Update

Ja zeg. Er zitten veel meer uren in een week om naar ‘potential places to live’ te gaan kijken. Het is ook niet zo dat jij te pas en onpas op hem kunt terugvallen bij calamiteiten. Dus ik zou daar heel strikt in zijn. Afspraak = afspraak.

Fijn om van je te horen MevrouwKrul.
Ik twijfel erover of je hem wel zo strikt moet ‘pakken’ op de afspraken. 
Ik snap de overweging dat wel te doen. 
Anderzijds lijkt me wel al duidelijk dat je aan hem geen steunende partner hebt. De omgeving wil daar wellicht nog meer ‘bewijs’ van zien. Maar voor jezelf moet je dat feit voor het moment accepteren en je hulp en steun elders gaan zoeken. 
Prioriteit lijkt me nu je kinderen, wat is het beste voor hen. Dat er een goed lijntje met vader blijft, lijkt me. Dus hem zeker niet overvragen. Ik denk dat hij mogelijk het niet aankan de kinderen zo lang te hebben en dat hij dat niet adequaat kan/durft/ wil communiceren. 
En de vraag is of het leuk/ goed is voor je kinderen om langer dan gewenst bij hun vader te zijn. Zeker niet op deze leeftijd. 
Ik zou echt mijn energie inzetten op het zoeken van andere steunsystemen. 

'De trajectmeneer had gezegd dat hij voor co-ouderschap op maximaal 25 km kon wonen. Daarbij had hij niet vermeld dat als ik akkoord geef, verder
ook kan.'
Dus 25 km kan wel voor co-ouderschap, maar 27 km kan niet. Jammer. Hij had anders al een woning gehad begrijp ik. Die 25 km. kan alleen maar uit de hoge hoed van de trajectmeneer komen, want verder staat het nergens op papier. Fo en hoe co-ouderschap haalbaar is, dat zal daarna moeten blijken en dat is dan vooral een praktische vraag.

Maar verder: fijn dat het goed gaat met jou en de kinderen.

Tsjor

'hij zei dat het wettelijk zo bepaald is, maar daar had ik al mijn vraagtekens bij.' Terecht dat je daar vraagtekens bij had, want het is gewoon niet zo. Jammer dat je ex daardoor geen nieuwe woning heeft.
Ik denk echt dat je trajectbegeleiders hebt die eigenlijk niet zo goed weten wat de wettelijke regels zijn  en daarom maar wat verzinnen, wellicht om jou ter wille te zijn. Maar dat is niet goed.
Het kan wel zijn dat ex wil verhuizen en dat andere ex daar bezwaar tegen maakt. Dan kan de rechter daarover een beslissing nemen en de rechter kijkt dan niet naar afstand, maar naar motieven voor de verhuizing en naar de problemen die dat oplevert bij de zorg voor kinderen. Uit jouw verhaal maak ik op dat er eigenlijk geen extra problemen zijn als de afstand 27 in plaats van 25 km. is; en dat er binnen 25 km. al geruime tijd geen woning te vinden is. Ik ben geen rechter, maar ik kan me zo wel een voorstelling maken van wat de uitspraak zou zijn. En nogmaals, de rechter komt alleen in beeld als jij bezwaar zou maken. Jij maakt geen bezwaar zo te lezen.
Mijn ex-partner verhuisde 60 km. verderop.

Tsjor

Misschien moet je ook eens op tafel gooien of het krijgen van woonruimte op dit moment niet belangrijker is dan co-ouderschap. Met andere woorden: zoek een woonruimte die ongeveer in de buurt is, en dan maakt het niet zoveel uit of dat 10,25 of 35 kilometer of wat ook is, en dan plooien we daar de contacten omheen. 
Dan kan hij vanuit die situatie altijd nog gaan zoeken naar een woning dichterbij en dan kan eventueel co-ouderschap opnieuw op tafel komen. 

Ik geef toe dat dat erg vanuit mezelf geredeneerd is, bij mij staat een stabiel dak boven het hoofd bovenaan het prioriteitenlijstje. De rest kan later wel. 

De kans is groot dat die overgang naar co-ouderschap er dan uiteindelijk niet komt, maar ik denk dat het tactisch wel verstandig is om te benoemen dat het accepteren van een woonruimte verder weg nu wat jou betreft best kan, en dat co-ouderschap dan later altijd nog bespreekbaar is. Als je plompverloren zegt dat een woning nu belangrijker is dan ooit co-ouderschap krijg je hem denk ik niet mee. 

Co-ouderschap is geen heilige graal. Ik bedoel dit: ik zie mensen co-ouderschap noemen wat voorheen een weekendregeling was, en soms zelfs nog minder. Het gaat om de vraag hoe wil je de zorg voor kinderen verdelen? Hoe organiseer je dat? Dat is op de eerste plaats vooral een praktische vraag, waarbij je wel de kanttekening mag plaatsen dat er een paar valkuilen zijn, bijvoorbeeld: moeder zorgde altijd al meer voor de kinderen, dus moeder krijgt de kinderen. Dat is een valkuil, omdat dat niet de toekomst hoeft te zijn, dingen kunnen veranderen. Idem rond werk: vader moet alimentatie betalen, maar vader krijgt ook het verwijt dat hij niet voor de kinderen kan zorgen vanwege zijn werk.

Tsjor

MevrouwKrul schreef op 05-12-2022 om 11:25:

[..]

Ja, hij zei dat het wettelijk zo bepaald is, maar daar had ik al mijn vraagtekens bij.

Mijn ex heeft een werkgever die goed meedenkt. Als hij straks in een andere gemeente woont en de kinderen naar school moet brengen, mag hij later beginnen. Ze hoeven dus niet al om 7:00u de deur uit. Dus dan hangt het af van de files en hoe het met ze gaat na een wentijd. Zelf lijkt het me pittig, een half uur in de auto voor school. Maar als zij daar geen last van hebben, is het prima.

Ik was in dezelfde kleine stad al een half uur onderweg naar school; ik denk dat het in de praktijk meevalt, het is gewenning, en daarnaast ook een stukje rust voor de kinderen voor en vooral na de opvang en school. 

28 km kan best wel eens sneller te bereizen zijn dan <25km. Hij heeft (nog) geen rijbewijs begreep ik, dan ben je afhankelijk van ov of de fiets. 
Net als Temet zou ik denken dat een dak boven het hoofd belangrijker is dan een co-ouderschap op dit moment. 

Ex heeft inmiddels wel een rijbewijs en ook een auto begreep ik eerder van mevrouw krul. Dat maakt het makkelijker, maar alsnog is het niet naast de deur.
Ik zou dan ook geen punt maken van 25 of 27 kilometer. 
Dak boven het hoofd is prioriteit 1. Zo lang hij dat niet heeft, is co-ouderschap niet eens mogelijk, zelfs geen weekendregeling. 
Als hij verder weg woont, kan hij ook niet zo makkelijk terugvallen om mevrouw krul. 
Stel je hebt een afspraak en je hebt de kinderen, dan breng je ze niet even voor een uurtje naar iemand 25 km verderop. Daarvoor zal hij dan toch andere oplossingen moeten gaan zoeken. 

Daarom zou ik inzetten op "tuurlijk joh, je hebt groot gelijk dat je in onze gemeente wil wonen. Maar als je nu een huis regelt ergens in de wijdere omgeving dan kan je van daaruit altijd nog verhuizen naar onze gemeente. Bijvoorbeeld via woningruil". Dus niet zeggen dat hij zijn idee moet opgeven, maar wel dat hij een tussenstap van een andere woning kan zetten op weg naar het uiteindelijke doel.