeslagen mis. Vind het vrij logisch dat hij dan iig zijn eigen verzekeringen/kosten (zoals bijv telefoon etc) gaat betalen en naar rato gaat bijdragen in de vaste lasten zoals g/w/l.
Hoe oud is jullie dochter? Heeft hij nu een fulltime baan of deeltijd, omdat je zegt dat er geen financiële ruimte is voor kinderalimentatie? Hij zal toch moeten gaan beseffen dat jullie relatie als liefdespartners over is en dat vergt een nieuwe verdeling van oa financiën. Voor hem zal het altijd ‘te snel’ gaan en is het nooit dé geschikte tijd om te veranderen, maar wel iets wat gewoon nodig is.
En velen zullen over hetvolgende anders denken, maar hij had destijds ook anders kunnen beslissen toen hij besloot zichzelf volledig afhankelijk te maken van zijn partner. Dit vind ik andersom net zo als het een vrouw zou betreffen, dus mijn advies zou hetzelfde zijn.
Onze dochter is 13, zit op de middelbare school sinds dit jaar, net wat duurder dus ook. Hij heeft een flex contract en maakt tussen de 12 en 24 uur per week. Hij heeft dus echt geen ruimte voor kinderalimentatie, en tevens geen reëel beeld wat het leven kost... Dat zal de tijd hem wel leren ben ik bang.
We wonen niet meer samen en dat gaan we ook niet meer doen. De kosten van gwl zijn dus gewoon voor mij, helemaal prima. De kosten voor onze dochter vallen daarmee ook voor mijn rekening, voorlopig ook prima. In een ouderschapsplan zou ik graag andere afspraken maken voor in de toekomst, zoals dat kindgebonden budget en kinderbijslag ten behoeve van dochter zijn.
Hij heeft zich inderdaad ook wel heel afhankelijk van mij gemaakt. Ben blij dat hij nu sinds een jaar een inkomen heeft, dat maakte de keuze voor mij misschien ook wel gemakkelijker.
Gelukkig heeft jullie dochter wel de leeftijd dat zij zelfredzaam is en dus niet afhankelijk van een ouder vwb naar/van school brengen/halen etc. Ik neem aan dat hij wel beseft dat hij meer uren zal moeten vergaren om straks alles zelf te kunnen betalen als hij zelfstandig gaat wonen? Is hij al op zoek naar een andere baan of meer uren bij zijn huidige werkgever of onderneemt hij hierin ook geen stappen? Dit lijkt mij dan echt prio 1, of althans, dit aan zijn verstand te peuteren.
Hoe ziet hij het zelf voor zich als jullie het over de toekomst hebben nu de relatie over is? Als hij alle gesprekken hierover uit de weg gaat, dan lijkt het mij juist wél nodig een datum te prikken dat je het samenlevingscontract gaat ontbinden. Als dit nodig is om hem in beweging te krijgen is dat wel noodzakelijk denk ik, anders zal hij ‘blijven hangen’ in de huidige situatie.
Moeilijk hoor, want ik begrijp dat je het niet wilt laten escaleren tbv jullie dochter, maar hij zal toch actie moeten gaan ondernemen.
Sterkte!
RoodVruchtje schreef op 13-11-2022 om 14:15:
Gelukkig heeft jullie dochter wel de leeftijd dat zij zelfredzaam is en dus niet afhankelijk van een ouder vwb naar/van school brengen/halen etc. Ik neem aan dat hij wel beseft dat hij meer uren zal moeten vergaren om straks alles zelf te kunnen betalen als hij zelfstandig gaat wonen? Is hij al op zoek naar een andere baan of meer uren bij zijn huidige werkgever of onderneemt hij hierin ook geen stappen? Dit lijkt mij dan echt prio 1, of althans, dit aan zijn verstand te peuteren.
Hoe ziet hij het zelf voor zich als jullie het over de toekomst hebben nu de relatie over is? Als hij alle gesprekken hierover uit de weg gaat, dan lijkt het mij juist wél nodig een datum te prikken dat je het samenlevingscontract gaat ontbinden. Als dit nodig is om hem in beweging te krijgen is dat wel noodzakelijk denk ik, anders zal hij ‘blijven hangen’ in de huidige situatie.Moeilijk hoor, want ik begrijp dat je het niet wilt laten escaleren tbv jullie dochter, maar hij zal toch actie moeten gaan ondernemen.
Sterkte!
Ik denk dat hij zich dat maar ten dele beseft. Natuurlijk bestaat er nog zoiets als aanvullende uitkering maar ook dit is alleen van toepassing wanneer hij zelfstandig woont. Dan komen er tevens ook meer toeslagen beschikbaar...
Hij is eigenlijk momenteel eerder minder aan het werken dan meer, het is allemaal wat veel voor hem.
Wat betreft de toekomst, dit is meer een ver in de toekomst verhaal voor hem. Hij overziet het niet en legt zich bij de huidige situatie neer (misschien wat te gemakkelijk) en onderneemt geen stappen om meer voor zichzelf in kaart te brengen of plannen te maken. Ik denk inderdaad dat hij pas bij een gestelde datum, wanneer hij wel 'moet' verdere stappen gaat ondernemen...
vandaar mijn idee; ontbinden samenlevingscontract op basis van co ouderschap. Vanaf 1 januari 2023 draag je de lasten van je eigen verzekering en abonnementen. Vanaf 1 januari 2024 sta je elders ingeschreven.
ElleBelle schreef op 13-11-2022 om 14:37:
[..]
vandaar mijn idee; ontbinden samenlevingscontract op basis van co ouderschap. Vanaf 1 januari 2023 draag je de lasten van je eigen verzekering en abonnementen. Vanaf 1 januari 2024 sta je elders ingeschreven.
Ik merk dat ik het lastig vind een advies te geven vwb deze harde data. Als hij nu al niet beseft dat hij in actie moet komen, dan blijft hij achterover leunen bij data als 2024 ben ik bang.
Daarnaast, jullie dochter is 13, denken jullie echt dat zij daadwerkelijk nog 50/50 bij papa/mama gaat verblijven, is dat realistisch? Ik denk zelf van niet nl, het is geen meisje van 7 meer die ouderlijke zorg nodig heeft (je snapt wat ik bedoel). Zij zit op de middelbare school en gaat zich toch niet meer 50% naar papa laten sturen?
Verder vind ik de datum 2024 voor een andere woning ook erg ‘gevaarlijk’, want dat heb je niet echt in de hand. Ik zou hem zsm vertellen dat hij een fulltime baan moet zoeken, dat is sowieso noodzakelijk om in zijn eigen onderhoud te voorzien, wel of geen eigen woning!
Even hard: hij mag nog blij zijn dat je hem niet per direct buiten zet, want zo realistisch is het hè? Hij heeft nergens wettelijk recht op als het gaat over jouw geld (enkel de ‘oprotpremie’) of jouw woning! En natuurlijk zet je hem niet per direct op straat, maar het moet echt even tot hem doordringen dat er eea geregeld moet worden en hij dat ZELF moet doen! Is dat ouderschapsplan het grote ‘struikelblok’ voor jou/jullie? Ik vraag me dus af hoe realistisch dit is, zie 2e alinea. misschien denkt hij wel geen fulltime baan te kunnen nemen, omdat er co-ouderschap komt, wat voor een 13-jarige geheel anders ligt dan bij een 7-jarig kind.
RoodVruchtje schreef op 13-11-2022 om 15:04:
[..]
Ik merk dat ik het lastig vind een advies te geven vwb deze harde data. Als hij nu al niet beseft dat hij in actie moet komen, dan blijft hij achterover leunen bij data als 2024 ben ik bang.
Daarnaast, jullie dochter is 13, denken jullie echt dat zij daadwerkelijk nog 50/50 bij papa/mama gaat verblijven, is dat realistisch? Ik denk zelf van niet nl, het is geen meisje van 7 meer die ouderlijke zorg nodig heeft (je snapt wat ik bedoel). Zij zit op de middelbare school en gaat zich toch niet meer 50% naar papa laten sturen?
Verder vind ik de datum 2024 voor een andere woning ook erg ‘gevaarlijk’, want dat heb je niet echt in de hand. Ik zou hem zsm vertellen dat hij een fulltime baan moet zoeken, dat is sowieso noodzakelijk om in zijn eigen onderhoud te voorzien, wel of geen eigen woning!
Even hard: hij mag nog blij zijn dat je hem niet per direct buiten zet, want zo realistisch is het hè? Hij heeft nergens wettelijk recht op als het gaat over jouw geld (enkel de ‘oprotpremie’) of jouw woning! En natuurlijk zet je hem niet per direct op straat, maar het moet echt even tot hem doordringen dat er eea geregeld moet worden en hij dat ZELF moet doen! Is dat ouderschapsplan het grote ‘struikelblok’ voor jou/jullie? Ik vraag me dus af hoe realistisch dit is, zie 2e alinea. misschien denkt hij wel geen fulltime baan te kunnen nemen, omdat er co-ouderschap komt, wat voor een 13-jarige geheel anders ligt dan bij een 7-jarig kind.
Tsja, je hebt helemaal gelijk qua onze dochter en een 50/50 verblijf. Ik denk eigenlijk dat het vrij dynamisch zal zijn, waarbij ze zelf het zo organiseert als ze fijn vind. Ik merk dat ik wel behoefte heb aan een grote lijnen verdeling, zelf weet ik nu ook niet zo goed waar ik aan toe ben. Wat kan ik wel en niet vragen etc.
Hij kan voorlopig vooral geen fulltime baan aan js mijn inschatting, dat kan alleen niet tot het eind der tijden mijn verantwoordelijkheid blijven...
Op papier een co ouderschap is het makkelijkste en de invulling moeten we dan maar bekijken.
Het zit hem precies in dat regelen waar ik me zorgen om maak...
ElleBelle schreef op 13-11-2022 om 17:02:
[..]
Tsja, je hebt helemaal gelijk qua onze dochter en een 50/50 verblijf. Ik denk eigenlijk dat het vrij dynamisch zal zijn, waarbij ze zelf het zo organiseert als ze fijn vind. Ik merk dat ik wel behoefte heb aan een grote lijnen verdeling, zelf weet ik nu ook niet zo goed waar ik aan toe ben. Wat kan ik wel en niet vragen etc.
Hij kan voorlopig vooral geen fulltime baan aan js mijn inschatting, dat kan alleen niet tot het eind der tijden mijn verantwoordelijkheid blijven...
Op papier een co ouderschap is het makkelijkste en de invulling moeten we dan maar bekijken.
Het zit hem precies in dat regelen waar ik me zorgen om maak...
Waarom denk je dat? Is hij ziek ofzo? Wees wel voorzichtig hiermee is mijn advies, want ik krijg zo het idee dat je handelt uit soort van medelijden of compassie, maar daar zou hij weleens misbruik van kunnen maken.
Heb je je weleens laten voorlichten, door bv de notaris, hoe je dit voor nu het best kunt afhandelen zodat er wel stappen worden gemaakt? Zo niet, dan zou ik proberen wat informatie in te winnen.
RoodVruchtje schreef op 13-11-2022 om 17:46:
[..]
Waarom denk je dat? Is hij ziek ofzo? Wees wel voorzichtig hiermee is mijn advies, want ik krijg zo het idee dat je handelt uit soort van medelijden of compassie, maar daar zou hij weleens misbruik van kunnen maken.
Heb je je weleens laten voorlichten, door bv de notaris, hoe je dit voor nu het best kunt afhandelen zodat er wel stappen worden gemaakt? Zo niet, dan zou ik proberen wat informatie in te winnen.
Tsja hoe zeg ik dat... hij heeft een paar weken 32 uur gewerkt en dat kostte hem al emer dan gemiddeld kruin. Niet dat ik hem daarmee tekort wil doen, ik denk dat op de juiste plek het wel zou moeten kunnen... maar dat vraagt ook inspanning van hem om te zoeken etc... dat zie ik nog niet helemaal gebeuren de komende tijd.
Ik handel zeker uit compassie, dat lijkt me ook niet meer dan normaal. De vraag is dus vooral waar ligt de grens van compassie tot misbruik laten maken van d'r situatie. Laten we voorop stellen dat dit alles nooit zijn bedoeling is hoor...
ik dacht, ik zal eens een update geven. Twee weken geleden heb ik in onze wekelijkse afspraak aangekaart dat ik onrustig wordt van het feit dat we het amper over hebben hoe we het straks gaan doen. Vanaf dat moment hebben we er wel wat over gepraat.
Het blijkt dat hij er eigenlijk nog niet over na of wil denken, dan wordt het zo echt...
Qua werken loopt het niet echt soepel en ik heb hem op het hart gedrukt dat hij hier wel iets serieuzer over na zal moeten gaan denken, met een paar uur per week werken gaat hij er niet komen.
Het lukt mij al ietsje beter om het los te laten, het komt wel en teveel haast of druk is niet wenselijk. Ik zal de controle een beetje moeten laten vieren en vertrouwen op een goede afloop.
We hebben in ieder geval afgesproken dat ik de kosten die ik voor hem betaal bij houdt, net zoals alles wat ik voor onze dochter betaal. Dat loopt ondertussen flink op namelijk...
Pfff... het liefst zou ik wel financieel al los van hem zijn. Er zijn toch zorgen over zijn financiele redzaamheid alswel mentaal, ik blijf het lastig vinden daar mee om te gaan. Ook al zijn we uit elkaar, verbonden blijven we toch...