hartoverslagen
Ik heb al zo'n beetje mijn hele leven regelmatig last van hartoverslagen. Zo'n slag die even net wat langer op zich laat wachten en dan extra hard is. Vervelend, maar volstrekt onschadelijk volgens mijn huisarts.
Nu had ik er vorige week opeens veel meer last van dan normaal. Even aangezien en toen ging het beter. Tot vandaag: sinds vanmorgen heb ik aan één stuk door overslagen. Echt elke paar hartslagen zit er een overslag bij, soms ook een paar achter elkaar. Daarbij is mijn hartslag ook hoger dan normaal.
Toch maar even de huisarts gebeld. Die benadrukte weer dat die overslagen echt onschuldig zijn en niets om me zorgen over te maken. Dat het hooguit een vervelend gevoel is. Wel vond ze mijn hartslag te hoog. Ze vroeg terloops of iemand wel eens een ruisje had gehoord bij mij. Nee, dus. Ik heb nu om de hartslag wat omlaag te krijgen een bètablokker gekregen en moet morgenochtend bloed laten prikken en een hartfilmpje laten maken. En dan 's middags weer bij haar terugkomen.
En eerlijk gezegd weet ik niet of ik nu gerustgesteld moet zijn of niet. Ik voel me in ieder geval nog zwaar opgejaagd door die hoge hartslag (pilletje werkt nog niet) en die overslagen de hele tijd. Maar als de huisarts zou denken dat ik elk moment om kon vallen had ze me vast wel meteen doorgestuurd, toch?
Iemand ervaring hiermee? Tips? Een woord ter geruststelling??
hartstichting
De hartstichting zegt dit:
https://www.hartstichting.nl/hartziekten/hartritmestoornissen/hartoverslagen
Dus het lijkt erop dat de huisarts gelijk heeft.
leeftijd
Jippox, Wat is je leeftijd? Ik heb een paar jaar hartoverslagen gehad. Waarschijnlijk was dat het begin van de overgang.
Bètablokker
Werkt je pilletje nu wel al? Toen ik die voor het eerst slikte heb ik twee dagen als dood vogeltje op de bank gezeten. Hartslag was altijd 100+ p/m (in rust) en ging bijna direct naar 60. Ik kwam bijna niet meer vooruit, zo hakte het erin.
herkenning
Hier een familiekwaaltje (moeder, ik, dochter). Moeder is overigens inmiddels 83... (ter geruststelling 
.
Maar vervelend is het wel.
Overigens denk ik (weet het niet) dat die hogere hartslag komt door je stress/spanning/paniek van de vele overslagen die je nu hebt. Weet het niet, maar zou zo kunnen.
Ikzelf heb ondervonden dat het bij mij zeer hormonaal bepaalt is. Vroeger in de aanloop naar de menstruatie. Tijdens de zwangerschap behoorlijk veel. En na de bevalling een paar máánden lang zowat continu.
Wel weer apart: zit nu midden in de overgang, en nauwelijks last.
Heel leven
Ik heb ook mn hele leven overslagen. Hartfilmpjes gehad en met zo'n draagbaar ding gelopen voor een registratie van een of twee dagen. Dat weet ik niet meer. Zelfs een keer naar de Eerste Hulp omdat het echt heftig was. Mijn hart is prima in orde zegt de huisarts en dat geloof ik ook.
Wat wel heel apart was, sinds ik B12 spuit zijn de overslagen bijna weg. Nu heb ik ze alleen nog bij grote stress. Ik ben blij dat ze bijna weg zijn want ik vind het een heel vervelend gevoel.
fijn
om wat ervaringen te lezen. Ik weet ook wel dat die overslagen niet ernstig zijn, maar als je zo uren achter elkaar aan één stuk hebt, bekruipt je toch wel het gevoel dat dit niet helemaal de bedoeling kan zijn… En het is sowieso een rotgevoel.
In mijn puberteit heb ik jarenlang bètablokkers geslikt omdat ik een verhoogde hartslag had. Ook allerlei onderzoeken gehad, maar nooit een oorzaak voor gevonden. Later is dat vanzelf overgegaan. En nu dus opeens weer (kan inderdaad ook wel wat stress gerelateerd zijn natuurlijk).
Ik vermoed toch ook wel een hormonale invloed (had ook meer last van overslagen tijdens zwangerschappen). Ik ben 44 en heb sinds kort af en toe opvliegers. Mijn moeder was met 40 jaar al in de overgang, dus het zou zo maar kunnen… Ik heb geen baarmoeder meer, dus dat maakt het ietsje lastiger te signaleren allemaal.
Enfin, de betablokker deed zijn werk. Ik heb er geen last van gehad, zoals jij beschrijft Vesper. Gewoon terug naar een normale frequentie en toen namen ook de overslagen af. Pfoe wat een opluchting.
Nu op naar het ziekenhuis voor het ecg...
hartritmestoornis
Mijn broer heeft een hartritmestoornis. Hij is rond z'n dertigste een keer flauw gevallen in de ah en naar het ziekenhuis gebracht, waar dit aan het licht kwam. Z'n arts zei dat hij er heel oud mee kan worden (arts had het zelf ook). Mijn broer kreeg medicatie, maar voelt het nu goed aankomen en medicijnen zijn niet meer nodig. Ik weet haast zeker dat het bij hem wel stress gerelateerd is maar ik kan me zo voorstellen dat je bij vermeende hartlachten sowieso meteen in de stress schiet.
Sterkte Jippox! Hoop dat alles meevalt.
ben benieuwd
Jippox, ik wil je niet bang maken, maar laat je niet afschepen en begin niet zelf over de overgang tegen die artsen. Er is de laatste tijd veel te doen over hartkwalen bij vrouwen en hoe makkelijk die gemist worden, omdat de verschijnselen zo anders zijn dan bij mannen. Van die vage dingen als moe, wat duizelig, maagpijn, opgejaagd gevoel. Kan allemaal overgang zijn en die kans is misschien ook wel het grootst hoor! Maar je weet het niet.
Een half jaar geleden heb ik heel veel mazzel gehad omdat mijn huisarts het wél door had (ondanks mijn verhaal over overgang en stress en druk en zo) en ben ik op tijd gedotterd. Op het ecg bij de SEH was in eerste instantie ook niets te zien, ritme goed, bloed in orde.
Een fietstest zou direct aan het licht gebracht hebben dat er toch fors zuurstoftekort was maar die is toen niet gedaan. Pas bij de controle 2,5 week later wel en toen kon ik meteen blijven. Kransslagader voor ruim 90% dichtgeslibt.
Maar goed, ik ben niet Jippox en de klachten komen ook niet helemaal overeen. Toch zet ik er dit bij want je weet het niet.
Laat je het nog even horen hier?
ook
Ik heb ook mijn hele leven al last van die hartoverslagen. Een maand of 6 a 9 geleden heb ik 1 1/2 dag heel veel hartoverslagen gehad. Soms ook lange tijd achter elkaar. Bij mij is het vanzelf weer overgegaan en ik heb er geen last meer van gehad daarna, wel nog steeds zoals ik het mijn hele leven al had maar niet meer langdurig.
Trucje
Disclaimer: dit is uiteraard geen medisch advies, bij twijfel altijd naar de arts. Ik hoop dat het bij jou ook onschuldig is.
Als ik last heb van die "overslagen", ga ik even iets lichamelijk inspannends doen, zodat mijn hartslag even (flink) omhoog gaat. Een paar keer de trap oprennen, 10 burpees etc. Dan stopt het vrijwel altijd meteen.
Overigens is het geen slag die te laat komt, degene daarvoor was juist te vroeg. Daardoor stroomt je hart iets langer vol met bloed en voelt de volgende slag harder. Let maar eens op: vóór de harde slag zitten 2 slagen te kort op elkaar.
Heb ik ook
Ook naar de cardioloog mee geweest, meerdere hartfilmpjes, echo, fietstest enz.
Conclusie: niks aan de hand, onschuldig. Maar naar gevoel is het wel!
Laat je vooral geruststellen, dat heeft mij wel geholpen.
Sterkte!
doorverwezen
Gisteren ecg gehad en bloedonderzoek, dat was allemaal goed. Ik had gister ook nergens meer last van. De huisarts heeft nog een hele poos geluisterd en zei toen dat ze toch een ruisje hoort. Daarom word ik nu doorverwezen naar een cardiologie centrum. Daar heb je dan op 1 dag een intake, allerlei onderzoeken en meteen ook de uitslag, een diagnose en een behandelplan. Als het goed is word ik vandaag gebeld voor een afspraak en dat zal dan ergens volgende week zijn.
Maar de verwijzing heeft dus eigenlijk niets met die overslagen te maken…
Nou ja, beetje dubbel. Op zich fijn dat het even goed uitgezocht wordt allemaal (en ik hopelijk gerustgesteld word!), maar aan de andere kant natuurlijk juist weer een hoop vragen en onzekerheid nu. Bah 
ik heb ook
Ik heb ook een ruisje, ontdekt toen ik 3 jaar oud was. Niet zodanig dat ik niet kon sporten of een operatie nodig had. Wel controle.
Foto's met bariumpap (wat is dat toch vies), en wat eenvoudige controles. Het is wel wat verbeterd nadat ik ouder werd, maar het is nog steeds hoorbaar in bepaalde houding (liggend of zittend, dat ben ik even kwijt).
Ik heb er nooit last van gehad bij mijn weten, al weet ik natuurlijk ook niet beter. Ik hoop bij jou ook op een kleintje dat enkel onder controle hoeft te blijven. Sterkte!
sterkte Jippox
Sterkte Jippox, eng al die onzekerheid! Gelukkig is volgende week al snel, plan de dagen maar goed vol om er niet de hele tijd aan te denken.
Hoi jippox
Hoe is het met je?
Heb je nog last van overslagen?
Groetjes tinahaje
Hallo Jippox,
Overslagen zelf hoeven niet zo een probleem te zijn. Ik heb er zelf ook last van. Elke 3e slag, slaat bij mij over. Ik heb een ICD/Pacemaker.Ik wordt elk half jaar gecontroleerd. Dan wordt tijdens de controle tijdelijk de pacemaker uitgezet om te zien wat het hart doet. Als mijn hart aan het klooijen is,dan voelt dat bij mij alsof ik in een achtbaan zit.Herken je dat?
Wel goed dat je gecontroleerd gaat worden. Ik wordt alerter als ze het over een ruisje hebben.
Het is goed dat je het serieus neemt. Beter een keer te vaak na laten kijken dan 1 keer te weinig.
Grt Robbie
Uit het onderzoek destijds kwam dat ik een soort restant heb van een embryonale hartklep. Daar komt het ruisje vandaan. Een jaar later is dat nog eens gecheckt en geen verandering, dus het is verder onschuldig en ik hoef er niet voor terug op controle te komen.
De overslagen heb ik nog steeds. Inmiddels ben ik 49 en wat meer in de overgang, en ik heb dan ook vaker en heviger last. Soms echt elke paar slagen, tientallen keren per minuut, en dat uren achterelkaar. Heel vervelend, maar het reageert nog altijd goed op de betablokkers, dus die slik ik nu maar wat vaker.
Het voelt voor mij niet echt als een achtbaan, maar wel echt heel naar. Ik begin me soms af te vragen of een ablatie niet een goed idee zou zijn, maar dat lijkt me dan weer zo'n enge ingreep...
