Wij als familieleden van gescheiden ouders, raad!!!
Ik hoop hier een beetje advies te krijgen.
Mijn broer paar maanden geleden van een op andere dag gescheiden, vrouw wilde niet meer en had een ander.
20 jaar getrouwd en 3 kinderen, hele jonge kinderen nog, van 2 jaar.
Broer kan er nog steeds moeilijk mee omgaan en wij als familie vinden het ook heel erg.
Nu heeft hij de kinderen 2 dagen in de week en in de vakantie's een hele week. Bijna niet te doen. Ik loop de ganse dag ook met de kinderen te sjouwen en ze overal mee naar toe te nemen, voor broer is het teveel. Als hij het even niet aan kan pakt hij ze ook flink aan, wat knijpen of even een stomp. Wij kunnen dat niet aanzien en oroberen hem zoveel mogelijk te ontlasten. De kinderen zijn ontzettend druk, maar dus ook nog klein. Ze kunnen ook heel lief zijn hoor. Vrouw geeft amper fatsoenlijke kleding mee en als we een weekend weg gaan kan hij het ook uitzoeken met kleding, dus dat komt weer op ons neer. Nu heb ik zelf maar 1 kind omdat ik gewoon meer kinderen niet aan kon. Het probleem is nu dat ik eigenlijk zo kwaad ben op de exvrouw. Zij zit lekker met haar nieuwe kerel en wij ( mijn moeder, ik ) kunnen alle problemen oplossen. Nu is het zo dat middelste kind een ontzettend grote mond heeft, zoals; je bent mijn moeder niet, wat ben je voor een mens, en ze schreeuwt heel veel. Mijn moeder en broer doen heel rustig, maar ik kan daar niet tegen en spring uit mijn vel, maar dan krijg ik nog meer woorden met haar. Probeer me ook rustig te houden, maar ik haat het dat ze zo tegen ons tekeer gaat terwijl we alles voor ze doen. Daarbij maak ik me ongeloofelijk veel zorgen om de kinderen of het allemaal goed komt met ze. Ze zijn gewoon zo druk en brutaal. Ik heb al aangekaart dat ze naar een psycholoog moet, maar haar moeder vindt dat niet nodig, volgens haar is haar gedrag normaal voor die leeftijd.
Tja, mijn vraag is eigenlijk; herkent iemand dit en hoe moet ik reageren op brutaliteit. Ik moet broer helpen, dus afstand nemen gaat niet. En broer zit een vakantie met kinderen en ex is bij nieuwe vriend, kan me daar ook zo kwaad om maken, dat ze iedereen heeft laten barsten.
Amk
Tja, dan heb je hetzelfde meegemaakt als broer.
Waren jullie allang samen? En vind je niet dat hij de veantwoordelijkheid van je dochter had moeten nemen? Ze was nog maar zo jong.
Dochter
Voor je dochter wel heel fijn hoe jij ermee bent omgegaan.
dat kan ik me wel voorstellen, maar ik gun de kinderen zo veel meer.
Zoals ik al zei, ik heb het niet alleen gedaan, ik heb er veel professionele hulp bij gehad. En tijd heelt wonden als die niet al te diep worden in het begin.
Ja ik ga ook goed om met de nieuwe vrouw van mijn ex. Samen trots zijn op die mooie meid, wat kan zo'n meisje zich nog meer wensen. En het doet soms echt nog wel pijn als ik haar zie knuffelen met zijn vrouw, maar ja moet ik dat dan verbieden? Ze zorgt voor haar net zo als voor haar eigen kinderen. Zij laat tenslotte ook toe dat haar kinderen mij mama noemen en knuffelen. En ook haar ouders vinden dit volkomen normaal.
Ik hoef niet bij ze in 1 straat te wonen, dat gaat me te ver, samen op vakantie zie ik ook niet zitten en het idee van mijn dochter : gezellig samen met z'n allen in 1 huis al helemaal niet. Zo als het nu is is het goed. We zien elkaar als het nodig is voor onze dochter op belangrijke momenten voor haar en de momenten dat het zo uit komt.
ze neemt toch verantwoordelijkheid?
De exvrouw van je broer neemt toch juist de verantwoordelijkheid voor hun kinderen? Het grootste deel van de opvoeding komt nu toch op haar neer? Dat zou je ook als positief kunnen zien.
een gezegde
it takes a village to raise a child.
Of wel, zie het allemaal wat ruimer en gun ieder het contact met de kinderen en geniet er samen van.
Als is dat met getraumatiseerde kinderen zoals die van je broer als de wonden nog zo vers zijn heel moeilijk van te genieten.
Wij zijn wel 8 jaar verder.
Mooie bijdrage AMK
Complimenten!
Verantwoordelijk heid
Ik bedoel dat je samen 3 kinderen hebt gekregen en daar de verantwoordelijkheid voor moet nnemen samen een fijn gezin te vormen. Oook al gaat het soms met up en downs, zo gaat dat in een huwelijk. Ik vind dat je er dan voor moet vechten. Als ik zie dat het zoveel ellende voor de kinderen oplevert. Dat wil je toch niet. Kijk als het echt niet meer gaat en je er alles aan hebt gedaan dan houdt het op
Amk
Ja zeker knap hoor!
En
wij waren ruim 17 jaar samen en hebben veel meegemaakt. (daarom kwam dochter ook vrij laat)
Mijn ex heeft de verantwoordelijkheid voor zijn dochter genomen en doet dat nog steeds. Als partner hoef ik 'm niet meer maar als vader is hij heel goed en betrouwbaar. Altijd op tijd met ophalen, nooit een weekend overslaan, want dan moet het gecompenseerd worden. De vakanties en weekenden tot op het uur verdeeld wat hem betreft. Voor 10 minuten gesprekken komt hij eerder zijn woonplaats zodat we het voor kunnen bespreken. Hij heeft een tijd een dag minder gewerkt zodat we het schema konden aanhouden dat we hadden met de zorg voor onze dochter toen we nog bij elkaar waren.
Zijn dochter heeft hij bij de scheiding nooit in de steek gelaten. Ook niet toen haar halfzusjes geboren werden.
Juist door deze moeilijke beslising te nemen heeft hij er voor gezorgd dat wij geen diepe ruzies hoefden uit te vechten na de scheiding.
Laat het los Kikki
Het is niet jouw huwelijk en niet jouw beslissing.
Het is niet aan jou om over het huwelijk van broer en schoonzus te oordelen.
Accepteer het gewoon, anders kom je geen stap verder.
niet te makelijk over denken
over de beslissing van de ex van je broer, ook zij zal echt niet over voor haar 1 nacht ijs zijn gegaan. Met drie kinderen neem je die beslissing niet snel. Ze zal wel pas heel laat gecommuniceerd hebben en dat kun je haar nog aanrekenen, maar een makkelijke beslissing dat is het nooit. Al ziet de omgeving dat vaak wel zo.
Nee
Ik geloof zeker niet dat het gemakkelijk is. Maar ze heeft ook veel gelogen
En is niet eerlijk geweest, dat maakt het allemaal niet makkelijker.
Maar goed, het is niet anders, iedereen moet het accepteren
Bedankt
Voor alle reacties, fijn!
ja maar
denk je dat mijn ex dat niet heeft gedaan dan, die moest ook zijn nieuwe lief eerst uitproberen om een beslissing te kunnen nemen.
Dat maakt de beslissing niet makkelijker.
Maar het ligt achter je, je kunt het niet veranderen, je kunt wel accepteren dat het gebeurt is en met deze nieuw situatie om gaan.
Wat wil je voor de toekomst en wat is daar voor nodig. Zonder achterom te kijken.
Kiki
ik heb destijds hier op het forum ook veel steun gehad aan ervaringsdeskundigen en mensen die je het van een andere kant proberen te laten zien. Ik hoop dat we met z'n allen jullie ook kunnen helpen. Daarom probeer ik altijd eerlijk en open op dit soort draadjes te reageren.
toch nog even
Ik vind dat je over het algemeen goed bezig bent. (lijkt) Je luistert echt naar adviezen en probeer er iets mee te doen. Super!
Wat ik wel wat onderbelicht vind tot nu toe; de agressie naar de kinderen toe. Ik zou me zorgen maken. Ook over het gedrag vd kinderen. Maar bij agressie naar ze toe denk ik dat je niets anders kunt verwachten van ze. Die agressie, fysiek en verbaal, moet echt stoppen. Nu en helemaal. Anders kun je doen wat ze wilt. Je kunt er alle liefde instoppen wat je wilt, het loopt er zo weer uit. Vertrouwen komt te voet en gaat te paard (of zoiets?) iig een waarheid als een koe.
En ga er dan ook maar vanuit dat als de agressie is gestopt het een hele poos kan duren eer vertrouwen weer opgebouwd is, en dat vertaalt zich bij middelste dan blijkbaar in onmogelijk gedrag, heel adequaat en gezond van haar.
kikki39
Ja. Nu nog niet. Daarvoor moet je eerst de scheiding van je broer verwerken.
Ook daarvoor ingelogd....
Ook ik was, nog eens nagedacht hebbend over dit draadje, ingelogd om terug te komen op de agressie naar de kinderen.
Kiki, los van alle woede naar schoonzus en medelijden met broer, als jou gevraagd wordt:
'Zijn de kinderen veilig bij je broer'
wat is dan je antwoord?
Misschien
Als jullie nu toch zo betrokken zijn bij je broer: waarom nemen jullie dan niet ieder 1 kind, dus eentje naar oma, eentje naar tante en eentje bij vader? Krijgt dat kind eens exclusief rustig de aandacht.
Echt schreeuwen valt wel mee, en hij kan echt alles voor ze doen en heel lief zijn.
Maar soms is het teveel en ze zijn alletwee (ouders) dan van de harde aanpak,
duw, oren trekken, knijpen.Ik heb dat al ooit gezegd, maar ze vinden mij te soft en vinden dat dat wel kan.
Tja, ik kan daar dan niks mee en bij moeder weet ik het ook niet.
barvaux
dat doen we ook vaker
Oei
Duwen, oren trekken, knijpen, als het teveel wordt....
Dus als ik je goed begrijp als zaken boven het hoofd groeien dan wordt dit op de kinderen afgereageerd door ze pijn te doen?
Ik vind dat nogal gevaarlijk klinken. Zo kun je dus een kind ook ergens tegenaan duwen, omver gooien, met evt. letsel als gevolg. Kan broer zichzelf nog stoppen als hij eenmaal in die modus staat. Of gaat hij door tot HIJ zijn frustratie kwijt is?
oei 2
De kaarten liggen weer anders: zoals ik het nu begrijp ben je zo betrokken omdat je bang bent dat je broer z'n kinderen pijn doet, als je alles aan hem alleen overlaat.
Dan zou ik toch met hem praten om te kijken of hij hulp gaat zoeken. Om zijn scheiding te verwerken en evt opvoedkundige cursus.
Dat heb ik al ergens vermeld.
nee, ze stoppen zichzelf wel meteen.
Kind had vorige week kleine korstjes van knijpen moeder in arm. ik vind dat heel erg en kan me er heel druk om maken.
Het zal niet zo zijn dat ze echt niet veilig zijn,
Nee
Als dit niet was denk ik dat ik mijn handen er veel meer van af zou houden en me niet zo druk zou maken.