Verwijten van stiefkinderen
Hey,
Ben nieuw hier maar ik wil hier toch mijn hart eens luchten. Ik heb al 14j relatie met stiefkinderen (2 jongens v 22) die nog steeds week/week komen. Zelf 2 dochters van 19( woont bij vader) en eentje v 18 voltijds bij mij en samen nog een zoontje v 11.
Van de week is de bom gebarsten met de 2 stiefzonen. Zij vinden dat ik hun vader hun geld( werk zelf ook maar dat boeit hen niet) opmaak aan mijn eigen kinderen en ik heb in die 14j nooit iets gekocht voor hen, volgens hen! Ze liepen er als clochars bij ( mensen kwamen dat zeggen tegen hun moeder in de week dat ze bij ons waren 🙄) ze verwijten mij dat zij enkel 2de handskleren moesten dragen ( soms kreeg ik kleren en dan was de vraag of ze iets leuk vonden dat ze wilden dragen...nooit verplicht) en dan zeggen ze dat ik alles koop voor mijn eigen kinderen maar niks voor hen...ze leggen alles op een weegschaal...ze zien alles wat mijn kinderen is nieuw hebben...zo vermoeiend dat ik als ik iets kocht of bestelde dat het aankomt in de week dat ze niet hier zijn om zever te vermijden...echt...zo ondankbaar. Bij hun moeder wordt enkel nieuw en merkkleding gekocht, haar goed recht maar hier met 5 kinderen ( nu 4) gaat dat niet. Ik kijk ook veel nr solden of promo's en zelf daar krijg ik commentaar op. Hun vader steunt me wel en zegt ook dat ze vergeten zijn dat als ze jong waren dat ze ook alles kregen maar dat is volgens hen niet waar. Hun halfbroertje krijgt veel meer dan dat zij ooit gekregen hebben enz...echt, zo vermoeiend...ik ben nu op het punt gekomen dat ik liever heb dat ze bij hun moeder blijven wonen ipv nog week week te komen...gewoon voor de rust in ons gezin. Ben ik nu een slechte stiefmoeder? En dan de schoonouders die me 14j een goeie stiefmoeder vonden trekken nu volledig partij voor de jongens...ik kan niks goed meer doen. Ik weet het niet meer....enkel dat ik op ben..heb zo mijn best gedaan en nog krijg ik het deksel op de neus.
22 jaar?
"Hun vader steunt me wel en zegt ook dat ze vergeten zijn dat als ze jong waren dat ze ook alles kregen maar dat is volgens hen niet waar."
Steunt hij je als hij met jou praat of komt hij daadwerkelijk voor je op als de jongens er zijn of tegen zijn ouders?
Ze zijn 22, tijd om het huis uit te gaan, maar daar ga jij natuurlijk niet over.
uit huis
klikte te snel....
Uit huis gaan moet vader met de bespreken, niet jij. Het lijkt me een rotsituatie.
evalueren
Op zo'n leeftijd kunnen kinderen hun ervaringen in het opgroeien gaan evalueren.
Dit is wel leuk, dat is niet leuk geweest. En alles vanuit een eigen zich ontwikkelend perspectief dat ook heus de plank kan misslaan.
Ik moet hier ook wel eens zuchten of ik maar even op mijn tong moet bijten en zoon zijn 'eigen' afweging gun of toch in discussie ga want ik heb het zelf zo heeeeeeeeel anders ervaren. Ik denk ook weleens: joh, ga dat ergens anders doen.
Vanwege onze geschiedenis ligt er nogal wat trauma en drama in de herinnering. Dochter heeft daar een therapeut voor, dat heb ik ook gehad. Dus soms kap ik het wel eens af. Ik heb dat drama in jou jeugd gehad ik doe dat niet graag nog eens over. Dat is geweest.
Ik wil je graag bevestigen: het was drama, het is een trauma, maar ik wil genieten van de tijd die we nu nog samen hebben.
Vroeger werden ouders, tenminste in mijn herinnering, daarin nogal ontzien. Je 'evalueerde' leeftijdgenoten of studiegenoten. En ik heb wat gruwelverhalen gehoord. Uiteraard allemaal vanuit het perspectief van de betreffende jongeren. Dat je toen, op die leeftijd, uiteraard zwart-wit, voor complete waarheid aannam. Pas later blijkt het toch wat genuanceerder te liggen. Maar de pijn is er niet minder om.
Ik vind het ook wel nastrevenswaardig om de kritiek te kunnen verdragen. Ik doe mijn best. De echte waardering voor jou als ouder komt soms veel later, vooral als ze zelf kinderen krijgen of dat zien bij anderen.
Maar op deze leeftijd zijn ze nog tamelijk zwart wit en kun je het nogal bot om je oren krijgen.
Hopelijk kun je daar samen een goede manier in vinden om dat te bespreken waarin je elkaar en elkaars grenzen respecteert.
En zaken soms met de bekende 'korrel zout' neemt. En het niet te persoonlijk opvat al is het persoonlijk. Het is een fase, het gaat voorbij.
Jaloers.
Hun halfbroertje van 11 jaar krijgt misschien ook meer dan zijn grote stiefbroers en - zussen. Hij is nog het enige kind waar jullie voor moeten zorgen. Ze zijn wat jaloers, niet nodig maar ze zien het nu wel zo. Discussieren hierover heeft weinig zin, op deze leeftijd kijken ze terug op hun jeugd en ook het negatieve moet besproken worden vinden de intussen volwassen mannen.
Ze gaan het zelf heel anders en veel beter doen. De tijd zal het leren.
Dus mijn advies is, niet alles ontkennen, soms wat begripvol knikken en beamen dat jullie 11 jarige zoon minder hoeft te delen en dat jullie het nu wat ruimer hebben.
@emma
Goh, Ik ga daar idd niet over dat ze op eigen benen moeten staan maar ze ergeren zich aan alles hier in huis... als ik stofzuig voor 12u s'middags dan zagen ze, afwasmachine uitladen doe ik te luidruchtig volgens hen, broer van 11 mag ook geen lawaai maken( slapen tot kot in de middag) , de hond blaft teveel enz...we lopen op de punten van onze tenen. Hun vader zegt zelf dat ze dan maar alleen moeten gaan wonen als ze zich overal aan ergeren.
Vader steunt me waar zij bij zijn . Maar nu moeder legt keiveel eieren onder hen en dat vergelijken ze en wij doen dat niet, wij willen dat ze iets op eigen benen staan...en de grootouders, Mja die steunen hun 2 kleinzonen, die kunnen niks verkeerd doen...ze valken nu mij aan maar evengoed hun eigen zoon hoor....
Mijn tip: plaats hun probleem in het juiste perspectief
Wijs de stiefzonen in kwestie erop dat als zij mij, Rode krullenbol, als stiefmoeder hadden gehad, ze hun hele jeugd lang - dag in dag uit! - in tweedehands aangeschafte spijkertuinbroeken en houthakkersblouses uitgedost waren geweest, die pas in de kledingcontainer belandden, indien zelfs haar beresterke industriële naaimachine niet meer in staat bleek te zijn om nog eens een extra lapje stof op een slijtplek te bevestigen!
Rode krullenbol
@will40
Ja dat is ook zo...toen waren ze met 4 en de jongste nu zo goed als "alleen"...groot verschil maar alles in een weegschaal leggen??
Heb wel het gevoel dat hun moeder er voor veel tussen zit...die heeft altijd op mij neergekeken en nu nog 🙄
@rode krullenbol
😊😊😊😊
PeggySue
Wat een nare situatie.
Ik denk dat Annaj gelijk heeft. Mijn neefje van 23 kan ook nog allerlei ongenuanceerd commentaar op mijn zus en zwager hebben.
Misschien kunnen jou man en jij samen met je stiefzonen een gesprek hebben waar zij hun frustraties kunnen uitspreken en jullie luisteren in de trant van vervelend dat jullie dat zo ervaren hebben. Wij hebben altijd ons best gedaan om iedereen zoveel mogelijk gelijkwaardig te behandelen. Omdat we het nu niet meer kunnen veranderen is het misschien goed om er over te stoppen? Zo iets?
Ja en ik zou ook met je man samen heldere grenzen stellen over het heden. Je kunt niet van iedereen in huis verwachten dat ze muisstil zijn omdat de heren tot halverwege de middag willen slapen.
@vingerhoedje
Gesprek is geweest...daar kwam alles boven...ze zijn nu 2 won nr hun moeder voor de rust en is goed na te denken wat ze gaan doen nu...nog komen of niet.
Communicatie is de sleutel tot alles maar bij mijn man zijn kant is dit er niet...ineens barst de bom...en ik ben heel gevoelig en pak alles direct op mij...wat ik niet mag dien v mijn man...hij zegt de waarheid zal ergens in het midden liggen...maar dit vreet me op langs binnen...ik voel het zo..stank voor dank....
Nog een tip
Zet elke keer als ze er zijn een video op van Far North Bushcraft and Survival om ze in een geheel andere modus te brengen. Na een flink aantal ervan gezien te hebben, zullen zij naar alle waarschijnlijkheid - net als ik - gaan veronderstellen dat Lonnie slechts één broek bezit.
Totdat ze deze zien, natuurlijk:
https://youtu.be/N0MLMAS8h1A. Dan blijkt dat het er toch minstens twee zijn.
Rode krullenbol
imago
Er is geen 1 waarheid, ook in 1 gezin heeft iedereen z'n eigen beleving van hoe de dingen vroeger gingen, vraag maar na bij je broer of zus( als je die hebt)
Heel frustrerend voor je, je kan niet dingen veranderen in het verleden. Je deed het ook toen niet alleen, maar met je man. Als stiefmoeder zal je het altijd moeilijk hebben om onder je 'kwaaie' imago te komen, wat je ook doet, zie de sprookjes met de boze stiefmoeders.
In dit gesprek is misschien niet alles gezegd maar een ingang om verder te praten?
Inkomen
Hebben de mannen van 22 geen eigen inkomen uit werk of studie? Hier één van 18 die zijn eigen kleren moet kopen, hij krijgt een bedrag studiefinanciering en een aanvullende bijdrage van ons. Hiermee moet hij zien rond te komen, in principe moet hij hier alles van betalen. Hij vult dit bedrag zelf nog aan met een weekend/vakantiebaan. Dan geen gezeur meer over achtergesteld worden.
Gaat dit over nu, of gaat dit over 'vroeger'?
En hier ook genoeg 'trauma's' over vroeger als ik dat aan de middelste vraag.
De oudste wist vroeger eens te melden dat hij _altijd_ in een koud bad moest omdat zijn geschwester eerst moesten en het koude bad dan voor hem overbleef (ging volgens mij altijd weer warm water bij, maar blijkbaar niet genoeg).
Als het over nu gaat: de heren zijn 22. Mooi tijd om voor zichzelf te gaan zorgen - zéker als ze commentaar hebben. Net als bij Yaron zijn ze bij ons thuis vanaf 18 (als ze hun diploma hebben) verantwoordelijk voor hun eigen zaken. Daar komt voor studie/levensonderhoud (kost en inwoning) natuurlijk nog wat van ons - maar de rest mogen ze zelf bij elkaar verdienen van een bijbaan.
En dat stofzuigen? Hier is doordeweek gewoon een werkdag, dus 's avonds als er mensen willen slapen is het stil en overdag mag er gewoon huishouden gedaan worden. Meestal hou ik het redelijk stil tot een uur of 10. Tenzij er gewerkt is tot midden in de nacht, dan hou ik er wel rekening.
Ik kan me goed voorstellen dat het lastig is. Ze hebben natuurlijk twee leef-situatiies om te vergelijken en dan zijn er altijd bepaalde punten die afwijken. Dat wil niet zegen dat de ene leefsituatie goed is en de andere slecht. Ze zijn alleen anders.
Vergelijking
Volgens mij zijn de jongens niet ontevreden met wat ze gekregen hebben/ krijgen, maar met wat dat is in vergelijking met de andere kinderen. Deze pijn herken ik bij een aantal volwassenen die het, in tegenstelling tot de “tweede leg”, met een stuk minder hebben moeten doen. Op de korte termijn is het makkelijk de kinderen ondankbaarheid te verwijten. Als je naar ieders belang op de lange termijn denkt, is het denk ik beter naar de pijn achter de verwijten te kijken. Het gaat naar mijn ervaring niet om een dure broek meer of minder, maar om betrokkenheid en aandacht van de ouder. Zonder in een discussie te belanden wie nu precies gelijk heeft wat betreft het uitgavenplaatje, zouden jullie daar het gesprek over aan kunnen gaan. Of man alleen, dat kan ook. Dit is niet het moment om de betrekkingen te laten bekoelen. Ik zou man laten vragen wat ze nodig hebben om zich beter te voelen over de relatie met hem/jullie. En open proberen te staan voor het verdriet wat de jongens mogelijk hebben. Zonder daarbij in een discussie over schuld te verzanden, dat leidt maar af en is niet relevant.
ter aanvulling op Donna
Ik denk inderdaad dat er veel meer achter steekt dan alleen maar jaloezie op het kleine broertje dat meer heeft. Dit gaat niet alleen om materiële zin, maar waarschijnlijk ook om aandacht van de vader.
Het halfbroertje heeft als enige geen gebroken gezin en de beide ouders onder één dak. Mogelijk zien ze, nu ze ouder zijn, ook dat papa veel meer aandacht geeft aan zijn 2e leg dan bij hen het geval was. Dat is iets wat mij vaker opvalt bij een 2e leg, dat de betrokkenheid van de vader vaak veel groter is. Zou dat ook kunnen meespelen, dat ze het idee hebben dat hun vader gewoon veel minder voor hun klaarstond toen zij 11 jaar waren?
Vervelend
Vervelende situatie!
Ik zou er alleen niet teveel aandacht aan besteden. Bij mij is het heel simpel, als het niet goed genoeg is kom dan niet bij mij. Je hoeft geen verantwoording af te leggen aan ze. Ze horen alleen wat ze willen horen. Je kan erover in gesprek gaan mits ze bereid zijn om ook breed te kijken.
nou
Hier een dochter van 20 (eigen dochter dus) die werkelijk van alles een probleem maakt. Ze gaat net zo lang door totdat ik geïrriteerd reageer en dan trekt ze zich gewond terug. Ik denk dat het met losmaken te maken heeft. Zucht. Vroeger was ze zo gezellig.