Moeder zoveel pijn, nood.
ik heb al eerder over mijn moeder geschreven met zoveel.pijn, maar op het moment is het crisis. Ze heeft 2 operatie's gehad aan de darmen (aneurysma en verklevingen/kronkel). Waarschijnlijk lijkt het nu zo te zijn dat alles teveel is geweest, ze pijn daarna heeft gekregen en door stress nog meer pijn. Op het moment is het niet meer uit te houden en kan ze niks meer verdragen. Haar hele lichaam is verkrampt, pijn bij het slikken, alleen maar koud, alles doet enorme pijn, ziet er vreselijk uit. Ze kleed zich nog zelf aan (wassen lukt niet)en kan 1 rondje door de kamer lopen met heel veel pijn. Verder is het de hele dag kreunen van de pijn, niet om aan te zien. Huisarts al zo vaak gebeld zeggen niks meer te kunnen doen, alleen opname is psychisch centrum. Wij zien dit allemaal niet zitten omdat ze dus helemaal niks kan, weg uit haar nog veilige omgeving en daar hebben ze ook geen medicatie,want ze heeft alles al geprobeerd. Praten lukt niet enz...2 maanden geleden is het 3 weken goed gegaan en ik denk door de morfine die ze heeft gekregen (huisarts zegt van niet), maar die morfine doet niks meer en meer krijgt ze niet. De huisarts zegt gewoon niks meer te kunnen, ik heb gisteren nog gebeld dat het onmenselijk is en zo niet het weekend in kunnen gaan. Ik heb ook het gevoel dat ze mijn moeder op de praktijk allemaal wel kennen en 'moe' zijn van ons. Ik kan mijn vader zo niet laten zitten, het is onmenselijk om mijn moeder naar instelling te doen en daar te laten creeperen. Zelf functioneer ik ook amper, ben constant aan het zoeken op internet. Iemand nog enig idee.....
ja, we hebben geen keus. Vraagje, Weet iemand wat verschil is met paaz of GGZ kliniek? Kan dat niet vinden.
paaz is de psychiatrische afdeling van een algemeen ziekenhuis huis. Een GGZ instelling heeft alleen maar GGZ cliënten. Vaak ook nog meer gespecialiseerde afdelingen. Bijvoorbeeld jongeren of ouderen met dubbele diagnoses.
oke, maar waar zit het verschil dan precies in. Andere behandelingen?
Kikki39 schreef op 20-05-2022 om 18:49:
oke, maar waar zit het verschil dan precies in. Andere behandelingen?
Ja, PAAZ is vaak kortere crisisopvang met beperkte mogelijkheden, GGZ is echte, mogelijk langdurige behandeling.
Voordeel van PAAZ is dat er ook andere specialisten in het ziekenhuis zijn. Voordeel van GGZ-kliniek is dat ze verder gespecialiseerd zijn in geestelijke gezondheid.
oke bedankt
Kiki, hoe is het nu?
hetzelfde. Ze willen haar toch wat dingen laten doen en dan kijken of er verbetering optreedt, maar daar is op dit moment nog geen sprake van en heel moeilijk voor haar. Verder weten ze het ook niet, medicatie is er niet. Iedere keer als ik er ben denk ik, hoe kan dit mogelijk zijn....zo verdrietig!
Kikki39, jij blijft ook hetzelfde zeggen: Ze willen haar toch dingen laten doen....etc.'
Dat ze haar 'toch' dingen willen laten doen kan komen, omdat ze zelf willen zien en meemaken waar de problemen zitten en dan aan de slag kunnen met de vraag: waar komen die problemen vandaan? Het is helemaal niet interessant dat jullie al weten dat 'het niet werkt', zij weten ook wel dat jullie niets gevonden hebben wat wel werkt, anders was je moeder niet opgenomen geweest. Maar zij willen (hopelijk) toch een poging doen om te achterhalen waardoor iets dan niet werkt. En dat gebeurt in eerste instantie waarschijnlijk vooral door observatie en uitproberen. Het zou mij niet verbazen als tegen jullie bijvoorbeeld op een dag gezegd wordt: kom niet meer; zodat zij kunnen onderzoeken hoe je moeder reageert als jullie er niet zijn.
Het is niet zo dat zij een eenvoudige oplossing hebben, als ze die hadden hadden ze het jullie wel verteld. Ik denk dat ze nu vooral bezig zijn met de vraag: waarom heeft ze zoveel pijn; in welke situatie,w at als we meer doen, wat als we minder doen etc. etc. en ondertussen observeren, analyseren, evalueren en een volgende stap bedenken.
Het observeren hebben jullie ook gedaan: dit kan ze niet etc. Jullie manier om ermee om te gaan was: dus dit moet ze ook niet meer doen. Maar dat is geen oplossing gebleken. Van de instelling mag je verwachten dat ze iets meer doen, namelijk aandacht geven aan de vraag: waarom kan ze dit niet.
Hopelijk komt daar ooit een keer een antwoord uit.
Tsjor
het is duidelijk dat je totaal geen ervaring hebt met dit soort instellingen of met de problematiek waar ze in zit,. Ze weten totaal zelf niet waar ze het zoeken moeten. Iedere dag weer andere begeleiders, totaal geen behandelingsplan. Ze laten zitten op de kamer, te weinig personeel, totaal geen verbetering, ze weten het zelf ook niet. Nee, ze hebben hier totaal geen ervaring mee en ze het allemaal zelf maar laten doen, is dat de oplossing, nee dus? Van de week was er een begeleider die het er zelf niet mee eens was hoe het er aan toe ging, hij vond het zelf ook niks dat er weet ik hoeveel begeleiding rondlopen en geen vaste krachten, hij zei dit is niks voor je moeder. Ondertussen zit mijn moeder nog steeds met hetzelfde probleem als 2 weken geleden. Het is teveel om hier neer te zetten, maar ik wist al meteen dat dit niet ging werken, haar over haar grenzen heen laten gaan, dit heeft geen zin. Ik weet soms niet wat ik hoor hoe het er daar aan toe gaat. En hoezo, kom niet meer? Er is iedere dag iemand een half uur, meer is niet mogelijk, ze zit al vanaf 8 uur in de ochtend tot 10.00 uur avond alleen met pijnen, kom op , hoe erg moet het worden!
nog even voor de duidelijkheid, omdat ik ook niet zo heel goed ben in me te verwoorden. Ik neem ze niks kwalijk hoor, de begeleiding, want zij hebben hier gewoon geen kennis van. Ze zullen echt wel hun best doen. Maar ik wist dat dit niet de goede plek was, omdat gewoon niemand weet wat het precies is. Deze instelling is totaal niet gespecialiseerd hierin, dus proberen ook maar wat, maar dat is juist het probleem, dat het niet kan! Dus de zoveelste die weer wat proberen en weer moet mijn moeder zoveel strijden en vechten. Ja, wil je dat de tv uit gaat in de kantine, loop er maar zelf heen en zet hem uit. Maar die prikkeling van die tv is haar teveel, dus nog verder in de put. We gaan gewoon je haren wassen, iedere druppel doet pijn. In haar kamer hoort ze pingpongen en de tv van voetbalwedstrijden, dat is allemaal teveel. Dus nu bijna 2 weken later is ze nog verder op, die prikkelingen zijn teveel. Maar goed op het moment zal ze daar nog wel blijven omdat ze geen andere plek weten en naar huis is ook geen optie. Dus we geven het echt wel een kans, maar het is ook zeer verdrietig omdat we eigenlijk weten dat die kans er niet is. En haar Weer zien is zeer pijnlijk.
Kiki ik vraag me af of jullie al eens met een cliënten ondersteuner van de zorgverzekeraar hebben gebeld. Om te helpen met zoeken naar een betere plek. Zij zijn ook verantwoordelijk voor de zorg nietwaar.. Ze betalen de zorg, dus hebben er ook belang bij dat je moeder goed wordt geholpen. Desnoods kijken ze over landsgrenzen heen.
In de GGZ is het een rampen plan op het moment met personeel, dus ik snap je frustraties. Verder zullen ze op den duur toch met een behandelplan moeten komen.
Probeer iemand achter je te krijgen die meezoekt naar een geschikte plaats of een behandelplan wat voor iedereen duidelijk is. Ook al staan jullie er misschien niet eens helemaal achter. Maar dan ligt er in ieder geval iets waarvan gewerkt wordt en wat geëvalueerde kan worden
Ah Kikki wat verdrietig toch weer.
Herken helemaal wat je zegt en vrees dat je gelijk hebt.
Zeker vandaag de dag. De hele zorg is een verdienmodel geworden en kwaliteit van zorg is echt niet meer een item. (Ja, op papier enorm en als het opbrengt. Dus: personeel wordt (te) slecht behandeld en wordt zo jong en onmondig mogelijk aangenomen. Dat is dramatisch icm het enorme personeelstekort.
Dat tekort speelt uiteraard niet alleen bij begeleiding maar ook bij therapeuten, psychiaters etc. Het is een chaos.
Los daarvan was de kans klein dat er een antwoord gevonden zou kunnen worden binnen psychiatrie. Zeker als je bedenkt dat jullie zelf al zo actief aan de gang zijn gegaan en gezien de persoonlijkheid van je moeder voor haar ziek worden.
Maar er was wel een kleine kans, daar had ik wel wat hoop op.
In ieder geval kunnen jullie nu zelf opladen, ik hoop dat jullie dat ook echt doen!
Wie weet wat jullie straks dan kunnen.
De instelling heeft als het goed is ook een familievertrouwenspersoon ed, dat kan steun geven!
Sterkte!
nee leende, dat heb ik niet gedaan. Maar ik ben bang dat ook zij niet weten waar mijn moeder geplaatst moet worden. De kliniek voor onverklaarbare pijnen wil haar zelfs niet aannemen omdat het te complex is, ja wie dan wel? En daarbij haar weer verplaatsen werkt ook niet mee aan haar herstel of het moet echt een plek zijn waar ze iets kunnen.
Kikki ze is nu in een ggz instelling? Had je al gekeken of een paaz meer zou kunnen opleveren?
