Dromen in de klas
Hoi mama's en papa's,
Mijn zoon (7) zit in groepje vier.
In groepje drie was al duidelijk dat hij erg veel wegdroomt tijdens de uitleg van de juf.
Hierdoor mist hij soms instructies, waardoor hij na de uitleg soms niet goed weet wat hij moet doen.
Ik heb ergotherapie opgestart. Ten eerste ivm zijn slechte fijne motoriek (en dan met name de pengreep). Echter zijn we ook uitgekomen op een stukje prikkelverwerking.
Ik vermoed dat mijn zoon onderprikkeld is. Het lukt hem niet om zijn aandacht bij het verhaal van de juf te houden omdat de inhoud hem niet "interesseert" waardoor hij dus gaat wegdromen.
Toen kwam echter de coronaperiode, waarin we het huiswerk thuis moesten doen.
Ik ben toen best wel streng tegen hem geweest en heb hem opdrachten die hij af wilde raffelen steeds weer opnieuw laten maken tot het in orde was (<-- dit heeft ons wel bloed zweet en tranen gekost, maar het heeft zich geloond).
Deze één op één aandacht heeft er namelijk toe geleid dat hij in alles (werkhouding/lezen/schrijven) flink vooruit is gegaan.
Nu in groepje vier, lijkt het weer van voor af aan te beginnen.
Hij is weer zo dichtbij mogelijk bij de juf gezet, omdat deze hem steeds bij de les moet roepen.
Hij is met rekenen bijvoorbeeld mega goed en hij krijgt extra opdrachten, maar ook dan droomt hij weg en krijgt hij deze extra opdrachten dus niet af.
Taal en spelling is voor hem een probleem. Vooral het schrijven is nog altijd lastig voor hem.
Hij is erg faalangstig, dus als hij weet dat hij iets niet goed kan ziet hij er enorme tegenop en is erg onzeker. Hij zegt regelmatig dat hij nergens goed in is of dat hij niks kan.
Dit terwijl wij hem echt enorm positief bekrachtigen thuis!
Ook op school moet hij vaak huilen als hij gefrustreerd is.
Met spelling zit hij onder gemiddeld en lezen is ook kantje boord "gemiddeld" (terwijl hij thuis regelmatig boekjes lees bij het naar bed gaan en zelfs vaak Engelse woorden leest op tv of tablet). Bij lezen is opvallend dat hij over de woorden vliegt en niet alle woorden echt leest, maar gewoon zelf invult wat er "waarschijnlijk" staat (terwijl hij de woorden wel kan lezen hoor, maar hij doet zich de moeite niet).
In sociale contacten neemt hij weinig initiatief. Hij vindt het leuk om samen te spelen, maar doet zich geen moeite om iets af te spreken met iemand.
Thuis zit hij met name veel op de tablet of speelt hij met de lego.
Ik denk dat ik de tablet-tijd misschien meot gaan beperken, omdat hij hierdoor misschien wel gewend is veel prikkels te krijgen (en constant gestimuleerd te worden) waardoor hij in het "echt" dus alles saai vindt? Volgens jullie mij een beetje?
Misschien herkent iemand dit, of heeft iemand tips/trucs...?
Ik maak me wel een beetje zorgen hierom en weet niet goed wat ik ermee aan moet.
ADD?
google maar even op beschrijvingen.
Je kunt er heel oud mee worden 
en het levert vaak, indien het niet als 'falen' wordt bestempeld door omgeving, tot groot doorzettingsvermogen. Maar het is heel handig om met een prettige, kundige kinderpsycholoog tot een analyse te komen incl een psychologische test omdat je daarmee uit kunt sluiten wat de buitenwereld zal roepen (niet slim genoeg, geen zin, brutaal/arrogant) en dan kun je je kind helpen om zichzelf te leren kennen. De stap naar medicatie kan dan via jeugdpsychiater. Je begrijpt, ik praat vanuit ervaring met 2 ADD-zonen plus mijn eigen diagnose daarna . .
gr Angela
Ik dacht ook aan ADD
ik herken mijn zoon in jouw verhaal mama84! Dat wegdromen is heel herkenbaar. Hij is heel intelligent, IQ rond de 130, maar kreeg nooit zijn werk af. Jij geeft aan dat je zoon heel goed is in rekenen. Dan is hij denk ik ook gebaat bij compacten, niet alleen verrijken (dus minder oefensommetjes maken, als hij er 1 of 2 goed doet is dat genoeg; herhaling maakt dat hij zijn interesse verliest). Bij mijn zoon blijkt er ook een probleem te ontstaan door vertraagde informatieverwerking. Als hij instructie krijgt heeft hij tijd nodig om die informatie op te slaan zodat hij er ook wat mee kan. Een leerkracht van hem op de basisschool liet hem wel eens een half uurtje met kapla of zo spelen na de instructie. Dan kon de informatie 'landen' en dan kon hij er wel mee uit de voeten. Maar dat is natuurlijk maar zelden haalbaar. Overigens is mijn zoon inmiddels 20 en zit hij op het hbo, dus andere situatie nu.
Maar ik wou dat er destijds meer mogelijk was geweest, dat we meer begeleiding hadden gekregen. Daarvoor was hij toen 'te goed' op school, nu is dat volgens mij wel beter. Dus als ik jou was zou ik het advies van Angela opvolgen en goede begeleiding regelen.
absence
Beeldschermen heb je op deze leeftijd nog zelf in de hand als ouder. Daar kan je alvast zelf voor zorgen dat hij dat mindert.
Is er ook wel eens aan absences gedacht? Dat kunnen er ook 100 kortdurende per dag zijn en de meeste mensen herkennen deze niet. Het lijkt namelijk op dagdromen. https://www.kinderneurologie.eu/ziektebeelden/epilepsie/absence.php. Anders dan bij gewoon dagdromen is het zo dat je kind niet reageert op roepen of aanrakingen, maar omdat ze soms zo kort duren is dat lastig te onderscheiden, zeker voor een leek. Als je dit wilt uitsluiten kan je via je huisarts doorverwezen worden (zie link)
Nog een ADD-moeder
Met twee exemplaren waarvan er een grote overeenkomsten met jouw zoon vertoont. Als er zoveel een op één begeleiding nodig heeft en er zoveel druk op hem moet worden uitgeoefend om zich te concentreren, is dat geen duurzame aanpak. Ook mij lijkt het belangrijk om dit goed uit te zoeken.
Hier ook
een ADD'moeder. Kind had vroeger dezelfde problematiek, tot en met wegdromen, problemen met fijne en grove motoriek, tot het "niet binnenkomen" van informatie.
Helaas heeft het in ons geval best lang geduurd voordat de diagnose gesteld werd en er adequate hulp kon komen, met alle problemen van dien (door alle aanverwante problemen, moeite met (nakomen van) planning e.d., was ik soms juf, begeleider en moeder in één, naast een ruime parttime baan). Dit heeft serieus tot vervelende dingen geleid.
Ik herken me ook in Angela67 en Pennestreek: probeer op tijd in te zetten op onderzoek, zodat jijzelf, maar ook school, handvatten kunnen krijgen.
Voor ons gebeurde dat te laat, ondanks al mijn aandringen (ik werd weggezet als overbezorgde moeder), en het heeft ons bijna (gelukkig nog niet helemaal) op het matje van jeugdzorg gebracht.
Ik ben wél patronen gaan herkennen: ik was nl op school precies hetzelfde. Op mijn rapport stond : "Maja telt liever vliegen op het plafond, maar áls het dan af moet, dan lukt het wel en goed".
Ander geluid
Hijs goed in rekenen maar matig in taal. Is hij al gezien als mogelijke dyslect?
De symptomen van dromerig, aflatende concentratie worden ook toegekend als neveneffecten van het dealen met dyslexie. In 1:1 aandacht en in thuissituaties, gaan ze vaak met sprongen vooruit omdat ze dan wel hun aandacht erbij kunnen houden.
Hier herkende ik de dyslexie bij kind door tijdens fietsen linksaf te sturen terwijl ik rechtsaf zei. Het was ook een erfelijkheidsdingetje, dus dan let je als moeder op degelijke signalen. Wat in groep 4 ook duidelijker zichtbaar werd.
Vooraf aan een dyslexie-test, gaat een oogarts en een gehoortest. Beide om dergelijke lichamelijke belemmeringen uit te sluiten. In een 1:1 situatie kan een kind beter horen dan in de klas.
Zoek uit wat er speelt.
Oeps
Voorafgaande aan een dyslexie-test, vindt een oogtest en een gehoortest plaats.
