Angst om op vakantie te gaan
Ik heb in mijn tienerjaren denk ik 10 keren gevlogen. Op mijn 20e paniekaanvallen gehad en thuis gezeten. Toen ik een jaar of 27 was ook weer overspannen/veel paniek, maar had al een vakantie naar Portugal geboekt, dus wel moeten gaan en hele nare ervaring omdat ik het eigenlijk niet kon, wilde alleen maar naar huis. Daarna nooit meer ver op vakantie gegaan omdat ik nooit meer durfde, altijd bang voor paniek, durf sowieso alleen niet ver weg. We zijn altijd in nederland gebleven. Nu mijn kinderen wat ouder zijn gaat het wel mijn leven beheersen, ik wil zo graag een keer met ze verder weg, wat zou ik graag een vliegreis maken, maar als ik zou boeken lig ik er 2 maanden wakker van, dus dat kan ik niet gaan doen. Iedereen heeft het maar over vakantie's en ik merk dat het mijn leven beheerst, ik kan er soms niet van slapen. Misschien overdreven, want het is wel een luxe probleem. Ook met de auto is een probleem omdat ik dan ook niet 1,2,3 terug ben, die hele rit maakt me ook angstig. Ik volg nu een programma over angst, maar ook dat lukt niet om rust te krijgen. Ik denk dat een psycholoog me hier ook niet mee kan helpen, ben ik vroeger al vaker geweest. Heeft iemand ook deze ervaring of een tip wie me hiermee zou kunnen helpen?
Kikki39 schreef op 12-05-2023 om 23:03:
ja klopt, maar het zit in mijn gedachte, kan mezelf helemaal gek maken. Doe ik niks dan blijf ik waar ik zit, maar ook dat maakt me niet gelukkiger.
Ik ben gewoon bang paniekaanvallen te krijgen ver van huis en dan ben je niet snel terug.En helaas die voorpret heb ik niet, alleen maar angst.
Daar is wel wat tegen te doen. Ingmar Heytze heeft ook zoiets en is met therapie en een brommer de regio Utrecht aan het ontdekken geslagen. Je bent niet alleen. Ik denk dat een paniekaanval eerder herkennen en manieren om die onder controle te houden een begin kan zijn?
Ik vind je in elk geval heel moedig. Moedig dat je dit erkent, het onder ogen komt en het wil veranderen.
Je kunt hier zeker wat aan proberen te doen.
Maar echt niet iedereen gaat op vakantie en het is zeker geen must!
Jij ziet iedereen op vakantie gaan omdat je daarop gefocust bent. (Als je relatie uitgaat zie je overal gelukkige stelletjes)
Ook kun je prima dichtbij vakantie houden.
Je hoort het al, ik ben niet van de school ‘(perse) alle angsten overwinnen’. Ik vind dat niet realistisch en zonde van vaak veel energie en tijd en je leven!
Ik ben voor zoveel dingen bang, je krijgt mij bijv echt nooit meer in een achtbaan. Helemaal prima.
wat anderen al zeggen; het is niet verplicht. Als je, je er zo angstig door gaat voelen zowel vooraf, tijdens het reizen en op locatie. Dan moet je, je ook afvragen of dit nu echt is wat JIJ wil. Want ook voor je man en dochter is het lastig en minder ontspannen vakantie houden als jij er zo'n last van hebt.
WIl je echt toch heel graag dan is oefenen misschien een optie; weekend weg / midweek/ week en dan pas verder.
Krijg je paniekaanvallen uit angst dat er onderweg iets gebeurt? Of puur door afstand? Of is de verplichting beklemmend? Heimwee?
Heb je weleens therapie / medicatie overwogen? Je schreef weleens eerder dat je vaak stress en angst ervasrt over tal van dingen, is het wellicht iets om structureel aan te gaan pakken.
Ik herken vakantie-angst wel. Ik heb er ook last van, ook al is het bij mij niet met paniekaanvallen. Het komt veel meer voor dan je op het eerste gezicht denkt, vermoed ik. Bij mij zit het ‘m vooral in de zaken (voor mijn gevoel) niet goed onder controle te hebben. Ik boek dus juist wel altijd alles vantevoren, heb altijd 1 vaste plek waar we de hele vakantie zijn (geen rondreis dus) en ga het liefste weer naar dezelfde plek waar ik eerder ook al geweest ben. Dat werkt voor mij best redelijk, maar ik blijf een soort “overleefstand” houden als ik op vakantie ben (zeker tijdens de heenreis en de terugreis) en kan niet ontspannen. Mijn tip is dus vooral: kijk goed naar waar jij je comfortabel bij voelt en pas de vakantie daar op aan.
ala ik lees dat die man die reisangst heeft dat heeft geaccepteerd en daardoor het heeft overwonnen (tenminste dat lees ik zo tussen de regels door) vind ik dat heel lastig, dat wil.ik niet. Ik heb zelfs 6 weken vakantie en vermaak me echt niet thuis. Het is gewoon echt een droom van me om toch eens weer een keer een andere vakantie te hebben. He voelt ook zo van; als.ik dat kan ben ik echt gelukkig, toch ook omdat ik er zo ontzettend veel mee bezig ben.
Ik weet heel zeker dat cognitieve gedragstherapie jou kan helpen. Juist omdat jij jezelf zo gek kunt maken, dat zagen we eerder ook al bij jou. Dat kun je afleren. Cognitieve gedragstherapie is een techniek om je gedachten om te buigen en met kleine stapjes je gedrag te veranderen.
Het kan je ook helpen om met paniekaanvallen om te gaan. Win-win.
Je zegt dat je het wilt veranderen, dan zul je er wel mee aan de slag moeten, het gaat niet vanzelf. Het kan. Doe deze zomer wat kleins (camper in eigen land klinkt leuk!), ga therapie volgen en dan kun je hopelijk volgend jaar iets verder weg op vakantie.
Kikki39 schreef op 13-05-2023 om 08:41:
ala ik lees dat die man die reisangst heeft dat heeft geaccepteerd en daardoor het heeft overwonnen (tenminste dat lees ik zo tussen de regels door) vind ik dat heel lastig, dat wil.ik niet. Ik heb zelfs 6 weken vakantie en vermaak me echt niet thuis. Het is gewoon echt een droom van me om toch eens weer een keer een andere vakantie te hebben. He voelt ook zo van; als.ik dat kan ben ik echt gelukkig, toch ook omdat ik er zo ontzettend veel mee bezig ben.
Scheelt het misschien ook niet een hoop angst/ stress als je leert je meer te ontspannen met hobbies/ bezigheden? Zodat je minder loopt te malen? Als je in Nederland op vakantie gaat, vermaak je, je dan wel? Zijn die bezigheden ook niet thuis te doen?
Lijkt het je wat om met een camper eerst korte vakanties te proberen en dan Europa in te trekken.
Ik heb zelf erg claustrofobie, als ik ga vliegen los ik dat op met oxazepam die de huisarts voorschrijft, paar pilletjes. Verder nooit nodig alleen met vliegen maar dan lukt het prima.
lispeltuut schreef op 13-05-2023 om 08:35:
Ik herken vakantie-angst wel. Ik heb er ook last van, ook al is het bij mij niet met paniekaanvallen. Het komt veel meer voor dan je op het eerste gezicht denkt, vermoed ik. Bij mij zit het ‘m vooral in de zaken (voor mijn gevoel) niet goed onder controle te hebben. Ik boek dus juist wel altijd alles vantevoren, heb altijd 1 vaste plek waar we de hele vakantie zijn (geen rondreis dus) en ga het liefste weer naar dezelfde plek waar ik eerder ook al geweest ben. Dat werkt voor mij best redelijk, maar ik blijf een soort “overleefstand” houden als ik op vakantie ben (zeker tijdens de heenreis en de terugreis) en kan niet ontspannen. Mijn tip is dus vooral: kijk goed naar waar jij je comfortabel bij voelt en pas de vakantie daar op aan.
dit heb ik dus ook. Ik zie er nu al weer tegenop dat we volgende week weg gaan. Ik merk de onrust in mijn lijf. Dat gedoe met een caravan (en we hebben echt een heel mooie, met een goede auto die m makkelijk trekt etc. - dus echt niets te vrezen).
Ik heb ook gewoon een 'honk' nodig. Toen we een rondreis door Noord-Amerika gingen maken, hebben we om die reden steeds een AirBnB voor een aantal dagen/nachten gehuurd, zodat we daar de omgeving konden verkennen. Van daaruit een nieuwe reserveren op ca. 300 mijl = dagje rijden met dingen doen onderweg met 's avonds daar aankomen. Met als rustpunt een week in een huis met familie. Rondreizen met een camper, ons eerste plan, zag ik echt niet zitten.
En ervaring leert dat er, ook als er onverwacht minder leuke dingen op je pad komen, je het samen altijd wel weer kunt oppakken. Kinderen waren toen in de VS ook van een leeftijd (14 en 17) dat ze echt tot hulp konden zijn.
Vliegangst heb ik gelukkig niet echt. Wel reisziekte bij vliegen en boot, maar daar helpen pilletjes tegen.
een paar uurtjes weg van huis durf ik nog wel, maar ik zou dan niet weten waarheen met tieners. Ik wil juist net graag zon, zee, strand en dan moet je toch echt wat verder. Het is ook de angst om het echt te boeken, dan staat het vast en dan begint de paniek.
Wie weet durf ik best te vliegen of naar Italië met de auto te gaan, maar de stap nemen durf ik niet, want dan slaat de paniek toe .
Kikki39 schreef op 13-05-2023 om 10:24:
een paar uurtjes weg van huis durf ik nog wel, maar ik zou dan niet weten waarheen met tieners. Ik wil juist net graag zon, zee, strand en dan moet je toch echt wat verder. Het is ook de angst om het echt te boeken, dan staat het vast en dan begint de paniek.
Wie weet durf ik best te vliegen of naar Italië met de auto te gaan, maar de stap nemen durf ik niet, want dan slaat de paniek toe .
Ergens aan de kust in Nederland? Stedentrip met je dochter?
Scheelt het wellicht als je man de vakantie regelt en jou gewoon niks verteld. Dan hoor je het een dag voor vertrek, nog steeds stress maar geen weken vooruit.
Tja dat vastleggen is een ding want reserveren is vaak wel wenselijk. Maar ook dan HOEF je niet, annuleren kan altijd nog. Geeft dat je iets rust?
Maar echt Kiki, ga ook leren je te ontspannen anders zit je, jezelf zo in de weg en het leven is kort.
ja klopt, het probleem is dat ik geen keus kan maken, die knoop doorhakken, het is al 25 jaar zo en zo blijf ik doorgaan, heel slecht weet ik, moet ik ook niet zeuren. Ben wel gestart met cursus, maar ook die is te lastig. Heb wel een gedachte dat het nog kan veranderen als kind niet meer meegaan, met mijn man kan ik rustig bekijken hoe ver we kunnen gaan.
Zon, zee strand kan ook prima in Nederland. Is dat niet een mooi tussenstapje, een weekje aan de Nederlandse kust? Of beginnen met een lang weekend of een midweek?
Je hoeft echt niet meteen drie weken naar Spanje of Italië he! Dat is misschien voor over een paar jaar, na therapie en nadat jij hebt geleerd hoe je jezelf kalmeert en meermaals gemerkt hebt dat dat lukt. Laat dat beeld voor nu nog maar even los, dat is nu nog niet realistisch.
Dat vastleggen wil ik wel doen, maar dan nog; kan niet tegen tiener zeggen halverwege , we draaien om.
IMI-x2 schreef op 13-05-2023 om 10:44:
Zon, zee strand kan ook prima in Nederland. Is dat niet een mooi tussenstapje, een weekje aan de Nederlandse kust? Of beginnen met een lang weekend of een midweek?
Je hoeft echt niet meteen drie weken naar Spanje of Italië he! Dat is misschien voor over een paar jaar, na therapie en nadat jij hebt geleerd hoe je jezelf kalmeert en meermaals gemerkt hebt dat dat lukt. Laat dat beeld voor nu nog maar even los, dat is nu nog niet realistisch.
Nederland is prima te doen, ben vorige week nog weggeweest, dus dat is geen probleem, het gaat juist net om de verdere reisjes.
en Als iemand iets regelt zonder het jou te zeggen?
Gr Angela
