Vader geen rechten
Ik ben vader van een dochter die bijna 3 jaar is. Mijn ex is inmiddels opnieuw getrouwd en heeft inmiddels een kind van haar nieuwe man en ook ik ben inmiddels opnioeuw getrouwd. Nu beschuldigt mijn ex mij ervan dat ik mijn dochter mishandel en /of misbruikt heb. Er is inmiddels een onderzoek gestart nu waar ik overal aan mee werk want ik heb niks te verbergen want er is nooit iets geweest in de zin van misbruik/ mishandeling. Maar nu mag ik al 4 weken mijn dochter niet zien en wie weet hoelang het onderzoek nog duurt. Waarom is er geen instantie die zegt dat ik me dochter wel mag zien desnoods met iemand van een instantie erbij dan kunnen ze gelijk zien hoe ik met mijn dochter ben? Het is zo oneerlijk ik mag niks en kan niks dan alleen maar afwachten.
Omgang
Monk, er zijn zogeheten omgangshuizen, geen pretje, maar je kunt je kind in elk geval dan zien.
Wie doet onderzoek? De raad voor kinderbescherming of de politie? Dat maakt nogal verschil, omdat de politie aan waarheidsvinding doet en de raad niet. Dus ik zou in elk geval proberen om een politie-onderzoek te laten plaatsvinden.
Verder hoop ik dat je een goede advocaat hebt.
Helaas worden de vele onterechte beschuldigingen niet als een serieus probleem gezien, omdat men liever voorkomt dat een terechte beschuldiging over het hoofd wordt gezien. en de gemakkelijke stelling 'waar rook is is vuur' levert ook al weinig begrip op.
Ik ben benieuwd wie het onderzoek doet, dat maakt veel uit.
Tsjor
Afwachten
Het AMK ( buro kindermishandeling) doet het onderzoek naar de mishandeling en de misbruik, alleen moet mijn ex hier aangifte over doen bij de politie. Dit heeft zij gedaan na aandringen van het AMK.
Het AMK heeft ook laten weten dat het beter is om af te wachten zolang het onderzoek gaande is en ze hebben wel geprobeerd om contact met mijn dochter te krijgen, onder begeleiding van mijn ex maar deze liet via haar advocaat weten dat ze daar niet aan meewerkt zolang het onderzoek nog gaande is.
Ik heb gezegd tegen het AMK dat als zij deze aangifte niet doet dat ik het doe, want uiteindelijk wil ik dan toch weten wie er dan wel aan mijn dochter zit als me ex daarvan overtuigd is.
Voor de rest is het afwachten en wachten en wachten want dit gaat zo lang duren voordat ze alle kanten hebben bekeken en inderdaad kom je er ook niet onderuit om een advocaat in te schakelen want hier ga je alleen niet uitkomen.
Zelf kontakt opnemen
Je kunt ook zelf kontakt opnemen met de politie. Ik heb dat indertijd gedaan toen ik hoorde dat er een vermoeden was etc. en dat er aangifte gedaan zou zijn. Dat telefoontje heeft het proces toen versneld. Nogmaals: mijn ervaringen met de politie zijn goed: ze hebben een duidelijk, goed doordacht en getraind protocol voor de verhoren (niet gemakkelijk hoor), ze stellen konkrete vragen en zoeken naar feiten. Dus ik zou zeggen: ga niet te lang afwachten, maar ga handelen.
Ik weet niet hoe je financiële situatie is, maar je kunt altijd kijken of je in aanmerking komt voor rechtsbijstand. Voor algemene vragen kun je naar het buro voor rechtshulp. Het eerste advies is volgens mij gratis.
Verder: noteer alles goed, wie zegt wat waar en wanneer, maak een logboek, maar verslagen van gesprekken die je voert etc. En toch kalm blijven en vol vertrouwen.
Tsjor
Onwillige ouder
"Helaas worden de vele onterechte beschuldigingen niet als een serieus probleem gezien, omdat men liever voorkomt dat een terechte beschuldiging over het hoofd wordt gezien."
Nou, als moeder aan de andere kant van de lijn ervaar ik het toch echt anders. Ik ben met mijn kinderen bij mijn ex-man gevlucht vanwege ernstig geweld en alles wat de instanties tot nog toe voor ons doen is druk op ons uitoefenen om tot een omgangsregeling te komen. We moeten het verleden daarbij laten rusten, ook al is er een veroordeling en gaat hij tot de dag van vandaag door met dreigen en achtervolgen.
In plaats van dat gekeken wordt naar het probleem word ik als onwillige ouder gezien. Desondanks zijn mijn kinderen al vijf jaar veilig, ik wijk voor geen enkele druk: mijn kinderen hebben recht op veiligheid.
Wat ik dan aan dit draadje heb toe te voegen? Ik kan vertellen dat als de andere ouder je echt niet vertrouwt en dus net als ik meent naar vol vermogen in te moeten zetten om het kind veilig te houden (waarmee ik NIET oordeel), het heel erg lang kan duren.
Ik weet, geen leuk bericht van deze kant, maar strijd maakt het erger. Probeer constructief te bouwen met je ex. Sterkte.
Emine
Over een kam
Dit: 'Ik ben met mijn kinderen bij mijn ex-man gevlucht vanwege ernstig geweld...'geldt niet voor iedereen.
Terwijl dit: 'Ik kan vertellen dat als de andere ouder je echt niet vertrouwt en dus net als ik meent naar vol vermogen in te moeten zetten om het kind veilig te houden (waarmee ik NIET oordeel), het heel erg lang kan duren.' wel voor iedereen geldt en dan met name voor de vaders.
En dat klopt dus niet. Je hoeft nietn eerst te bewijzen dat je geen agressieve lamzak bent wil je je kinderen kunnen zien.
Omgekeerd klopt het niet dat vrouwen maar iets hoeven te roepen over geweld en op grond daarvan zich de kinderen kunnen toe-eigenen.
Tsjor
Toe-eigenen
Tsjor, ik snap nooit zo goed waarom een moeder zonder reden de kinderen bij haar ex weg zou willen houden en ze lekker zelf toe-eigenen. Mij is dit ook verweten door ex.
Wat levert het mij dan op? Had ik ze naar hem laten gaan zou ik waarschijnlijk KI krijgen, nu niet. Ik ben door hem bedreigd, gedreigd met dwangsommen, nooit een weekend bijtanken voor mij want de kinderen zijn er altijd, alles alleen moeten doen, moest op en neer vliegen naar het omgangshuis op onmogelijke tijden, hoorzittingen waar geen eind aan komt, onderzoeken van de raad waar ik ook niet op zit te wachten enz. Een hoop ellende dus om een beetje wraak te nemen vind je niet?
Verkeerd gedacht
Dat is het nu juist want mijn ex denkt niet dat ik het doe of dat ooit zal doen maar het gaat haar om mijn nieuwe vrouw alleen is het zo dat zij niet snapt dat mijn dochter bij mij is ieder weekend want ik zie ze al zo weinig dus ik ben altijd bij haar.
Moeder recht
inderdaad want als je als vader dat zou roepen dan mag de vader het kind niet weg houden bij de moeder. Ik heb ook aangegeven bij bureau kindermishandeling dat als mijn ex er zo van overtuigd is dat er mishandling / misbruik in het spel is en ik weet 200% dat het niet bij mij thuis gebeurd dat het dan toch bij haar moet gebeuren maar daar doen ze niks mee?
Niet goed
Ik vind dat je daar gelijk in heb maar goed dan heb je het over een hele andere situatie denk ik. Het is niet meer normaal dat je je kind bij je houd als de vader dreigt met wat dan ook. Het gaat mij erom dat ik dat nooit gedaan heb en alleen mijn dochter wil in de weekenden maar door haar frustratie en jaloezie doet zij dit
Nou ja
Je geeft zelf al aan hoeveel ellende het je oplevert, bovendien is wat je beschrijft vooral het gevolg van je eigen handelen: vader ziet de kinderen niet en dus krijg je dwangsommen, rechtszaken etc. En een hele boze vader.
Het comfortabele zit hem in het comfortabele van de slachtofferpositie: hij de boze man, jij de zielige moeder die vecht voor haar kinderen.
Probleem is dat je niet weet hoe hij als vader zou zijn buiten jullie relatie om. Als er dan nog ernstige signalen zijn dat het mis gaat kun je altijd nog ingrijpen.
Waarom zou zo'n man zoveel moeite doen (hij moet ook op die onmogelijke tijden in het omgangshuis verschijnen en het is geen pretje om daar dan zo met je kind te zitten)? Alleen maar om jou te pesten? Dat is ook veel moeite voor een beetje wraak.
Tsjor
Vals beschuldigen
van misbruik etc. is geen goed ouderschap: je sleept je kind mee in een proces dat zijn weerslag heeft op het kind, op de relatie met vader en op de sociale omgeving van het kind. Van mij mag de rechter (na onderzoek en uitsluitsel) daar rekening mee houden en de kinderen vervolgens aan vader toewijzen. Met een omgangsregeling voor moeder.
Tsjor
Tsjor
Ik kan me er helemaal in vinden dat valse beschuldigingen hard moeten worden aangepakt, niet in de laatste plaats omdat het dan in het huidige rechtssysteem beter mogelijk wordt je kinderen te beschermen als er echt iets aan de hand is.
Wat betreft hoe jij meent dat er gehandeld moet worden als er agressie is, vraag ik me echt af of jij wel weet waar je het over hebt als je zegt dat je het moet proberen en pas moet ingrijpen als er dan nog signalen zijn. Beste Tsjor, gezien alle familiedrama's vind ik dit grenzeloos naief.
Emine
Naïviteit
Volgens mijn van-een-afstand-observatie komen veel gezinsdrama's voort uit pure wanhoop, o.a. de vrees dat vader de kinderen niet meer zal zien.
Ik sluit mijn ogen niet voor geweld in relaties, integendeel. Ik neem het juist heel serieus en daarom vind ik dat het niet zomaar alleen iets mag zijn wat een vrouw roept op het moment dat er gescheiden wordt. Als er geen signalen zijn, als er eerder niets bekend is gemaakt, als het alleen maar het inzicht is van een vrouw-in-scheiding, dan wordt het wel erg mager.
Tsjor
Ongelooflijke dom tsjor
Tsjor, je weet niet waar je het over hebt en oordeelt over situaties waar je niks van weet. Het is dus volgens jou mijn schuld dat ik met de dood bedreigd wordt? Waarom denk je dat mishandelde vrouwen zo lang in de relatie blijven? Vrouwen geven zichzelf de schuld. Jij bevestigd hier even dat dat dus klopt, onvoorstelbaar. De man moet gewoon zijn handen thuishouden wat er ook gebeurd. Ooit wel eens bij stilgestaan dat er mannen zijn die niet voor rede vatbaar zijn? Mijn ex doet dit niet uit verdriet om zijn kinderen, hij heeft nog nooit enige liefde voor ze getoond, hij heeft ze juist keer op keer verdriet gedaan en dat deed hem niks. Is het ook hun eigen schuld? Hebben de kinderen ook zelf zijn agressie uitgelokt? Volgens mijn ex wel namelijk.
Ik ga hier mijzelf niet verdedigen, ik weet dat ik zuiver ben, ik ben niet op wraak uit. Het enige dat voor mij telt is het geluk van mijn kinderen. Wanneer kinderen meer geschaad worden als ze bij hun vader zijn dan wanneer ze hem niet zien dan wil ik daar mijn ogen niet voor sluiten. En ik weet dat dit niet ideaal is, ik heb heel veel verdriet van deze situatie, gun ze een lieve vader die hij helaas niet is.
Ik heb mijn ex talloze kansen gegeven, ik wilde niks liever dan dat hij een band opbouwde met de kinderen. Ook na onze scheiding heeft hij de kinderen vaak opgehaald, ik gaf het weer een kans, maar het ging elke keer weer fout. Nog steeds sta ik open voor oplossingen maar die wil hij niet. Zodra hij er iets voor moet doen of laten haakt hij af.
Voor hem waren het geen onmogelijke tijden om naar het omgangshuis te komen, voor mij wel. Hij heeft alle tijd, hij is namelijk gestopt met werken omdat hij geen alimentatie wil betalen.
Houd je stil als je niet weet waar je over praat!
Geen kritiek dus
Bij deze dan. Overigens weet ik heel goed waar ik over praat. Ik heb alleen een ander standpunt gekozen indertijd en ben daar na bijna tien jaar gelukkig mee. De kinderen ook. Al is het maar omdat ze zelf een eigen mening hebben kunnen vormen over hun vader, zelf de grenzen hebben kunnen bepalen en wel de veiligheid hadden/hebben van mijn huis.
Tsjor
Houd het dan bij jezelf
Jouw situatie is mijn situatie niet. Jij staart je blind op je eigen verhaal en projecteert en daarbij klink je erg zelfingenomen.
Belachelijk
Ik snap niet dat je het zelfingenomen noemt, want sinds wannneer mag iemand niet zijn eigen ervaringen meedelen?
Want daar zitten we hier tenslotte toch voor?
En uiteindelijk is het ook zo, dat niet ieder kind hetzelfde is en je tenslotte ook zelf als ouder weet hoe dat je eigen kind op bepaalde situaties reageert.
Dit noem ik over één kam scheren want niet iedere vader dwingt en dreigt overal mee.
Idem
Emine, je reageert in een draadje van Monk met een verhaal, dat bijna alle commentaar verder doodslaat. Want wat moet een vader die onterecht beschuldigd wordt van misbruik en mishandeling en daarom al wekenlang zijn kind helemaal niet mag zien met jouw verhaal? Jij bent toch niet zijn ex?
Daar mag enig tegengeluid op komen en dat heb ik laten horen. Jij denkt dat ik dat naïef doe en nergens iets van weet. Dat is dus niet zo. Ik ga alleen geen persoonlijke details op een publiek forum zetten.
Tsjor
Ach tsjor
Als je goed gelezen had, dan had je uit mijn verhaal gelezen dat de overtuiging van een moeder, terecht of onterecht, kan leiden tot heel veel vertraging. Ik gaf in dezelfde reactie weerwoord op het schrijven van iemand dat 'men bang is terechte beschuldigingen over het hoofd te zien'. Ik ervaar dat anders, maar desondanks heb ik mijn kinderen veilig weten te houden. Want al die pressie van de instanties, die jij 'eigen schuld' noemt ten spijt, zwicht ik voor geen enkele druk van mijn kinderen op het spel staat. En als de ex van de betreffende vader echt overtuigd is, dan gaat het gewoon nog heel lang duren. Met andere woorden: als zij meent dat het beter is voor haar kind om niet naar vader te gaan en daar echt alles voor over heeft, is daar geen kruid tegen gewassen. Dus dat was wel degelijk een antwoord op Monk.
Macht
Emine, wat je beschrijft is dus simpelweg macht, macht die boven alles verheven is. 'En als de ex van de betreffende vader echt overtuigd is, dan gaat het gewoon nog heel lang duren.' Normaal gesproken geldt het dat iemand onschuldig is tot schuld bewezen is, en dat iemand recht heeft op rechtsbijstand als hij wordt beschuldigd, en op een onafhankelijke rechtsspraak. Het is triest, dat dit voor moeders niet meer zou gelden, omdat hun bevindingen, terecht of niet terecht, leidend zouden zijn bij wat er met de kinderen gebeurt.
Je hebt gelijk hoor, moeders kunnen alles tegenhouden, treiteren, negeren en hun eigen gang gaan met de kinderen. De eigen overtuiging van de moeder is hiervoor voldoende. Maar voor de rechtsstaat en de zware beschuldigingen waarmee Monk te maken heeft is dat natuurlijk onverteerbaar.
Overigens is een politieonderzoek wat dat betreft duidelijker dan een AMK-onderzoek, omdat de politie op zoek gaat naar waarheid. En dat -zo is mijn ervaring- heel feitelijk. In alle geharwar en met alle valse beschuldigingen is dat een verademing. Als moeders echt overtuigd zijn van hun beschuldigingen zouden ze ook die weg moeten gaan, zoals het AMK aan de moeder van de kinderen van Monk heeft geadviseerd. En anders zou ik Monk adviseren om kontakt op te nemen met de politie en te kijken of je zelf het onderzoek kunt laten starten. Feiten, waarheid en objectieve, goed uitgevoerde onderzoeken die verder gaan dan de mening van de buurvrouw horen bij de rechtsstaat als je beschuldigd wordt. Daar heb je recht op.
Kinderen hebben ook recht op een leven in een opgehelderd en duidelijk klimaat. Als vader een groot risico is hebben ze recht op bescherming tegen hem. Maar als dat niet is hebben ze recht op een eigen band met de vader. Het onderscheid daartussen is niet uitsluitend voorbehouden aan moeder.
Tsjor
Huidige situatie
Op dit moment is het als moeder simpelweg mogelijk om dit te doen. Ook als er politie onderzoek is geweest, ook als na enige tijd blijkt dat vader onschuldig is. Sorry Monk, niet wat je horen wil natuurlijk, maar wel hoe het werkt.
Je kan in ieder geval proberen zo snel mogelijk het contact te herstellen, hoe minimaal ook. Daarvoor zou ik me inzetten als ik jou was. Want zodra het contact langere tijd verbroken is, kan je het helemaal wel vergeten....
Contact
Maar dat is juist het probleem want ik mag zolang het onderzoek gaande is dus geen contact/omgang met mijn dochter hebben. Zezeggen dat het het beste is om af te wachten. Wel stuur ik regelmatig smsjes om te vragen hoe het met mijn dochter gaat.
Precies
Dat is ook precies wat ik wilde vertellen: dat een moeder -als ze de druk van de overheid ervoor over heeft- eindeloos kan zorgen dat een vader geen contact heeft.
Ik maak zelf gebruik van deze situatie, niet om de vader te treiteren, maar omdat ik meen mijn kinderen tegen hem te moeten beschermen. Het gaat namelijk nog niet zo zijn dat mijn kinderen gevaar gaan lopen omdat instanties handelen naar het algemeen geldende principe dat 'contact altijd goed is' en vrolijk voorbij gaan aan alles wat er gewoonweg ligt, inc. veroordeling, smeekbedes van de kinderen om veilgi te mogen zijn en de in bijzijn van instanties geuite dreigementen. Proberen? Amahoela! Dan heb ik straks geen kinderen meer. Ik ken hem en weet waar hij toe in staat is. En bescherm mijn kinderen. Als ik daarvoor door jou als slecht mens wordt weggezet, kan ik daar eigenlijk niet wakker van liggen. Ik lig wel wakker van kinderen die in onveiligheid worden gebracht en situaties waarbij iemand doet wat ik doe puur om de vader te treffen. Maar ik kan mezelf recht aankijken.
Ik heb gereageerd om aan te geven dat het een heel moeilijk verhaal is voor iemand die beschuldigd wordt. Inderdaad omdat zorgouders tot op grote hoogte de macht hebben hun kinderen te beschermen (of dat zo te noemen), als ze daar een beetje druk en gedonder voor over hebben.
Voor Monk heb ik dan ook geen advies, hij kan enkel proberen voorwaarden te creeeren waaronder wel.
Grens
Ik lees allemaal dingen terug die ik gezegd zou hebben, zonder dat ik ze gezegd heb. Eerder al over schuld, nu weer over slecht mens. Tsja, ik raak ergens een gevoelige snaar, dat zie ik wel. Maar waarom? Is het zo lastig om enig tegengeluid te horen?
Laat ik dan nog één stelling van mezelf ter discussie stellen. Ik schreef: 'Als vader een groot risico is hebben ze recht op bescherming tegen hem. Maar als dat niet is hebben ze recht op een eigen band met de vader. Het onderscheid daartussen is niet uitsluitend voorbehouden aan moeder.'
Wat vind je daarvan? Vind je dat het uitsluitend aan de moeder is om dat te bepalen? Of ik kan het ook anders zeggen: hoe kan het dat iemand een veroordeling heeft, bedreigingen uit in het bijzijn van derden, en dan toch nog recht heeft op omgang met de kinderen zonder dat daar toezicht bij is. 'Recht op contact' kan ook in de vorm van een omgangsregeling in een omgangshuis. Ik denk dat het van belang is om te weten hoe dat kan, omdat je dan ok kunt aangeven wat er anders zou moeten. Moeder alleen hoeft het niet te beslissen. Maar als eerdere veroordelingen en getuigen van bedreigingen ook al niet ertoe doen, dan wordt het natuurlijk knap lastig om kinderen terecht te beschermen tegen agressieve vader.
Tsjor
Ach
....dit is precies wat ik bedoelde toen ik schreef te menen dat jij niet weet waar je het over hebt.
Ik heb met ouders als Monk te doen, echter zij hebben de machtspositie van zorgouders te danken aan het systeem. In een systeem waar 'contact met biologische ouders' boven de veiligheid en welzijn van het kind gaat, is het erom vragen dat zorgouders dan zelf voor de veiligheid gaan zorgen. Het is ook wel typisch dat daar nauwelijks iets aan gedaan wordt. Alsof niemand zijn vingers eraan wil branden. Want stel je voor dat je toch contact forceert en het gaat mis, wie neemt er dan de verantwoordelijkheid? Precies!
Oplossing hiervan zit in minder omgangsregelingen opleggen in zaken die zich daar niet voor lenen en harder optreden tegen niet-nalevers.
Als je meer wilt lezen over het probleem: www.stichtingzijweg.nl en bezorgdemoeders.nl.
Monk, sterkte.
Veiligheid
Dan zou ik nu weleens willen weten waarom mijn dochter niet in veiligheid word gesteld??
....Waarom??
Alsmede hierom.
Ik weet voor 200% zeker dat mijn dochter veilig is bij mij in de weekenden en mijn vraagtekens heb of dat ze wel zo veilig is bij haar moeder, maar daar word door het rechtssysteem NIETS aan gedaan.
Dit heb ik al meerdere malen aangeven bij de instanties maar er word helemaal niets mee gedaan, dus kom a.u.b niet met die onzin over veiligheid want dat is me grootste zorg en toch word er niets mee gedaan.
Monk
In welk opzicht maak jij je zorgen om de veiligheid? Om welke veiligheid gaat het? Fysieke, emotionele?
Een van de zaken die ik heb ervaren is dat als je zelf als ouder je kind niet in veiligheid brengt (al is het ten opzichte van de andere ouder), niemand het doet. Maar je ex heeft je in dat opzicht al klem, ze is je voor geweest tov het AMK en ze laat je niet bij je kind.
Wel is het zo dat zelfs een schuldigverklaring bij AMK nog geen einde omgang betekent. Dat bepaalt de rechter namelijk. En zolang die uitspraak er niet is.....
Ik denk dat het enige wat jij kunt doen is naar een advocaat gaan. Deze kan kijken of er een kort geding te starten is op naleving van de omgang, eventueel met voorwaarden van begeleiding. vDit kan leiden tot een raadsonderzoek over wel of geen omgang welk lang kan duren.
Emine
Nogmaals veiligheid
Zowel lichamelijk als geestelijk.
Mijn ex zegt vermoedens te hebben ( door de kleine haar gedrag) dat ze hier bij mij zowel lichamelijk als sexueel misbruikt word.
Ik ga al over me nek als ik daaraan denk en als het zo moet zijn dat ze sexueel word misbruikt dan moet het aan haar zijde gebeuren want zoals ik al eerder heb gezegd ben ik er 200% zeker van dat het hier niet gebeurd.
Ik heb al een advocaat in de arm moeten nemen en weet dat daar heel veel tijd in gaat zitten.
Het ergste is dat ik me die tijd niet kan permiteren omdat die kleine nog zo jong is en mijn ex nu al bezig is om mij uit die kleine haar leven te bannen en haar nieuwe man voor papa te laten spelen.
Ze laat die kleine mij ook al bij de voornaam noemen.
Jeugdzorg zegt dat het beter is zo maar daar heb ik mijn twijfels over en voordat dit allemaal voor het gerecht is geweest is mijn kleine meid al naar de Basisschool (bij wijze van spreken), want ze nemen het allemaal niet zo nauw met de tijd.
AMK heeft zelf tijdens een telefoongesprek vernomen dat mijn ex die kleine opvoed met haar zogezegde nieuwe papa.
En al wat ze eraan kunnen doen is me ex erop aanspreken en klaar, want bij beeindiging van telefoongesprek gaat het leventje daar gewoon verder zo het was.
En dat alles mag ik maar aanhoren en aanzien.
IK WIL OOK MIJN RECHTEN,MAAR WAAR HAAL JE DIE IN GODSNAAM HIER IN NEDERLAND.
Monk
De hulpverleners zitten vast Monk. Het is namelijk zo dat een vader die zijn kind wel misbruikt, ook zegt dat hij niks gedaan heeft, een advocaat inschakelt enz. Jouw woord dat het niet zo is, heeft geen waarde. Ook een beschuldiging terug is eigenlijk standaard....
Een oplossing heb ik niet, maar anderen hebben al tips gegeven.
Zeggen
'De hulpverleners zitten vast Monk.' Vandaar dat ik al aangaf dat je beter bij de politie kunt zijn. Zij hebben goed ontwikkelde procedures om waarheid te achterhalen.
Overigens heeft het AMK een gemiddelde doorlooptijd van iets minder dan 90 dagen. Ik kan even niet vinden of een maximale doorlooptijd wettelijk is vastgelegd (zoals dat voor een aantal andere zaken wel is). Wellicht weet je advocaat dat. Nogmaals: het AMK doet geen onderzoek naar waarheid van de aantijgingen, alleen naar hoe het dan veder moet. Ik zou dus toch kontakt opnemen met de politie.
Ik weet niet of je nog alimentatie aan je ex betaalt, er is in elk geval een arrest waaruit blijkt dat dat kan stoppen na een onterechte beschuldiging. Zie: LJN: BD6634
En verder is in 2008 een rapport uitgekomen van een expertisegroep bijzondere zedenzaken, dat je kunt downloaden. Zie: http://www.om.nl/onderwerpen/zeden/@149164/onderzoeksverslag/ Met name dit soort beschuldigingen rond een echtscheiding zijn bijna altijd onterecht. Of je daar veel aan hebt weet ik niet, maar het steunt je wellicht in je gevoel van onrechtvaardigheid en in je zelfvertrouwen.
Verder zijn er ook de nodige websites en kontaktgroepen van onterecht beschuldigde mensen.
Alles bij elkaar helaas nog geen aaneensluitende oplossing.
Tsjor