Verstoorde waarneming bij of na koorts kind - wie herkent dit?
Na een paar ziektedagen met flinke koorts had ons oudste kind regelmatig rare verschijnselen in zijn hoofd. Hij hoorde dingen (stemmen/geschreeuw), nam raar waar ("mama, je hoofd is heel klein") en gaf in het algemeen aan dat de wereld raar/ver weg voelde. Hij lijkt er inmiddels overheen gegroeid.
De jongste heeft nu lichte koorts bij covid en maakt andere, maar vergelijkbare verschijnselen mee. Hij hoort de geluiden om zich heen en onze stemmen langzaam of juist snel, heeft het gevoel dat alles tot stilstand komt, of hoort ook lawaai/geschreeuw. Het ontregelt hem en jaagt hem angst aan.
Zelf herken ik deze verschijnselen ook, al had ik in mijn eigen jeugd weer net andere dan mijn beide zoons beschrijven.
Wie herkent dit van eigen kinderen (of zichzelf)? Ik vraag me af hoe algemeen dit is, of er een naam/term voor is en of het ernstig kan zijn. Mijn huisarts en psycholoog kijken me glazig aan als ik het beschrijf, en het Alice in Wonderland-syndroom dat wél hier en daar beschreven staat is weer nét anders. (Het zijn ook zeker geen koortsstuipen, die hebben we veel eerder wel meegemaakt.)
Wie biedt?
Dat hoort wel bij hoge koorts: ijlen, verstoorde waarneming, alsof je in een droom leeft.
Herken ik bij mijn zoon, toen hij een kind was tussen ..eh pakweg 4 en 9. Destijds was ik in eerste instantie bezorgd en ik heb toen ook een draadje op OO geopend. Er bleken diverse kinderen dit soort verschijnselen te hebben. Dat de psycholoog het niet weet snap ik wel, maar dat de huisarts het ook niet weet vind ik wat verbazingwekkend.
Mijn zoon had ook precies dat: stemmen en geschreeuw.
Volgens mij hoef je niet bang te zijn voor dat 'stemmen horen' (en geschreeuw). Het is echt wat anders dan een soort psychose, het komt duidelijk van koorts. Misschien vooral bij opgroeiende kinderen + koorts?
Sterkte voor hem!
Ik heb als kind een paar keer meegemaakt dat ik me heel klein voelde in een reusachtige kamer, en daarbij een harde indringende toon hoorde.
ik heb dat nooit kunnen plaatsen, totdat ik een keer las over het Alice in wonderland syndroom. Ik vermoed dat ik toen idd ziek was, alhoewel ik nooit koortsstuipen heb gehad.
waarom denk je dat het niet onder AIWS valt? De verschijnselen daarvan zijn heel divers.
O ja nu weet ik het weer, ook had zoon verteld dat er plotseling een heel harde 'boink' was... ach het arme kind, ik zal eens vragen of hij zich dit nog kan herinneren!
Ijlen door de koorts, vrij veel voorkomend.
IJlen inderdaad, komt vaker voor. Mijn zus heeft dat ooit gehad toen ze een jaar of 10 was. Die lag boven in bed en riep naar ons of we konden stoppen met het gooien met meubels. Toen we haar dat later vertelden kon ze zich daar niks meer van herinneren.
Reden dat ik het niet met ijlen associeerde is dat hij er verder volkomen bewust en rationeel bij is, en precies kan uitleggen wat hij ervaart (en hoe ontregelend het voelt). En hij weet het achteraf ook nog allemaal. Goed om te horen dat er zoveel herkenning is, dat stelt zeker gerust.
Heeft een van jullie ooit iets gevonden wat hielp om het sneller voorbij te laten gaan? Hij heeft er nu alweer een week last van, het hindert hem bij in slaap komen dus mama en papa lijden er ook onder 
Ik herinner mij dat ik als kind ziek was, hoge koorts had en mijn waarneming veranderde.
Alles was heel klein. Mijn vingers warrn zo dun als luciferstokjes. Maar ik hoorde alles veel luider dan normaal
