Verhuizen naar andere woonplaats wat nu?

Moederkareltje schreef op 05-11-2024 om 21:20:

[..]

Je haalt er van alles bij over mij om mij te diskwalificeren van reageren. Ik ga verder niet meer in discussie. Ik reageer op onderwerpen waar ik dat wil. Iets zeggen over moderne moeders is niet op de man. Ik hoef niks te melden, ik zeg jou dat ik het op de man vind.

Dit is echt zo flauw , roodvruchtje heeft gelijk , waarom adviezen geven waar je zelf niet echt achter staat? Zoals dus samenwonen bij dit topic , het is gewoon geen goed idee daarom dat het al 30 keer gezegd werdt, iedereen behalve to en jij lijkt dat te snappen , denkt aan de kinderen hun lasten ipv de ouders hun lusten, een spiegel is iets anders dan op de man ,groetjes een moderne moeder

anoniem 38 ik weet niet wat ik.lees, je woont nog met je ex samen en bent het nu al over samen wonen met je nieuwe vrouw. En je kinderen dan? Die zijn zo belangrijk voor je? Ik vind dit echt zo zielig voor de kinderen. Ga eerst maar eens alles goed regelen met je ex en laat je kinderen maar eerst eens wennen aan de nieuwe situatie.

. Niet doen, zoals iedereen schrijft. Allebei een vertrouwde omgeving aanhouden voor de kinderen. Als er geen woonruimte in de vertrouwde omgeving blijkt te zijn, dan samen met je ex verhuizen naar een nieuwe plek. En dan is het nog belangrijker dat kinderen een eigen plek hebben, waar ze zichzelf kunnen zijn. En niet continu op hun tenen moeten lopen doordat er andere aanwezigen zijn. 

Ja mijn ex deed dit. Altijd zijn oortjes laten hangen naar een nieuwe vriendin. Verhuizen verderop voor nieuwe vriendin, dan weer verhuizen naar het buitenland voor vriendin. Hij hield ook best van zijn kinderen, pakte ook wel weekenden en vakanties, maar liet verder het leeuwendeel aan de moeder (ik) over. Kinderen (nu volwassen, wo een psycholoog) zijn nu in therapie vanwege vader. Vader zegt in gesprekken met hen 'dat hij het ook allemaal fout heeft gedaan' en gaat dan huilen. pfff Wees niet zo'n man alsjeblieft. 

Anoniem 38 komt niet meer terug. Hij kreeg niet de bevestiging van zijn plannen zoals gewenst...

RoodVruchtje schreef op 05-11-2024 om 21:24:

[..]

Ik wil jou juist niet diskwalificeren mbt reageren, maar vraag mij wel af waarom je soms reageert zoals je reageert? Mag dat ook al niet meer? Je gunt iemand toch altijd beter zoals je het zelf meemaakt of meegemaakt hebt?

En ik schrijf alleen over hetgeen ik van jouw eigen schrijfsels op dit forum heb gelezen, zoals iedereen kan (terug)lezen.

Ik ben het heus niet altijd eens met Moederkareltje en toch vind ik je bericht naar haar hoe enigszins neerbuigend. Nu ook weer: "je gunt iemand toch altijd beter". Jouw 'beter' is niet automatisch het algemeen geldende beter. Dat jij je erover verbaast, prima. Maar ga niet met een vooringenomen standpunt informeren hoe iemand tot haar keuzes komt. Is gewoon niet aardig. Ik vind Moederkareltje af en toe best verfrissend of op zijn een ander geluid. Ook wel eens leuk tussen de hoogopgeleide moeders met IADH kinderen, die hier volgens mij de grootste groep zijn.

Fijn dat je nog terugkomt met een reactie. Misschien is het goed om af te stappen van het plaatje dat in de maatschappij nog steeds dominant is. Dat je leven pas goed is als je weer een huis, partner en kinderen hebt. Maar voor veel mensen is het leven ook volledig compleet en waardevol als single, als stel zonder kinderen of met meer dan 1 vaste partner. Jij kunt je leven zelf vormgeven en kunt daar nu creatief in zijn. 

Het kerngezin is voor beiden weg. Dat komt nooit meer terug. Een samengesteld gezin is echt wat anders. Jullie zijn niet samen ouders maar ieder apart. Jij bent alleen verantwoordelijk en hebt zeggenschap over jouw kinderen. Jullie kinderen kunnen elkaar best aardig vinden. Maar het is niet hun keuze. Zijn niet hun siblings waarmee ze zijn opgegroeid. 

 Door te gaan latten
- heb jij de zekerheid van een eigen huis
- blijven kinderen in hun vertrouwde omgeving 
- kunnen kinderen de band met beide ouders, grootouders en hun sociale netwerk versterken en behouden 
- kan jij rustig kijken hoe de nieuwe relatie nu echt verloopt zonder druk
- hebben de kinderen eigen tijd met jou als ouder 
- kunnen kinderen en jijzelf tot rust komen in een eigen omgeving. 

De weg naar nieuw geluk kent vele vormen. 

Anoniem_38 schreef op 06-11-2024 om 23:21:

Goedenavond,

Wow wat een reacties en ik snap werkelijk bijna alle reacties! Jullie hebben onze ogen wel geopend met wat wel en niet kan. Het lijkt aardig te kloppen met wat we al dachten en dat is dat het dus verdomd lastig is want of je het geloofd of niet de kids staan echt voorop! Het idee van latten is nog geen 1x bij onszelf naarboven gekomen en hier gaan we de komende tijd eens goed over nadenken. Hier staan de kinderen inderdaad centraal totdat ze een leeftijd hebben dat ze “vrij” zijn om te gaan en staan waar ze willen.
Heel erg bedankt alvast voor deze reacties want hoewel deze vaak een negatieve toon hebben, zijn we hier heel blij mee, het opent je ogen en je gaat weer verder nadenken over de keuzes die gemaakt moeten worden.

Zo lijkt het anders niet in je openingspost als ik heel eerlijk moet zijn.

Ik denk dat je je vooral voor ogen moet houden, dat kinderen veel minder snel gaan dan ouders. Ja, kinderen zijn over het algemeen vrij flexibel. Dat zie ik bij mijn eigen kinderen ook wel. Maar ik zie ook, dat mijn kinderen 2,5 maand na dato, nog steeds vooral bezig zijn met het feit dat papa en mama uit elkaar zijn.

Dat wil niet zeggen dat mijn meiden bijvoorbeeld, zoals ik het begrijp, heel leuk kunnen spelen met hun "stiefzusje". Maar onder die vrolijkheid, zit nog steeds het leed en het verdriet dat papa en mama bij elkaar weg gaan. Het loyaliteitsconflict dat ze papa een week moeten missen en mama een week moeten missen. 

Dat zit hem niet eens in gedrag of dat ze laten zien dat ze verdrietig zijn, dat doen ze eigenlijk helemaal niet. Maar dat zit hem in kleinere dingen: Spelen met speelgoed en dan de poppetjes namen van ons gezin geven en dan zeggen: papa hier zijn jij en mama nog gewoon samen, voor altijd. 

Of een regenboog zien en dan zeggen: Dan mag ik een wens doen toch? Dan wens ik dat jij en mama niet uit elkaar gaan. 

Ik denk dat veel ouders zich daar in vergissen. Ik zie het bij ex ook. Die ziet de meiden spelen met hun stiefzusje en denkt " Dit zit wel goed". Terwijl er nog steeds heel veel verdriet onder zit voor mijn kinderen.

Probeer dat in je achterhoofd te houden: De kinderen gaan minder snel dan dat je zelf gaat.

Lexus schreef op 06-11-2024 om 10:33:

Ja mijn ex deed dit. Altijd zijn oortjes laten hangen naar een nieuwe vriendin. Verhuizen verderop voor nieuwe vriendin, dan weer verhuizen naar het buitenland voor vriendin. Hij hield ook best van zijn kinderen, pakte ook wel weekenden en vakanties, maar liet verder het leeuwendeel aan de moeder (ik) over. Kinderen (nu volwassen, wo een psycholoog) zijn nu in therapie vanwege vader. Vader zegt in gesprekken met hen 'dat hij het ook allemaal fout heeft gedaan' en gaat dan huilen. pfff Wees niet zo'n man alsjeblieft.

Precies dit. Mijn ex deed het ook. Hij is inmiddels aan zijn zoveelste huwelijk bezig. En bij zijn derde huwelijk was onze dochter niet eens welkom daar. Hij nam het nooit op voor zijn kind. Weet je wat je dan krijgt? Kinderen die niet eens zin hebben om op je verjaardag te komen. Mijn dochter ziet haar vader hooguit 2x per jaar en is ook in therapie omdat ze zich snel afgewezen voelt. Gek he? En als ze haar vader ziet dan is hij inderdaad aan het janken dat hij zo'n spijt heeft. Met kerst belt hij mij jankend op dat zijn kind hem niet wil zien. En als je wist hoe vaak ik hem daarvoor heb gewaarschuwd in het verleden... Allemaal trauma's die voorkomen hadden kunnen worden als pa gewoon zijn verantwoordelijkheid had genomen. Ik zou zeggen: trek hier een les uit.

Bezint eer ge begint Anoniem_38. Je droomplaatje van het mooie nieuwe leven, herken je het nog van het begin van je huidige relatie? Waar is dat gebleven? En hoe groot is de kans dat het nu ook weer na enkele jaren zal verdwijnen?
Nadeel van latten: de woningmarkt. We hebben niet genoeg woningen, vooral betaalbare eengezinswoningen zijn schaars.

Tsjor

Als een eengezinswoning vinden lastig is, is er ook nog de oplossing van birdnesting: kinderen blijven in de huidige woning, de ouders verblijven week op, week af bij de kinderen. Voor de andere week kunnen moeder en jij samen een eenkamerappartementje/vakantiehuisje/AirBnb in jullie huidige woonplaats huren dat jullie om en om bewonen. Dat is een paar jaar lang nog wel te doen, maar de meeste ouders willen op een gegeven moment toch een eigen plekje. In elk geval hebben jullie zo iets meer tijd om andere woonruimte te zoeken. Als je het wekelijks verhuizen zwaar vindt, stel jezelf dan de vraag waarom je dat wel van kinderen mag eisen.
Jij hebt dan het voordeel dat je in de week dat je niet bij de kinderen verblijft veel naar je vlam toe kunt gaan. Als je het reizen op den duur zwaar vindt, stel jezelf dan weer de vraag of je dat je kinderen dan wel kunt aandoen.

Mijn ex is gelukkig wandelafstand van mijn huis gaan wonen, de kinderen konden beide ouders zien wanneer ze wilden en het was geen ramp als ze iets vergaten mee te nemen. Dat wens ik jouw kinderen ook toe.

Even aanhakend op de post hierboven van IMI-x2. Heeft er iemand hier ooit aan birdnesting gedaan? Dat is toch bijna niet te doen? Stel, je doet het zoals IMI hier oppert, dan huren jullie een eenkamerappartementje voor meestal minstens 1000,- per maand? Dat richt je in met wat basic spullen en dan twee kledingkasten voor jullie als ouders? En wat met de rest van je spullen? Van twee personen dus in één eenkamerappartementje? Of laat je dat allemaal in het basishuis liggen, wat me niet handig lijkt, want dan kan je er niet zomaar bij. En je komt ook nog niet eens los van elkaar op deze manier, je bent een soort van aan het samenwonen in dat eenkamerappartementje waar je dus niet zooi voor een ander moet achterlaten (want..ruzie waarschijnlijk) 
Ik vind het altijd mooi klinken op papier, maar volgens mij alleen haalbaar als je beiden een normale woning hebt (dus dan bezet je er 3, ouders beiden een huis en de kinderen een eigen huis, wat nog onvoordeliger is)