Wat zijn de opties
Hoi ouders,
Ik zit in een relatie waarbij ik geestelijk mishandeld word. Helaas uit dit zich soms ook in agressie (waarbij er spullen door het huis worden gegooid, nooit fysiek geweld). Mijn zoontje van 2 is van alles getuigen geweest. Daarnaast ben ik momenteel ook zwanger.
Mijn vraag is, als ik weg ga, naar bijvoorbeeld een noodopvang. Dan heeft mijn man uiteindelijk recht op gedeeltelijk voogdij.
Ik ben bang dat hij mijn kinderen nare onwaarheden over mij gaat vertellen en ze een soortvan gaat brainwashen. Hij verteld namelijk nu al tegen mijn zoontje van 2 dat zijn moeder een 'hoer', 'ezel' etc. is.
Door de angst om mijn kinderen kwijt te raken blijf ik bij mijn agressieve man.
Is mijn angst terecht of moet ik de stap nemen om weg te gaan?
Geweld is voor mij nooit acceptabel, nooit. Deze man behandelt jou niet waardig. Hij vernedert en kleineert je en stookt jullie kind tegen je op. Een kind van twee hoort het woord hoer helemaal niet te kennen en dat zeker niet aan zijn eigen moeder te koppelen. En ook een ouder die met spullen gooit is niet veilig. Het toont een gebrek aan zelfbeheersing.
De vraag is ook; wat wil je je zoon meegeven over hoe je als partners met elkaar omgaat? Kinderen nemen hun eigen situatie als gegeven aan, simpelweg omdat ze geen andere situatie kennen. Wil je dat hij het normaal gaat vinden dat de ene partner de andere zo onwaardig behandeld? En dat de andere partner dat accepteert?
Dat het normaal is om met spullen te gooien als je boos bent?
Ga je nog 18 jaar bij je man blijven uit angst? Houd je dat vol? Ik denk het niet.
Als jullie uit elkaar gaan hebben jullie in beginsel beide het gezag en de voogdij over jullie kinderen.
Verder; heb je werk? sta je ingeschreven bij woningbouw? heb je een netwerk?
Ik denk dat het belangrijk is met mensen te praten over wat er bij jullie thuis gebeurt. Ik denk dat alsmaar bij iemand blijven terwijl je slecht behandeld wordt en steeds kleiner wordt gemaakt niet goed is voor jou is. Ik vind het heel erg voor jou en voor je kinderen dat hij dit soort dingen over jou zegt. Het is niet makkelijk om van zo’n man te scheiden dus je zult hulp nodig hebben. Je zegt: “Als ik naar de noodopvang ga”. Hoe ver ben je al daarmee? Heb je al hulpverlening of weet nog niemand er iets van?
'Mijn vraag is, als ik weg ga, naar bijvoorbeeld een noodopvang. Dan heeft mijn man uiteindelijk recht op gedeeltelijk voogdij.' Als je man de kinderen erkend heeft en ouderlijk gezag heeft, dan blijft dat zo. Wat 'gedeeltelijk' wordt is de omgangsregeling.
Je zet veel stappen vooruit: wat als... en als dan.... en als dan... en dan ben ik de kinderen kwijt. Die stappen verlammen je nu.
Een paar andere stappen die je nu kunt zetten:
- als er sprake is van geweld in de relatie kun je naar een blijf-van-mijn-lijf-huis. Je kunt altijd alvast eens met iemand daarover bellen. Op internet vind je telefoonnummers. In een blijf-van-mijn-lijf-huis vind je hulpverlening: mensen die met je gaan praten over jouw toekomst en de toekomst van de kinderen.
- als je bang bent dat het geweld op een dag te erg wordt kun je nu alvast zorgen voor een adres waar je eventueel naartoe kunt gaan, met je kind, en zorgen dat je bijvoorbeeld kunt beschikken over je paspoort en je bankpas.
- praten met familie is belangrijk, eventueel emt de huisarts of zelfs met de verloskundige.
- wat heb je nodig om eventueel zelf in staat te zijn (gedeeltelijk) voor je kind, en straks je twee kinderen te zorgen? Wat kun je daar nu al voor regelen, bijvoorbeeld inschrijven bij de woningbouwvereniging, werk.
- en dan toch echt de belangrijkste vraag: wil je in deze relatie blijven. Het antwoord op die vraag kan alleen van jou komen. Je kunt voor jezelf wel omstandigheden scheppen waardoor het in elk geval mogelijk wordt om te bedenken dat je niet meer in deze relatie blijft. Dan heb je een echte keuze.
Tsjor
