Vriend en ik gaan uit elkaar. Wat is redelijkheid
Geprobeerd, 4 jaar lang, waarvan ruim 3 jaar samengewoond. Het is niet gelukt, door een ingewikkelde combinatie van factoren: zijn en mijn voorgeschiedenis, geen vaste werk van hem, etc etc etc. Vorige week heb ik de knoop doorgehakt: ik wil niet meer.
Hij heeft nu een vaste baan 3 dagen per week + nog een variabele inkomen uit andere baan op afroep. Verder niets: geen auto (heeft hij nodig om naar vaste baan te gaan vanwege lokatie en werktijden - er is geen openbaar vervoer, is op 25 km hier vandaan, hij moet soms.om 5 uur in de ochtend beginnen), nooit ingeschreven voor woningbouw, niets. En ook nog de hond van zijn zonen dat hij nu definitief overgenomen heeft. Aan de ene kant zou ik hem wat speelruimte willen geven om weer op zijn poten terecht te komen, aan de andere kant zit mijn kind in 6V en het is voor hem niet leuk hoe de sfeer in huis nu is. Het is (waarschijnlijk) het laatste jaar dat hij thuis woont. Ik wil het niet compleet verpesten voor hem en voor mij dat laatste jaar.
Ik zat te denken om tegen mijn vriend te zeggen dat hij tot voor de Kerst heeft om iets te vinden. Met Kerst ben ik.zelf weg met mijn zoon, een weekje. Daarna is zoon weg met zijn pa. Ik vind het lang, nog 5 weken in die sfeer, maar hem op straat zetten kan ik niet.over mijn hart verkrijgen. Wat is redelijkheid.
Houtplankje
Ps: ik hoop dat niemand zich geroepen voelt tot "zie je wel" reacties. Ik ben me pijnlijk bewust van mijn eigen aandeel en vergissingen in dit verhaal.
Goed bezig Houtplankje
Houtplankje, niet-helpende reacties mag je overslaan, hoor. ene oor in, andere eruit.
Je bent goed bezig. Het is prima om hem te helpen een (al dan niet tijdelijk) eigen plekje te vinden.
In zoverre eens
Over AD(H)D, veel mensen kunnen daar prima mee omgaan op hun manier. Ze lopen wel tegen dingen aan, maar gaat het niet zo als het moet, dan moet het maar zoals het gaat. Als je dan een partner hebt die vasthoudt aan regeltjes en vaste manieren, orde en netheid, wringt dat. Volgens mij is Houtplankje wel een beetje uit dat hout gesneden, en de laksheid van vriend komt dus dubbel zo hard aan.
Stoornis.
Het lastige is wel om dan niet te blijven helpen, bijsturen en begeleiden. Het is nu zijn tweede relatie die onder andere daar op stuk loopt. Keihard laten vallen en nog een schop na zou zeker niet nodig moeten zijn, maar het kan wel zo eindigen. Gewoon, omdat hij niet anders kan dan leunen en afwachten.
Deze problemen zullen niet alleen in de liefdesrelatie sfeer spelen.
Eerst maar eens dat gesprek en dan kijken hoe het weekend verloopt. Misschien belt hij zijn vrienden en pakt hij direct zijn spullen en vertrekt. Als er ruzie of een akelige sfeer van komt duren 5 weken wel erg lang.
Lanza: zucht
je reactie laat zien dat je de situatie tussen vriend en ik niet zo goed ken. Maar de tussenstappen dat je beschrijft zijn compleet onwaarschijnlijk om een simpele reden: mijn zoon. Ik ga hem niet deel laten uitmaken van zo'n na-etterende situatie.
Daarnaast kan ex- vriend niet bij mijn geld: ik heb mijn pincode veranderd 3 dagen geleden. Zijn zonen zijn 18 en 22, geen kleine kinderen. Zijn hond: het arme beest kan er niets aan doen maar ik ga niet (financieel.of qua tijd) ervoor blijven zorgen. Desnoods gaat het terug naar jongste zoon die nog steeds bij zijm moeder woont.
Afin ik weet niet waarom ik reageer.
Verder...
Houtplankje
En voor de rest
Ja eigenlijk hoop ik dat hij zo snel mogelijk vertrekt. Ik ben echt geneigd om tegen hem te zeggen dat 13 december (over precies 4 weken) echt de deadline is. Daarna zijn mijn kinderen en ik jarig, is het Kerst, ik wil hem tijdens de Kerstvakantie niet meer in mijn huis hebben. Ik heb dan 2 weken vrij van mijn werk, en het lijkt me een geweldige tijd om mijn huis me weer eigen te maken: ik wil een nieuw bank en een nieuw bed, en een kleurtje op de muren van de keuken.
Ik weet bijna zeker dat hij tegen gaat sputteren, vervelende dingen gaat zeggen, en dat.de sfeer heel erg vervelend zal zijn daarna. "Gelukkig" heb ik een logeerkamer en hoeven we niet meer samen te slapen. En onze werktijden zitten zo in elkaar dat we niet vaak samen thuis zijn.
Houtplankje
Juist wel dat zetje
De ADD-er verstrakt, juist dat zetje helpt om hem op gang te krijgen.
Daarna mag hij zelf verder zwemmen.
Sterkte houtplankje
Ik lees het net pas.
Het lijkt me lastig, maar je hebt wel een duidelijke keuze gemaakt. Dat is prettig. Juist het een en weer geslingerd worden tussen meerdere mogelijkheden maakt vaak lamlendig.
Ik zou denk ik zelf wel proberen mee te werken aan een 'zachte landing' van aankomend ex. Dus wel evt. bemiddelen met de goede vrienden. Of een lijstje maken met mogelijke stappen die hij kan zetten om een (tijdelijke) kamer te vinden.
Al was het maar voor jezelf.
Jammer dat de relatie met de broer destijds is stukgelopen.
Oh, en
goede uitleg van ADD las ik ergens hierboven.
Gesprek is geweest
en is "goed" verlopen. Afgesproken dat ex-vriend uiterlijk 15 december vertrokken is, tot die tijd heeft hij de logeerkamer tot zijn beschikking. Geen tranen en verwijten, gewoon verdriet aan beide kanten.
Nu weet ik dat het bij hem in gaat dalen de komende weken, hij is meestal heel erg rustig bij het ontvangen van "slecht nieuws" en pas als hij zich realiseert wat het inhoudt kan hij overprikkeld raken. We zullen het zien. Ik heb wel verteld dat 15 december een harde deadline was, dat ik bereid was om mee te denken over oplossingen voor een nieuwe woonplek maar dat er verlenging niet in zat.
Ik voel me compleet leeg en uitgeput. Lichamelijk en geestelijk. Ik heb gelukkig "makkelijk" werk voor school (invoeren van cijfers, maken van studiewijzer etc). Morgen werkt hij, dan heb ik het huis voor mezelf.
Het is klaar
Houtplankje
Knap
Pijnlijk, maar knap van je. Dikke knuffel.
sterkte
Hoe moeilijk ook, deze grote stap is nu in ieder geval gezet! Veel sterkte de komende tijd.
knuffel
{{{{{Houtplankje}}}}}}
Het blijft moeilijk en niet leuk.
Als je merkt dat hij nog niet veel actie onderneemt zou ik wel op 1 december nog eens naar die harde deadline van 15 december verwijzen. Dat maakt voor hem duidelijk dat het echt niet onderhandelbaar is maar geeft ook nog ruimte voor actie.
Bedankt
Tijdens het gesprek heb ik even een momentje van twijfel gehad. Hij was zo kalm redelijk, verdrietig. Totdat er iets ter sprake kwam en de rigide overtuiging over het onderwerp weer tevoorschijn kwam. "Gelukkig maar", dacht ik, "ik maak toch de goede keuze". En ik weet zeker dat er meer van dit soort momenten zullen komen. Dat ik ga denken "had ik maar" of "was het toch..." Het is super moeilijk en moet bij mij nog indalen, merk ik. Als je zo lang voor iets gevochten hebt is het moeilijk om helemaal los te laten.
Houtplankje
Sterkte.
En vooral, zorg goed voor jezelf.
wil40
Dat probeer ik, goed voor mezelf zorgen. Het is moeilijk want de afgelopen tijden ( 2 a 3 jaren) heb ik vooral geprobeerd om iets van ons leven samen te maken en niet genoeg aandacht voor mezelf gehad inderdaad. Met als resultaat dat ik nu een beetje beduusd ben. Ik ga me morgen inschrijven bij de sportschool, ik moet weer bewegen ook al doet mijn hele lichaam pijn. Van de stress denk ik, vooral mijn schouders zitten al maanden compleet vast.
Houtplankje
Massage
Kun je dan niet beter beginnen met een ontspannende massage om alles los te krijgen?
Daar trakteer ik mezelf momenteel op.
Ja.
Heerlijk massage, warm bad, met vriendin naar de welness? En rustig aan je conditie weer oppakken met sport.
Bloeddruk
Is ook torenhoog op het ogenblik omdanks de medicatie (180/110). Heb een afspraak gemaakt bij de huisarts maandag. Even pas op de plaats denk ik.
Houtplankje
Precies
Als je goed voor jezelf wilt zorgen, wees dan echt lief voor jezelf. Blijkbaar houd je niet echt van de sportschool, anders was je vast allang lid. Is er niet iets wat je echt leuk vindt om te doen? Wandelen in de natuur, of aan het strand? Of inderdaad lekker naar de sauna? Ergens met wat vriendinnen gaan dansen? Tuinieren? Yoga? Waar doe je jezelf een plezier mee?
Als het de sportschool is, prima natuurlijk, maar wees niet te streng voor jezelf en begin met wat fijn voelt. Ik heb zelf het afgelopen jaar 6 weken gesport onder begeleiding van een fysiotherapeut en ik ga nu met redelijk wat plezier 2 keer per week naar de sportschool. Ik heb in die 6 weken geleerd te doseren en met rustige ademhaling en hartslag heel langzaam mijn grenzen te verleggen. Een abonnement op de sportschool nemen kan goed voor jezelf zorgen zijn, maar het kan ook een manier zijn om jezelf nog meer onder druk te zetten. Maar dat weet je zelf het best.
Ja zeker.
Hoe moeilijk ook, dit moet allemaal een plekje krijgen. Dat kost tijd. Tijd waarin je jezelf en je zoon op de eerste plaats moet zetten. Praat met je huisarts, een vriendin, een collega of de buurvrouw.
Verdriet opkroppen is stress en slecht voor je lijf. Wat iemand al terecht zei, het is een rouwproces.
Oh berichtje gemist
Hoge bloeddruk... Pas op. Rustig aan. Je weet het zelf al. Wandelen in de natuur is trouwens echt bewezen gezond voor je.
Verdriet kan zo heftig zijn voor je lijf. Ik wens je nogmaals sterkte en veel ontspanning en warmte.
Pas op de plaats is prima
Goed dat je het gesprek hebt gevoerd en niet echt heel raar dat je lijf reageert. Probeer er naar te luisteren door alleen dat te doen wat je energie geeft. Wat dat ook is, van wandelen met de hond, chocolade eten tot chicklit lezen. Niet te hoge eisen over starten met sporten enzo.
Sterkte!
Pas op de plaats
Houtblokje, je hebt je best gedaan om er wat van te maken.
Dit is niet gelukt,dus nu op je zelf focussen. In de tuin rommelen geeft ook rust.
Heb je een tuin?
Ga bloembollen planten, lekker veel vlak bij elkaar. Zo ben je nu lekker bezig en kun je straks van een mooie tuin genieten en tegelijk zien waar je dan staat.
Lilian1
Ja ik heb een tuin. Maar ben nu mijn keuken aan het opknappen: 2 nieuwe kastjes, een nieuwr afzuigkap, en een likje verf. Ook leuk.
Hoitplankje
Niet iedereen zit hetzelfde
in elkaar. Waarom zou ze niet naar de sportschool mogen als ze denkt dat ze daarvan opknapt? Veel mensen vinden het heerlijk om het hoofd leeg te maken door te trainen. De ene vindt dat fijn in de sportschool, de ander in de tuin. Er bestaat geen goed of fout. Het kan ook en/en. Beetje vreemd om het haar af te raden, ze kent zichzelf het beste.
Ik ben ook zo iemand waarbij fysieke training een goed effect heeft op veel andere gebieden van mijn leven, dus ik snap haar wel.
Doe vooral waar jij je goed bij voelt.
Bloeddruk
Heb je gezien hoe hoog haar bloeddruk is? Dan lijkt intensief sporten mij iets dat je niet zonder medische begeleiding doet. Wandelen in de natuur is dan een veel beter idee
Pijn
Houtplankje geeft aan dat ze pijn heeft. Beginnen met sporten bij pijn is geen goed idee.
Bewegen is wat anders als sporten, beter zeer gedoseerd opbouwen maar niet nog iets 'moeten'.
overgangskwaaltje
Spierpijn kan stress zijn maar ook gewoon een overgangskwaaltje. Dan helpt magnesium en vit D/calcium (bij mij tenminste)
Het is best lastig omdat je nu alles gooit op de stress, die er ook is uiteraard.
Hoop dat je wel regelmatig contact houdt met de huisarts over je bloeddruk.
Zorg goed voor jezelf!
In de sportschool
kun je zo rustig of intensief sporten als je zelf wil. Je kunt ook de intensiteit zeer laag zetten en heel ontspannen bewegen. Jullie hebben echt een vertekend beeld van de sportschool.
Bewegen bij pijn kan wel goed zijn, ligt eraan wat voor pijn het is en waar het vandaan komt. Sommige mensen hebben chronische pijnklachten en daar wordt juist geadviseerd op een laag tempo/ intensiteit te blijven bewegen, anders verergeren de pijnklachten alleen maar naarmate je ouder wordt.
Jullie zijn heel erg lief!
Ik heb de indruk dat er op afatand een soort deken van aardigheid en zorg over me heen ligt het is een heel fijn gevoel dit! Bedankt aan iedereen, het voelt heel erg goed.
Hier is de sfeer in huis ok eigenlijk, er wordt gewoon gecommuniceerd, ik hou afstand en we slapen in aparte slaapkamers, maar voor de rest is het bijna alsof er niets is gebeurt. Ik heb net an ex-vriend gevraagd of hij zijn vrienden geïnformeerd heeft, eentje maar. Het leidde tot een hele discussie, over hoe hij zich voelde. Hij zegt dat hij tot een week geleden ervan uitging dat we samen eruit gingen komen ook al zag hij de frustratie en het "emotioneel uitchecken" wel. Ik heb herhaald dat 15 december een harde deadline was, ook vanwege mijn zoon, hij "verweet" me dat ik erin egoïstisch was en dat juist een breuk in zijn examenjaar slecht voor hem was. Dat ik alleen maar bezig was zijn laatste jaar thuis vorm te geven zoals ik het wou en niet zoals goed voor hem was.
Afin. Ergens is zo'n gesprek wel goed voor, het sterkt me in het compleet onverenigbaar zjn van de levensvisies, maar het stemt me somber in zijn mogelijkheid om voor die tijd een huis gevonden te hebben. Wat dat betreft ben ik toch bang dat het op een vrij lelijke manier gaat eindigen.
Houtplank