Vader gaat verhuizen zonder de kinderen
Beste allemaal,
Ik heb een rare na-scheiding-situatie. Jullie kennen wel de dwaze vaders, ik heb hier de situatie andersom. Mijn kinderen hebben namelijk een vader wie ik moet herinneren dat zorgen een plicht is. De kinderen zijn om de week een lang weekend bij hun vader. Een paar jaar geleden wilde hij al minder voor de kinderen gaan zorgen dan dat we waren overeengekomen. De kinderrechter zag daar ook de onzin van in (moeder werkt fulltime, heeft 80% de kinderen, vader met pensioen en wil minder zorgen) en gelukkig moest hij blijven zorgen in het ritme dat de kinderen gewend waren.
Inmiddels zijn de kinderen 16 en 18 jaar. Vader heeft nu besloten te gaan verhuizen naar een plaats een uur autorijden van onze woonplaats. Mijn dochter van 16 is daar heel verdrietig over. De oudste is boos. Ze zijn geen van tweeën van plan om gedwongen daar de weekenden door te brengen. Gaat ook niet, want school, hockey en bijbaantjes zijn allemaal hier.
Nu zou ik wettelijk zonder toestemming niet met de kinderen mogen verhuizen weg van de woonplaats van de vader. Maar ik kan niets vinden over de mogelijkheden van vader om te verhuizen zonder zijn kinderen. Hij weet nu al dat er van de bestaande omgangsregeling niets meer terecht komt. Mag dat zomaar?
Zijn hier wat ervaringsdeskundigen die dit ook aan de hand hebben gehad?
Groeten van Anouk
Ja, dat mag
Het gaat alleen nog maar om de 16 jarige, voor de 18 jarige moet hij dat met het kind zelf regelen.
Een uur rijden doet mijn ex al 13 jaar voor lange weekenden, en dan ook in het weekend nog geen en weer voor feestjes, sport en eventuele andere afspraken.
Bij een 16 jarige zou ik het ook door het kind in kwestie aan laten kaarten.
Eventueel de alimentatie nog aanpassen omdat hij minder gaat zorgen.
Als hij heen en weer gaat rijden is er vooralsnog weinig aan de hand.
Re:
Klopt wat je zegt. De 18 jarige is officieel volwassen en heeft geen recht van spreken meer. Samen hebben ze er met hun vader over gesproken. Hij haalt zijn schouders op. Hij heeft geen zin om rekening te houden met de vrije tijdsbesteding en de bijbaantjes.
Alimentatie aanpassen is misschien een optie, maar daar haal ik het verdriet van mijn dochter niet weg...
Ik heb wel respect voor de tijd en effort die jouw ex steekt in het heen en weer reizen. Dat zie ik de vader van mijn kinderen niet doen....
Dank voor je reactie,
Anouk
Ja dat kan
Ik heb het destijds ook uitgezocht; kinderen waren 13 en 18 geloof ik toen mijn ex verhuisde naar >150 km verderop. En ja dat mag. De rechter springt alleen in als de kinderen verhuizen en de achterblijvende ouder protesteert.
Wij hadden (kinderen zijn inmiddels volwassen) een weekend-om-de-week regeling, waarbij de kinderen tussendoor bij hem langs gingen wanneer ze zin hadden, maar dat was al heel snel geen om-de-week meer. Ex had geen zin in halen/brengen en ik heb mijn hakken in het zand gezet; ik breng/haal niet. Zijn keuze dus de consequenties (kinderen minder zien) waren voor hem. Hij betaalde treinkaartjes (ca 3 uur openbaar vervoer). Nee het heeft hun relatie geen goed gedaan. Triest, voor de kinderen. Ik vond het heel naar voor ze maar kon er weinig meer aan doen dan er voor ze te zijn. Mijn ex om zijn oren slaan ('wat doe je nou!') zat er helaas niet in, al was de neiging groot..
Kinderen moeten hun eigen weg vinden in de relatie met hun ouders. Gelukkig zijn jouw kinderen al ouder en gaan hun eigen leven leiden. In hoeverre vader daar dan nog in een rol in speelt zal de tijd leren.
Re:
Dankjewel voor je reactie Paasei.
Het toch fijn dat je bevestiging te vinden. Dat het dus gewoon kan. Eigenlijk best absurd want het doet de kinderen evenveel verdriet als dat ik met ze zou verhuizen en ze dan hun vader minder zouden zien.
Ja ik zou hem ook om de oren willen slaan...maar daar bereik ik ook niets mee. Het verdriet van mijn dochter raakt me....
Gisteren nog een gesprekje met hem en de kinderen gehad. Hij zei "als jullie niet naar mij willen komen, dat is dan jullie keuze..." Ik heb hem toen duidelijk gemaakt dat dat ZIJN keuze is en dat als ze elkaar minder zien als hij verhuisd is, hij dat nooit de kinderen mag verwijten.
We zullen zien. Ze zijn in alle weekenden meer dan welkom bij mij en mijn echtgenoot. Mijn echtgenoot vindt het ook bizar. Die zou nooit ver weg van zijn pubers willen wonen.
Nogmaals dank voor je reactie...
Hallo,
Ik zie dat dit al een wat ouder bericht is, maar wil toch graag reageren. De vader van mijn zoon (nu 11) is ook verhuisd en woont nu zo'n 50km verderop. In ons ouderschapsplan is beschreven dat hij in een straal van 15km moet blijven wonen. Mijn zoon gaat om het weekend naar zijn vader maar wordt weg gehouden van sport, hobby's en (kinder) feestjes. Er wordt iedere keer iets verzonnen waarom het niet kan. Mijn zoon is vaak erg verdrietig en onzeker, maar durft niet aan te geven wat hij graag wilt. Ik neig om naar de rechter te stappen om er in ieder geval voor te zorgen dat hij wel naar zijn hobby's/feestjes kan wanneer deze in het weekend zijn als hij bij zijn vader is. Ik vraag me af of dit een juiste stap is. Ik zou hier graag wat meer van weten.
Fijn om te lezen dat ik hier niet de enige in ben...
De woorden die je kiest zijn wel belangrijk. Wordt ie echt weggehouden door vader van feestjes etc? Of is het logistiek gewoon wat lastig omdat vader een stuk verderop woont, en natuurlijk ook tijd met zijn kind door wil brengen? Om de week een weekend is ook wel heel weinig. Snap best dat vader dat liever niet ziet afnemen door andere activiteiten. Kan dat niet uitgebreid worden? Naar de rechter stappen omdat een kind van 11 niet naar feestjes kan lijkt me trouwens niet echt een adequate oplossing ...
Nog andere opties? Misschien kan jullie zoon op een sport of hobby bij vader in de buurt? Dat jij hem brengt in het weekend dat zoon bij jou is bijvoorbeeld? Of op een hobby die niet in het weekend plaats vindt?
En die feestjes. Hoe vaak gebeurt dat nou eigenlijk, in het weekend dat zoon bij z’n vader is? 1x per jaar? Hooguit 2? Is dat echt heel rampzalig?
kortom: wat kan er wel?