Ervaringen gezocht: Kind komt niet mee in groep 1
Ik heb behoefte aan een beetje perspectief, en ik hoop hier andere ouders te treffen met een soortgelijke ervaring.
Mijn zoon is in september gestart met de basisschool en al vrij snel na het starten werd duidelijk dat hij in de groep niet goed meekomt. Hij heeft de neiging om heel heftig te reageren als hij zijn zin niet krijgt, schrikt daar andere kinderen mee af en bepaald op dat soort momenten de sfeer in de groep.Het viel de juf op dat hij buiten de groep begon te vallen, en dat andere kinderen niet meer met hem wilde spelen. We zijn een aantal keer op gesprek geweest, we hebben een gesprek gehad in het ondersteuningsteam en hij is geobserveerd. Er wordt dus meegedacht en meegeholpen en ik ben in dat op zicht alleen maar tevreden over de manier waarop dit wordt aangepakt en de snelheid waarmee de school hanteert.Ik merk wel dat ik het moeilijk vind om objectief en positief te blijven. De heftigheid waarmee hij op school reageert en met anderen omgaat herken ik niet van thuis, al herken ik zeker wel de contouren van het probleem. Maar daar waar hij thuis ook heel koppig en driftig kan zijn, is het ook een heel lief, zorgzaam en creatief jongetje. Dat komt er op school allemaal niet uit.Vandaag had ik weer een gesprek op school en daar noemde de leerkracht een situatie waarin andere kinderen gezegd hebben 'Kom, we gaan <naam zoon> pakken'. Ik word er verdrietig van het feit na welgeteld 4 hele maanden op school (vakanties en lockdown even ervan afgetrokken) hij al een soort stempel lijkt te hebben bij zijn leeftijdsgenootjes. Ik zie soms en ook nu even niet in hoe dit goed gaat komen en of hij nog een beetje een leuke schooltijd gaat hebben op deze manier.Zijn er ouders die ervaring hebben met een dergelijke start van de schoolcarrière van hun kind en nu aan de andere kant van een dergelijk traject staan? En (hopelijk) hun positieve ervaringen over de uitkomst kunnen delen?
Interessante kanttekeningen zijn wellicht nog dat mijn zoon slechtziend is (visus van 50%) en onderdeel van een twee-eiige tweeling. Ik hoop van iemand te horen!
"en daar noemde de leerkracht een situatie waarin andere kinderen gezegd hebben 'Kom, we gaan <naam zoon> pakken'.
Zo hee, en wat heeft de juf daarmee gedaan? Voor mij zou dit reden zijn om op zoek te gaan naar een andere school.
Een groep 1 kind is nog helemaal niet zo bezig met de groep en echt al vriendschappen aangaan. Dat moet een kind leren binnen zo'n groep. Als dat niet binnen een veilige omgeving kan, zou ik dus op zoek gaan naar een andere school.
Zij heeft daar uiteraard op ingegrepen en wat mij betreft in die situatie goed gehandeld. Ik heb geen reden om aan te nemen dat dit geen veilige omgeving is voor mijn zoon.
Lessa schreef op 11-03-2021 om 19:07:Zij heeft daar uiteraard op ingegrepen en wat mij betreft in die situatie goed gehandeld. Ik heb geen reden om aan te nemen dat dit geen veilige omgeving is voor mijn zoon.
Waar zitten je zorgen hem dan in?
Ik herken het wel. Mijn dochter reageerde ook vaak meteen defensief of zelfs boos en agressief op de basisschool in groep 1. Terwijl ze op het kdv heel anders was! Op school wilden ze iets doen met 'sociale vaardigheden' met haar maar dat leek mij geen oplossing. Ik had steeds het gevoel dat het dieper zat dan sociaal gedrag, voor zover je dat kunt beoordelen bij een vierjarige.
ik ben met haar naar een speltherapeute gegaan. Daar heeft ze een aantal speel-sessies gedaan en die therapeute kon daar echt wat mee. Ik heb zelf ook gesprekken gehad daar, hoe ik met haar zou kunnen omgaan. Het bleek toch meer inderdaad dan sociale omgang. Ze had een diepgeworteld soort faalangst. Het was erg belangrijk (en ook zeer effectief bleek later) dat zij gekend wordt in haar gevoelens, daar even bij stil kan staan zodat ze beter beseft hoe zelf te reageren. Dat zijn handvatten waar je als ouder echt wat aan hebt, zelfs nu ze volwassen is 
Ik heb het met school gedeeld en het ging daarna een stuk beter.
Ik wens je veel sterkte. Het is niet leuk als je kind zo'n start maakt op school. Misschien heeft je huisarts een netwerk? Regel zelf een particulier iemand, de lijnen zijn korter en de wachttijden ook. Voer een gratis kennismakingsgesprek en kijk of het klikt. Succes!
Kan het zijn dat hij totaal overprikkeld is? Ik hoor in mijn omgeving dat veel kinderen moeten wennen aan de enorme drukte op de kleuterschool, volle klassen en schoolpleinen en meer verplichte dingen dan gewend. Met slecht zicht lijkt me dit helemaal veel. Ik vind overigens dat er in 4 maanden tijd al veel is gebeurd. Misschien wel wat te veel? Heb je ook geprobeerd het heel langzaam op te bouwen? Een hele tijd halve dagen bijvoorbeeld of twee dagen in de week thuis oid.
Ik ken een kind dat ook moeite had en totaal overprikkeld raakte, maar hij uitte het door heel stil te worden en snel te huilen. Hij is het eerste half jaar binnen gebleven tijdens de pauzes bijvoorbeeld omdat hij dat niet trok en maakte ook kortere dagen. Langzaam ging dat beter en nu gaat hij gewoon naar school. Boosheid kan een uiting zijn van hetzelfde gevoel, maar wordt vaak minder getolereerd. Met stille kinderen hebben we veel meer geduld, want die verstoren de boel niet.
Tip van speltherapie kan ook goed zijn,hoor ik alleen maar positieve dingen over.
Door wie is hij geobserveerd en wat is daar uit gekomen? Je schrijft dat hij slechtziend is. Dit is ongetwijfeld ergens geconstateerd. Zijn er toen ook tips gegeven, o.a. voor op school. Mogelijk overziet hij alles letterlijk en figuurlijk niet op school, waardoor hij onzeker wordt en zichzelf overschreeuwt. Maar dat is een aanname natuurlijk.
En hoe gaat het met zijn tweelingbroer? Zit die op dezelfde school, dezelfde klas? Zou het helpen als ze bij elkaar zitten of juist niet?
Worden jullie en de school ook begeleid door Bartimeus of Visio of ziet hij daarvoor te goed? een van mijn dochters is ook slechtziend met een visus van 10 a 15% en deze problemen heeft ze niet gehad, maar de sociale omgangis nog steeds moeilijk voor haar. Of ze autistisch is of autistisch gedrag vertoont door haar slechte zicht is niet duidelijk, maar ze is wel anders. Zo kijkt ze mensen niet aan met wie ze praat. Dat heeft voor haar geen waarde, ze ziet de gezichtsuitdrukking toch niet. We zeggen al 20 jaar tegen haar dat het zo hoort, maar het lukt haar niet. Wij vinden het normaal, onbekenden leggen het uit als desinteresse. je moet je voorstellen dat je in een drukke klas bent en niet goed meekrijgt wat er allemaal om je heen gebeurt. Daar kun je angstig en teruggetrokken van worden, of juist druk en agressief om de situatie voor je gevoel te domineren, maar dan doe je precies iets wat verkeerd valt. ook ziet hij misschien te weinig om gewenst gedrag te kopiëren. Dat is namelijk wat kinderen doen, kijken hoe anderen iets doen en gedrag kopieëren.
Dat jij dat driftige gedrag thuis niet herkent is wel logisch, daar zijn geen 25 andere kleuters die om aandacht vragen. Jij kunt hem waarschijnlijk makkelijker uit een driftbui halen of eerder ingrijpen voor hij er een krijgt. En hij moet ook nog leren dat hij nu niet onverdeelde aandacht krijgt. In een klein gezin krijgen kinderen meer aandacht dan in een volle klas. Daaraan wennen kost sommige kinderen meer tijd.
Mocht je naar een speltherapeut gaan, kaart ook zijn visus aan. In een een-op-een situatie zal hij er weinig last van hebben. En bel Bartimeus of Visio, afhankelijk van waar jullie wonen, en vraag om tips. Wij hebben intensieve begeleiding gehad, ik denk dat jullie er misschien geen recht op hebben omdat een visus van 50% een redelijk goed zicht heeft, ze hebben er normen voor, maar die kunnen ze je vertellen.
Dit verhaal klinkt herkenbaar.
Ik ben het eens met rhonda het is super moeilijk om van een thuis situatie naar een klas van 25 kinderen te gaan.
Met veel prikkels en deze niet kunnen plaatsen wordt een kind soms onzeker en bang. Het overkwam mijn zoon ook te veel om hem heen en omdat hij anders was werd het nog lastiger.
Hij is naar een SBO school gegaan met meer ruimte en kleinere klassen. Is het een idee om school te vragen hoe zij dit aan kunnen pakken? Zijn ze bereid om jullie en jullie zoon echt te helpen? Kom voor je kind op! Als jullie gevoel zegt dat het niet klopt zou ik daar naar luisteren.
Scholen zijn groot en onderwijzers hebben veel druk met 25 kinderen. Ze zien niet alles en kunnen soms niet aan de vraag voldoen.
Hoop dat julliehier wat mee kunnen succes!
Heel Herkenbaar! Mijn zoon is in jan 4 geworden. En eigenlijk een beetje hetzelfde verhaal. De kinderen waren in het begin ook vaak bang voor hem omdat hij ook fisiek werd. Dat is nu wel over gegaan. Hij is alleen heel erg snel overprikkeld en dat uit zich in onrustigheid, geen taken afmaken waar natuurlijk wel de rest van de klas ook last van heeft.Nu werk hij met een pictoboekje en ook het ondersteuningsteam via het samenwerkingsverband erbij gehaald. Hij Krijgt nu een "fictieve toelating SBO" zo krijgt hij 7,5 uur extra begeleiding op school.Ik herken ik me in jou verhaal, omdat ik het inderdaad ook fijn vind dat de school het toch snel op pakt om te helpen. Al gaat dat soms erg tegen je moedergevoel in,omdat je ze eigenlijk alle tijd wil gunnen. Ik baal heel erg dat ik zelf nergens echt info vinden over wat mijn rechten zijn qua wat deze school extra kan/moet aanbieden.
