Zoon wijkt steeds meer af van de regeling
Hoi allemaal,
Ik ben sinds 3 jaar uit elkaar en heb 2 zoons van 20 en 16.
Ik heb een hele brandende vraag namelijk;
Mijn zoon van 16 wijkt steeds meer af van de regeling die mijn ex en ik hebben hoe gaan jullie hiermee om en wat kan ik hiermee doen?
Het zit zo: Wij hebben co ouderschap en hebben de ene week bij mij en de andere week bij z’n vader. Ivm school was er in goed overleg gekozen dat hij doordeweeks ook bij zijn vader zou zijn omdat dit praktischer was met school/vrienden/sport. Uiteraard vond ik dit vrij lastig, maar dan denk je toch aan het kind en ga je ermee akkoord. Dit gaat al anderhalf jaar goed. Steeds vaker krijg ik de vraag of hij niet op zaterdag kan komen ipv vrijdag want dan heeft hij iets gepland. Ik ben echt de moeilijkste niet dus ga er vaak wel mee akkoord. Dit jaar deed hij examens en zijn we vlak na de examens op vakantie geweest en heb ik hem in overleg met z’n vader ruim 2 weken bij me gehad. Nu is de normale schoolvakantie en zal dit het laatste jaar zijn dat we 3 om 3 doen denk ik. Het eerste weekend was gewoon zoals normaal (zijn wezen shoppen en leuke dingen gedaan) tot ik maandag op m’n werk ben en een telefoontje krijg van zijn vader met de vraag waarom ik geen vrij heb. En dat onze zoon mij niet wilde kwetsen dat hij me daarom niet zelf op de hoogte bracht. Ik uitgelegd dat ik buiten de vakantie om vakantie heb genomen en dat onze zoon hiervan wist dat ik moest werken. Dit vond hij allemaal maar raar en ik heb aangegeven dat is hoe jij erover denkt. Toen ik onze zoon belde en vroeg naar dit verhaal bevestigde hij dat hij liever door de weeks bij z’n vader wilde zijn voor het afspreken met vrienden (1 week vakantie en niets afgesproken). Ik vroeg hem oké wat wil je dan nu afspreken waar je je aan kan houden. Dit was op donderdag naar mij toe en dan maandag weer naar zijn vader. Ik ben op vrijdag vrij dus dan had ik toch 3 en halve dag. Ik heb hem specifiek gevraagd of hij dan wel zorgt dat hij op donderdag op tijd bij mij is en zijn antwoord ja is goed.
Nou jullie raden het al: donderdag een bericht gestuurd met volgens mij hebben we een afspraak. Krijg ik terug van hem: Ik heb geen zin om te fietsen ik blijf hier morgen komt een pakket en ik wil er geen gezeik over 🤬. Ik heb hem direct gebeld en gevraagd waarom hij zo moet reageren en hij vond het gewoon. Ik vroeg hem wat zijn vader er van wist en vond en die gaf hem gelijk (ik word nog steeds na al die jaren in zwart daglicht gezet). Ik zei onze zoon laat even weten hoe laat je pakket er is dan kan je daarna meteen naar mij komen.
We hadden die dag erna een bbq en hadden om 18:00 afgesproken. Maar helemaal niets van onze zoon vernomen. Al gaf z’n locatie continue het adres bij zn vader aan. Het enige dat ik kreeg was uiteraard een appje van zn vader: Zijn telefoon is leeg (hij gaf nog steeds locatie aan) maar wil zeggen dat hij hier blijft ivm dat z’n bureau net binnen is en die in elkaar wilt zetten.
Het doet mij best wel veel pijn dat hij me zelf niet op de hoogte brengt. Dat heb ik hem zelfs nog door de telefoon gezegd dat hij met alles bij me terecht kan en ik ben echt de moeilijkste niet. Nu gaan we volgend weekend een lang weekend weg, maar ik heb geen idee of hij wel of niet mee gaat. Hij laat zelf niets van zich horen.
Wat kan ik het beste doen? Ik weet het echt even niet meer.
Ow ja en als hij bij mij is dan is het onwijs gezellig en is van bovenstaande niets te merken..
Wat fijn je recent nog twee weken met je zoon op vakantie geweest bent. Ik denk dat op deze leeftijd fifty-fifty echt niet meer logisch is. Zoon krijgt steeds meer zijn eigen leven. Nu jij geen vakantie hebt, vraag ik me af waarom jullie eigenlijk afgesproken hebben dat zoon drie weken bij jou zou zijn. Probeer gewoon door de hele vakantie heen afspraken te maken om daadwerkelijk dingen te doen, of om een keer te gaan eten met zijn drieën bij jou thuis.
Tsja als ze 16 zijn dan heb je niet zoveel meer aan die aanspraken. Ze zijn waar ze zijn. Ik zou er geen druk op zetten want dan komt hij helemaal niet. Je kan wel aangeven dat je je verheugd had op de bbq en dat je het jammer vindt dat hij niet zelf even belde.
Daglichtlamp schreef op 20-07-2025 om 17:53:
Wat fijn je recent nog twee weken met je zoon op vakantie geweest bent. Ik denk dat op deze leeftijd fifty-fifty echt niet meer logisch is. Zoon krijgt steeds meer zijn eigen leven. Nu jij geen vakantie hebt, vraag ik me af waarom jullie eigenlijk afgesproken hebben dat zoon drie weken bij jou zou zijn. Probeer gewoon door de hele vakantie heen afspraken te maken om daadwerkelijk dingen te doen, of om een keer te gaan eten met zijn drieën bij jou thuis.
Omdat we dit oktober al hadden vastgelegd. En we later besloten hebben eerder op vakantie te gaan. Ook de oudste is nu gewoon 3 weken bij me. Dit om ook het structuur te houden voor ze. En ik weet dat hij zn eigen leventje heeft, maar ik doe altijd alles voor hem en rij hem overal heen als het moet. Hij was nu al voor zn vervolgopleiding aan het stressen omdat het de eerste 3mnd alleen school is. Heb gezegd je kan doordeweeks bij mij verblijven en dan wil ik je ook wel naar voetbaltraining brengen etc, maar dat vond hij geen optie (school zit bij mij aan de andere kant van de weg). Ik weet niet wat er allemaal bekokstoofd word. Ik vind het alleen wel heel lastig. En wat je zegt over duidelijke afspraken maken dat had ik dus gedaan met hem, maar daar houdt hij zich niet aan. Ook geen appje of iets gister met ik blijf bij papa ofzo
Kimdekim schreef op 20-07-2025 om 17:55:
Tsja als ze 16 zijn dan heb je niet zoveel meer aan die aanspraken. Ze zijn waar ze zijn. Ik zou er geen druk op zetten want dan komt hij helemaal niet. Je kan wel aangeven dat je je verheugd had op de bbq en dat je het jammer vindt dat hij niet zelf even belde.
Zolang die afspraken nog op papier staan hoort iedereen zich eraan te houden.. En anders als men het anders wilt dan moeten we erover in gesprek gaan en nieuwe dingen op papier laten zetten.. Ik leg er inderdaad geen druk op.. Daarom laat ik ook een hoop toe, want ik weet hoe het er aan de andere kant aan toe gaat.. Ik wil hem inderdaad niet wegstoten.. En hij weet dat hij hier altijd kan en mag zijn..
Chantal87 schreef op 20-07-2025 om 18:24:
[..]
Zolang die afspraken nog op papier staan hoort iedereen zich eraan te houden.. En anders als men het anders wilt dan moeten we erover in gesprek gaan en nieuwe dingen op papier laten zetten.. Ik leg er inderdaad geen druk op.. Daarom laat ik ook een hoop toe, want ik weet hoe het er aan de andere kant aan toe gaat.. Ik wil hem inderdaad niet wegstoten.. En hij weet dat hij hier altijd kan en mag zijn..
Je klinkt heel weinig flexibel. Voor een zestienjarige zet je over het algemeen echt geen nieuwe afspraken meer op papier.
Chantal87 schreef op 20-07-2025 om 18:24:
[..]
Zolang die afspraken nog op papier staan hoort iedereen zich eraan te houden.. En anders als men het anders wilt dan moeten we erover in gesprek gaan en nieuwe dingen op papier laten zetten.. Ik leg er inderdaad geen druk op.. Daarom laat ik ook een hoop toe, want ik weet hoe het er aan de andere kant aan toe gaat.. Ik wil hem inderdaad niet wegstoten.. En hij weet dat hij hier altijd kan en mag zijn..
Helaas werkt dat niet zo. Een 16 jarige kan je niet dwingen om zich te houden aan afspraken tussen ouders.
Het ene kind vindt het prima om overal naar toe gebracht te worden. Het andere kind houdt niet van veranderingen en wil veel meer stabilteit en zelfstandigheid.
Wat ik zie gebeuren bij vrienden van mij kinderen is dat ze op een gegeven moment stoppen met het wonen in twee huizen (want gedoe en lastig met sport, school, bijbaan, spullen en vrienden) en bij 1 ouder blijven maar de andere ouder vaker los zien. Avondje eten, samen iets doen in het weekend, na school langs gaan etc. Een vader van een vriend van mijn zoon had op zijn zolder een pooltafel gezet en iets om te gamen. Met als gevolg dat zijn zoon heel vaak met zijn vrienden daar langs gingen in het weekend (en hij vond dat heel gezellig en ondertussen woonden beide zoons bij hun moeder).
Chantal87 schreef op 20-07-2025 om 18:24:
[..]
Zolang die afspraken nog op papier staan hoort iedereen zich eraan te houden.. En anders als men het anders wilt dan moeten we erover in gesprek gaan en nieuwe dingen op papier laten zetten.. Ik leg er inderdaad geen druk op.. Daarom laat ik ook een hoop toe, want ik weet hoe het er aan de andere kant aan toe gaat.. Ik wil hem inderdaad niet wegstoten.. En hij weet dat hij hier altijd kan en mag zijn..
Als de kinderen jong zijn werkt de instelling die jij in je eerste zin schrijft heel goed, geeft rust en structuur. Nu lijkt de tijd aangekomen dat jij wat meer flexibel naar die instelling zal moeten gaan kijken, het gaat nu knellen bij je zoon. Hij kan die afspraken wel als druk ervaren.
Maak er geen punt van, het gaat er nu om de band met hem anders vorm te gaan geven en meer go with the flow te gaan met hem.
Spreek een keer met hem af en vraag hem of hij het fijn zal vinden om zijn vaste adres bij vader te willen hebben en op een andere manier het contact met jou zou willen doen. Inzet dat jullie de gemaakte afspraken los kunnen laten en een andere vorm kunnen zoeken in jullie contact.
Vraag hem of hij nog wel bij jou wil slapen bv. Laat hem maar praten wat zijn wensen zijn. En als hij het nog niet weet geef hem dan het vertrouwen dat jullie met z'n tweetjes daar wel een weg in gaan vinden. Geen nieuwe afspraken op papier dat gaat averechts werken zo te lezen.
Jullie gaan een nieuwe fase in dan en dat hoeft niet negatief te zijn.
Het gaat nu om jouw band met hem en zijn band met jou.
De afspraak is gemaakt tussen jullie als ouders. Het is geen afspraak met jullie zoon.
Toen onze zoon 16 werd hebben wij de omgangsregeling helemaal los gelaten.
Zoon moet wel aangeven waar hij mee-eet en waar hij slaapt. Inmiddels 20 en woont hij min of meer samen. De helft van de tijd bij mij, de andere helft van de week bij zijn schoonouders.
Wij eten nog 1 avond per week samen.
Opvoeden is los laten en dat begint bij dat kleutertje dat naar school gaat maar de grote stappen zijn rond hun 16 en daar loop je als ouder vaak achter je pubers ontwikkeling aan.
Maar de basis voor een goede band is als het goed is al gelegd, want hoewel zoon vanaf zijn 16e geen nacht meer bij zijn vader heeft geslapen is hun band prima. Maar daar was die afstand wel voor nodig. Ze appen vrijwel dagelijks, zoon gaat regelmatig met zijn vader fietsen of iets eten. Hij sport met zijn siblings etc.
En nu ik het idee van een gezinnetje heb losgelaten en hem en zijn vriendin meer beschouw als een zelfstandig inwonend stel verbeterd onze band ook weer.
Wat je zoon nu doet, is volkomen normaal zijn situatie en op zijn leeftijd. Twee woonplaatsen, dat is gewoon niet meer passend. Ik raad je aan met hem mee te bewegen. Je kunt wel vragen of hij (naar jouw maatstaven) op tijd laat weten waar hij eet en waar hij slaapt.
Plan vooral regelmatig leuke dingen om samen te doen. Al is het maar een serie bingen. Maar het kan ook een weekend weg in stad of natuur zijn, samen koken, samen uit eten, geocachen, naar de bios, een pretpark, noem maar op, wat jullie maar leuk vinden.
Zo te lezen passen de huidige afspraken niet meer bij jouw 16-jarige. Bespreek met hem wat hij wil. Dat recht heeft hij. Maak samen een nieuwe omgangsregeling voor de komende twee jaar. Daarna is het klaar want dan is ook hij meerderjarig. Afspraken zijn nog wel nodig ivm betaling kinderbijslag etc.
Ik denk dat je er veel meer druk oplegt, dan dat je hier wil toegeven, TO. Niet doen. Want dan jaag je hem helemaal weg. Het is je kind, niet je bezit. En met 16 jaar moet jij niet meer willen bepalen wanneer hij waar is. Tijd om je eigen leven opnieuw in te richten dus.
Ik zou, als ik jou was Chantal, proberen een stuk flexibeler te worden mbt de omgangsregeling op papier. Hij is inmiddels 16 en kan zichzelf zelfs geheel zelfstandig bij vader inschrijven als vast woonadres hebbende.
Hij heeft nu vakantie, maar verwacht blijkbaar ook niet dat jij tegelijkertijd 3 weken vakantie hebt, waarom verwacht je van hem dan wel dat hij 3 weken aaneengesloten bij jou is? En nee, ik zou dus ook de omgangsregeling op papier niet gaan aanpassen, want wat ga je doen als hij zich er niet aan houdt, hem door de politie laten ophalen bij zijn vader?
Hij is 16, geen 6, en heeft zo langzaamaan zijn eigen leven en afspraken. Wees blij dat hij zich ook zo veilig en fijn voelt bij zijn vader, zijn andere ouder dus! Het is heus begrijpelijk dat het voor jou niet altijd even fijn voelt en jij hem vaker zou willen zien, maar wees voorbereid, dit is zijn weg naar volwassenheid.
Ik denk dat je hem alleen maar nóg verder van je wegduwt als je zo star blijft en hem pusht.
Hier ging het bij jongste inderdaad ook zo vanaf een jaar of 16. Ze slaapt nog wel een keer per week bij haar vader, maar als het zo uitkomt wisselt ze ook makkelijk van dag. Als iedereen het maar van tevoren weet zodat we rekening kunnen houden met het eten e.d. Oudste heeft wel tot haar 19e min of meer de vaste dagen aangehouden, maar dat was op een gegeven moment ook alleen maar om te slapen. Het was hier in huis rustiger dan bij haar vader die nog jonge kinderen had, dus dan ging ze hier studeren.
op die leeftijd mocht ik al lang en breed zelf weten bij wie ik bleef. Ook meer bij mn vader dan bij mn moeder, want bij pa had ik mn pony. Ik ben mn ouders dankbaar dat ze nooit moeilijk deden. Onderling ook niet, bij mijn weten. Mn moeder bleef gewoon de kinderbijslag en allementatie ontvangen. Zij had het hard nodig ,en mn vader kon het missen.
Chantal87 schreef op 20-07-2025 om 18:17:
[..]
Omdat we dit oktober al hadden vastgelegd. En we later besloten hebben eerder op vakantie te gaan. Ook de oudste is nu gewoon 3 weken bij me. Dit om ook het structuur te houden voor ze. En ik weet dat hij zn eigen leventje heeft, maar ik doe altijd alles voor hem en rij hem overal heen als het moet. Hij was nu al voor zn vervolgopleiding aan het stressen omdat het de eerste 3mnd alleen school is. Heb gezegd je kan doordeweeks bij mij verblijven en dan wil ik je ook wel naar voetbaltraining brengen etc, maar dat vond hij geen optie (school zit bij mij aan de andere kant van de weg). Ik weet niet wat er allemaal bekokstoofd word. Ik vind het alleen wel heel lastig. En wat je zegt over duidelijke afspraken maken dat had ik dus gedaan met hem, maar daar houdt hij zich niet aan. Ook geen appje of iets gister met ik blijf bij papa ofzo
Een omgangsregeling maak je in beginsel (als de kinderen jonger zijn) voor jezelf als ouders , hoe jullie dat willen verdelen. Als ze ouder worden 15/16+ zullen ze dit natuurlijk veel meer zelf gaan betalen. Ik denk dat t bij jou lastig is dat t lijkt of je ex hierbij ook een sturende rol speelt maar dat moet je los zien. De uitspraak : "ik doe altijd alles voor hem" betekent niet dat hij jou iets verschuldigd is. Hij is oud genoeg zijn eigen leven in te richten en keuzes te maken, die op deze leeftijd vooral afhangen van wat zijn vrienden doen en waar die zijn.
Dat je oudste van 20 nog steeds een omgangsregeling volgt (ook om de structuur) vind ik best verbazingwekkend, maar als hij / zij dat fijn vindt dan kan dat.
Maar voor de rest: loslaten. Je bent als ouders verplicht het voor je kinderen goed te regelen, je kinderen zijn het niet verplicht het voor jou als ouder goed te regelen