Vechtscheiding met narcist
ik probeer al 1,5 jaar te scheiden van een narcist die maar door blijft gaan met pesten en kleineren. Na 20 jaar huwelijk waarin hij loog, vreemd ging, altijd maar aandacht moest hebben, jaloers was op de aandacht van de kinderen, de hoge schulden die hij stiekem maakte en als laatste lichtte hij tientallen mensen op. De kinderen weten niks wat hij allemaal gedaan heeft dus zij willen 50/50 co ouderschap. Hij manipuleert iedereen en ze trappen er allemaal in. Nog nooit heb ik zo'n egocentrisch iemand meegemaakt. Wie maakt ook zoiets mee?
Je probeert al 1,5 jaar te scheiden? Is scheiding niet gewoon doorzetten, of heb je jongere kinderen zodat er eerst een ouderschapsplan moet komen? Wat hij ook gedaan heeft en blijkbaar nog steeds doet, dat doet er vgm niets toe. Jij wil scheiden, klaar (en dan kun je je leven weer opstarten).
Ik denk dat je geen antwoord zult krijgen op je vraag 'wie maakt ook zoiets mee', wss kun je wel (horror)verhalen terug vinden op dit forum van mensen. Maar of je daarop zit te wachten. Trek je plan, kies voor jezelf en doe wat je wil doen.
En mss komen er na mij meer reacties of adviezen die jou kunnen helpen. Suc6
Dwingende persoonlijkheden kunnen de zaken aardig traineren. Daar heb je zeker niet altijd goed zicht op of invloed op. Google eens op gaslighting TO, misschien dat je daar wat in herkent.
Google daarna op Grey rock, dat zul je heel hard nodig hebben.
Okay, waarom kan je niet de scheiding alleen in gang zetten? Ben het overigens eens met Mija en weet dat er nare manipulerende mensen bestaan die zich overal uitdraaien. Maar jij wilt scheiden dus om je te kunnen helpen is het handig te weten waardoor dat niet lukt.
'De kinderen weten niks wat hij allemaal gedaan heeft dus zij willen 50/50 co ouderschap.'Ze weten wel iets, ze weten dat dat hun vader is in de rol van vader zijn.
Wat ze niet weten is hoe jij hem ervaart en beschouwt, ze kennen hem dus niet in de rol van partner.
Wat zou je hen willen vertellen? En waarom zou je dat willen?
Ze kennen jou als moeder en vader als vader en blijkbaar willen ze graag met beiden blijven omgaan. Ga ervan uit dat de kinderen bij beiden wel plus- en minpunten kunnen opnoemen, maar dat ze daar liever niet over beginnen en zeker niet op basis daarvan een keuze willen maken.
Als dat je grootste struikelblok in de echtscheiding is (kinderen willen co-ouderschap, vader ook, jij niet) overweeg dan nog eens goed je argumenten.
Overigens: d emening van kinderne kan veranderen. Het kan best zijn dat zij anders tegen hem (of tegen jou) aankijken als ze ouders meer als volwassenen zien, terwijl ze zelf ook volwassene zijn. Dan vallen sommige oordelen anders uit.
Tsjor
Helaas heb ik ervaring met zo'n soort situatie. Uiteindelijk na ruim 2 jaar is de scheiding uitgesproken door een rechter zonder ouderschapsplan, maar wel met een 50/50 regeling.
Hier had ik wel mijn bedenkingen bij, maar ik vond en vind het belangrijk dat mijn kind haar biologische vader leerde kennen. Wel heb ik haar geleerd om voor zichzelf op te komen en zelf te blijven nadenken.
Natuurlijk blijft het een lastige situatie, maar ik ben nog steeds erg blij dat ik die keuze heb gemaakt. Ondanks alles blijven beide ouders voor kinderen heel erg belangrijk en persoonlijk vind ik niet dat ik als moeder het recht heb om te kiezen dat ik belangrijker ben dan de vader.
Daarnaast ben ik ook erg blij geweest met de periodes dat ik geen kind in huis had. Die tijd heb ik heel hard nodig gehad om zelf te helen van de jarenlange mishandeling die je pas echt merkt op het moment dat je onder het juk weg bent.
Nu heeft mijn dochter gekozen om bij mij de te wonen. De strenge regels bij haar vader beperkt haar in haar mogelijkheden om een eigen leven op te bouwen. Haar vader (helemaal zoals het een narcist betaamt) heeft het zo gebracht dat het 'zijn idee' was. Een kind van 19 kun je niet tegen houden namelijk.
Verder probeer zelf sterk te worden. Als je ex echt een narcistische persoonlijkheid stoornis heeft dan zal hij jou op allerlei manieren nog steeds willen in zijn macht te houden. Zorg daarom dat jij je zakelijk opstelt naar hem toe. Probeer hem te zien als een lastige collega ouder, maar ook niet meer dan dat. Probeer alle andere gevoelens op andere manieren te verwerken, maar hou dat buiten je communicatie met je ex.
Ik weet niet hoe oud je kinderen zijn, maar mijn dochter was 11 toen bij ons de bom barstte. Voor mij was het echt een hel. Vooral in de laatste 2 maanden heeft mijn ex mij namelijk heel veel redenen gegeven om akkoord te gaan met een scheiding. Ik leefde in voordurende angst voor mijn veiligheid zolang hij in huis rondliep.Die angst, die pijn, die moest ik verwerken. Dat wilde ik naturlijk niet aan mijn dochter laten merken, dus vandaar dat ik soms erg blij was dat ik zonder kind gewoon mijn tranen de vrije loop kon laten.
Bedankt voor jullie reacties.
Fruitijsje: jou verhaal komt erg overeen. Mijn kids zijn 11 en 13. Ik zal hun keuzes altijd accepteren al geeft hij ze geen aandacht, helpt ze niet met school, regelt niks voor ze en zijn ze al meerdere keren de dupe geweest van zijn egoïstisch gedrag. Mijn dochter geeft steeds vaker aan dat ze niet meer bij hem wilt wonen om deze redenen en het agressieve gedrag als ze niet doen wat hij wil. Dit uit zich nu alleen in agressief schelden maar hij is 1.95 boven een klein meisje van 13. Mijn zoon is heel loyaal en durft zich hierover niet te uiten maar belt en facetimed mij continue.
Over 2 maanden staat de afspraak bij de rechtbank en dan komt er hopelijk een einde aan de dan 2 jaar durende ellende. Al zal hij het treiteren niet opgeven want ik heb de keuze gemaakt bij hem weg te gaan dus hij wil me kapot maken. Ook financieel draai ik op voor de helft van zijn alleen gemaakte schulden, pikt hij de helft van mijn erfenis in en probeert met zijn advocaat mij het huis uit te krijgen. Terwijl hij weet dat ik en de kinderen daar willen wonen en is het hem alleen daarom te doen. Mijn advocaat geeft al aan dat ik gewoon pech heb door het Nederlands rechtssysteem. Het onrecht wat hij mij nu aandoet na een huwelijk vol met door hem gebrachte ellende gaat mij ver boven mijn petje.
Ik geef hem al zo min mogelijk aandacht maar hij maakt me nog steeds zwart bij vrienden en familie en ga zo maar door.
Maar idd de grey stone methode lijkt me een goede methode om me in te verdiepen. En verder proberen alles zakelijk te benaderen. En ook de site van het gaslihten heeft geholpen. Bedankt!
'probeert met zijn advocaat mij het huis uit te krijgen. Terwijl hij weet
dat ik en de kinderen daar willen wonen en is het hem alleen daarom te
doen.'
Is het een huurhuis of een koophuis?
'Ik zal hun keuzes altijd accepteren al geeft hij ze geen aandacht, helpt
ze niet met school, regelt niks voor ze en zijn ze al meerdere keren de
dupe geweest van zijn egoïstisch gedrag.' Dus accepteer je hun keuzes eigenlijk niet. Let wel: zij kunnen niet 'kiezen' want ze hebben bij geboorte een vader en een moeder meegekregen, waarmee ze het voor de rest van hun leven moeten doen. Het is jouw taak om te zorgen dat ze dat zo goed mogelijk kunnen. Het kan best zijn dat ze in de puberteit op een gegeven moment afstand nemen van een van de ouders. Dat kan, maar houd voor ogen dat ze, als de ouders 80 zijn en zij 50, dat vader dan nog steeds hun vader is en moeder nog steeds hun moeder. Dus wat ze nu ook doen en zeggen, de keuzes die ze nu maken, bekijk dat in het perspectief van de rest van hun leven en zorg dat ze daar na hun puberteit ook nog verder mee kunnen. Dat perspectief hebben ze zelf namelijk (nog) niet.
Als er sprake was van gemeenschap van goederen, dan zijn inderdaad de schulden voor beiden en de inkomsten (erfenis bijvoorbeeld) ook voor beiden. Je noemt het onrecht en dat snap ik, omdat de schulden buiten jouw medeweten zijn ontstaan. Maar omgekeerd, stel dat iemand gaat roepen 'ik heb altijd het meeste geld ingebracht door werken, dus ik heb ook het meeste recht op huis en have' dan snapt iedereen meteen dat die vlieger niet opgaat. Het is zuur, het is een zure rekening van jullie huwelijk. Een zure appel.
Tsjor