Woonruimte en scheiding
Goedenavond,
Waar te beginnen, na een half jaar lopen aanmodderen de knoop doorgehakt. We gaan starten bij de mediator.
Wij hebben 2 kinderen van 2 en 4 jaar oud. Qua ouderschapsplan hebben we al wel een idee. De kinderen zullen 70/30 bij mij zijn? Hun vader elke woensdagmiddag avondnacht. Oma brengt ze naar school op donderdag. En het weekend om en om van vrijdagavond t/m zondagavond.
Waar kan ik op letten bij gesprekken bij de mediator. En wat het grootste punt word is woonruimte. We hebben nu een koopwoning ( met behoorlijk overwaarde ) ondanks dat kunnen we beide daarvan geen nieuwe woning kopen. Nu doen we birdnesten. Hoelang zal het duren qua woonruimte? Ik heb wel kernbinding met een dorp en sta ik tussen plek 14 en 30. Iemand ervaring of tips om dit traject goed te doorlopen?
Wat zijn de tips.
Willen voor de kinderen ook niet blijven verhuizen en stabiliteit creëeren.
Op 1 naam zetten zal ook onmogelijk zijn zonder financiële hulp.
Ik weet dat het gaat goedkomen, zie alleen nog niet hoe.
liefs een bezorgde mama.
Annaniem2023 schreef op 13-11-2024 om 23:12:
Ouders Online lijkt erg op Scheiden Online, zoveel mensen scheiden. Maar dat is toch echt de eigen keuze van mensen, uitzonderingen van geweld daargelaten.
Tja, eigen keuze? Soms maar van 1 van de twee. Zoals bij mij, man ging vreemd en trok in bij nieuwe vriendin mij verbijsterd achterlatend, want ik had totaal niets zien aankomen.
_Anoniem_ schreef op 14-11-2024 om 13:49:
[..]
Tja, eigen keuze? Soms maar van 1 van de twee. Zoals bij mij, man ging vreemd en trok in bij nieuwe vriendin mij verbijsterd achterlatend, want ik had totaal niets zien aankomen.
Daar zou ik ook verslagen en ontdaan van zijn. In je post klinkt dit niet door, knap dat je constructief vooruit kijkt. Sterkte met alles!
_Anoniem_ schreef op 14-11-2024 om 13:49:
[..]
Tja, eigen keuze? Soms maar van 1 van de twee. Zoals bij mij, man ging vreemd en trok in bij nieuwe vriendin mij verbijsterd achterlatend, want ik had totaal niets zien aankomen.
Dan is het dus de keuze van je man. Dan siert het hem om jou goed verzorgd achter te laten.
Moederkareltje schreef op 13-11-2024 om 21:26:
[..]
Ga jij maar met je kinderen op straat staan, dan zwijk je ook voor een urgentieaanvraag en 5 nachten in de opvang met je kinderen is helemaal niet leuk. Wie heeft er meer urgentie nodig dan kinderen dan? Helemaal niks asociaal aan. Kinderen verdienen een vaste woning bij een ouder, niet van hop naar her, bij familie daar en dan daar, caravan hier, vakantiepark daar, hotel hier, daar, portemonnee leeg.
Je hebt helemaal gelijk, je gaat alleen voorbij aan het feit dat de kinderen gewoon een huis en bed hadden bij vader thuis. Maar dat dit echt een pressiemiddel was van moeder om de woningbouw te dwingen haar een woning te geven ipv een ander persoon op de wachtlijst die wellicht al maanden haar kinderen niet bij zich heeft en zelf bij allerlei mensen op de bank slaapt.
Annaniem2023 schreef op 14-11-2024 om 17:06:
[..]
Dan is het dus de keuze van je man. Dan siert het hem om jou goed verzorgd achter te laten.
Zo werkt het niet. Bij scheiding praat je niet over schuld die dan weer goedgemaakt moet worden.
Terug naar het begin, kijk naar de wachtlijsten, het kan ongeveer 10 jaar duren voordat er twee huurwoningen beschikbaar komen bij veel woningbouwverenigingen. Op dit moment hebben de kinderen een huis en dat is het belangrijkste. Misschien is het goed om te bedenken hoe je deze situatie de komende jaren gaat consolideren, bijvoorbeeld hoe ga je het financieel regelen en vastleggen? Als je nu vastlegt wat de waarde en de overwaarde is van het huis (ieder heeft recht op de helft), dan dat ieder de helft van de woonlasten betaalt en dan de afspraak dat die situatie blijft totdat beiden een nieuwe woning hebben en de woning verkocht wordt, dan kun je op dat moment ook elkaar financieel afrekenen. Let wel op toekomstig onderhoud, daar zul je voor moeten sparen. De woning blijft ieders eigendom, ook dat ligt dan vast. Daarnaast alimentatie berekenen, met name de zorgkosten voor de kinderen verdelen, in een gemeenschappelijke pot. Afspraken maken over huishoudelijke uitgaven (ieder voor zich?).
De zorgverdeling kan gewoon 50/50 zijn, want ieder zal altijd een oplossing moeten bedenken voor de combinatie werk/zorg.
Dan is ieder vrij om ondertussen voor zichzelf een oplossing te vinden als het gaat om wonen, maar dat is dan uitsluitend een probleem van de volwassenen. Ondertussen werk je samen aan wat het beste voor de kinderen is.
Tsjor
Decembermamma schreef op 15-11-2024 om 07:28:
[..]
Je hebt helemaal gelijk, je gaat alleen voorbij aan het feit dat de kinderen gewoon een huis en bed hadden bij vader thuis. Maar dat dit echt een pressiemiddel was van moeder om de woningbouw te dwingen haar een woning te geven ipv een ander persoon op de wachtlijst die wellicht al maanden haar kinderen niet bij zich heeft en zelf bij allerlei mensen op de bank slaapt.
Dan moet die andere persoon die zelf haar mond opendoen lijkt me. De wbv handelt naar wie er om vraagt, als jij zegt dat je onderdak hebt doen ze ook niks.
Nick90 schreef op 15-11-2024 om 08:02:
[..]
Dan moet die andere persoon die zelf haar mond opendoen lijkt me. De wbv handelt naar wie er om vraagt, als jij zegt dat je onderdak hebt doen ze ook niks.
Logisch, want als je onderdak hebt hoeft de wbv ook niks te doen. Scheidende moeders die zelf niet in het huis blijven doen altijd dramatisch over “mijn kinderen staan op straat”, maar dat is niet zo want de kinderen hebben nog steeds een kamer in het ouderlijk huis. De moeder staat op straat en moet iets zoeken of proberen de vader het huis uit krijgen.
Ik snap volkomen de reacties en ik snap ook dat “ het geen half jaar aanmodderen is “. Het is ook niet mijn keuze.
Een half jaar geleden zei hij mij te willen scheiden. Hij wilt niet in therapie. Dus een half jaar lang heb ik hem juist losgelaten. En juist ook geprobeerd het te laten werken. Maar trekken aan een dood paard lukt mij niet meer. 8 jaar geleden hadden we een breekpunt en zijn we samen doorgegaan. Nu zegt hij dat we toen hadden moeten stoppen en altijd zijn twijfels gehad heeft. ( toen was er een ander ) Dat heb ik denk ik ook wel aangevoeld onbewust wat mij tot bepaald gedrag heeft geleid. ( aanhankelijkheid enzovoort ).
Ik verdiep me nu erg in familie dynamieken en dergelijke en kan dus rust vinden in tot hoe we hier zijn gekomen en het dus niet meer gaat werken. Wat ik erg vind is dat we bewust hebben gekozen voor kinderen en hun dus met gescheiden ouders zitten. Het is allemaal erg genoeg en probeer nu het beste er van te maken. Maar er zit meer achter. Ik wou het echt zo graag laten werken. Maar hij absoluut niet. Dus dan houd het op..
Labyrinth schreef op 13-11-2024 om 20:15:
Even een verzuchting en tegen menig zere benen: na een jaar aanmodderen de handdoek al weer in de ring gooien? Echt? Wow.
Waarom geven we geen relatielessen op de middelbare school. Welke fasen je allemaal kan verwachten (ook de fase jonge kinderen). En dat alle oude (familie)patronen worden verwerkt in een relatie. Dat we beseffen dat we in een relatie onze eigen rommel tegen gaan komen, die er is om op te ruimen. En dat elke relatie een bepaalde dynamiek gaat krijgen, die er is om te doorbreken.
En dan weer een gezin die twee huizen nodig heeft op de krappe huizenmarkt, waar jonge mensen maar thuis moeten blijven wonen. Zucht, even geen zin om mee te denken.
Ik snap volkomen de reactie en ik snap ook dat “ het geen half jaar aanmodderen is “. Het is ook niet mijn keuze.
Een half jaar geleden zei hij mij te willen scheiden. Hij wilt niet in therapie. Dus een half jaar lang heb ik hem juist losgelaten. En juist ook geprobeerd het te laten werken. Maar trekken aan een dood paard lukt mij niet meer. 8 jaar geleden hadden we een breekpunt en zijn we samen doorgegaan. Nu zegt hij dat we toen hadden moeten stoppen en altijd zijn twijfels gehad heeft. ( toen was er een ander ) Dat heb ik denk ik ook wel aangevoeld onbewust wat mij tot bepaald gedrag heeft geleid. ( aanhankelijkheid enzovoort ).
Ik verdiep me nu erg in familie dynamieken en dergelijke en kan dus rust vinden in tot hoe we hier zijn gekomen en het dus niet meer gaat werken. Wat ik erg vind is dat we bewust hebben gekozen voor kinderen en hun dus met gescheiden ouders zitten. Het is allemaal erg genoeg en probeer nu het beste er van te maken. Maar er zit meer achter. Ik wou het echt zo graag laten werken. Maar hij absoluut niet. Dus dan houd het op..
" 8 jaar geleden hadden we een breekpunt en zijn we samen doorgegaan. Nu zegt hij dat we toen hadden moeten stoppen en altijd zijn twijfels gehad heeft."
Wat een nare opmerking. Dan waren jullie kinderen er toch niet geweest. Hij heeft na vier jaar willens en wetens in jullie relatie toch kinderen gemaakt. Hij heeft gewoon een midlifecrisis en denkt nu of nooit anders ben ik te laat om te leven en het gras aan de andere kant te besnuffelen.
Moederkareltje schreef op 15-11-2024 om 16:06:
" 8 jaar geleden hadden we een breekpunt en zijn we samen doorgegaan. Nu zegt hij dat we toen hadden moeten stoppen en altijd zijn twijfels gehad heeft."
Wat een nare opmerking. Dan waren jullie kinderen er toch niet geweest. Hij heeft na vier jaar willens en wetens in jullie relatie toch kinderen gemaakt. Hij heeft gewoon een midlifecrisis en denkt nu of nooit anders ben ik te laat om te leven en het gras aan de andere kant te besnuffelen.
Alsof zovelen dat niet doen, naar mijn mening wordt er sowieso te vaak niet goed genoeg nagedacht over de relatie enerzijds en wel/geen kinderen anderzijds als het de houdbaarheid van een relatie betreft.
Neem jouw eigen situatie bijvoorbeeld, jullie hebben toch ook al heel lang relatietherapie en zojuist een 2e kind gekregen? Wat maakt jullie situatie anders dan die van TO? Kinderen zijn áltijd de dupe helaas….
RoodVruchtje schreef op 15-11-2024 om 16:36:
[..]
Alsof zovelen dat niet doen, naar mijn mening wordt er sowieso te vaak niet goed genoeg nagedacht over de relatie enerzijds en wel/geen kinderen anderzijds als het de houdbaarheid van een relatie betreft.
Neem jouw eigen situatie bijvoorbeeld, jullie hebben toch ook al heel lang relatietherapie en zojuist een 2e kind gekregen? Wat maakt jullie situatie anders dan die van TO? Kinderen zijn áltijd de dupe helaas….
Als we RoodVruchtje weer niet hebben, zucht..
ik heb kinderen gemaakt omdat ik kinderen wilde, als het uit was zou ik er alsnog een bij hebben gemaakt. Toen ik man ontmoette wilde hij mij wel helpen met kinderen maken. Hij is en was niet mijn grote liefde waar ik al tig jaar bij was. Maar heb geen spijt van de tijd want dankzij hem heb ik kinderen.
Ik zei alleen iets over de opmerking die ik naar vind, want dankzij elkaar heb je de kinderen.
Ik vind dat “kinderen maken” zo’n vreselijke uitdrukking. Zoals ik al eerder heb gezegd; we hebben het niet over appeltaarten. Je krijgt kinderen.
oke correctie ik heb kinderen proberen te krijgen en dat is toevallig gelukt.
Dweedledee schreef op 15-11-2024 om 17:03:
Ik vind dat “kinderen maken” zo’n vreselijke uitdrukking. Zoals ik al eerder heb gezegd; we hebben het niet over appeltaarten. Je krijgt kinderen.
Nee hoor, je krijgt ze niet, je moet er echt wat voor doen. Een lekker band krijg je, en puistjes en een kassabon, maar kinderen krijg je echt niet zomaar. Dat is best wel een uitgebreide handeling die je moet verrichten.