Verhuizen naar andere woonplaats wat nu?

@anoniem: zeker niet gaan samenwonen!!!
Eerst je huidige relatie netjes afhechten, en dan blijven wonen in je vertrouwde omgeving. Hou dat stabiel, er verandert al zoveel voor je kinderen. 
Rustig de relatie met je nieuwe vlam opbouwen, en zien hoe het gaat. Je bent nu vast nog verliefd, maar vind je elkaar over 1-2 jaar nog net zo leuk? Zoek eerst eens uit of ze een stabiele partner en ouder is, met dezelfde insteek/normen en waarden als jij. Dezelfde ideeen over opvoeden en de financien. Klinkt niet zo sexy, maar is wel heel belangrijk. 

Laat de kinderen van beide kanten ook rustig wennen aan elkaar. Vergeet niet dat het niet hun keus is om de kinderen van andere kant beter te leren kennen. Misschien klikt het goed, misschien ook niet. Met zijn allen in een huis klinkt op papier tof maar in de praktijk hoeft het helemaal niet zo leuk te zien. 
En doe vooral eerst alleen - dus zonder je nieuwe vlam - dingen met je kinderen. 

1968 schreef op 08-11-2024 om 13:15:

Even aanhakend op de post hierboven van IMI-x2. Heeft er iemand hier ooit aan birdnesting gedaan? Dat is toch bijna niet te doen? Stel, je doet het zoals IMI hier oppert, dan huren jullie een eenkamerappartementje voor meestal minstens 1000,- per maand? Dat richt je in met wat basic spullen en dan twee kledingkasten voor jullie als ouders? En wat met de rest van je spullen? Van twee personen dus in één eenkamerappartementje? Of laat je dat allemaal in het basishuis liggen, wat me niet handig lijkt, want dan kan je er niet zomaar bij. En je komt ook nog niet eens los van elkaar op deze manier, je bent een soort van aan het samenwonen in dat eenkamerappartementje waar je dus niet zooi voor een ander moet achterlaten (want..ruzie waarschijnlijk)
Ik vind het altijd mooi klinken op papier, maar volgens mij alleen haalbaar als je beiden een normale woning hebt (dus dan bezet je er 3, ouders beiden een huis en de kinderen een eigen huis, wat nog onvoordeliger is)

Ja hoor, ik ken twee ouderparen die dat doen en een stel ouders dat het gedaan heeft tot de kinderen het huis uit gingen. Dat gaat en ging niet altijd over rozen, maar bij welke scheiding loopt wel alles 100% soepel?

Ik ken ook een stel dat ging birdnesten. De vrouw had de scheiding in gang gezet en de man deed alles om haar dwars te zitten. Als zij na een week in het huis kwam, was het één grote gore zooi. En dan niet gore zooi van gewoon niet schoonmaken, maar bewuste gore zooi van poep naast de wc, sperma op de kussens en speeksel op de ramen. Ze kon altijd eerst gaan poetsen en verschonen. Dat heeft dus niet lang geduurd. Zij hadden naast het huis waar de kinderen woonden overigens geen tweede appartement samen, ieder ging in de week dat hij/zij niet bij de kinderen was bij familie of vrienden slapen, op zoek naar een eigen ruimte.

Dymo schreef op 08-11-2024 om 15:53:

Ik ken ook een stel dat ging birdnesten. De vrouw had de scheiding in gang gezet en de man deed alles om haar dwars te zitten. Als zij na een week in het huis kwam, was het één grote gore zooi. En dan niet gore zooi van gewoon niet schoonmaken, maar bewuste gore zooi van poep naast de wc, sperma op de kussens en speeksel op de ramen. Ze kon altijd eerst gaan poetsen en verschonen. Dat heeft dus niet lang geduurd. Zij hadden naast het huis waar de kinderen woonden overigens geen tweede appartement samen, ieder ging in de week dat hij/zij niet bij de kinderen was bij familie of vrienden slapen, op zoek naar een eigen ruimte.

Wat vreselijk, dat is natuurlijk niet te doen zo.

Ik zou er niet aan moeten denken. Je gaat scheiden om los van elkaar te komen. Als je nog steeds het huis, huishouden en de financiën deelt is er nog afhankelijkheid, kunnen er conflicten ontstaan en kom je nog niet op eigen benen te staan. Nog los van nieuwe partners die in jouw bed komen te liggen en jouw spullen gebruiken! 

Daarnaast kan je geen gebruik maken van toeslagen als alleenstaande ouder. En is inschrijving op tijdelijke adressen meestal geen optie. 

1968 schreef op 08-11-2024 om 13:15:

Even aanhakend op de post hierboven van IMI-x2. Heeft er iemand hier ooit aan birdnesting gedaan? Dat is toch bijna niet te doen? Stel, je doet het zoals IMI hier oppert, dan huren jullie een eenkamerappartementje voor meestal minstens 1000,- per maand? Dat richt je in met wat basic spullen en dan twee kledingkasten voor jullie als ouders? En wat met de rest van je spullen? Van twee personen dus in één eenkamerappartementje? Of laat je dat allemaal in het basishuis liggen, wat me niet handig lijkt, want dan kan je er niet zomaar bij. En je komt ook nog niet eens los van elkaar op deze manier, je bent een soort van aan het samenwonen in dat eenkamerappartementje waar je dus niet zooi voor een ander moet achterlaten (want..ruzie waarschijnlijk)
Ik vind het altijd mooi klinken op papier, maar volgens mij alleen haalbaar als je beiden een normale woning hebt (dus dan bezet je er 3, ouders beiden een huis en de kinderen een eigen huis, wat nog onvoordeliger is)

Stel je zelf de vraag waarom je dat dan wel je kinderen aandoet. Die lopen tegen exact dezelfde dingen aan.

Beetje als mosterd na de maaltijd misschien, want volgens mij al zo vaak gezegd en TO heeft inmiddels gereageerd. Maar bij zo'n post krijg ik gewoon spontaan vlekken in mijn nek.

Wat is dat toch met die mensen die denken dat ze de wereld er een plezier mee doen als ze direct gaan samenwonen? Kinderen zijn flexibel en zullen het wel goed vinden. Ja, think again.

Hier een z*k van een ex die het nodig vond om al een huis te kopen met nieuwe partner, nog vóórdat ik wist van zijn nieuwe partner. Wat volgde was een vreselijke vechtscheiding, want in plaats van even rouwen, mocht ik direct in de regelstand. Meneer wilde immers zo snel mogelijk tekenen voor zijn nieuwbouwhuis, dus of ik even zsm kon ophoepelen uit onze echtelijke woning, want hij had de centjes van de overwaarde nodig. Liep tot in de rechtszaal aan toe. 
En intussen vond ex het ook prima om alvast met zijn nieuwe partner tijdelijk een appartement te huren en de kinderen aan haar voor te stellen zo'n 3 weken na zijn vertrek. Gevolg? Zij ziet haar kinderen niet meer (die zijn volwassen en hebben besloten dat ze deze situatie gewoon niet accepteren), hij ziet zijn kinderen veel minder dan hij wil. Bij hem thuis is de situatie allesbehalve stabiel, zowel tussen ex en nieuwe partner als tussen hen en de kinderen met grote, hele nare ruzies tot gevolg. Oudste van mij wil inmiddels liever niet meer naar papa en jongste is inmiddels totaal vastgelopen en moet eigenlijk hulp krijgen waar ex toestemming voor weigert te geven. Maar och och och, wat zijn die kinderen toch belangrijk voor hem, zo snikte hij in de rechtbank.

Dat is vast niet het ideale plaatje dat ex voor zich zag toen hij mij zo halsoverkop verliet voor die ander. En dat hij en zijn nieuwe partner het niet gaan redden zal me werkelijk een worst wezen, de echte benadeelden in dit verhaal zijn de kinderen.

Dus denk alsjeblieft een beetje na. TO postte in ieder geval dat 'zijn ogen nu waren geopend',  laten we dan maar hopen dat die ogen in dit geval geopend blijven en dat hij die roze bril even aan de zijkant legt als hij het over zijn kinderen heeft. 

" Oudste van mij wil inmiddels liever niet meer naar papa en jongste is inmiddels totaal vastgelopen en moet eigenlijk hulp krijgen waar ex toestemming voor weigert te geven"

Zodra het kind 12 is, kan de hulpverlener of zorgverlener een eventueel gebrek aan toestemming van de ouder(s) met gezag passeren als het kind zelf de hulp weloverwogen blijft wensen. Dus als je kind die leeftijd inmiddels (bijna) heeft bereikt, ga dan nog eens met hulpverleners om tafel, want dan heeft vader inmiddels niet zo heel veel meer in te brengen.

Temet schreef op 28-11-2024 om 14:03:

" Oudste van mij wil inmiddels liever niet meer naar papa en jongste is inmiddels totaal vastgelopen en moet eigenlijk hulp krijgen waar ex toestemming voor weigert te geven"

Zodra het kind 12 is, kan de hulpverlener of zorgverlener een eventueel gebrek aan toestemming van de ouder(s) met gezag passeren als het kind zelf de hulp weloverwogen blijft wensen. Dus als je kind die leeftijd inmiddels (bijna) heeft bereikt, ga dan nog eens met hulpverleners om tafel, want dan heeft vader inmiddels niet zo heel veel meer in te brengen.

Dat zal dan nog vier jaar duren, dus in dit geval komt er hopelijk eerder hulp.

Desalniettemin dank voor de tip, wellicht komt deze ooit nog van pas

Mijn advocaat heeft een keer aan mijn ex een 'concept verzoekschrift eenhoofdig gezag' toegestuurd. Dat was een min of meer verzonnen document waarin ik de rechtbank verzocht ex uit de ouderlijke macht te zetten omdat hij weigerde te tekenen voor een paspoort en voor hulp voor onze dochter. Keurig briefje erbij dat het verzoekschrift niet zou worden ingediend als ex in het belang van zijn dochter zou handelen. Hij tekende meteen. Mijn advocaat was niet verbaasd, die had vaker met het bijltje gehakt. 

Dat was geen verzonnen document hoor, dat doen advocaten vaker. Om te laten zien dat je daadwerkelijk een procedure start als de andere kant niet toegeeft, stuur je alvast op voorhand een concept van de dagvaarding of het verzoekschrift op (afhankelijk van het soort procedure). Zo laat je zien dat het menens is, en je kan dan ook direct in actie komen als de andere kant niet binnen de gestelde termijn aan je verzoek voldoet: dan haal je het woord concept uit de tekst en dien je het stuk alsnog bij de rechtbank in.  

Ms_Z, als je ex noodzakelijke hulp blijft tegenhouden dan zou ik ook geneigd zijn om bij de rechtbank een verzoek in te dienen waarin je vraagt om primair het eenhoofdig gezag en subsidiair (dus: voor het geval je dat eenhoofdig gezag niet krijgt) vervangende toestemming voor die hulp. 
Grote kans dat ex dan alsnog toegeeft, nog voordat de zaak op zitting wordt behandeld, want anders moet hij tegenover de rechter gaan uitleggen waarom hij de hulp voor zijn kind blokkeert. Het vervelende is dat je ex wel klinkt als iemand die niet eerder zal inbinden dan wanneer er daadwerkelijk een advocaat wordt ingeschakeld. Maar goed, misschien moet dat dan maar. 

Mijn ex is zo'n voorbeeld van verhuizen na de scheiding. Hij heeft tijdens de scheiding iemand leren kennen, dit verzwegen tot 3 maanden na de scheiding. Waarbij hij per email meedeelde dat hij over 3 weken zou gaan samenwonen met zijn nieuwe liefde. Er was overigens een co ouderschap afgesproken en een afspraak om niet verder dan 15 km verderop te gaan wonen. Ex is zonder toestemming of overleg gaan samenwonen 70 km verderop. De royale huurwoning dichtbij de school van de kinderen werd ook meteen opgezegd. Ik had dit te accepteren, ook al was ik het er niet mee eens.
Ik vind het wel goed, anoniempje, dat je erover nadenkt. Dat deed mijn ex niet. Die koos meteen voor samenwonen en maakte er zelf een blijvende omgangsregeling van tegen mijn toestemming. Hij neemt geen enkele verantwoording voor zijn gedrag en zijn kinderen. Hoe ik het wel of niet red met een fulltime moederschap interesseert hem niet.
Contact met mijn ex is moeilijk; hij mijdt dit zoveel mogelijk.
Ik zit met gevoelens van boosheid en woede. Ik probeer de kinderen niet in een loyaliteitsconflict te brengen, maar ik vind het heel moeilijk om positief te blijven over mijn ex. Het is echt kak als je zo'n exman hebt die het ouderschapsplan aan zijn laars lapt en zonder toestemming of overleg verderop gaat wonen. Zonder vooraf een nieuw ouderschapsplan op te stellen.

Voor de kinderen vind ik het sneu dat pa kiest voor een nieuwe liefde. En die op plaats 1 zet samen met haar kinderen. En probleemloos accepteert dat zijn eigen kinderen hem slechts 2 keer per maand zien. Hij belt/appt nauwelijks tussendoor. Mijn kinderen lijken er weinig moeite mee te hebben, maar zelf vind ik het wel rot voor ze. Hij is nooit bij activiteiten van school, mentorgesprekken, informatie avonden. Ik sta er grotendeels alleen voor met de kinderen. Overleg over school is er niet; zijn interesse voor de kinderen is weg. Ze waren gewend aan een papa die er dagelijks was en die er nu slechts 4 dagen per maand voor ze is. 

Mijn advies is ook om te gaan latten. Doe een verhuizing niet overhaast, maar in overleg met je ex. Zorg voor goede afspraken voor de kinderen. Wees aub niet zo'n eikel als mijn ex.....