Wat zal uitspraak van rechter zijn?

Huis

Dus je vindt je leven waardeloos en over als je het huis verliest? Dat zullen je kinderen fijn vinden.

Het huis heeft een bepaalde waarde. Die waarde is van jullie samen. Er staat nergens op papier dat jouw arbeid een waarde heeft die verrekend moet worden. Er zijn immers geen huwelijkse voorwaarden. De waarde gaat door de helft en de een zal de ander dus moeten uitkopen als je dat financieel kunt opbrengen qua spaargeld, extra hypotheek etc. Lukt dat bij beide niet dan moet het huis worden verkocht en de opbrengst door twee.

Gelukkig niet

Gelukkig houdt de rechter geen rekening met de vraag wie het initiatief tot de scheiding neemt, wie "schuld" heeft aan de scheiding of al die dingen meer.

Echtscheidingsprocedures zijn al ellendig genoeg, als dit soort dingen in de beoordeling zouden meespelen werd de Nederlandse rechtspraak helemaal een slagveld.

Even voor de duidelijkheid: toen jij aan het huis aan het klussen was, lag jouw vrouw relaxed te zonnen op de Bahamas? Of hield ze misschien toevallig het huishouden draaiende en deed ze de zorg voor de kinderen?

Groeten,

Temet

Koen

Geen idee wat de rechter zal beslissen, het is een Salomons oordeel. Misschien beslist de rechter wel dat het huis verkocht moet worden, omdat het een bron van conflict is en zal blijven.
Beiden kunnen dus het huis overnemen. Degene die het niet overneemt krijgt de helft van de overwaarde van het huis. Dat betekent dat je in feite de helft van de meerwaarde die je in het huis hebt aangebracht alsnog krijgt uitbetaald.
Natuurlijk, wat jij erin veranderd hebt is aanschouwelijk en zichtbaar. Uren poetsen, schoonmaken en opruimen zijn dat niet. Maar in die zin hebben jullie natuurlijk allebei gewerkt in en aan het huis.
Bovendien: het huis is niet zozeer voor haar, als wel voor de kinderen.
Je bent handig en je hebt ongetwijfeld veel geleerd van het klussen. Stel dat je het huis moet verlaten, dan kun je waarschijnlijk een andere woning kopen en dan bedenken wat je wil: weer een woning die je gaat aanpassen in je vrije tijd, of juist een nieuwe woning waar niets aan hoef te gebeuren, zodat je vrije tijd terug krijgt.
Ik begrijp dat zij een ander heeft en dat je daarom heel erg geraakt wordt als je gaat bedenken dat zij met haar nieuwe vriend in 'jouw' woning gaat zitten. Stel dat het zo ver komt, dan is dat een hele zure appel, zeker. Maar die kun je doorslikken. Er is nog genoeg te doen daarna, voor jezelf en voor je kinderen. Ben je wel akkoord met de verdeling 4/3 dagen? Heb je ook al een idee over welke dagen dat worden, zodat het niet altijd in jouw vrije tijd (weekend) zal zijn? Kennen je kinderen ook als een niet-klussende vader en wat zou je dan leuk vinden om met hen te doen? Of helpen ze mee?

Tsjor

Ik adviseer uit te gaan van een 50/50 verdeling

Dat is makkelijker met allerlei verdelingen/kosten/verantwoordelijkheden.
En het geeft je a.s. ex geen extra kans bij de verdeling t.a.v. eigen huis.

Een week heeft 7 dagen, maar je kunt ook afspreken om een verdeling te maken per twee weken, zodat het het echt 50/50 wordt. Lijkt me ook een goed naar jullie kinderen. Wij allebei vinden jullie even belangrijk.

Huis

Misschien heb je teveel tijd in de verbouwing van je huis gestopt en te weinig in je relatie...

huh?

Waarom zo’n onaardige sneer Elledoris? Deze draad gaat toch helemaal niet om schuld of zo?

Dramatisch

"Serieus, want dan heeft leven voormij geen zin meer....."

Nou ik vind zulke uitspraken ook wel heel dramatisch en op de zaken vooruit lopen.

Ik ken ook zo iemand die regelmatig besluit dat het leven over is als "dat of dat" gebeurt.

Mensen zijn flexibel, het leven mag zuur zijn, maar je hebt i.v.m. je kinderen geen recht om er uit te stappen of om ern huis tussen jou en he kibderen te laten komen. Je kunt het zo hard spelen als je wilt, maar dat schiet niets op.

En als je dat niet van plan bent moet je het ook niet op die manier zeggen.

Jeltje

Mijn opmerking was niet bedoeld als sneer of schuldvraag, maar ik ken situaties waarin dit wel degelijk het geval was. Dat zou hier ook best kunnen spelen. Het is niet per se een verdienste dat er zoveel ziel en zaligheid in het verbouwen van een huis wordt gelegd.

kinderen

Je kan het ook anders zien: je hebt dat huis verbouwd voor je kinderen en die blijven er hoe dan ook (parttime) wonen, ook als je ex het huis 'krijgt'. Mocht je niet in het huis 'mogen' blijven, richt je op de nabije toekomst, op een nieuw begin. Niet achteruit blijven mokken.

Grappig

Elledoris, het lijkt hier te gaan om een vrouw die vreemd gaat.
Als je de reacties uit een ander draadje overneemt, waar een man wil scheiden, zonder dat er sprake is van een nieuwe liefde (al is dat volgens sommigen wel degelijk zo), dan zou het advies zijn: zij legt een bom onder je gezin, laat haar zelf maar op een kamertje gaan zitten of in de auto slapen.
Een vrouw die vreemd gaat, daaraan is de man natuurlijk schuldig.
Overigens zal de rechter geen enkele uitspraak doen over 'schuld'. Het is een praktisch probleem: twee mensen gaan scheiden, beiden willen en kunnen in dezelfde woning verblijven, beiden delen de zorg voor de kinderen. Wat moet je dan doen?

Tsjor

Sommige noemen

het Salomons oordeel, ik zie het meer als een tombola. Als je het nog samen kunt regelen, zeker doen want helaas laten de meeste rechters bij familierecht zich leiden door hun eigen gevoel.

Zorg dat je voor een 50/50 regeling gaat met de kinderen. Kijk daarna of het mogelijk is om een woning in de buurt te krijgen voor jou of voor de moeder van de kinderen.
Je kunt scheiden als partners, maar ouders blijven jullie samen.

Besef je dat jij nu door een periode van rouw gaat. Elke periode van rouw heeft verschillende stadia waar je allemaal doorheen moet. Lees erover dan begrijp je jezelf beter. Je leven is echt niet over als de moeder van je kinderen in het huis zou blijven wonen. Sterker nog, ik bleef in de woning wonen, maar achteraf gezien had ik het fijner gevonden om ergens 'vers' te starten. Geen pijnlijke herinneringen elke dag om je heen. Misschien ook iets om over na te denken.

Een andere mogelijkheid voor de woning is dat de kinderen daar blijven wonen en dat jullie wisselen. Dit vergt wel vertrouwen in elkaar.

Probeer de situatie dus te relativeren. Wees je bewust dat het uit de weg gaan van een conflict door de kiezen voor een andere route niet een teken van zwakte is, maar juist eentje van kracht en wijsheid. In elk gevecht zijn jullie kinderen het slachtoffer, zelfs al denk je dat je het voor hun doet. Hoe erg is het werkelijk als zij in het huis zou blijven wonen? Kun je dat wellicht ruilen voor iets dat jij heel graag wil? Probeer echt te onderhandelen. Zodra het door een rechter beslist moet worden heb je waarschijnlijk veel grotere problemen (weet ik helaas uit ervaring).

Voor de rechter

'Probeer echt te onderhandelen. Zodra het door een rechter beslist moet worden heb je waarschijnlijk veel grotere problemen (weet ik helaas uit ervaring).'
De vrouw heeft al bij de rechter een eenzijdig verzoek tot echtscheiding ingediend. De kans is wel groot dat de rechter terugverwijst naar mediation, onderhandelen dus.

Tsjor

tja

Het zou zo maar het verhaal van een vriendin van mij kunnen zijn: haar exman, hele goede baan, is zwaar alcoholist. Jarenlang deed zij in haar in haar eentje het huishouden en voor de kinderen zorgen. Jarenlang probeerde ze haar man naar de rehab en relatietherapie te krijgen. En ja ze kreeg een buitenechtelijke relatie, op hetzelfde moment dat man dat kreeg. En ja zij vroeg de scheiding aan. Alcoholische man die net de bons van nieuwe minnares had gekregen, deed alles om haar dwars te zitten en was buitengewoon verbolgen dat zij de scheiding aanvroeg en een affairette had. En ´hij had altijd gewerkt voor het huis en zij moest er maar uit´. Mind you ze hadden vier kinderen waar hij nooit naar om kijkt. Het gaat om een heel groot herenhuis. Zij zit nu met haar kinderen in een piepklein appartementje met twee slaapkamers, hij in dat grote herenhuis.

Dus ts, er is nog ´hoop´. Maar hoe zou dat voelen?

Makkelijk

Ik vind dat er behoorlijk gemakkelijk en hard gereageerd wordt. Het is ontzettend zuur dat als je niet wil scheiden je je geliefde huis uit moet en er volgend jaar een andere man op je stoel zit. Maar nog erger je je kinderen nog maar de helft van de tijd of minder gaat meemaken. En opmerkingen over al het geklus vind ik ook niet relevant, dat was toen. En stel dat het de oorzaak geweest zou zijn waardoor ex de armen van een ander in gedreven werd dan voegt dat niets toe voor ts.
Ik zou zeggen bereid met je advocaat alles zo goed mogelijk voor. En als zij het huis krijgt ga verder, probeer niet verbitterd te worden en maak, samen met je kinderen een nieuwe start. Als je één keer een fijn huis kan creëren dan kan je dat een volgende keer ook, hoeft niet van vandaag op morgen maar je kunt het. En wat hierboven ook al gezegd is als zij het huis toegewezen krijgt dan betekent het dat de kinderen niet bij beide ouders hoeven te verhuizen.

Maar zelfs als er een eenzijdig verzoek

is ingediend betekend het niet dat je niets meer kunt regelen. Het kan altijd nog worden veranderd. Het gebeurt zelfs dat als het een twist is over 1 punt dat je de gang op wordt gestuurd om dat te regelen.

Probeer het echt in eigen hand te houden. Alleen als je ex dingen vraagt die te ver gaan zou ik een rechter erbij willen hebben. De meest vreemde uitspraken worden gedaan door rechters, je weet echt niet hoe het gaat lopen.

Een goede vriend gaf mij als tip: Bedenk wat je wilt, bedenk waar je tevreden mee bent en bedenk wat jouw absolute minimum is. Stel de moeder van je kinderen voor om mediation te doen en ga voor wat je wilt. Tijdens het onderhandelen kun je dan op zaken toe geven, totdat je hebt waar je tevreden mee bent.
Als je beide ter wille bent om het goed te regelen kom je er op die manier over het algemeen prima uit en heb je geen rechter nodig.

Maar

Ik lees dat een scheiding niet hoeft voor ts, maar niet dat hij nog van zijn vrouw houdt of waarom het gras bij de buren groener heeft kunnen zijn. Ts schrijft niet dat hij zijn vrouw wil opgeven of zijn leven niks meer waard is zonder haar. Wel dat ie zn huis niet wil opgeven en z'n leven niks meer waard is zonder huis. Dat maakt op mij toch echt de indruk dat het niet allemaal van een leien dakje ging en er wellicht meer aandacht was voor 't huis dan voor de vrouw.

anders

Ik lees wat anders. Ik lees dat TS helemaal niet wilde scheiden. Zijn vrouw wel en die eist het huis op. Ze heeft ook een vriend waarmee ze wil samen wonen (misschien is dat de reden dat ze wil scheiden) Ik lees een man met pijn omdat de relatie uit is. Het doet hem nog meer pijn als hij ook nog zijn huis kwijt is, aangezien hij daarin alles heeft gedaan (wellicht kon dat omdat zijn vrouw voor de kinderen zorgde, dat weten we niet). Maar niemand kan nu zeggen wat de rechter gaat oordelen. Ik hoop dat TS er mag blijven wonen en zo niet, dat hij uiteindelijk vrede heeft met een ander huis.

maakt allemaal niks uit

We kunnen volop speculeren over de redenen van het einde van Koens huwelijk maar het doet er niet toe. Zijn vraag was: wat zal de rechter zeggen. En hij ging er daarbij kennelijk vanuit dat de rechter wel de achtergronden van de scheiding zal laten meewegen. Dat is dus niet zo.
Het verleden is meestal in dit opzicht niet zo heel spannend. Al zie je wel eens dat de rechter het huurrecht van de echtelijke woning toewijst aan degene die al in het huis woonde voor de relatie begon, en bij wie de ander is ingetrokken - maar dat is dan omdat er geen andere dingen zijn die de doorslag geven.

Relevant is niet zozeer dat Koen in het huis heeft geklust terwijl zijn vrouw ondertussen huishouden en kinderen deed, en ook is niet relevant dat vrouw inmiddels kennelijk een ander heeft. Wat wel relevant kan zijn: waar werken beiden, en in hoeverre zijn ze voor hun werk aan die woning gebonden? Hoe makkelijk is het elders een huis te krijgen voor beide partijen? Dat soort dingen spelen wel een rol.

Wat ook nog wel eens een rol speelt is dat degene die duidelijk in hoofdzaak de zorg voor de kinderen heeft, sneller de woning krijgt toegewezen. Maar in dit geval lijkt te worden aangekoerst op een redelijk gelijke verdeling van de zorg (vrouw stelt 3 om 4 dagen voor, niet een omgangsregeling van een weekend in de 14 dagen). Dat zal dus niet echt verschil maken, lijkt me.

Even in aanvulling op Paddington. Ze heeft gelijk: het feit dat een partij een eenzijdig echtscheidingsverzoek indient wil helemaal niet zeggen dat partijen er niet alsnog samen uit kunnen komen. Op elk moment kan de procedure zo nodig tijdelijk worden stilgelegd om te onderhandelen. Overigens: als de rechter partijen de gang opstuurt om er samen uit te komen dan is dat hooguit een dringend verzoek om nog eens te kijken of er wat te schikken valt. Maar wordt er niet geschikt, dan zal de rechter uiteindelijk wel degelijk de knoop doorhakken. Daar is hij/zij immers voor aangesteld.

Groeten,

Temet

Hmmm...

Hoi allemaal,

Ten eerste wil ik jullie reacties bedanken.
Ik lees hier verhalen dat ik blijkbaar meer om het huis geef dan andere zaken. Ik denk eerder dat velen onderschatten wat en hoe ingewikkeld mijn bouwproces is geweest. Ik heb het hier letterlijk over wat ik met mijn beiden handen gebouwd, gesjouwd en gerestaureerd heb ten koste van mijn gezondheid. Het heeft jaren geduurd en ik voel het regelmatig nog in mijn rug, knieën en polsen. Ergens heb ik het geluk dat ik een all rounder ben en letterlijk mijn huis, van net na de oorlog, heb omgetoverd naar nieuwbouw woning en voorzien heb met de allerlaatste snufjes techniek erin. Was ik er voor kinderen? Absoluut wel. Ik kookte vaak, bracht en haalde ze op van school etc. En zo ik gjng in avond en weekend verder. Ook heb ik in die jaren alles opgegeven, mijn vrienden, vrijheid, familie, sport, hobby's. Sterker nog, ik mocht niet eens weg als ik maar aan het klussen was. Lag ik ooit een keer op de bank voor tv door vermoeidheid dan was ik de meest vreselijkste man die er maar bestaan kon. Maar ja, echt begrip is er van haar kant niet. Ze wil op dit moment niets met mij te maken en ze zegt dat ze alles regelt met advocaat. Ze roept dat zij het huis krijgt omdat advocaat dit tegen haar heeft gezegd. Ik merk het ook aan gescheiden mannen die ik ken... Zij hebben bij vechtscheiding meestal het huis moeten verlaten wanneer kids bijbetrokken zijn. Ieder zijn reden maar op z'n minst vind ik dat mijn ex begrip mag hebben en empathie mag tonen wat ik in al die jaren heb betekent. En tuurlijk zij heeft ook wat betekent maar haar gezondheid en vrije tijd hebben er niet onder geleden, juist meer plezier. Bovendien heb ik veel door bespaard bijna 60.000 euro terwijl zij vaak uit eten ging met vriendinnen, de mooiste auto reed en kleren kocht. Eerlijk, ik heb nauwelijk kleren gekocht en ik fietste iedere dag naar werk ook als ik de kids weg bracht en op ging halen. Als er tegenwoordig nergens menselijk waarde aan wordt verbonden, alsof een ziel niks en zeker daar waar bewijzen en simpel logica voor is, dan zijn wij verloren.

Koen

Als ik het zo lees, mag je juist blij zijn dat jullie gaan scheiden. Je vrouw lijkt wel een ware slavendrijver.

@Koen

Als jij altijd degene bent geweest die de kinderen naar school hebt gebracht, dan is dat een hele goede reden om daarin niets te veranderen. Kun je daar bewijzen van leveren (een brief van een leerkracht ofzo?) dan gaat het jou zeker helpen. Het is niet zo dat het huis altijd naar de vrouw gaat. Bij sommige rechter hebben vrouwen een streepje voor, maar bij andere rechter juist weer niet. Vooral als een rechter het gevoel heeft dat die vrouw alleen maar op geld uit is.

Toch is het verstandig om jezelf voor de bereiden op het feit dat zij de woning toegewezen krijgt. Het feit dat jij de woning volledig zelf hebt gerenoveerd kan een reden zijn om de woning aan jou toe te wijzen. Zeker als de kinderen de helft van de tijd bij jou gaan wonen (dus niet 3 dagen, maar gewoon 50/50). Voor de kinderen is er dan immers geen verschil in de tijd die zij kunnen genieten van de woning. Dan gaan er dus andere zaken meespelen.

Je geeft een bepaald beeld weer van hou jullie huwelijk was. Dat je vrouw veel de deur uit was met vriendinnen en jij meestal thuis zat. Als je dat kunt bewijzen, dan kan een rechter het zien als zijnde dat jij een bepaalde verknochtheid aan de woning hebt die zij niet heeft. Het alleen maar roepen heb je niets aan. Het moet onderbouwd worden met bewijzen. Helaas moet je dan wel het geluk hebben dat je een rechter treft die ook werkelijk de tijd neemt om naar die bewijzen te kijken.

Zelfs als het voor een rechter komt is er dus nog steeds de mogelijkheid dat jullie worden verwezen naar mediation of dat jullie de gang op worden gestuurd. Mochten jullie er niet uitkomen dan beslist een rechter.

Kortom neem een goede advocaat in de arm. Vraag daarvoor rond in je omgeving. De meeste advocaten kun je een gratis kennismaking gesprek mee hebben.

Ik wens je heel veel sterkte en een rechtvaardige rechter

Andere insteek

Je hebt het steeds over 60.000 euro aan waarde die je toegevoegd hebt aan de woning. 'In gemeenschap van goederen getrouwd' betekent dat het ook voor de helft van haar is. Maar wellicht kun je daarover beginnen en die 60.000 als het ware 'terugeisen'.
Dat betekent dat je eerst de waarde van het huis moet laten taxeren. Daar komt dan een overwaarde uit. Van die overwaarde eis je 60.000 op en kan het restant verdeeld worden tussen jullie beiden. Stel: hypotheek is 200.000, waarde huis 300.000 dan is de overwaarde 100.000. Daarvan eis je 60.000 op, waarna er 40.000 rest. Ieder de helft is dan ieder 20.000. Als zij in de woning wil blijven zal ze je dan moeten uitkopen voor 80.000.
Juridisch gezien slaat dit nergens op, maar wellicht kun je het als alternatief voorstel inbrengen.
Voorlopig zou ik het niet doen en inzetten op toewijzing van de woning. Inderdaad, met een goede advocaat aan je zijde.
Emotioneel gezien heb je veel verlies te incasseren. Mogelijk het verlies van je relatie, je woning, het dagelijkse kontakt met je kinderen. Daar kun je jezelf nu al op voorbereiden. Overtuig jezelf ervan dat je het aankunt, dat je sterk genoeg bent om hoe dan ook weer iets van je leven te maken, dat je er echt wel doorheen komt, wat er ook gebeurt. Je kunt het aan.

Tsjor

in ieder geval

niet akkoord gaan met minder dan 50-50 qua verdeling van de kinderen!

@Paddington

Heb je beroepsmatig te maken met rechters of hun uitspraken? Je lijkt veel ervaringen met rechters te hebben.

Ik heb mijn bedenkingen

Tsjor: "Daarvan eis je 60.000 op, waarna er 40.000 rest. Ieder de helft is dan ieder 20.000. Als zij in de woning wil blijven zal ze je dan moeten uitkopen voor 80.000.
Juridisch gezien slaat dit nergens op, maar wellicht kun je het als alternatief voorstel inbrengen."

Ik vraag me af of dat handig is. Aan de ene kant: vragen staat vrij. Aan de andere kant: het is een zeer verstrekkend voorstel dat juridisch werkelijk geen enkele kans van slagen maakt, en in die zin is het eigenlijk ook wel tamelijk onredelijk te noemen. Dat kan kwaad bloed zetten. Koen presenteert het nu alsof hij zichzelf altijd belangeloos kapot heeft gewerkt voor vrouw&kinderen terwijl vrouw het maar makkelijk had, maar ik sluit niet uit dat Koens vrouw een hele andere lezing heeft van hoe de zaken zijn gelopen. En misschien niet erg meewerkend gaat reageren als er voorstellen worden gedaan die er feitelijk op neerkomen dat ze Koen bijna twee modale jaarsalarissen cadeau doet.

Mij lijkt het wel weer logisch voor Koen om te bepleiten dat de woning aan hem wordt toebedeeld omdat hij er zoveel werk in heeft gestoken - maar dan wel tegen de normale uitkoop. Een van de twee zal uiteindelijk in de woning blijven wonen, en als beiden die woning willen, dan is het logisch dat ieder de argumenten naar voren brengt waarom die woning juist voor hem of haar belangrijk is. Als de een echt een persoonlijke band heeft met een woning en het de ander veel minder uitmaakt, als hij/zij maar fatsoenlijk onder dak is, dan kan je je best voorstellen dat die gehechtheid de doorslag geeft.

Groeten,

Temet

Koen

"Ik merk het ook aan gescheiden mannen die ik ken... Zij hebben bij vechtscheiding meestal het huis moeten verlaten wanneer kids bijbetrokken zijn"

Wat vaak aan de hand is, is dat degene die de meeste zorg voor de kinderen draagt, ook het huis krijgt toegewezen. En vaak draagt de vrouw de meeste zorg, in veel gevallen omdat dat tijdens het huwelijk ook al zo was.

Een ander punt dat meespeelt is de woningnood. In veel gevallen heeft de vrouw minder te besteden dan de man (vaak ook samenhangend met die grotere zorg voor de kinderen, maar dat terzijde). Dan kan het zijn dat zij niet, maar hij wel een woning in de vrije sector kan betalen, dus dan krijgt zij het huurrecht van de echtelijke woning toegewezen zodat zij niet opnieuw hoeft te zoeken, omdat het idee is dat hij wel en zij niet in staat is snel een andere huurwoning te vinden.

Dus zowel een ongelijke verdeling van zorg als een ongelijke verdeling van geld kunnen ertoe leiden dat vrouwen vaker het huurrecht van de echtelijke woning krijgen toegewezen.

Bij koopwoningen zie je vziw vaak dat de vrouw *tijdelijk* in de woning blijft gedurende de echtscheidingsprocedure (op basis van een uitspraak op een verzoek voorlopige voorzieningen) maar dat het uiteindelijk de man is die de vrouw uitkoopt, en dat hij dus uiteindelijk de woning behoudt.
Of dat beide partijen te weinig hebben om de ander uit te kopen zodat de woning wordt verkocht.

Natuurlijk kan een vrouw ook een man uitkopen. Maar zoals gezegd: gemiddeld genomen staan de mannen er financieel beter voor, dus komt het vziw vaker voor dat de man de vrouw uitkoopt dan andersom.

Groeten,

Temet

@Ingeborg

Nee, ik heb geen professionele ervaring met rechters. Wel heel veel uitspraken gelezen, interviews gelezen/gekeken met rechters, persoonlijke ervaringen en ervaringen van mensen om mij heen.
Ik begrijp heel goed dat sommige mensen het recht in eigen hand nemen, al keur ik dat niet goed, begrijpen doe ik het zeker. Kinderen die juist door het toedoen van rechters klem raken in een situatie die hun voor de rest van hun leven tekenen. Rechters die ervoor kiezen om vrouwen met kinderen op straat te zetten. Het kan allemaal in Nederland.
Als iemand mij 10 jaar geleden dat allemaal had verteld had ik er niets van geloofd. Het rechtssysteem in Nederland is immers goed en rechtvaardig, was mijn overtuiging.

Daarom ben ik groot voorstander van het zelf proberen te regelen. Helaas lukt dat niet altijd en dan hoop ik voor iedereen die in de rechtbank voor familierecht komt een rechter treft die wel kijkt naar feiten en de tijd neemt om de stukken te lezen. Al denk ik dat die kans klein is.

Voor de goede orde

Ten eerste ik ben niet gefocust op het geld. 60.000 euro haal ik naar voren wat verbouwing mijn heeft bespaard. Zelf denk ik dat het veel meer is. Deze deel ik graag met haar. Omdat mijn huis een totale metamorfose is ondergaan, is het in deze tijd ook waarder geworden en ook deze deel ik graag met haar. Ik zal waarschijnlijk een lening moeten nemen maar dat kan ik wel bekostigen. Verder ben ik een voorstander van co-ouderschap. Zij laat dat niet toe. Reden? Ik weet het niet. Verder heb ik de kinderen op een verantwoordelijke manier opgevoed en ben ik daar zeer bekwaam in. Sterker nog, heb me veel verdiept in pedagogie en dat kan mij niemand ontnemen. Zo konden mijn kids op 3 jarig fietsen, heb ik ze speentje afgeleerd etc. Laat staan wat voor quality- time ik ze geef. Mijn kids lussen ook alles, heb vaak 3 dagen p/w gekookt en kregen van mij vitaminebom aan eten. Ik heb veel tijd gegeven aan koken en het leren van eten zodat ze niks tekort komen. Dus alsjeblieft neem de twijfels naar mijn kinderen weg.

Zij kan in dit geval het huis ook bekostigen omdat ze evenveel verdient als ik. Haar wereld is groter geworden omdat ze gestudeerd heeft en carrière heeft gemaakt tijdens ons huwelijk omdat ik er voor de kinderen was en nam er zelfs vrij van mijn werk voor. Waar het mij om gaat is moraal, norm en waarde van de mens en heb zo mijn idee dat de rechter daar geen rekening mee houdt. Wanneer ik lees dat de ene rechter meer verdiept in dossier dan andere, dat vrouwen (de moeders) vaak daarin gelijk krijgen, dat er makkelijk eenzijdig gescheiden kan worden en wanneer je er niet tegen verweerd dat je al bij voorbaat verloren hebt en alles kwijt bent... Tja, mag ik dan met oprecht vragen waarom dat niet goed toegelicht wordt met een waarschuwing erbij wanneer je voor gemeenschap van goederen gaat trouwen? En ook duidelijk wordt gemaakt dat er mensen zijn die hier zware misbruik van maken. Ze lopen over lijken en het doet ze helemaal niks!
Nogmaals, ik wil graag de kids verzorgen, ik deel graag 50/50 en ben bereid om een groter afkoopsom te betalen omdat mijn ziel, mijn kunde, mijn hart, mijn geest in het huis ligt. Daar heb ik onvoorstelbaar veel voor gezweet, jaren lang en soms met enkele uren slaap per dag. Dat kan toch niet zomaar van je worden afgenomen, dat je op straat geschopt wordt en mag toekijken omdat een ander dat eist ?? Onvoorstelbaar hoe makkelijk slangen en wolven hier strategisch en heel sluw misbruik te maken om in een ander level van het leven te komen ten koste van een ander.

@Paddington

Oke, dank je! Ik heb wel professionele ervaring met rechters en herken het niet. Ik neem jouw opmerkingen mee in de begeleiding van mijn clienten. Voor een deel is het in de rechtspraak net als in de zorg. Aan een verstekzaak mag een rechter bijvoorbeeld 1 minuut besteden. Dat gebeurt natuurlijk niet, want de meeste rechters hebben een groot verantwoordelijkheidsgevoel, dus er wordt veel overgewerkt. Als ik vragen mag, waarom heb je veel uitspraken en interviews gelezen? Dan heb ik wat achtergrond bij je opmerkingen