Man uitleggen hoe PMS voelt….

Hebben jullie een kalender in huis hangen? Dan kun je de dagen daarop markeren: NATJE MET RUST LATEN: PMS!

Als hij zo naar blijft doen, kun je hem eens wat websites over PMS laten lezen en desnoods een keer meenemen naar de huisarts voor uitleg. Zodat hij weer dat het normaal is, niet geschift. Zo zitten vrouwen in elkaar en als hij er niet tegen kan, moet hij maar met een man trouwen. 😉

Ik vind het nogal wat om je partner voor geschift uit te maken vanwege klachten waar ze niks aan kan doen. Zeker niet als er een aanwijsbare oorzaak voor is en je dit besproken hebt. 
Zelf kan ik vrij slecht tegen spanning/stress/tijdsdruk/chaos en dan kan ik ook wel eens minder aardig uit de hoek komen. Wat ik dan nodig heb is een partner die naast me komt staan en overzicht voor me creëert en eventueel ergens mee helpt in plaats van me uit te schelden en te vernederen.

Als het vooraf bekende en aanwijsbare dagen zijn is zo'n kalender nog niet eens zo'n gek idee.

Geschift nog wel. Fijn zo’n begripvolle, zich volwassen opstellende man. 
Misschien kan hij zich eens inlezen over PMS. 

Ik kan me zelfs voorstellen dat je PMS zo heftig is omdat je zo'n man hebt. Het idee dat mijn man iemand is die me een geschift mens zou kunnen noemen alleen al (om wat voor reden dan ook, hoe respectloos!) zou me ongelooflijk ongelukkig maken. 

Nouou….
Het ligt er ook maar aan hoe je je dan gedraagt, vind ik. 
Je noemt het zelf ‘extreem boos’. 
Kan best zijn dat je dan echt onmogelijk gedrag vertoont. 
En ja, natuurlijk wil ‘iedereen’ ‘altijd’ begrip enz vanuit omgeving krijgen, in de praktijk werkt dat gewoon niet zo.(ideaal altijd al)
Ik verwacht ook begrip, geduld etc van partner als ik van slag ben door bijv nachtdiensten. (Het gaat er maar niet in bij partner, zucht) 
Maar partner heeft ook zo zijn nukken. Hij zal daar vast ook plausibele verklaringen voor hebben, zoals (bijna) iedereen. Maar dat maakt nog niet dat de ander (ik bijv) daar goed mee overweg kan of ‘alles’ pik. 
Hoe dan ook kun je natuurlijk beter je zelf proberen te geven wat je mist dan het af proberen te dwingen bij een ander. (Puur omdat je zelf dan regie en controle hebt en je minder afhankelijk opstelt) 
Dus probeer jezelf te geven wat je nodig hebt tijdens pms. Een luisterend oor en je partner geeft nooit thuis? Regel een lieve vriend(in). Regel voor die dagen rust, ontspanning, dingen waar je blij van wordt. 
Daar heb je partner niet voor nodig!!
(En eenmaal goed geleerd kun je altijd op jezelf terugvallen, of deze relatie nu standhoudt of niet!) 

Ja, maar stel dat zij totaal onredelijk is door de PMS (wat ik me helemaal kan voorstellen, ook dat je daar als partner gek van wordt), dan is het toch niet aan de partner om zijn - in feite zieke vrouw - geschift te noemen? 
Ik kan me wel voorstellen dat de TO (medische en/of psychische) hulp nodig heeft als haar klachten zo hevig zijn.

troelahoep schreef op 22-07-2022 om 00:16:

Ik kan me zelfs voorstellen dat je PMS zo heftig is omdat je zo'n man hebt. Het idee dat mijn man iemand is die me een geschift mens zou kunnen noemen alleen al (om wat voor reden dan ook, hoe respectloos!) zou me ongelooflijk ongelukkig maken.

Och kom nou toch, pms is geen excuus om jezelf ongestraft te misdragen hoor. Als zij extreem boos wordt en hij mag daar niks van zeggen en moet vooral begrip tonen want helaas pms. Als dit andersom was geweest had geen vrouw geaccepteerd dat haar man extreem boos op haar zou worden en vervolgens nog vind dat ie daar niks aan kan doen want hij heeft last van zn hormonen. 

Battle-Royale schreef op 22-07-2022 om 05:26:

[..]

Och kom nou toch, pms is geen excuus om jezelf ongestraft te misdragen hoor. Als zij extreem boos wordt en hij mag daar niks van zeggen en moet vooral begrip tonen want helaas pms. Als dit andersom was geweest had geen vrouw geaccepteerd dat haar man extreem boos op haar zou worden en vervolgens nog vind dat ie daar niks aan kan doen want hij heeft last van zn hormonen.

Iets van zeggen mag best, maar de manier waarop is wel heel belangrijk!

Toen we zwanger probeerden te worden zat ik aan de hormonen en ik ging echt alle kanten op, niet normaal. Toen heeft man ook een keer iets minder leuks gezegd en ik ging nog erger alle kanten op. Je wilt wel anders, maar het lukt niet, iets in je is sterker, niet uit te leggen als je het niet kent. Wij hebben daarna een codewoord afgesproken, fietsband. Als ik dan zo'n bui had vroeg man, hoe is het met de fietsband en dan wist ik dat ik weer extreem aan het doen was. Werkte voor ons heel goed.

Natje, weet jezelf ook in welke fase je steeds zit, of schommelt het zo erg dat je er geen touw aan vast kunt knopen? In het eerste geval, meld je man dat het er weer aan zit te komen, dan kan hij er ook rekening mee houden (en normaal tegen je doen). In het tweede geval, als het zo vreselijk schommelt, zoek hulp. Het kan aan zoveel dingen liggen, zelfs aan eten, er zijn vrouwen die je hier mee kunnen helpen. 

Zelf heb ik ook extreme PMS gehad en dat was zowel voor mijzelf als mijn omgeving geen pretje. In de overgang idem dito. Kenmerk van dit soort klachten was voor mij dat ik het helemaal niet kon relativeren op het moment zelf, want je voelt je sowieso rot, ook met kennis van zaken, en ik was echt niet te hebben. Ook niet voor mijzelf.
Het goede nieuws: je kunt er iets aan doen. Ik ben naar een orthomoleculair therapeut gegaan en die heeft mij goed geholpen met een natuurlijk middel (van de pil werd ik ook niet blij)  
Ik wilde niet zwelgen in vrouwelijk hormoonleed. Pms en overgang is een taboe, dat weet ik. Dat doorbreek je niet door je omgeving en jezelf het leven onmogelijk te maken.
Naar dat je man je geschift noemt. Waarom zegt hij niet dat er mensen zijn die jou kunnen helpen? Of heeft hij dat al gedaan en wil je dat niet?

Fourtyfour schreef op 22-07-2022 om 06:28:

[..]

Iets van zeggen mag best, maar de manier waarop is wel heel belangrijk!

Toen we zwanger probeerden te worden zat ik aan de hormonen en ik ging echt alle kanten op, niet normaal. Toen heeft man ook een keer iets minder leuks gezegd en ik ging nog erger alle kanten op. Je wilt wel anders, maar het lukt niet, iets in je is sterker, niet uit te leggen als je het niet kent. Wij hebben daarna een codewoord afgesproken, fietsband. Als ik dan zo'n bui had vroeg man, hoe is het met de fietsband en dan wist ik dat ik weer extreem aan het doen was. Werkte voor ons heel goed.

Natje, weet jezelf ook in welke fase je steeds zit, of schommelt het zo erg dat je er geen touw aan vast kunt knopen? In het eerste geval, meld je man dat het er weer aan zit te komen, dan kan hij er ook rekening mee houden (en normaal tegen je doen). In het tweede geval, als het zo vreselijk schommelt, zoek hulp. Het kan aan zoveel dingen liggen, zelfs aan eten, er zijn vrouwen die je hier mee kunnen helpen.

Het is gewoon niet tof om steeds het slachtoffer van een hormonale vrouw te moeten zijn, het is niet alsof die aardig doen dus dan is het mogelijk dat je gewoon terugkrijgt wat je geeft en het zou gewoon geen vrijbrief moeten zijn om je zo te gedragen. Als een man zich zo zou opstellen waren de rapen allang gaar.

Naast alle opmerkingen over jou en je man wil ik nog even opmerken dat -als het aan de orde is- je je nog maar eens goed achter je oren moet krabbelen of je kinderen wil met deze man. Die zijn heel vaak heel onredelijk, extreem boos, hebben veel begrip nodig en daar kun je zeker niet voor weglopen.
Nogmaals; als het aan de orde is, en excuus als ik een teer onderwerp aansnij.

Battle-Royale schreef op 22-07-2022 om 07:10:

[..]

Het is gewoon niet tof om steeds het slachtoffer van een hormonale vrouw te moeten zijn, het is niet alsof die aardig doen dus dan is het mogelijk dat je gewoon terugkrijgt wat je geeft en het zou gewoon geen vrijbrief moeten zijn om je zo te gedragen. Als een man zich zo zou opstellen waren de rapen allang gaar.

Alsof die vrouw het express doet 🙄. Sorry hoor 🤮