Angststoornis bij jongen van 20
Mijn zoon is een 2de jaar student en woont weer thuis, vanwege Corona. Hij is altijd angstig geweest (paniek aanvallen bij toetsen en deg.) maar hij heeft nu echt existentiële angsten, kan bij voorbeeld compleet hysterisch en in paniek raken bij het idee dat hij ooit dood gaat. Hij was eergisteren zo angstig dat hij zichzelf in het gezicht gekrast heeft en een gat in zijn broek gemaakt heeft door eraan te trekken. Het was zo erg dat ik de dienstdoende huisarts heb gebeld (het was in de avond) en hij kreeg Xanax voor een paar dagen.
Hij is nu rustig (wel een beetje suf) maar het is natuurlijk geen oplossing. Hij moet in therapie, maar hoe kan ik hem het beste helpen. Hij gaat maandagochtend de huisarts bellen, en hopelijk zo snel mogelijk een afspraak krijgen. Maar als moeder voel ik me machteloos. Zijn vader (mijn ex-man) is hierin geen helpende factor, zijn reactie was "stel je niet aan we gaan allemaal een keertje dood".
Ik heb even gegoogeld, angst voor de dood wordt niet gezien als een aparte stoornis maar als onderdeel van een paniek- of algemene angststoornis.
Ik wou eigenlijk weten of er ouders zijn hier die ervaring hebben met angststoornissen bij jongeren en hoe het op te lossen (wat voor soort therapie beter werkt).
Groetjes
Anoniem
Angst
Ja, jammer dat ze via de universiteit geen psychiaters hebben maar misschien kun je voor informatie bellen met psychologen verbonden aan zijn studie instelling.
En mogelijk hebben ze zelf consultatie mogelijkheden want met angst kun je medicatie hard nodig hebben.
Zoek anders een vrijgevestigde psychiater, kijk even uit of die wel betaald wordt via je zorgverzekeraar tenzij je een restitutiepolis hebt.
Vrijgevestigd omdat in die grote instellingen het personeelsverloop nogal hoog ligt en allerlei therapie doorgeschoven wordt naar andere medewerkers zodat je steeds een ander hebt, dat schiet niet op.
Dat zou ik doen.
Ingewikkeld
Er is helaas niet zo gauw een pasklaar antwoord wat je kan doen. Dit is een ingewikkeld probleem en zeker ook omdat je zoon volgens de regels al volwassen is. Ik heb met mijn eigen zoon redelijk lopen 'leuren'. Uiteindelijk op het spoor van autisme gekomen, dat verklaarde veel maar loste nog niks op. Pas sinds er medicatie geslikt wordt gaat 't goed met hem.
GAS
Het zou een gegeneraliseerde angststoornis kunnen zijn, ook wel piekerstoornis genoemd. Daar zijn speciale therapiën voor, deels in een groep. Dat heeft mij erg geholpen. Daarnaast slik ik citalopram, dat is een AD dat ingezet wordt bij angstklachten.
Huisarts
De huisarts is wel de eerste stap. Misschien zijn gesprekken met de praktijkondersteuner mogelijk, of tijdelijk aan de medicatie tot er plek is bij GGZ. Reken maar op een flinke wachtlijst voor de intake (4 maanden) en daarna nog tot de behandeling. Ze zullen waarschijnlijk beginnen met cognitieve gedragstherapie. Kennelijk heeft dat bij veel mensen snel effect.
Huisarts - psychiater
Bij een jongere die al angstig is vanaf jonge leeftijd gaan gesprekken met de praktijkondersteuner weinig kunnen betekenen.
Ook verwacht ik serieus, tenzij iemand weigert, dat medicatie een bijna noodzakelijke optie is. Sommige huisartsen kunnen dat zelf heel goed inzetten, maar sommigen laten dat ook liever over aan een psychiater. Want soms is het ook even zoeken wat voor korter of langer gebruik goed werkt en daar hebben psychiaters over het algemeen meer ervaring mee.
Kan best dat een combi van huisarts en praktijkpsycholoog werkt maar onderschat het niet. Angst is ernstig. En soms is het beter om langdurig medicatie te gebruiken om vastlopen in angst te voorkomen.
Therapie werkt ook beter met medicatie als iemand zo angstig is. Het protocol is wel: eerst cognitieve therapie, dan zonodig medicatie.
Mijn dochter was ook zeer angstig, maar bij kinderen ligt dat nog meer vast. Gelukkig maakte de psychiater er geen lange therapie van en besloot al snel tot medicatie. Zonder angst kun je meer ondernemen en leren.
Dochter heeft aan een lage dosis genoeg. Dan is ze meestal goed in balans.
Annej
Ik weet dat je weinig hebt aan gesprekken met zo’n POH, maar in afwachting van de intake moet je wat. Het zou mooi zijn als de huisarts, eventueel in overleg met een psychiater, vast medicijnen kan voorschrijven. Met cognitieve therapie hebben wij zelf geen goede ervaring, maar ik geloof best dat dat bij het gros van de patiënten (met mildere klachten en/of geen onderliggende stoornissen) wel snel helpt.
Je hebt gelijk Phryne
Je moet wat in de wachttijd, daar heb je zeker gelijk.
Bedankt voor het meedenken
Zoon zit sinds vrijdagavond aan de Xanax, voorgeschreven door de dienstdoende huisarts na een telefonisch consult. Ik zie aan hem dat hij ontspannender is, en hij slaapt weer redelijk normaal, maar de angst breekt toch nog af en toe door. Dan maakt hij sprongetjes of slaat hij een kreetje.. het is zo ontzettend naar om te zien.
Ik moet morgen werken maar overweeg om thuis te blijven. Hij heeft pillen tot morgen ochtend en ik weet nog niet wanneer hij de huisarts kan zien. Angst is uitputtend.
Ik ben zelf helaas ook bekend met angst vanaf een jonge leeftijd, voor mij mijn vader, voor hem zijn moeder enz. Het is helaas een familiekwaal. Zelf slik ik al 20 jaar een minimale dosering AD, en ik verwacht dat zoiets uiteindelijk bij hem de oplossing gaat worden, samen met therapie.
De feestdagen komen eraan, en ik hoop dat de huisarts gaat inzien dat er medicatie nodig is. Zo'n niveau angst zonder medicatie houdt niemand lang vol.
Anoniem
Hier
Goede ervaring met een lage dosis aripiprazol, kind kon ineens veel beter slapen omdat de angst savonds weg was en door het goede dag/nachtritme dat is ontstaan is het veel beter opgewassen tegen de uitdagingen die het leven een jong mens biedt (o.a. de meest wilde angsten, ook).
Wel in combi met een AD, maar dit extra medicijn geeft hier echt een meerwaarde.
De keuze van hulpverleners om eerst CGT en dan pas medicatie te geven lijkt me wat dubbel, soms staat iemand niet open voor medicatie en dan kan CGT helpen maar als je te angstig bent komt CGT toch niet binnen en zou je beter eerst met medicatie de scherpe kantjes eraf kunnen halen.
Valeriaan
Ik gaf mijn kinderen, vooral dochter toen ze nog geen medicatie kreeg, Valeriaan.
Dochter heeft inmiddels wel medicatie sinds haar 14e of zoiets (was al nodig vanaf haar 8ste). Zoon heeft nooit medicatie gehad en gebruikt zelf wel eens Valeriaan.
Omdat ze nu volwassen zijn heb ik nu Valeriaan extra sterk.
We hebben hier nooit bijwerkingen gezien.
En zonodig dempt het toch wat.
Zoon heeft de huisarts gezien, die heeft gelijk doorverwezen. Wachtijd is 2 maanden. Het is korg maar zoon kan zich niet voorstellen hoe hij nog op deze manier 2 maanden vol kan brengen.
Hij heeft morgen contact met de huisarts, die overweegt om Xanax retard te geven zodat de afgifte langzamer gaat. Xanax lijkt kort te werken. Hij heeft goede momenten en zoals vanavond rond 6 uur slechte momenten. Hij is zo aan het vechten om de paniek de baas te blijven dat hij uitgeput is. En dan nog breekt het door. En hij huilde in mijn armen "Mam ik ben zo moe". Ik voel me zo machteloos...Ook omdat ik zelf bekend ben met paniek en weet hoe alles overheersend het wordt.
Ik heb hem nu naar een vriend gebracht. Hij was bijna vrolijk onderweg er naar toe.
Anoniem
Maar
Hij heeft het altijd als kind al gehad én het zit in de familie. Is hij als kind hier serieus voor in behandeling geweest? Zo niet, dat was dan wel een gemiste kans...
Triva
Hij is in behandeling geweest, zonder medicatie. Had toen goed geholpen.
Anoniem
AnneJ ?
Hoe vind ik een GOEDE psychiater buiten de gebaande paden van de GGZ,
Anoniem?
Vinden van een hulpverlener
https://www.vvpaoamsterdam.nl/
Die staan 'gewoon' in het 'telefoonboek'.
Overigens kun je het ook je huisarts vragen. Soms kent die mensen waar goed naar te verwijzen is.
Zelf heb ik hier van een deelnemer aan dit forum een goede psychiater -voor mijn kinderen met autisme- geadviseerd gekregen.
https://www.angstfobietherapie.com/forum-lotgenoten-angstaanval-angststoornis
Forum van volwassen patiënten.
Kun je vragen aan deelnemers
Update
Xanax werkte niet goed en de retard helemaal niet. De huisarts heeft besloten om hem alvast aan de antidepressiva te starten (clomipramine, lage dosering en om de 3 dagen even omhoog) en een andere calmeringsmiddel te proberen(Temesta). Het lijkt beter te werken. De intake is gepland einde februari... ik ben hemel en aarde aan het bewegen om een prive psychiater te vinden, is geen makkelijk tijd van het jaar.
Anoniem
