Dagtaak aan prutswerk
Ik zet deze post maar even in ouders/school, het is eigenlijk veel breder.
Wat ik er aan kan doen? Geen idee. Hoe ik er mee om moet gaan? Geen idee...
Ik heb dus een dagtaak aan het prutswerk van derden, ik zie ook dagelijks een boel prutswerk en het is één grote ergernis die mij erg veel tijd kost
Een voorbeeldje om de keuze van dit topic te rechtvaardigen:
Lang verhaal in 't kort: dochterlief zit op school, groep 2 en vanaf dag 1 tot heden kunnen de juffen erg weinig met haar. Ze praat vrijwel niet met de juffen en andere kinderen, laat op school niet zien wat ze kan enz.
We zijn talloze van die hdgp gesprekken verder, zit je met 4 man aan tafel...een hoop geouwehoer en 0 resultaat.
Nu heb ik alvanaf dag 1 (en sindsdien zéér vaak) aangegeven dat ik het sterke vermoeden van hb heb. Hier is nooit wat mee gedaan en om o.a. die reden heb ik zeer recentelijk de stekker uit alle hulpvraag (oa die hdgop geprekken) getrokken en zelf maar aan de slag gegaan. In 1 week ben ik al vele malen verder gekomen dan 2 jaar en al die figuren met al die gesprekken samen. (eindresultaat: dinsdag bij een andere (hb)school kijken)
Of neem een vriend van me, momenteel al 5 weken in het ziekenhuis...als ik hoor wat daar mis gegaan is. En dat zijn dat de zgn "specialisten" waarbij de patient én revalidatieartsen het verhaal van die specialisten met veel succes onderuit vegen. (heb deze ervaringen zelf ook ondervonden)
Of neem zoonlief, was volgens de testen aan het linkeroor wat doof, bleek aan het slakkenhuis te liggen en pech: niet aan te doen. Later bleek niet het slakkenhuis maar het middenoor links het probleem te zijn...dan kon het probleem opeens weleens meevallen.
Laatst weer een test gehad, nu blijkt opeens het rechteroor ineens (ook) een probleem, over links wordt niet meer gesproken.
En zo zijn er tal van zaken, school, werk enz
Ik zie en hoor zoveel onzin, zie zoveel prutswerk...ik kan overal weer zelf achteraan, mag alles zelf oplossen.
Ben ik één van de weinigen die tegen dit probleem aanloopt? Ben ik (te) kritisch? Of vertrouwt iedereen elkaar maar en denkt dat het wel goed komt zonder er verder bij na te denken..want ja, het is hun werk en ze zullen 't wel weten?
Bestaan er nog wel mensen die hun werk serieus nemen en, veel belangrijker, écht wel weten waar ze mee bezig zijn? Ik tref die mensen nml niet tot zéééér zelden!
EmmaT schreef op 28-01-2024 om 16:36:
[..]
Ging het maar over het kind ....
Nou, gaan jullie lekker?
Henricus schreef op 28-01-2024 om 16:24:
[..]
Hamvraag: wie moet meer aan zichzelf werken? De club van 4 die al 2 jaar bezig is met dochterlief of ik die binnen een week meer voor elkaar krijgt dan 4 man die 2 jaar lang lopen te klooien?
Dat ze me liever kwijt dan rijk zijn geloof ik bijzonder graag, de club van 4 staat nu aardig voor l*l en dat is 't laatste wat ze willen. Dus ja, ik denk dat ze liever meegaand volk hebben waarbij hun kennis en handelen niet wordt betwist.
Weet je ik snap het geloof ik niet. Als jij dat al twee jaar weet waarom heb je dan niet al lang actie ondernomen voor je kind? Jij kent haar immer het beste. Overigens zou ik nog eens goed nadenken over die nieuwe school, die blijkbaar beweert onderwijs voor HB'ers aan te bieden, maar die niet eens nodig vind om te checken of potentiële nieuwe leerlingen inderdaad tot de doelgroep behoren.
Verder zou ik je kind niet zo ver van huis op school doen, gezien de dichtheid van scholen in Nederland kan het bijna niet anders of dichterbij is ook wel een school waar jullie wel gezien worden. Zo zeldzaam is hoogbegaafdheid nu ook weer niet.
Henricus schreef op 28-01-2024 om 16:24:
[..]
Hamvraag: wie moet meer aan zichzelf werken? De club van 4 die al 2 jaar bezig is met dochterlief of ik die binnen een week meer voor elkaar krijgt dan 4 man die 2 jaar lang lopen te klooien?
Dat ze me liever kwijt dan rijk zijn geloof ik bijzonder graag, de club van 4 staat nu aardig voor l*l en dat is 't laatste wat ze willen. Dus ja, ik denk dat ze liever meegaand volk hebben waarbij hun kennis en handelen niet wordt betwist.
Ze zijn niet bezig met wel of niet voor jan doedel staan. Ze willen ook niet meegaand volk, wel constructief volk. Dat is een cruciaal verschil.
AnnaPollewop schreef op 28-01-2024 om 16:34:
Nouja, laten we eerlijk zijn, heel veel mensen doen hun werk helemaal niet naar eer en geweten, die hebben gewoon een baan en willen het een beetje leuk hebben overdag en lopen zich niet voortdurend 100% in te zetten voor iedereen. Er zou soms best een tandje bij mogen.
De suggestie dat de houding van Henricus invloed heeft wijst daar ook al op, want wie naar eer en geweten werkt gaat niet minder zijn best doen voor een kind alleen omdat de houding van pa hem of haar niet zo aanstaat. Een in haar wiek geschoten juf misschien wel.
Ik snap de verzuchting van Henricus wel, ik kan me ook enorm ergeren als anderen prutsen. Vooral als dat schade aan mensen aan brengt.
Anderzijds zie ik terugkijkend ook wel waar ik zelf soms compleet de mist in gegaan ben omdat ik door stress of anderszins in een kokervisie zat. En misschien vinden sommigen die door Henricus van prutswerk beschuldigd worden, zelf achteraf ook dat het beter had gekund of gemoeten.
We zijn nou eenmaal allemaal maar mensen en als we zelf tekort schieten hebben we daar goede verklaringen voor maar als anderen tekortschieten zien we alleen maar dat.
Het zou goed zijn voor je bloeddruk Henricus als je de mensen om je heen wat milder bekijkt. En accepteert dat er dingen zijn die jij niet gelijk ziet, en dat het dus best begrijpelijk is dat andere mensen, die ook nog een hoop andere dingen aan hun hoofd hebben, ook niet alles gelijk zien. Zij hebben daarnaast ook andere zorgen, misschien thuis, misschien zelf, hebben ook wel eens een rotdag. Dat is nou eenmaal het leven, dat is rommelig en slordig al lijkt het of dat niet zo zou hoeven. Het is niet anders.
Ik denk dat dit al heel erg helpt. Gewoon dingen eens van een andere kant bekijken. Net zoals je zelf achterloopt met je werk omdat je met andere zorgen bezig bent. Je hebt er zelfs een dagtaak aan.
Meesje schreef op 28-01-2024 om 16:07:
[..]
Ik denk dat dit het grootste probleem is. Ik vraag me daardoor ook af in hoeverre de school ervaart dat 2 jaar volledig is meegewerkt door Henricus. 2 jaar aanwezig zijn bij overleggen en je visie op tafel leggen zal niet worden ervaren als meewerken als je tegelijkertijd zo duidelijk laat merken dat je neerkijkt op hun handelen.
Daarbij loopt Henricus hier kennelijk niet alleen tegenaan bij het onvermogen van school in het herkennen van en omgaan met Hb. Maar ook bij collega's die niet goed op de details letten, artsen die niet de juiste diagnose stellen, gehoortesten die wisselende resultaten geven enz. Volgens mij herinner ik mij ook topics over een logopediste die haar werk niet deed (want ze deed aan spelenderwijs leren) en iets over dat hij moeite had met kinderen te spelen krijgen die niet verkeersveilig/waterveilig oid zijn omdat hij dacht dat hij die kinderen dan verkeersles moest geven. En iets met knutselspul meenemen naar school waarna Henricus 100en stuks meegaf en vond dat de andere ouders nalatig waren.
Is dat allemaal het gevolg van Hb? Dat totale gebrek aan afstemming met anderen en het zwart-wit denken? Niet kunnen aanpassen aan de omstandigheden (geef een kind een hand met oversteken als het niet verkeersveilig is, dan hoef je geen verkeersles te geven) en het alleen binnen de eigen kaders en principes denken (leren doe je uit een boek, niet spelenderwijs).
Inzake de eerste alinea: ik heb me 2 jaar lang meegaand gedragen, dat is geen probleem. (eerlijkheidshalve hadden al die gesprekken van mij nooit gehoeven, de vrouw des huizes hecht er meer waarde aan dan ik. Ik had 't anders aangepakt, hed school de kans gegeven omwille van de vrouw)
Of ik heb laten merken dat ik neerkijk op hun handelen: nee, ik heb ze de kans gegeven.
Het is echter wel zo, en dat is m.i. niet vreemd, dat naarmate de tijd verstreek en en nog niks zinnigs op tafel kwam, ik met de tijd kritischer werd waardoor ik uiteindelijk, na overleg met de vrouw des huizes, de stekker er uit getrokken heb. Vrouwlief stond er inmiddels volledig achter.
Inzake de rest van de reactie:
betreffende bijv. het verkeersverhaal: is het teveel gevraagd dat een kind wat kunde moet hebben van het verkeer? Zijn ouders niet makkelijker geworden (school/derden regelen het wel, ik hoef niks te doen?)
Ik zie bij ons nml (te)veel kinderen die naar school gebracht worden door een kinderopvang, opgehaald worden door dezelfde kinderopvang en 's avonds tegen etenstijd komen de koters even thuis om te eten, door naar bed en de volgende dag om 0700 uur weer naar de kinderopvang waarbij het proces zich 5 dagen per week herhaalt.
Gemak dient de mens, ík werd er raar op aangekeken dat die koters geen moer van verkeer weten en dat ik mijn verantwoordelijkheid daar niet voor neem als ik met die koters in het verkeer begeef.
Of o.a. zwartwit denken een onderdeel van hb is? Ja, dát is één van de, sociaal gezien, mindere aspecten van hb. Ik heb er geen last van, andere mensen blijkbaar wel.
Verdiep je eens in hb, er gaat een wereld voor je open.
Wellicht ga je een beetje inzien hoe hb-ers denken/handelen
Ali schreef op 28-01-2024 om 14:52:
[..]
Helaas weten ouders en zeker hb ouders van hb kinderen het gewoon vaak beter. En dat is niet volkomen los van de realiteit.Eens dat de beterweterigheid (niet betweterig dus) wat minder moet uitstralen, want veel mensen kunnen daar niet tegen. Dus je moet t spel spelen, strategisch zijn.
Ik beheers dat spel inmiddels, en in gesprekken met anderen gooi ik af en toe het lijntje uit, stuur een beetje bij, laat t sudderen bij de ander etc. Dodelijk saai, want ik weet al precies waar t heen gaat en hoe.
Henricus, daar is jouw winst te behalen.
Al na 2 zinnen lezen dacht ik: dit zou zomaar een HB'er kunnen zijn die in zijn volwassen leven nog steeds denkt dat iedereen hetzelfde denkt als hij. En daarmee dus ook de overtuiging heeft dat mensen heus wel anders (beter?) kúnnen, maar het gewoon niet willen. Want íedereen ziet toch waar het mis gaat?! Nou, dat is dus niet zo.
Ik ervaar het precies zoals Ali het hierboven omschrijft. De onderzoeken bij mijn dochter anderhalf jaar geleden hebben mij ook een hoop over mezelf geleerd. Want hoewel ik heus altijd heb geweten/gemerkt/gevoeld dat mijn hoofd soms anders werkt dan bij veel anderen, heb ik dat altijd aan allerlei andere oorzaken gekoppeld. Nu begin ik steeds meer het vermoeden te krijgen dat er wel eens hb-factoren mee kunnen spelen. Waardoor het veel makkelijker wordt om mijn manier van denken bewust 'in te zetten'. Het heeft mijn werkrelatie met anderen (met name in hiërarchische situaties) enorm verbeterd. Want ik weet inmiddels dat de ander niet bewust 'niks doet', maar dat ik vaak te veel verwacht. En je kunt wel blijven hangen in dat je vind dat je het ook mág verwachten, maar als de ander het niet kan bieden levert dat natuurlijk alleen maar frustratie en ergernis op.
Dus toen mijn tweede op school ging starten heb ik vooraf een gesprek aangevraagd, waarin ik de anderen heel bewust volledig in hun kracht heb gezet, ik precies de goede voorbeelden heb gegeven en vragen heb gesteld (waar ik had antwoord al op wist) en ik enorm geïnvesteerd heb in de sámenwerking, waardoor het gesprek uiteindelijk precies de kant op ging die ik voor ogen had. Dit klinkt heel berekenend, maar het heeft er wel voor gezorgd dat mijn dochter op een warme en veilige manier op school kon starten, iedereen alert was en er nog steeds een hele goede samenwerking is (waarbij ik uiteindelijk de lijn uitzet, al denkt de IB dat zij dat doet). Het helpt daarbij wel dat ik een pedagogische opleiding heb gedaan en ik in zorg-in-onderwijs werk waardoor ik op de hoogte ben van wat scholen kunnen/mogen/moeten bieden en hoe de lijntjes lopen.
TO, je geeft aan dat jouw hoogbegaafdheid is vastgesteld. Heb je daarna ook psycho-educatie gehad over wat die diagnose concreet betekent? Met name in jouw omgang met anderen? En hoe je jouw krachten hiervan kan benutten in plaats van dat ze je (zoals het nu overkomt) vooral in de weg zitten?
Ik zou trouwens niet elke dag naar een school 100+ kilometer verderop gaat rijden naar een speciale HB school voor een kleuter waarmee binnen het reguliere onderwijs nog niks extra's is ondernomen. Hier zit ook geen HB school in de buurt, maar er zijn echt wel scholen waarvan bekend is dat ze een goede plusklas hebben of een goed bovenschools aanbod. Lijkt me dat zo'n school er dichterbij voor jullie ook wel zou moeten zijn... Je dochter zit pas in groep 2 en je ontneemt haar op deze manier ook een groot stuk van haar sociale leven lijkt me (niet kunnen afspreken, geen mogelijkheid voor hobby's na school, etc.). Of zijn jullie van plan om daarna op korte termijn die kant op te verhuizen en in de buurt van school jullie leven op te bouwen?
Henricus schreef op 28-01-2024 om 16:50:
[..]
Inzake de eerste alinea: ik heb me 2 jaar lang meegaand gedragen, dat is geen probleem. (eerlijkheidshalve hadden al die gesprekken van mij nooit gehoeven, de vrouw des huizes hecht er meer waarde aan dan ik. Ik had 't anders aangepakt, hed school de kans gegeven omwille van de vrouw)
Of ik heb laten merken dat ik neerkijk op hun handelen: nee, ik heb ze de kans gegeven.
Het is echter wel zo, en dat is m.i. niet vreemd, dat naarmate de tijd verstreek en en nog niks zinnigs op tafel kwam, ik met de tijd kritischer werd waardoor ik uiteindelijk, na overleg met de vrouw des huizes, de stekker er uit getrokken heb. Vrouwlief stond er inmiddels volledig achter.
Inzake de rest van de reactie:
betreffende bijv. het verkeersverhaal: is het teveel gevraagd dat een kind wat kunde moet hebben van het verkeer? Zijn ouders niet makkelijker geworden (school/derden regelen het wel, ik hoef niks te doen?)
Ik zie bij ons nml (te)veel kinderen die naar school gebracht worden door een kinderopvang, opgehaald worden door dezelfde kinderopvang en 's avonds tegen etenstijd komen de koters even thuis om te eten, door naar bed en de volgende dag om 0700 uur weer naar de kinderopvang waarbij het proces zich 5 dagen per week herhaalt.
Gemak dient de mens, ík werd er raar op aangekeken dat die koters geen moer van verkeer weten en dat ik mijn verantwoordelijkheid daar niet voor neem als ik met die koters in het verkeer begeef.
Of o.a. zwartwit denken een onderdeel van hb is? Ja, dát is één van de, sociaal gezien, mindere aspecten van hb. Ik heb er geen last van, andere mensen blijkbaar wel.
Verdiep je eens in hb, er gaat een wereld voor je open.
Wellicht ga je een beetje inzien hoe hb-ers denken/handelen
Zelf hb, en vele hb-ers in de omgeving maar inmiddels wel allemaal geleerd niet zo irritant aanwezig te zijn voor anderen en ons wat in te houden. Bereik je vele malen meer mee dan met je huidige gedrag.
En je zegt dat je geen last hebt van dat zwart wit denken . Dat heb je indirect wel omdat je blijkbaar last hebt van anderen die last hebben van jou.
Als je dat beter kunt kanaliseren gaat het allemaal nog steeds niet volgens jouw standaard maar wel een stuk makkelijker.
AnnaPollewop schreef op 28-01-2024 om 16:34:
Nouja, laten we eerlijk zijn, heel veel mensen doen hun werk helemaal niet naar eer en geweten, die hebben gewoon een baan en willen het een beetje leuk hebben overdag en lopen zich niet voortdurend 100% in te zetten voor iedereen. Er zou soms best een tandje bij mogen.
De suggestie dat de houding van Henricus invloed heeft wijst daar ook al op, want wie naar eer en geweten werkt gaat niet minder zijn best doen voor een kind alleen omdat de houding van pa hem of haar niet zo aanstaat. Een in haar wiek geschoten juf misschien wel.
Ik snap de verzuchting van Henricus wel, ik kan me ook enorm ergeren als anderen prutsen. Vooral als dat schade aan mensen aan brengt.
Anderzijds zie ik terugkijkend ook wel waar ik zelf soms compleet de mist in gegaan ben omdat ik door stress of anderszins in een kokervisie zat. En misschien vinden sommigen die door Henricus van prutswerk beschuldigd worden, zelf achteraf ook dat het beter had gekund of gemoeten.
We zijn nou eenmaal allemaal maar mensen en als we zelf tekort schieten hebben we daar goede verklaringen voor maar als anderen tekortschieten zien we alleen maar dat.
Het zou goed zijn voor je bloeddruk Henricus als je de mensen om je heen wat milder bekijkt. En accepteert dat er dingen zijn die jij niet gelijk ziet, en dat het dus best begrijpelijk is dat andere mensen, die ook nog een hoop andere dingen aan hun hoofd hebben, ook niet alles gelijk zien. Zij hebben daarnaast ook andere zorgen, misschien thuis, misschien zelf, hebben ook wel eens een rotdag. Dat is nou eenmaal het leven, dat is rommelig en slordig al lijkt het of dat niet zo zou hoeven. Het is niet anders.
"ik kan me ook enorm ergeren als anderen prutsen. Vooral als dat schade aan mensen aan brengt"
En juist dát is een interessant puntje.
De schade kan breed zijn, ik beperk me nu maar even tot dochterlief en het aspect school.
Kijk, mijn vrouw heeft meer met hulpverlening dan ik, temeer om de reden "stel dat we het niet doen en blijkt dat ze er later wel baat bij zou hebben...dan kan ik me wel voor de kop slaan dat we 't nu niet hebben gedaan".
Inzake schade en dochterlief: wat zou de schade zijn voor dochterlief als ik me er niet mee bemoeid had? Zou ze dan eenzelfde kloteperiode hebben als ik op alle scholen had? Getekend tot en met, totaal op de verkeerde plek zijn, verkeerde diagnoses enz.
Als 't aan anderen, in deze de school, had gelegen dan was die kans zeer aannemelijk.
Dan ga ik me er liever tegenaan bemoeien, dan maar wat kwade gezichten/onbegrip en gezeik...dát is tijdelijk én het interesseert me niet, het leven van mijn dochter duurt hopelijk nog een jaar of 70. Het interesseert me wel dat ze die tijd goed en op een normale manier benut..zonder schade van welk soort ook.
Ysenda schreef op 28-01-2024 om 16:58:En je zegt dat je geen last hebt van dat zwart wit denken
Waar zeg ik dat ik er geen last van heb?
Ik ben de laatste die dat zal zeggen!
Ik weet van mezelf dondersgoed dat er bij mij géén grijs gebied is, het is óf zwart óf wit.
D'r is eigenlijk geen middenweg.
Dat hoor ik ook al mijn hele leven van anderen om me heen, niks nieuws!
Henricus ben je niet bang dat de frustratie over je eigen misdiagnoses en daardoor vreemde schoolcarrière je nu een te grote drive geven om dit voor je dochter te voorkomen waardoor je het te erg op de spits drijft? Echt jouw frustratie spat van mijn scherm.
Ook voor jouw dochter geldt: van proberen kun je leren en als je nooit mag vallen kan je niet leren opstaan.
Henricus schreef op 28-01-2024 om 17:01:
[..]
"ik kan me ook enorm ergeren als anderen prutsen. Vooral als dat schade aan mensen aan brengt"
En juist dát is een interessant puntje.
De schade kan breed zijn, ik beperk me nu maar even tot dochterlief en het aspect school.
Kijk, mijn vrouw heeft meer met hulpverlening dan ik, temeer om de reden "stel dat we het niet doen en blijkt dat ze er later wel baat bij zou hebben...dan kan ik me wel voor de kop slaan dat we 't nu niet hebben gedaan".
Inzake schade en dochterlief: wat zou de schade zijn voor dochterlief als ik me er niet mee bemoeid had? Zou ze dan eenzelfde kloteperiode hebben als ik op alle scholen had? Getekend tot en met, totaal op de verkeerde plek zijn, verkeerde diagnoses enz.
Als 't aan anderen, in deze de school, had gelegen dan was die kans zeer aannemelijk.
Dan ga ik me er liever tegenaan bemoeien, dan maar wat kwade gezichten/onbegrip en gezeik...dát is tijdelijk én het interesseert me niet, het leven van mijn dochter duurt hopelijk nog een jaar of 70. Het interesseert me wel dat ze die tijd goed en op een normale manier benut..zonder schade van welk soort ook.
Deze mensen zetten zich iedere dag in om andere mensen te helpen door met mensen te werken. Stellen zich daarin kwetsbaar op. Vaak nog voor beperkt loon. Ja de schade aan mensen kan groter zijn. Zij nemen dat risico. Lekker makkelijk lullen als ondernemer zonder dat risico.
Iedereen maakt fouten. Jij ook. Jij doet ook gewoon mee aan "prutswerk", alleen dan wat veiliger. Doe niet zo arrogant. Waar mensen werken, worden fouten gemaakt.
Gsleutel schreef op 28-01-2024 om 16:51:
[..]
Al na 2 zinnen lezen dacht ik: dit zou zomaar een HB'er kunnen zijn die in zijn volwassen leven nog steeds denkt dat iedereen hetzelfde denkt als hij. En daarmee dus ook de overtuiging heeft dat mensen heus wel anders (beter?) kúnnen, maar het gewoon niet willen. Want íedereen ziet toch waar het mis gaat?! Nou, dat is dus niet zo.
Ik ervaar het precies zoals Ali het hierboven omschrijft. De onderzoeken bij mijn dochter anderhalf jaar geleden hebben mij ook een hoop over mezelf geleerd. Want hoewel ik heus altijd heb geweten/gemerkt/gevoeld dat mijn hoofd soms anders werkt dan bij veel anderen, heb ik dat altijd aan allerlei andere oorzaken gekoppeld. Nu begin ik steeds meer het vermoeden te krijgen dat er wel eens hb-factoren mee kunnen spelen. Waardoor het veel makkelijker wordt om mijn manier van denken bewust 'in te zetten'. Het heeft mijn werkrelatie met anderen (met name in hiërarchische situaties) enorm verbeterd. Want ik weet inmiddels dat de ander niet bewust 'niks doet', maar dat ik vaak te veel verwacht. En je kunt wel blijven hangen in dat je vind dat je het ook mág verwachten, maar als de ander het niet kan bieden levert dat natuurlijk alleen maar frustratie en ergernis op.
Dus toen mijn tweede op school ging starten heb ik vooraf een gesprek aangevraagd, waarin ik de anderen heel bewust volledig in hun kracht heb gezet, ik precies de goede voorbeelden heb gegeven en vragen heb gesteld (waar ik had antwoord al op wist) en ik enorm geïnvesteerd heb in de sámenwerking, waardoor het gesprek uiteindelijk precies de kant op ging die ik voor ogen had. Dit klinkt heel berekenend, maar het heeft er wel voor gezorgd dat mijn dochter op een warme en veilige manier op school kon starten, iedereen alert was en er nog steeds een hele goede samenwerking is (waarbij ik uiteindelijk de lijn uitzet, al denkt de IB dat zij dat doet). Het helpt daarbij wel dat ik een pedagogische opleiding heb gedaan en ik in zorg-in-onderwijs werk waardoor ik op de hoogte ben van wat scholen kunnen/mogen/moeten bieden en hoe de lijntjes lopen.
TO, je geeft aan dat jouw hoogbegaafdheid is vastgesteld. Heb je daarna ook psycho-educatie gehad over wat die diagnose concreet betekent? Met name in jouw omgang met anderen? En hoe je jouw krachten hiervan kan benutten in plaats van dat ze je (zoals het nu overkomt) vooral in de weg zitten?
100% eens met alle tekst, en goed voorbeeld wat betreft je aanpak op school. En zo doe ik het ook in mijn werk. Als freelancer doe ik daarom meerdere opdrachten tegelijkertijd, om de vaart voor mezelf erin te houden. Zo voorkom ik meestal de frustratie. En dit zeg ik natuurlijk niet zo tegen niet-hb’ers, om de begrijpelijke redenen: dan ben ik arrogant, betweterig, en alle andere termen die hier genoemd worden.
Henricus schreef op 28-01-2024 om 16:50:
[..
Of o.a. zwartwit denken een onderdeel van hb is? Ja, dát is één van de, sociaal gezien, mindere aspecten van hb. Ik heb er geen last van, andere mensen blijkbaar wel.
Hier zeg je zelf dat jij er geen last van hebt.
Zoals ik zei, dat heb je indirect wel, en wel van diegenen die niet zien wat jij ziet, en daardoor niet snel genoeg, goed genoeg doen wat jij vind dat ze moeten doen.
Als hb-er zul je het moeten doen met de mensen om je heen. Vliegen vang je met stroop, niet met azijn en die slimheid ontbreekt nog bij je.
ze zou ook nog kunnen zwijgen op school omdat ze thuis heeft geleerd dat de meeste mensen idioten zijn of dat je heel veel fout kunt doen in het contact met een ander.
Een kind 100km verderop op school doen is van de zotte. Je ontneemt haar volledig de kans op een gezellige kindertijd, zoveel als ze onderweg moet zijn dan.
En ik dacht de je rijinstructeur was? Herinner ik me dat verkeerd of heb je een carrièreswitch achter de rug?
overigens sluit hoogbegaafdheid andere diagnoses niet uit. Begrijp ik goed dat er nog niet eens getest is? Als het allemaal zulke prutsers zijn, kun je dat ook zelf in gang zetten.
Excuses als ik ergens iets gemist heb, ik heb sommige berichten met de Franse slag gelezen. Ben nogal moe vandaag.
