Vrijetijdsbesteding kinderen

Eddeped

Dan geloof je het toch niet...maar hou dan ook je commentaar voor je...

Hoe kan jij beoordelen of mijn kind wel of niet met de bus kan zelfstandig?

De reden van vader is dat hij niet heen en weer wil rijden volgens mij komt dat echt wel naar voren..

Dus nogmaals geloof wat je wil geloven maar hlu je dan gewoon buiten de " discussie"...

jip

vooral je ex slecht vinden.
vooral boos blijven.
vooral willen horen wat je maar wilt horen.

En wat betreft mijn motivatie over je zoon en met bus gaan heb je kunnen lezen, als een gehandicapte het kan......
ik hou mij er wel verder buiten, zinloos geklaag bemoei ik mij niet verder mee.

Eddeped

Die vergelijking gaat totaal mank. Jij baseert je alleen op 1 zus. Heb je wel eens op een cluster 3 of 4 school rondgelopen?
Een en ander heeft ook te maken met gedrags- of medische problemen, die TS ook niet hoeft te noemen noemen, zij kent haar kind.

Zelfredzaamheid

zal wel getraind moeten worden. Natuurlijk ligt het aan het kind en de afstand, maar kinderen kunnen vaak meer dan een verzorgende ouder wil zien. Helaas denken veel ouders van kinderen met een bepaalde zorg, alleen in die zorg en overzien ze niet de mogelijkheden.

Ik zeg niet dat het zo is, maar misschien ziet Jip de mogelijkheden van haar kind ook niet. Persoonlijk vind ik het ook erg vreemd dat een kind wel in staat is om een baantje te hebben, maar niet om zelfstandig te reizen. Ik weet dat loslaten heel moeilijk kan zijn.

Ik snap heel goed wat Eddeped wil zeggen. De manier waarop is misschien niet zo diplomatiek, maar zijn boodschap is duidelijk. Ik ben dan ook wel erg nieuwsgierig waarom jou 14 jarige wel stage kan lopen en binnenkort aan een baantje kan beginnen, maar niet in staat is om zelfstandig met het OV te reizen. Ligt dat echt aan een beperking van het kind, of is het meer jouw gevoel, dat jij nog niet klaar bent om los te laten?

Paddington

Laat jij een 15 jarige( dan mag je werken) drie kwartier in de bus zitten en overvaren,ook in de winter in het donker?
Ik voel me daar niet goed bij, dus ja misschien is het wel mijn eigen gevoel.
Komt bij dat kind nogal chaotisch en "wazig" is dus zou geen rustig moment hebben.

Een baantje zou vakken vullen betekenen in de supermarkt aan de overkant dus heel makkelijk bereikbaar.

Stage is 20 min fietsen maar als het donker is als hij terug moet breng en haal ik hem.
Ik vind het zeker in deze tijd onverantwoord.
En als vader gewoon wat soepeler zou zijn is het ook allemaal niet nodig. Hij gaat daar wonen dus klein beetje de consequenties meedragen vind ik niet meer dan normaal.

Jip

jip

Ik liet mijn 11 jarige al alleen met OV reizen elke dag (want school op afstand). Met 2 treinen, met overstappen op het grootste station van Nederland, en met aan beide kanten een stuk fietsen. Ook in de winter en in het donker. En soms reed de trein niet en moest hij met een bus, en er ging ook wel eens wat mis en ja, best eng allemaal. Maar punt is wel: daar groeien kinderen van. En het bleek ook dat als er wat mis ging, dat er altijd wel iemand was om te helpen.
Een 14 jarige moet dit echt wel kunnen en zo niet dan is het hoog tijd om te gaan oefenen. Het is in een bus trouwens ook niet opeens enger of gevaarlijker als het donker is.

onverantwoord

Ik vind het eerder onverantwoord om een 14 of 15 jarige te gaan halen en brengen enkel en alleen omdat het donker is. Daarmee geef je namelijk in mijn ogen een heel verkeerde boodschap: namelijk dat donker eng/gevaarlijk is plus dat je kind zoiets niet alleen zou kunnen.

Jippox

Dat mag jij vinden maar ik voel me daar gewoon niet goed bij.
En daarbij is het ook helemaal niet belangrijk wat jij vind of wat ik vind van eern kind op die leeftijd met openbaar vervoer daar ging de vraag ook niet over..

Maar als ik dan toch even offtopic mijn mening mag geven ..een elfjarige zo'n traject af laten leggen vind ik niet echt een normale gang van zaken.
Je maakt mij ook niet wijs dat er dichterbij geen (basis )school te vinden was?

Antwoord

Ja, dat zou ik zeker doen, sterker nog ik doe het. Ik zie niet waarom dat niet zou kunnen.

Als ik jouw post lees is het dus echt jouw gevoel en niet het feit dat hij het niet kan. Bedenk eens wat jij zelf deed op die leeftijd.

Daarnaast ben ik het eens met Jippox. Wat jij nu aan je kind leert is: ik vertrouw jou er niet op dat jij in het donker in staat bent om je eigen weg te vinden. Hoe kan je kind ooit op zichzelf leren vertrouwen als zijn/haar moeder hem/haar niet vertrouwd?

Gelukkig zijn de meeste mensen behulpzaam en vriendelijk naar andere mensen.

Ik zou zeggen: laat je kind een telefoon meenemen en laat hem/haar los. Geef je kind het vertrouwen.

jip

Er zijn ook elfjarigen die gewoon naar het voortgezet gaan. Verder: niet fietsen als het donker is? Och heden zeg, wat ben ik dan een slechte moeder! Mijn zoon fietst in de winter toch echt bijna elke dag heen in het donker en naar sport of vriendin of wat dan ook in het donker terug.

Verder: drie kwartier reizen is toch niet zo veel?

Aanvulling

Waarom is dat voor een 11-jarige niet normaal? Ik zie het probleem echt niet.

In Amerika was een paar jaar terug ook een enorme ophef over een jongen van 9 die zelfstandig met de metro ging. Wat een ellende die de moeder over zich heen kreeg, ongelofelijk.

@Jip Het gaat er niet om wat jij vindt. Het gaat erom dat jij jouw kind moet gaan loslaten. De tijd van onder moeders vleugels is voorbij. Jouw rol veranderd. Je zult moeten loslaten, gaan coachen. Op deze manier ben je bezig om van je kind een zeer onzeker persoon te maken, die daar de rest van zijn/haar leven last van gaat krijgen.

@Jippox, wat fijn dat je kind jouw vertrouwen heeft gekregen. Mijn ervaring is ook dat de meeste mensen zeer behulpzaam en vriendelijk zijn.

Vertrouwen

Het is geen kwestie van geen vertrouwen ik vind het gevaarlijk in het donker.
En nagaan wat ik zelf deed hallo dat is wel even een hele andere tijd zeg...maar blijkbaar ben ik een overbezorgde moeder. Maar ik ben zuinig op mijn kinderen,waarom zou je het opzoeken?

En ja Jaime dat weet ik daarom stond basis ook tussen haakjes.

En nogmaals de vraag ging niet over het reizen wel of niet en welke leeftijd ze dat moeten kunnen enz enz...
Ik vroeg me gewoon af wat anderen vinden van het feit dat vader zich zo gemakzuchtig opstelt terwijl hij ervoor kiest om verder van zijn kinderen vandaan te gaan wonen.

En waarom ik dan weer de oplossingen moet verzinnen...

Paddington

Oh het gaat niet om wat ik vind als het min eigen kind betreft of als ik vind dat je dat een elfjarige niet laat doen? Maar jij mag wel vinden dat ik mijn kind moet loslaten?
Apart...

zuinig

Ik ben ook heel zuinig op mijn kinderen. Daarom vind ik zelfredzaamheid zo belangrijk.

halen en brengen in het donker

Hoe doe je dat dan, Jip, nu als oudste dochter naar school gaat (kwart voor 8) is het nog donker. En als ze in de winter naar huis komt uit school soms ook.
Ik pieker er niet over om haar dan te halen en te brengen, zorg wel dat het licht van haar fiets goed werkt.
Ook naar sport/muziek gaat ze zelf en alleen, ook als het donker is.
Als ze 's avonds laat (na 10 uur) uit de stad of zo moet komen dan zal ik haar wel ophalen.

Eens

De ene 11-, 14- of 16-jarige is de andere niet. Mijn 11-jarige zou waarschijnlijk dat traject met trein en fietsen wel aandurven en het gewoon doen, terwijl mijn 16-jarige daar heel wat meer aansporing voor nodig heeft. Ik vind trouwens dat een 11-jarige dat nog niet hoeft te durven en te kunnen.
Ze krijgen allebei ongeveer dezelfde opvoeding, en het ene kind durft en doet alles (en moet ik afremmen) terwijl de ander heel veel aansporing nodig heeft om dingen te durven.

Jippox

Dat is ook belangrijk...maar wanneer en hoe dat ligt toch gewoon aan het kind,ouders en de situatie.
Als het echt nodigis en de tijd daar is komt het heus wel goed.
Het voelt nu een beetje dat als ik mijn kind niet loslaat nu het nooit meer goed komt...ene kind (en ouder) doet dat nou eenmaal sneller dan de ander.

Thursday next

Nu gaat hij s'ochtends in het donker ja...terug nooit want zolaat is hij niet uit...
Maar zijn alleen doorgaande wegen en er fietsen er zoveel..
Vind ik toch anders...

Omdat het

in het belang is van je kinderen.

Met het risico dat je boos wordt wil ik je dit toch even meegeven:
Je geeft aan de het vroeger zoveel anders was dan nu. Dat ben ik niet met je eens. Het is zelfs makkelijker geworden. Je kunt je kind nu op elk moment bereiken door ze een mobiel mee te geven. Mijn moeder is vroeger heel vaak de hele buurt afgestruind om mij of mijn broer maar weer eens te zoeken. Daardoor zou het nu makkelijk worden om je kind zelfstandig dingen te laten ondernemen.

Jouw vasthoudendheid om jouw bezorgdheid goed te praten is in mijn ogen volledig ingegeven door jouw streven naar controle. Dat ik dit voel wordt mede veroorzaakt door jouw verhaal over de vader. Ja, het is vervelend dat hij is verhuisd. Nee, het is niet handig voor de kinderen. Maar is het nu zo moeilijk om echt te kijken naar het belang van je kinderen? Het belang voor hen is immers dat zij met beide ouders een band hebben en houden. Waarom zou jij dan niet degene zijn die een oplossing verzint? Voor wie verzin je die oplossing? Volgens mij doe je dat voor je kinderen, niet voor hem en niet voor jou, maar voor je kinderen. Als jij in staat bent om jouw bijna 15-jarige elke keer te halen als het donker is, dan moet jij toch ook in staat zijn om een oplossing te verzinnen zodat je kind vader kan blijven zien, maar ook zijn/haar eigen te gaan opbouwen?

Probeer wat minder de 'controle' te hebben en geef je kinderen de ruimte om te ontdekken wie ze zelf zijn en wie hun ouders zijn.

Niet gebruikelijk

Nog even over die 11-jarige (15 is idd wat anders, daar zou het vaak wel moeten kunnen)... Mijn dochter (nu nog 10) wordt over het algemeen thuis gebracht als ze bij een vriendje in het dorp heeft gespeeld. Van mij mag ze gerust naar huis fietsen, om een uur of half 6 (in het donker), maar die andere ouders doen dat echt niet.

Paddington

Ja ik weet het in het belang van mijn kinderen zou ik met oplossingen moeten komen...
Vanaf de zijlijn is het echter heel makkelijk praten...
Je weet namelijk niet hoe stroef en moeilijk het altijd verlopen is,bij vlagen ging het even goed.

En ik vind in deze dat hij nu maar eens met oplossingen moet komen ipv hakken in het zand..is toch ook het belang van zijn kinderen die net zo goedvan hem zijn als van mij...

Ik vind in deze dat ik me niet in allerlei bochten hoef te wringen zodat er nooit een drempel is dat hij zijn kinderen ziet...waarom zou hij dat niet hoeven te doen en ik wel?

Ik loop momenteel op het randje van de afgrond, omdat het afgelopen jaar heel heftig was en er nog steeds een groot verdriet is zowel bij mij als bij de kinderen, wat overigens losstaat van de scheiding ruim zes jaar geleden, dus ik ben gewoon te moe en ben het ook zat om altijd maar de kar te trekken. Was in ons huwelijk ook al zo , en ik ben niet voor niks gescheiden.

Jip

als jij op het randje loopt, dan is het toch heel makkelijk: hij mag zelf ook wat doen, jij kunt niet meer, dan is dat heel vervelend voor de kinderen maar wat niet gaat dat gaat niet. Een moeder die onderuit gaat is nog veel vervelender als ze daar bijna fulltime wonen.

zoals ik al eerder schreef, mijn dochter wil ook graag een bepaalde sport, is op dag papa, die wil niet, ik kan/wil niet faciliteren op die dag, dus zit ze op een andere sport.

Die van 14 zal zelf met vader in discussie moeten gaan, daar is het wel de leeftijd voor, nog 4 jaar en dan moeten ze het helemaal zelf doen, kun je ze beter langzaam edoch met een plan los laten daar in.

Jip

Ik ken het gevoel, echt waar.

Juist als jij je zo rot voelt kan het heerlijk zijn om even het moment van opladen te pakken als je kinderen bij hun vader zijn.

Natuurlijk was het in jullie huwelijk ook zo. De problemen die er waren tijdens het huwelijk worden alleen maar groter als er een scheiding is. Veel mensen denken dat een scheiding problemen oplost, maar de praktijk leert dat de problemen meestal alleen maar groter worden. Als het tijdens jullie huwelijk op jouw schouders lag, dan kun je ervan uit gaan dat het zo zal blijven. Wil het minder, zorg dan dat je kinderen zelfstandig en mondig worden, dan regelen ze de dingen op een gegeven moment zelf.

heen wel, terug niet

Onze dochter fietst 's ochtends wel in het donker naar school. Maar als ze na zessen nog ergens heen moet in de winter, wordt ze gebracht en gehaald. Ze is 14, dus ik krijg nu vast heel OOL over me heen
Maar mijn man wil absoluut niet dat ze 's avonds in het donker fietst, en ik vind het geen enkel probleem om me daar aan aan te passen.
Oh, en onze dochter vindt het reuze makkelijk dat ze gebracht en gehaald wordt.

Laatst

Hier had dochter (16) laatst een verplicht uitje naar Amsterdam. Eindtijd 22.30 uur (en de volgende dag gewoon om 08.30 school - maar dat terzijde). School ging er vanuit dat de kinderen zelfstandig vanuit Amsterdam naar huis zouden komen.
Nu zou ik zelf al niet graag 's avonds laat in mijn eentje twintig minuten fietsen, maar dat laat ik mijn dochter natuurlijk helemaal niet doen. Om 18.00 uur wel, maar waar de grens dan ligt...

jongens vs meisjes

Het zal dan toch echt een j/m dingetje zijn. Mijn zoon van 16 fietst dus wel om half 12 op zaterdagavond nog naar huis van zijn vriendin maar andersom brengen we haar of ze wordt opgehaald Als het handig uitkomt halen wij ook maar als hij daar heen fietst overdag dan fietst hij ook maar weer terug.

Ja, m/v maakt uit. Maar ook de omgeving

Binnen ons dorp mogen beide pubers in de avond nog fietsen tot ca 21.00 uur. Tot die tijd is er nog voldoende verkeer op de weg.
Buiten het dorp betekent door de polder fietsen over smalle weggetjes langs het water. Daar mogen ze na ca 19.00 uur niet meer fietsen. Niet een m/v ding maar wel een groot risico dat ze in de vaart belanden omdat een automobilist niet oplet en ook niet ziet dat een puber in het water belandt. En na die tijd komen er niet zoveel fietsers en auto's over die weg.

star

Vele berichten zijn er nog na gekomen zeg, het merendeel zegt volgens mij wel dat een kind van die leeftijd heus wel wat zelfstandiger kan zijn of daartoe getraind moet worden.
van Jip komt heel veel ja maar dit en ja maar dat....
mooiste zinnetje vond ik dat ze "vond" dat ex ook wel iets mocht doen, ik denk dat daar ergens de pijn zit. Dan wordt nu de omstandigheden van kinderen gebruikt (normaal hanteer ik het woord Misbruikt!) om die onvrede te maskeren.
Ik heb mn hele leven in n stad gewoond, fietste door weer en wind het centrum in, moest wel want daar stond mn school. en ik meen dat ik daar met mn 11de heen ging.
ik mag van Jip niet vergelijken met mn gehandicapte zus. en vroeger was alles beter. vroeger bestond het woordje autisme niet eens, geloof mij, mn zus is een zware! als er maar iets afwijkt schiet en schoot ze in de stress.
Vroeger ging ze gewoon met ov, nu zijn er voor dit soort kinderen speciale busjes en zowel nu als vroeger wordt er door foute mannen misbruik gemaakt van dit soort kinderen, en toch ging mijn zus met ov.

Ik denk dat Jip helemaal geen oplossing voor het probleem wilt, ik denk dat Jip gewoon even lekker wilt kankeren over haar ex!

Eddeped

Ik denk dat jij vol met frustratie zit,ik weet niet waarover maar reageer dat niet op mij af...

Als je niks toe te voegen hebt reageer dan niet...

Als laatste,en daarna reageer ik niet meer op jou,ik hoop niet dat jij ooit mee gaat maken wat de kinderen en ik het afgelopen tijd hebben meegemaakt want dat gun ik niemand..