Zorgen om vriendin in scheiding
Hoi,
Ik maak mij heel veel zorgen om een goede vriendin van mij en haar kinderen.
Mijn vriendin zat in een relatie van ruim 10 jaar en twee kinderen. Vorig jaar ontmoette ze een andere man op wie ze verliefd werd. Deze man was polyamoreus en ze vertelde dat zij dit ook was. Haar vriend wilde geen open relatie en was hier kapot van. Vriendin hield niet op met appen en afspreken (ook zoenen) en vond dat haar vriend te conservatief was omdat zij die behoefte had en hij haar dat niet wilde geven. Hij stelde een ultimatum maar ze vond dat ze pas kon stoppen als zij daar klaar voor was.
Uiteindelijk stopte zij ermee omdat het ook drama was in de relatie met die andere man. Haar vriend wilde het nog wel als een zwarte bladzijde beschouwen, maar was ergens begonnen te appen met een andere vrouw. Hij hield niet meer van haar en werd verliefd op een andere vrouw. Dus uiteindelijk resulteerde dat in een scheiding dit voorjaar.
Mijn vriendin is er kapot van en voelt zich vervangen. Wil eigenlijk haar vriend weer terug. Ondertussen heeft ze zelf al meerderde bedpartners gehad.
Als dat het nou was kon ik de drama wel daar laten. Het moeilijke vind ik nu de situatie met de kinderen. Ze drinkt regelmatig in de avonden als de kinderen op bed zijn, gebruikt in het weekend xtc en is dan brak als ze weer bij haar kinderen is. Ergens halverwege de week trekt ze het niet meer, gooit ze het op pms en is ze hard handig tegen de kinderen of zegt ze nare dingen. Waar ze later wel weer spijt van heeft. Het is allemaal op het randje. Ga gewoon een avond op tijd naar bed, of een weekend. Drink gewoon eventjes een weekje niet. Hebben je kinderen geen recht op een aanwezig moeder denk ik dan.
Ik heb het afgelopen jaar zoveel na haar geluisterd en gesprekken met haar gevoerd. Laatst heb ik ook mijn zorgen uitgesproken over het drugs gebruik, maar dan krijg ik van alles om m’n oren: ik zou jaloers zijn, conservatief, een andere levensstijl hebben, te oordelend zijn, niet goed feedback kunnen geven, etc.
Ik merk dat ik er ook wat klaar mee ben. Het raakt me steeds meer hoe ze om gaat met de kinderen en hoe ze daar geen verantwoordelijkheid in neemt. Ik merk dat ik wat afstand neem omdat ik haar gewoon niet meer volg. Het ook te pijnlijk vindt om te zien.
Wat kan ik doen? Kan ik ook gewoon een stap naar achter zetten? Zelfs nu ze in scheiding ligt? Ik merk dat ik geen puf meer heb om het gesprek aan te gaan en mij te veel frustreer om naar verhalen te luisteren met te weinig zelfreflectie. Dus wel zeuren, zeuren, zeuren maar nooit iets constructiefs doen en altijd de omgeving de schuld geven.
Er moet nog een scheiding worden uitgesproken, dus ook een plan voor de verdeling van zorg voor de kinderen. Is er een kans dat de kinderen ook een deel van de tijd bij vader zullen verblijven? Heb je contact met de vader?
Je vriendin is blijkbaar niet aanspreekbaar op haar gedrag en haar gedrag is wel schadelijk voor de kinderen, zoals jij het beschrijft. Ik weet niet hoe oud de kinderen zijn, maar is er een kans dat jij iets voor de kinderen kunt doen? Bijvoorbeeld opvangen uit school, of kinderopvang regelen, of zorgen dat ze bij jou kunnen logeren?
Alternatief is CJG inschakelen. Geen prettig alternatief, maar de situatie zoals je die nu schetst is ook niet prettig.
Tsjor
eerlijk gezegd zou dit mijn vriendin niet meer kunnen zijn.
Ik begrijp dat je met haar ook mooie tijden had maar als vriendinnen moet je toch ergens een beetje hetzelfde in t leven staan lijkt mij.
Jij keurd alles wat ze doet af, zij vind jou dan maar van alles. Dat is geen vriendschap.
Misschien kan je je oordelen over hoe het kapot gaan van haar relatie is verlopen loslaten. Waarschijnlijk verwijt ze zichzelf al genoeg en is ze ook depressief. Het lijkt wel of ze haar puberteit aan het inhalen is. Is ze jong getrouwd? Iedereen heeft recht op zijn eigen foute beslissingen. Als er kinderen de dupe worden, is het wel een ander verhaal.
Hoe zou het zijn als je in plaats van praten iets gaan doen met elkaar. Samen sporten, wandelen, naar de film, cursus, zwemmen, iets wat jullie beiden leuk vinden. Dan doe jezelf meteen iets constructiefs, want dat blijven praten in een kringetje, is uitputtend. Als het echt je vriendin is, kan je best een keer heel duidelijk laten weten dat je drinken en drugs gebruiken, niet slim vindt, dat het haar niet verder helpt. En verder niet mee gaan drinken. Ga wat doen, als je dat op kan brengen.
Vreemde vriendin...vreemdgaan en eisen dat je man dat oké vindt en vervolgens gepikeerd en boos zijn als je man op je uitgekeken is en zelf vreemdgaat (wat ik ook niet oké vind). En het ergste is nog dat ze geen enkele verantwoordelijkheid neemt voor haar kinderen op de momenten dat die bij haar zijn en zelf ook niet inziet dat ze fout bezig is en dat dit gedrag echt niet kan. Zelfs niet als anderen haar daar op wijzen.
Hoe oud zijn de kinderen? Zijn die zelfredzaam in de zin van dat ze zichzelf thuis enigszins kunnen redden en iemand kunnen bellen indien nodig? Laat dan vooral ook aan de kinderen weten dat je er voor ze bent als het nodig is.
Ik vind het ook te makkelijk om iedereen weg te zetten als conservatief en dit middelengebruik als 'een andere levensstijl' te benoemen. Ja, ik ben heel conservatief als het op drugs aan komt. Zeker in combinatie met kinderen en verantwoordelijkheid. Anders is niet per se beter of slechter, maar in dit geval dus zeker wel, want ze schaadt de kinderen en hun vertrouwen en de relatie die ze met ze heeft. Niet alleen door het verkwanselen van haar verantwoordelijkheid, ook door haar gedrag naar de kinderen toe.
Nog een nabrander. Los van de zorgen die je hebt. Kan het ook zijn dat de gelijkwaardigheid uit de vriendschap is verdwenen. Dat jij de afgelopen jaren het luisterend oor was in haar 'spannende leven en keuzes'? Dat zou je zelf kunnen ombuigen door niet minder te luisteren: vraag niet door, maar vertel iets vanuit jezelf over je eigen week. Ga daarop door. Stop met het luisterend oor, hou haar zelf verantwoordelijk voor haar eigen oplossingen en breng je eigen leven in. En zoals mamaE ook zegt, ik zou ook totaal niet onder de indruk zijn van haar repliek over conservatief zijn. Sta achter je eigen leven en geef daar ruimte aan in het contact met haar. Helpt jou en haar ook.
Je kunt de vriendin ook helpen door de problemen die je ziet te benoemen en aan te geven dat ze naar de huisarts zou moeten gaan. Problemen zijn dan: promiscuiteit, drank en drugsgebruik, kinderen niet goed aankunnen. Het kan zijn dat daar een psychiatrisch probleem achter zit. Dat zou de huisarts dan kunnen oppakken.
Ik zou me vooral zorgen maken om de kinderen. Als je het contact verbreekt met je vriendin, wie ziet dan nog om naar de kinderen?
Tsjor