zo verdrietig... ouderverstoting

Dat is toch juist gaslighten?

?

ja, precies

dat is gaslighten...

Doenja

Fijn dat je wat aan de filmpjes had. En mijn andere vraag: kun je niet naar Jan Storms? Hij zal je geloven.

Alles

Mari, het kost veel te veel geld. Dat heb ik niet. Door alle smaad en laster zit ik totaal zonder geld helaas.

Doenja, workshop

Je kunt een workshop volgen. Die kost 200 euro. Je kunt dan vervolgens bij het 'boeken' aangeven: bijstandsniveau. Daarvoor bewijzen meezenden.

https://zelfbescherming.org/workshop/voorwaarden.php

T verschil

Gaslighten is iemand doelbewust keer op keer laten geloven dat die appel rood was en niet groen.
Projecteren in een destructieve relatie is iemand keer op keer beschuldigen van de zaken die ze zelf doen. Zoals beschuldigen van diefstal of vreemdgaan (bij mij beide gebeurt)
Beide zaken heb ik mee mogen maken. En ze kunnen ook wat overlappen. Dat maakt t ook verwarrend.

Nogmaals

Mirreke, ik ben blij dat ik mijn zorgverzekering kan betalen. Geen geld is niks hebben. Ik leef bij gratie van mijn vriend. Ik heb niet ff 200 euro over. Had ik dat maar. Dan was er ook geen probleem.

Doenja, dat staat er ook niet.

Normale kosten zijn 200 euro, maar als je dit niet kunt betalen, kun je 'bijstandsniveau' aanvinken. Dan zijn de kosten lager/gratis? Dat zou je kunnen vragen. Je kunt hem namelijk ook een mail sturen.

Als de link opent, kijken onder 'kosten'.

Mirreke

Wat ik zie is het dan alsnog 100 euro...Afgezien van de reiskosten

Oh, da's jammer...!

Heftig meid, bij alles ook nog de stress van het niet veel geld hebben. Dat alleen is al heel zwaar, los van alles wat er op je bordje ligt.
Sterkte!

nou

Ik heb Storms wel eens geschreven over een kwestie en daar netjes antwoord op gekregen. Zonder kosten.

Ik heb ook niet zo veel geld maar wil best bijdragen aan een fondsje om Doenja te helpen

Ik ook!

We hebben al vaker een Forummer geholpen, ik wil best weer bijdragen!

Precies aan de andere kant...

Ik twijfel een beetje of ik hier moet reageren, omdat ik precies aan de andere kant zit. Dat is echter juist wel een reden dat je verhaal mij raakt. Waarschijnlijk heb je niets aan mijn verhaal, maar ik wil toch ook de andere kant eens delen. Door jouw verhaal ben ik alert op bepaalde dingen in mijn situatie, misschien is er andersom ook iets waar je wat aan hebt. En anders kan ik mijn hart in ieder geval heel even luchten, want ook ik heb dat nodig.

Ex is hier inmiddels al een aantal jaren weg. Nadat hij eerst bij een vriendin in trok, werd hij later dakloos en logeerde vooral bij familie. Ex heeft een uitkering en leeft ook op bijstandsniveau, maar in zijn geval is het zo dat hij niet wil werken. Hij heeft een vriendin die werkt en zijn uitkering is vooral een fijne aanvulling. Kinderen zijn bij mij achtergebleven, in eerste instantie omdat ex ze niet kon hebben bij nieuwe vriendin, maar ook daarna wilde ex geen gebruik maken van de opties die ik toch echt wel heb geboden.

Kinderen hier kregen er steeds meer moeite mee dat hun vader er niet voor hen is en was. Jongste heeft het minst van de hele situatie en haar die krijg ik nog wel naar vader toe. De andere twee hebben teveel verwijten richting hun vader en zeker een van die twee krijg ik niet meer naar vader toe.

Zelf probeer ik zoveel mogelijk open te blijven staan voor ex en hij komt hier bijvoorbeeld ook gewoon op visite. Jongste vindt dat erg prettig, maar anderen ontvluchten dan soms liefst het huis. Van nieuwe partner van ex heb ik eerder het verwijt gekregen dat kind door mij vader niet wil zien. Ook de verdere omgeving van mijn ex heeft die indruk en ik denk oprecht dat ex zelf ook gelooft dat het mijn schuld is. Zelf ben ik daardoor vaker dan eens aan mezelf gaan twijfelen, ik wil dat namelijk absoluut niet doen. Van de kinderen krijg ik echter het verwijt dat ik vader teveel blijf steunen.

Op dit forum lees ik vaak dat je de vader van je kinderen niet mag afvallen tegenover je kinderen. Van mijn kinderen krijg ik juist het verwijt dat ik dat niet doe. Zij vinden dat ik hun vader niet mag steunen na hoe hij hen in de steek heeft gelaten. Ik merk dat dat laatste mijn kinderen veel verdriet doet en dat wil ik voorkomen bij de jongste. Vandaar dat ex hier altijd welkom is en dat ik het contact zoveel mogelijk faciliteer. Zo heb ik in de vakantie zelfs een huisje voor ex en zijn vriendin geboekt op het park waar wij ook zaten.

Ex ziet mij echter vooral als iemand die moeilijk doet. Zo heb ik hier eens een topic gehad over de omgangsregeling die ex met de kinderen eiste. Ik wil maar al te graag een omgangsregeling voor mijn kinderen met hun vader. Het zou de kinderen goed doen als ze zich daar welkom voelen en stiekem ben ik ook heel hard toe aan eens een dagje zonder kinderen (sorry als mensen dat ongepast vinden, maar ben op het moment even een beetje op). Ex eiste echter een regeling waarbij kind 1 in het eerste weekend kwam, kind 2 het volgende weekend, het weekend daarna kind 3 en daarna weer kind 1. Tegen die omgangsregeling ben ik in gegaan en volgens ex en zijn omgeving ben ik dan degene die omgang tegenwerkt, terwijl ik veel alternatieven heb aangeboden, als ik maar af en toe alle kinderen had en af en toe even alledrie niet.

Natuurlijk ken ik jouw situatie niet. Ik ken je ex ook niet, maar zou het mogelijk kunnen zijn dat je ex dingen anders bedoelt dan dat jij ze opvat? Zo verwijt ik ex bijvoorbeeld vaak dat hij er niet is voor de kinderen, terwijl hij ervan overtuigd is dat hij gewoon geen mogelijkheden heeft om ze op te vangen. En hij is er dus ook echt van overtuigd dat kind door mij niet wil, terwijl dit echt uit het kind zelf komt.

Voor kind is een belangrijke reden dat het niet naar vader wil, dat het voelt alsof vader er niet voor de kinderen is. Zo vertelde het een keer dat vader gewoon zou moeten blijven komen. Ook zou een goed gesprek met vader helpen om begrip voor elkaar te krijgen. Heb jij voor zoiets een mogelijkheid?

Anoniem

Iedereen die de afgelopen jaren zo’n soort reactie heeft gegeven is terechtgewezen, ontkend, waarna er gedreigd werd met het verlaten van het forum wegens blaming the victim of niet geloofd worden. Maar leuk geprobeerd.

Inderdaad

Daarom doe ik ook niet mee met een fonds of zo. Doenja is op zoek naar bewijzen dat ze niet te helpen is, niet naar oplossingen.

ik denk dat het voor je kinderen belangrijk is

dat je hun laat zien dat je jouw keuzes uit het verleden betreurt. Dat je voor je bedrijf hebt gekozen en niet voor hun. Dat je ver weg bent verhuisd en bij je vriend bent gaan wonen terwijl er voor hun geen keuze was. Dat je tot de dag van vandaag bij je vriend blijft wonen en je bedrijf voortzet i.p.v. een woning te zoeken dicht bij hun in de buurt. (en een baan die wel wat opbrengt i.p.v. je bedrijf die dat blijkbaar niet doet).

Ik snap als buitenstaander je keuzes al niet, voor je kinderen die bij die verschrikkelijke vader moeten wonen moet dat nog veel onbegrijpelijker zijn. Ga latten met je vriend tot je kinderen volwassen zijn.

Zelfs al wonen ze niet bij je, ze kunnen veel gemakkelijker langskomen als je weer in dezelfde stad woont.

Natuurlijk

kan het zijn dat de vader het anders bedoelt dan Doenja het opvat. Helaas wordt dat wel heel vaak aangegeven.

Als je kind tegen jou zegt dat het jou niet meer wil zien omdat jij gemene dingen zegt over de andere ouder, hoe zou je dat dan anders uit moeten leggen?

Kijk eens wat uitleg van dr. Craig Childress, dan zie je wat er gebeurt. Een mooi voorbeeld wat hij b.v. geeft is:

Er komt een kind bij hem voor therapie. Dat kind zegt: ik wordt mishandeld door mijn vader. Dr Childress vraagt, wat is er dan gebeurt? Het kind antwoord: hij heeft mijn Iphone afgepakt. Dr. Childress vraagt waarom hij dat heeft gedaan. Het kind antwoord: omdat ik een grote mond had.
Dr. Childress zegt hierover, dat de vader aan het opvoeden is. Dus een goede ouder is. De moeder zegt hierover dat het onmenselijk is en dat vader het recht niet heeft om de Iphone af te pakken.

Bij ons was het dat wij de regel hanteerde: telefoons blijven beneden (de jongste was toen 13). Moeder vond dat maar onzin, maar heeft dat niet tegen vader gezegd. Wat ze deed is tegen de kinderen zeggen dat het maar raar is, dat zij vind dat de telefoons gewoon mee naar boven mogen. Dat gaf dus strijd bij ons. Ik ben dan ook benieuwd hoe dat dan anders uitgelegd zou moeten worden.

Volgens mij wil Doenja heel graag geholpen worden. Maar met verhalen over dat het waarschijnlijk heel anders zit, worden mensen als Doenja niet geholpen. Wordt dat ook tegen een vrouw gezegd die in een blijf-van-mijn-lijf huis zit? Tja... mevrouw, u moet dat toch heel anders zien. Uw ex-partner bedoelt het waarschijnlijk heel anders dan hoe de klappen aankomen bij u.

Misschien wordt het fysiek makkelijker als ze indezelfde stad wonen, maar mentaal niet. De kinderen van Doenja krijgen op allerlei manieren geleerd dat hun moeder niet goed is. Een slechte vrouw, een slechte moeder, een slecht mens.

@ Doenja, wat je kunt doen als je kind voor je staat en aangeeft: 'Ik haat je en ik wil niet bij je wonen.' is dat jij blijft aangeven dat jij heel veel van je kind houdt. Daarmee geef jij namelijk aan dat jouw liefde onvoorwaardelijk is.

Hulp?

Doenja, wat een heftige situatie! Kan je niet met woorden helpen, maar wellicht wel praktisch.

Kun je aangeven wat je nodig hebt? Waar ligt je behoefte?

Hoe bedoel je?

@Phryne Fisher: Hoe bedoel je je reactie #46? Ik heb mijn verhaal hier neergezet, omdat ik er enorm mee zit en omdat ik denk dat ik aan de andere kant van het verhaal zit dan Doenja. Ik zeg niet dat Doenja dezelfde fouten maakt waarvan ik denk dat mijn ex ze maakt, maar wilde heel graag ook deze kant van het verhaal delen, juist omdat ik er soms ook bijna aan onder door ga. En zoals ik kan leren van dingen die Doenja schrijft, hoopte ik dat zij iets had aan mijn verhaal.

Misschien lees ik jouw reactie helemaal verkeerd, maar waarom zou ik moeten worden terechtgewezen? En ook het dreigen met het forum te verlaten en wat ik leuk geprobeerd zou hebben kan ik niet plaatsen. Bedoel je dat ik hier maar wat schrijf of dat ik iets zou proberen? Dit is namelijk voor mij ook echt de situatie waar ik in zit. Hier gewoon een kind dat keihard huilend naar boven rent als vader komt. Dat gun ik vader niet, maar kind ook niet en als ik dan vervolgens de schuld krijg, terwijl ik naar mijn idee alles doe om het contact te faciliteren, gaat mij ook niet in de koude kleren zitten.

Wat in mijn verhaal is zo verkeerd dat ik het hier niet neer had mogen zetten?

Anoniem

Het is een gesloten systeem. Je kunt er niet 'aankomen'

Daar zijn vast ook weer allerlei termen voor die ik nu zo 123 niet kan benoemen.
Maar zelf heb ik ook nogal een na-smaakje van de reacties op mijn reactie. Mijn reactie was niet vervelend bedoeld echter dat wordt er wel van gemaakt. (met de plakker onwetend erop)
Niet eens zozeer van ts zelf, dat snap ik ook nog wel. Maar wel van anderen.
(zo wordt mijn 'gevoelig' bijv 'te gevoelig')

Maakt wel dat ik behoorlijk terughoudend ben met reageren. Maarja, dat zal de bedoeling wel zijn

V@@S

Ik vraag me af of je het hele verhaal van Doenja wel kent. Gezien je reactie betwijfel ik dat. Doenja heeft niet 'gekozen voor haar bedrijf boven haar kinderen'. Ze is gevlucht omdat haar man haar probeerde vermoorden. Ze had geen keus. Geen enkele. Resultaat is hetzelfde, maar het verhaal erachter lijkt me wel essentieel om mee te nemen in je oordeel, want dat dat negatief is spreekt wel erg uit je post.
Misschien moet jij ook even wat van de genoemde linken en artikelen bekijken voordat je advies geeft. Of eigenlijk, voor je commentaar levert.

Ik heb juist het verhaal vanaf het begin gevolgd

Ik snapte toen de keuzes al niet, en nu nog minder. Arme kinderen.

Maar kan dat dan niet?

Kan het niet zijn dat als je het niet hebt meegemaakt dat je het niet kunt begrijpen? Waarom moet dat als non-argument weggezet worden? Mind you, dat is al eerder in de geschiedenis gebeurd: toen ik 35 jaar geleden avonden organiseerde voor incest slachtoffers en de dynamiek daaromtrent, werd ik door de goegemeente ook veelal als fantast versleten. Toen een vriendin hier postte over haar transgenderkind, 16 jaar geleden werd zo ook als hysterisch weggezet. Er zijn tijden geweest (tot 1947 of zo) waarin Joodse mensen niet mochten praten over concentratiekampen want te groot, te walgelijk te ongeloofwaardig. Of bijvoorbeeld mensen die Lyme hadden, twintig jaar geleden: aanstellers die eens een schop onder hun hol moesten hebben.
Allemaal voorbeelden die ingehaald zijn door het voortschrijdend bewustzijn daarover.
Niet dat ik nou de mensen die kanttekening plaatsen bij Doenja's verhaal daarvan wil betichten. Maar het is veelal een menselijke trek om iets wat ultra naar is te downtalken of er aan te twijfelen. Misschien omdat mensen willen blijven geloven in de maakbaarheid van hun eigen leven? Ik weet het niet. Wel weet ik dat er situaties zijn die mensen niet begrijpen omdat het niet meegemaakt hebben. Dat kan heel pijnlijk uitpakken

Volgens mij werkt het inderdaad zo.

Ik denk dat dit niet te bevatten is als je het niet zelf of van dichtbij hebt meegemaakt.

Omdat we niet willen of kunnen geloven dat mensen werkelijk zo gemeen zijn, of zo koud, of zo harteloos. En dus zal het wel (deels) aan de persoon liggen die dit soort niet te bevatten verhalen vertelt.

Waarmee ik nadrukkelijk niet jouw verhaal wil ontkennen Anoniem. Jij zit ook in een bizarre situatie. Klem tussen je kinderen en je ex.

reactie anoniem

Dus je kan, net als Anoniem, beter maar helemaal niet meer reageren, als je niet precies hetzelfde hebt meegemaakt.. Dat wordt meteen weggeschoven, ook al schreef ze in de inleiding: "..Door jouw verhaal ben ik alert op bepaalde dingen in mijn situatie, misschien is er andersom ook iets waar je wat aan hebt. En anders kan ik mijn hart in ieder geval heel even luchten, want ook ik heb dat nodig."

Het vervelende van keuzes maken

is dat je vaak pas later merkt hoe ze uitpakken. Maar je handelt op dat moment, met de kennis van dat moment en vanuit wie jij bent als mens. Misschien was het achteraf beter geweest voor Doenja om het gevecht aan te gaan, maar ik denk niet dat dat een optie was. En ook al ken ik zoiets als wat Doenja meemaakt niet van dichtbij, ik geloof zeker dat er hele nare dingen gebeuren en dat er hele nare mensen zijn.

Natuurlijk zijn er altijd 2 mensen in een relatie, ook als dat een na-huwelijk is. Het zal zeker zo zijn dat er over en weer dingen verkeerd geïnterpreteerd worden, dat gedrag van Doenja gedrag van haar ex uitlokt en andersom. Maar die dynamiek kun je onmogelijk voorkomen en al helemaal niet sturen. De ex van Doenja is, al is nog niet de helft waar van haar verhaal, toch behoorlijk eh, van het padje. Daar heb je als ex maar mee te dealen, en dat dat heel ingewikkeld en lastig is geloof ik zeker wel. Voor dat deel zoekt ze hulp, maar adequate hulp is in haar geval niet voorhanden. Ook dat geloof ik zonder meer.

En ik kan me niet voorstellen dat dichterbij blijven wonen/niet samenwonen in dit geval ook maar een klein beetje had geholpen. Het enige dat wat effect had kunnen sorteren was direct haar eigen bedrijf opgeven en in loondienst/een andere branche gaan werken. Dan was ze in ieder geval de tentakels van schoonloeder kwijt geweest. Maar ik kan me dan weer heel goed voorstellen dat je in zo'n situatie graag wil vasthouden (moet vasthouden? omdat je anders echt alles kwijt bent) aan je eigenhandig opgebouwde bedrijf. Dat dat achteraf niet handig was misschien, ja, dat kan. Maar dan zijn we weer terug bij die keuzes waarvan je van tevoren niet kunt inschatten wat het effect is. Daar nu nog over zeggen dat jij het niet snapt helpt niet. En misschien had JIJ het wel anders aangepakt, dat kan. Iedereen is anders, tenslotte. Dat bedoel ik met de interactie met Doenja's ex. Die kan met een andere vrouw heel anders zijn geweest. Het punt is, dat weet je niet.

Ik ben niet van plan mijn eigen verhaal te delen

Maar ik reageer omdat het verhaal mij raakt.

Alleen al de herkenbaarheid van het verhaal en dat het zo openlijk op internet staat schaadt deze kinderen. Al deze topics geven de andere partij overigens ook telkens weer munitie. Ik vind dat topicstarter meestal hier geen goed advies krijgt. Het sorteert ook zichzelf uit, meestal denk ik laat maar, het is toch paarlen voor de zwijnen.

Maar dan nog één keer, werk stap voor stap aan je eigen zelfstandige leven. Schrijf je nu eindelijk eens in voor huisvesting in de buurt van je kinderen, zoek een baan waar je salaris krijgt zodat je weer wat voor jezelf kunt opbouwen.

Stop met denken hoe het had moeten zijn, daar hebben jij en je kinderen niets aan.

@V@@s

Tot een bepaalde hoogte ben ik het met je eens. Het is een beetje zoals ze in een vliegtuig ook altijd zeggen: help eerst jezelf en daarna je kinderen.

Alleen V@@s is dat niet zaligmakend. Mijn vriend heeft het allemaal goed voorelkaar en zijn kinderen en hij zijn het slachtoffer van moeder. Daardoor zie ik ook hoe verlammend het is. Het is niet voor niets dat b.v. mensen met zeer ernstige schulden keuzes maken die iemand die grip heeft op zijn/haar financien niet begrijpt. Het is nu eenmaal heel moeilijk om boven je eigen situatie te gaan staan en objectief naar je eigen situatie te kijken. Is dat onwil? In mijn ogen niet. Het is onmacht.

Wij zien b.v. heel goed wat wij fout hebben gedaan. Want natuurlijk zijn er aan beide kanten fouten gemaakt. Alleen zijn de fouten van mijn vriend echt niet ernstig genoeg om gediskwalificeerd te worden als ouder. Net als de moeder van zijn kinderen. Is dat een door en door slechte moeder? Nee, in haar ogen doet zij het enige juiste voor haar kinderen. Buitenstaanders zouden moeten kunnen zien dat het niet goed is wat zij doet, zodat ze daarin geholpen kan worden. Wat wil mijn vriend het liefste? Gewoon dat hij zijn kinderen regelmatig kan zien, dat hij ze mag bellen als er een bijzondere gebeurtenis is. Dat ze meegaan op vakantie, dat we het gezellig hebben met elkaar. Niets bijzonders, gewoon dat zijn kinderen op een ongedwongen manier van beide ouders mogen houden. Dat is hoe het zou moeten voor alle kinderen van gescheiden ouders, dat is waar we als maatschappij naar zouden moeten streven. Helaas worden ouders die worden verstoten door hun kinderen nog steeds door de meeste mensen weggezet als de 'slechte ouder' terwijl ouders die in de gevangenis zitten nog wel steeds hun kinderen mogen zien. Een kromme wereld.

Mensen zoals de ex van Doenja en de ex-partner van mijn vriend moeten in mijn ogen hulp krijgen, net als de kinderen die zo gemanipuleerd zijn dat ze denken dat het hun eigen keuze is.

Dus natuurlijk zijn er zaken die Doenja zou kunnen doen, maar de vraag is: heeft dat wel zin. Zij kan haar ex-partner niet veranderen, dat kan alleen haar ex-partner. De vader van de kinderen zal niet veranderen als er geen reden voor is. Die reden zal van andere partijen moeten komen. Dat is de hulp die alle kinderen en ouders in deze situatie nodig hebben.

Aanvulling

Natuurlijk moeten ook kinderen met een ouder in de gevangenis die ouder blijven zien. Wat ik krom vind is dat de meeste mensen dat heel begrijpelijk vinden, maar dat over verstoten ouders vaak wordt gezegd dat hij/zij wel iets gedaan zullen hebben.