Dochter slaat en schopt
Hallo allemaal. Ik ben nieuw hier, maar zit met het volgende. We hebben een dochter van vijf jaar oud die zich af en toe nogal misdraagt. Het gaat er dan vooral om dat ze andere kinderen pijn doet als ze bijvoorbeeld haar zin niet krijgt of als ze iets doen wat haar niet bevalt. Meestal in de vorm van een klap, maar soms ook een schop.
Thuis kan ze ons ook weleens een klap geven als erg boos is, maar dit komt niet heel erg vaak voor. Verder kennen wij haar juist als een open, sociaal en creatief meisje dat wel graag de baas wil zijn (en dus ook erg bazig naar vriendjes toe kan zijn), maar ook heel goed kan luisteren.
Op school levert dit af en toe echt problemen op. Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik het erg beschamend naar de andere ouders toe vind dat mijn kind dit doet. We hebben er al meerdere keren met haar over gepraat, maar het lijkt weinig uit te halen. Het is wel minder geworden, maar ik wil eigenlijk dat dit helemaal stopt. Het gekke is ook dat het pas begonnen is op school; op het kdv hebben we hier nooit iets over gehoord.
Zijn er mensen die dit herkennen? Waar lag/ligt volgens jullie de oorzaak? Hoe hebben jullie dit aangepakt/afgeleerd?
Wat doet de juf?
Het gebeurt wel vaker, kleuters met losse handjes. Kleuterspeelgoed is daarom ook van plastic gemaakt, anders slaan ze elkaar soms de hersens in.
Wat doet de juf, jij kan slecht ingrijpen als je er niet bij bent toch?
kleuterspeelgoed (ot)
ik weet niet hoor, hier hebben ze overwegend houten kleuterspeelgoed, van die massieve houten blokken (zo groot als bakstenen bijna) enzo. In de bouwhoek liggen ook echte bouwhelmen, die moeten op zodra er hoge torens gebouwd worden
Bedankt voor jullie reacties
Ik snap dat dit soms gebeurt, maar ik heb de indruk dat het bij mijn dochter vaker voorkomt dan normaal, laat maar zeggen. Tevens wordt ze over een paar maanden zes. Is het dan niet eens tijd dat dit ophoudt?
Deels zal het ook wel een beetje aan haar karakter liggen. Ze is altijd fel geweest. Extravert. Hart op de tong en trekt autoriteit altijd in twijfel. Maar dan nog...dit moet toch wel (in ieder geval deels) bijgestuurd kunnen worden?
Zelfde
Mijn dochter deed hetzelfde toen ze naar de basisschool ging. Op het kdv nooit een probleem, ze was daar juist een van de "sterke" kinderen. In groep 1 veel ruzie, knijpen, schoppen, schelden. Er gebeurde elke dag wel iets vervelends. De juffen vonden dat ze te weinig sociaal vaardig was. De school had een therapeut in huis en ze wilden dat die met haar aan de slag ging. Ik had daar een heel slecht gevoel bij: volgens mij zat er iets veel dieper dan dat ze zich een beetje sociaal wenselijk moest leren gedragen. Ik snapte wel dat er iets gebeuren moest, dus ik heb zelf een speltherapeut benaderd. Die is met haar aan de slag gegaan, heeft ook gesprekken met mij gevoerd. Het heeft geweldig geholpen. Ik heb er zelf ook zoveel aan gehad. Er werd op cognitief en op sociaal gebied veel van haar gevraagd. Daar kwam een soort faalangst uit voort die ze afreageerde op andere kinderen. Ik heb veel handvatten gekregen haar te begeleiden en te zorgen dat ze zich kan voelen zoals ze zich voelt zonder meteen op andere kinderen af te reageren. En nu is ze 15, ze kan het heel goed maar heel soms "vervalt" ze in het oude gedrag en dan weet ik weer wat ik moet doen.
Het mooie van speltherapie is dat hele jonge kinderen volledig zichzelf zijn en in hun spel andere ervaringen kunnen opdoen.
Ik ben erg blij dat ik me niet heb laten afschepen met "zo zijn kleuters nou eenmaal" of "je moet ze maar eens flink aanpakken", of sociale vaardigheden gaan oefenen. Als je dat zelf niet zo voelt heb je daar meestal gelijk in.
Goede vraag ook over de juf
De juf zegt dat ze ingrijpt. Dat ze er met haar over praten, haar haar excuses laten aanbieden. Soms wordt ze op een bankje gezet, als het buiten gebeurt.
Ik vind het ook lastig. Het komt ook weleens thuis voor, maar niet heel vaak. Thuis grijpen we meteen in, of zelfs zodra we zien dat de spanningen wat oplopen. Maar omdat het op school gebeurt ligt het voor een groot deel buiten onze controle. Kunnen we er dan wel wat mee? Dat vragen we ons ook af.
Herkenning
Wat fijn om je reactie te lezen Emma. Ik vind het ook zo opvallend dat het pas op school is begonnen. Ze heeft ook regelmatig last van zenuwtikken en nachtmerries sinds ze op school zit, dus ze heeft zeker stress. Ik merk ook dat ze heel erg bezig is met winnen en verliezen en het erg moeilijk vindt om om te gaan met het feit dat andere kinderen soms beter zijn in iets. Hoe kwam je bij die speltherapeut? Via de huisarts?
Bankje
Natuurlijk moet ze excuses aanbieden en weten dat er consequenties aan verbonden zijn. Maar als het niet overgaat?
Therapeut
Ik heb zitten googelen, eerst een gesprek gehad en toen wilde ik wel met haar in zee. Je kunt ook je huisarts vragen. Zorg ervoor dat je niet in de anti-pestprogramma's of sociale vaardigheden komt. Vraag echt om een speltherapeut voor jonge kinderen èn ouders!
Geen groepen
En nog een tip: geen groepstherapie maar individuele sessies
Op school is er denk ik al genoeg groepsdruk.
Bedankt voor de tip
Ik ga me er zeker eens in verdiepen. Het doet me ook echt verdriet om te zien dat ze soms zo gefrustreerd is en dat ik eigenlijk niet in staat ben om haar adequaat te helpen. En wat je zegt: er zijn nu genoeg excuses aangeboden en sessie op de bank geweest om te zien dat het effect hiervan vrij beperkt is.
Hier ook speltherapie
Bij een na jongste ook dit gedrag. Kind had zo veel plannen in z'n hoofd en was gefrustreerd als het niet lukte. Ook kwam hij verbaal niet altijd goed eruit en dan was een duw snel gegeven. Juf begeleidde het prima, gelukkig alleen op bankje zitten om even tot zichzelf te komen en niet voor straf. Wij hebben ook speltherapie gedaan en dat was voor hem heel fijn. Hij genoot ervan en leerde beter met frustratie omgaan en het gedrag verdween eigenlijk snel. Strafbankje en excuses helpen alleen het kind dat geschopt is maar niet de schopper. Ik ben er naar toe gegaan ook omdat ik zag dat kind tics begon te ontwikkelen. Kind is nu 12. Geen tics ontwikkeld en heel veel vrienden, geen frustratieniveau opgebouwd. Maar we hebben wel hard gewerkt.
Tics
Bij mijn dochter is het ook echt frustratie. Ook zij heeft heel veel plannen, is erg creatief en houdt van controle. Tevens heeft ze sinds kort inderdaad ook last van tics. Ik merk sowieso dat school haar vrij veel stress geeft. Toen ze net begon in groep 1 had ze ook heel veel nachtmerries.
Het is lastig om een juiste benaderingswijze te vinden. Aan de ene kant wil ik gewoon dat het stopt. Aan de andere kant zie ik een meisje dat erg worstelt met frustraties en haar onzekerheid lijkt te overschreeuwen. Soms ook letterlijk. Het gekke is dat ze verbaal eigenlijk heel sterk is, maar er in dit soort situatie toch niet uitkomt.
