Ik heb kanker
dag allemaal
2 weken is mijn baarmoeder verwijderd, de gynaecoloog ging ervan uit dat het een vleesboom was. Het gaat helaas om een vrij zeldzame vorm van kanker, een leiomyosarcoom (kanker van de spier). Ik word volgende week doorgestuurd naar het A. Van Leeuwenhoek voor verdere onderzoek en behandeling. De grond is onder mijn voeten weggeslagen.
sini
Hoe is het nu, Sini? Hebben ze goed uitgelegd wat ze van plan zijn en waarom?
hier is wat ik vandaag in mijn blog gepost heb:
Vandaag gesprek met internist-oncoloog (2 stuks) in het AvL. Beide aardige mensen (een vrouw en een man). Mijn man en mijn lieve nichtje (arts) waren mee.
Op het ogenblik is hun advies even niets doen: de uitzaaiingen zijn klein en het zijn er niet veel. Begin augustus een scan en kijken hoe het ervoor staat. Groei betekent chemotherapie, geen of weinig groei nog even afwachten. De moeite dat ik heel soms voel bij ademhalen (snel de trap op bijvoorbeeld) is volgens hun te wijten aan de longembolie. De uitzaaiingen zijn te klein om het te veroorzaken.
Het voelt heel gek om niets te doen, met z’n tikkende tijdsbom in je lijf. Aan de andere kant: een paar weken rust in ons huisje in Frankrijk, even weg van alle stress en angst van de laatste maand, klinkt als hemel op aarde. En: mijn lieve nichtje brengt de eerste twee weken van de vakantie met ons door. Als er wat is, is zij er om vinger aan de pols te houden.
Morgen komt mijn beste vriendin uit Frankrijk voor 3 dagen: ik vind het geweldig om haar hier te hebben: bootje varen, kletsen en samen huilen, ongetwijfeld.
Onzekerheid is iets waar ik mee moet leren leven, blijkbaar.
sini
Geniet van vrienden en familie, dat is wat telt. Lijkt me idd dubbel om even niets te doen, anderzijds nemen ze geen risico met je. Gezicht in de wind Sini 💕
Ik weet inmiddels uit de ervaring van iemand in mijn naaste omgeving dat die artsen zonder aarzelen klaarstaan met chemo als ze denken dat het enig nut kan hebben. Kennelijk is dit een soort kanker waarbij stilzitten en monitoren verantwoord is. Dat is in deze omstandigheden erg goed nieuws. Ik hoop van harte dat de ziekte zich koest houdt.
Geniet van je vakantie, je hebt m verdiend!
Ik wil je veel sterkte wensen en een goede vakantie met je familie en vriendin.
Lieve Sini, wat naar dat kanker jou getroffen heeft. Maar wat mooi om te zien dat je er zo rustig en strijdlustig onder bent. En met het laatste nieuws uit het AvL: dat klinkt toch goed. Hopelijk dat het allemaal heel lang rustig blijft.
Er zijn mensen die heeeel lang kunnen leven met kanker. Dat gun ik jou van harte. In de tussentijd: geniet (misschien nog wel meer dan voorheen) van je vakantie en alle mooie dingen in het leven en natuurlijk van je man, familie en vrienden. En natuurlijk heel veel sterkte en een dikke knuffel van mij.
Joh Sini, wat klink je ontzettend wijs. Ik hoop dat je deze mindset kan houden gedurende het behandeltraject. Fijn dat je je omringd weet door lieve mensen. Stapje voor stapje en de toekomst ontvouwt zich vanzelf.
Ik ben in gedachten bij je.
Ik hoop dat het rustig zal blijven. De artsen adviseren niet voor niks om af te wachten lijkt me zo. Je baarmoeder was er al uit toch?
In ieder geval een fijne en ontspannen vakantie toegewenst.
Sinilind schreef op 16-06-2023 om 07:58:
[..]
Met de leeftijd ben ik steeds rustiger geworden Kenfan 😉 ik ben zo gelukkig de afgelopen jaren geweest met mijn man, het afronden van mijn studie, de kinderen die goed gaan. Het geeft me rust en kracht. Een zekere vorm van berusting. Het betekent niet dat ik niet mijn best wil doen om mijn tijd te rekken als het op ren goede manier kan. Maar ja ik heb rust. En gelukkig maar
Sini
Sini, wat mooi om te lezen. Het blijft toch een bijzonder iets, dat ouwe forum. Als je er maar lang genoeg blijft plakken kun je iemands levensloop volgen. Hopelijk gunt die sluipmoordenaar je nog meer tijd van dat geluk te genieten. En je memoires te schrijven als je uitgeborduurd bent. 
Dat de artsen je pas in augustus terug willen zien is gunstig. Sterkte.
kenfan schreef op 22-06-2023 om 22:57:
[..]
Sini, wat mooi om te lezen. Het blijft toch een bijzonder iets, dat ouwe forum. Als je er maar lang genoeg blijft plakken kun je iemands levensloop volgen. Hopelijk gunt die sluipmoordenaar je nog meer tijd van dat geluk te genieten. En je memoires te schrijven als je uitgeborduurd bent.
Kenfan, dat had ik nou ook. Zeker als je elkaar ook nog wel eens ontmoet hebt en zo.
Ik was net op mijn werk, en wat ik moeilijk vind zijn mensen die naar me toe komen met een begrafenissgezicht en mij met een zachte stem “heel veel sterkte” wensen. Ik voel me dan gelijk slecht. Ik begrijp dat het moeilijk is om je een houding te geven, maar ik hoop vooral dat mensen me zo lang mogelijk (zo lang ik niet kaal en uitgemergeld ben) normaal behandelen. Ik heb kanker, ik ben niet mijn kanker. Daar weet ik nog niet zo goed hoe te reageren want het is lief bedoeld.
Sini
Sinilind schreef op 23-06-2023 om 16:18:
Ik was net op mijn werk, en wat ik moeilijk vind zijn mensen die naar me toe komen met een begrafenissgezicht en mij met een zachte stem “heel veel sterkte” wensen. Ik voel me dan gelijk slecht. Ik begrijp dat het moeilijk is om je een houding te geven, maar ik hoop vooral dat mensen me zo lang mogelijk (zo lang ik niet kaal en uitgemergeld ben) normaal behandelen. Ik heb kanker, ik ben niet mijn kanker. Daar weet ik nog niet zo goed hoe te reageren want het is lief bedoeld.
Sini
Heel herkenbaar en helaas kun je hier nooit helemaal aan ontkomen. Binnen mijn naaste omgeving (vrienden/familie) heb ik dit dan ook meteen uitgesproken: ‘ik ben nog steeds dezelfde Kersje, maar toevallig ook ziek’ en ben niet ‘zieke Kersje’!
Ik was vooral bang dat mijn erg goede vriendschappen zouden veranderen, dat zij bijv niet meer zoals voorheen met hun ‘probleempjes’ naar mij zouden komen. Dat zij mij op een andere manier zouden gaan benaderen en behandelen, wat ik absoluut niet wilde! Zij gaven aan erg blij te zijn dat ik dit zo bespreekbaar maakte, misschien ook een tip voor jou.
Voor mensen die wat verder van mij afstaan maakt het mij niet zo uit, al vond ik het nóg lastiger als mensen mij ontliepen, juist omdat ze niet wisten wat te zeggen. Het bespreekbaar maken breekt wel vaak het ijs is mijn ervaring.
Tevens heb ik ook van diverse mensen definitief afscheid genomen, het spreekwoord ‘in moeilijke(re) tijden leer je je vrienden kennen’ bestaat niet voor niks 😉
Geniet van je vakantie Sini 🍀
Het is ook best confronterend; als iemand gezond en wel door de gangen loopt maar met een ziekte onder de leden waarvan niet bekend is hoe dit gaat verlopen, realiseer je vaak dat het jezelf ook kan overvallen. Sini schreef over begrafenisgezichten, je kan het ook lezen als gezichten met angst voor hun eigen betrekkelijkheid hier op Aarde.
Als je er open over bent in je omgeving en daar ontkom je vast niet aan, maak het zelf bespreekbaar, mensen veren dan mee op je kracht. Dus bij zo'n sombere ( goed bedoelde) wens: reageer bv met: komt goed, we gaan ervoor, ik voel me sterker dan ooit dus geen sombere gezichten hoor! ( uiteraard slechts een voorbeeld en wie weet aanpassingen nodig), maar ik help mensen met liefde een beetje hoe ik graag behandeld wil worden in bepaalde omstandigheden.
Het begrafenisgezicht is een somber gezicht na een somber bericht. Bij de volgende ontmoeting zal dat gezicht een wat afwachtende uitdrukking hebben, meer invoelen hoe jij bent en reageert. Ik vind het al knap dat mensen bewust naar je toekomen, veel mensen vinden dat té lastig en gaan je juist uit de weg.
Het is lastig, doen of er niets aan de hand is voelt ook niet goed.
